சமீபத்தில், தொலைக்காட்சி விவாத மொன்றில் இந்திய சிறுபான்மையினர், குறிப்பாக இஸ்லாமியர்கள் குறித்து விஷத்தைக் கக்கினார் ஒருவர். அவரது கருத்திற்கு எதிராக நிகழ்ச்சியின் நெறியாளரே வெகுண்டு எழுந்ததைப் பலரும் பார்த்திருப்போம். வலதுசாரி போர்வையுடன் கலந்துகொண்ட அந்த நபரின் கருத்து, 1947-ஆம் ஆண்டு சுதந்திர இந்தியா மற்றும் சுதந்திர பாகிஸ்தான் பிரிவினையின் போது நிகழ்ந்த வரலாற்றுச் சம்பவங்களை விமர்சித்தது.
_
நெறியாளர் மட்டுமல்ல, கலந்து கொண்டவர்களும் அவரின் கருத்தைத் திரும்பப்பெற வேண்டுமென அழுத்தம் கொடுத்தனர். இப்படியான திரிபுவாத கருத்துகள் முழுக்க முழுக்க, நாட்டின் இறையாண்மையைச் சீர்குலைக்கும் என கண்டனக்குரலும் எழுப்பினர்.
இஸ்லாமியர்கள் இந்நாட்டின் குடிமக்கள், அவர்களுக்கும் நாட்டின் அனைத்து உரிமைகளும் உள்ளது என்கிற கருத்தை ஒருமனதாக அழுத்தமாக முன் வைத்தனர் அனைத்து பங்கேற்பாளர்களும். ஆனால், வலதுசாரி என்பவர்களின் குரலோ மத நல்லிணக்கத்துக்கு எதிராக, ஒற்றை மதத்தன்மை கொண்டதாக இருந்தது.

அந்த ஒற்றை மதத் தன்மைக்கு எதிராக, தமிழ்நாட்டில் எழும் ஒருமித்த குரல் இன்று நேற்று உருவானது அல்ல. நூறு ஆண்டு கால திராவிட இயக்கம் உருவாக்கிய சிறுபான்மை மக்களின் மீதான அக்கறையினால் எழும்பிய குரல். சமத்துவ சமூகநீதி அரசியலின் விளைவுகளாக உருவானவை எனலாம். திராவிட இயக்கத்தின் தாக்கத்தால் உருவான அரசியல் போக்குதான் தமிழ்நாட்டு மக்களைப் பண்பட்டவர்களாக, பகுத்தறியும் தன்மை கொண்டவர்களாகவும் மாற்றியிருக்கிறது.
_
இந்திய சுதந்திரத்துக்குப் பின்னர் பல அரசியல் உரிமைகள் மற்றும் சலுகைகள் மறுக்கப்பட்டுவந்த சிறுபான்மையினர் பிரதிநிதித்துவத்துக்காகவும், அவர்களது உரிமைகளுக்காகவும், முஸ்லிம், கிறிஸ்தவ அமைப்புகளுடன் இணைந்து குரல்கொடுத்த இயக்கம் திராவிட இயக்கம். தந்தை பெரியார், பேரறிஞர் அண்ணா, முத்தமிழறிஞர் கலைஞர் எல்லோருமே சிறுபான்மை மக்களுக்கு இடர் வந்தபோதெல்லாம் அவர்களின் உடன் நின்றவர்கள்.
நம்பிக்கைகள் வேறு வேறாக இருந்தாலும், இனமாக, மொழியாக, மதச்சிறுபான்மையினராக அவர்களுக்கு உரிய இடமளித்து, ஒன்றாகவே இருந்து வருகின்றனர் தமிழ்நாட்டு மக்கள். வெவ்வேறு நம்பிக்கைகள் கொண்ட மக்களின் ஒற்றுமை உறவினை ,பிரிவினை சக்திகள் துண்டாட முயற்சி செய்தாலும், கடந்த நூறு ஆண்டு வரலாற்றில், தமிழ்நாட்டில் இஸ்லாமியர்கள், கிறிஸ்தவர்கள் மீதான பிரிவினை வெறுப்புப் பிரச்சாரம் எடுபட்டதில்லை.
_
பல மாநிலங்களில் இஸ்லாமியர்கள், கிறிஸ்தவர்கள் மீது பல்வேறு விதமான தாக்குதல்களுடன் ஒப்பிடுகையில், தமிழ்நாடு என்றென்றைக்கும் அனைத்து மக்களுக்குமான குறிப்பாக, சிறுபான்மை மக்களை அரவணைத்துச் செல்லும் மாநிலமாக உள்ளதை அனைவரும் ஒப்புக் கொள்ளத்தான் வேண்டும்.

தமிழ்நாட்டின் எங்கோ ஒரு மூலையில் இருக்கும் பள்ளிவாசலில் அமர்ந்து செல்லும் பிற மத யாத்ரீகர்களைப் பார்க்கலாம். மிகச் சமீபத்தில் சபரிமலை ஐயப்பன் கோயிலுக்குச் சென்றவர்களுக்கு வழியில், இஸ்லாமியர்கள் தங்குமிடம், உணவு வசதிகளை அளித்து, அன்போடு வழியனுப்பியதை அறிந்திருப்போம். `கோயிலுக்கு சீர்வரிசை’ என சுமந்து வந்த இஸ்லாமிய உறவுகளை ஆரத்தழுவிய பிற ஏனைய சமூக உறவுகளையும், நாம் திராவிட நிலம் முழுமைக்கும் காணலாம்.
_
இப்பண்பினைச் சகித்துக்கொள்ள முடியாத சிலர் பல வகைகளிலும் இந்த ஒற்றுமையைக் குலைக்க முயற்சி செய்து வருகின்றனர். ஆனால், இந்த பண்பாட்டுப் பிணைப்பினை எளிதாக உடைத்துவிட முடியாது. ஏனென்றால், கடந்த 75 ஆண்டுகளில் இந்த ஒற்றுமை அரசியலை மக்கள் மனதில், ஆழ விதைத்துள்ளன திராவிட இயக்கங்கள். குறிப்பாக, திராவிட முன்னேற்றக் கழகம்.
நீதிக்கட்சி தொடங்கி, இன்றைக்கு `திராவிட மாடல் நாயகர்’ நமது முதலமைச்சர் வரையில் தலைவர்கள் முன்னெடுத்துச் செல்லும் `எல்லோருக்கும் எல்லாம்’ என்கிற சமூகநீதிச் சிந்தனையின் மூலம் இந்நிலத்தைப் பண்படுத்தி வந்துள்ளனர்.

திராவிட இயக்கங்களுக்கும் இஸ்லாமிய, கிறிஸ்தவ சமூகங்களுக்குமான உறவென்பது நீடித்து நிற்பது. தந்தை பெரியாரும் ,பேரறிஞர் அண்ணாவும், முத்தமிழறிஞர் டாக்டர் கலைஞரும் கலந்துகொள்ளாத மிலாது நபி விழாவைப் பார்க்கவே முடியாது. அவர்களின்றி மிலாது விழா நிறைவு பெறாது என்பதையும் அந்த மக்கள் அறிவர். இஸ்லாமியத் தலைவர்களுடன் கலந்துரையாடி அரசியல் பேச மிலாது நபி மேடைகளும் வழியமைத்தன.
_
இஸ்லாத்தின் சிறப்பைப் பற்றி பேசும்போதே முஸ்லிம்களிடையே நிலவும் மூட நம்பிக்கைகளை சீர்திருத்துவதன் அவசியத்தையும், வலியுறித்தி வந்தவர்கள்தான் பெரியாரும், அவர் வழிவந்த அண்ணா, முத்தமிழறிஞர் உள்ளிட்ட நம் திராவிடத் தலைவர்களும். இதன் வழியாக இஸ்லாமிய சமூகமும் பகுத்தறிவு –சுயமரியாதை- சமூகநீதி பாதைகளில் பயணித்தன.

“என்னை உருவாக்கியதில் தந்தை பெரியார் நடத்திய 'குடி அரசு' இதழைப் போலவே 'தாருல் இஸ்லாம்' என்கிற இதழுக்கும் முக்கிய பங்கு உள்ளது” என தலைவர் கலைஞரே பதிவு செய்திருக்கிறார். 'தாருல் இஸ்லாம்' இதழை நடத்தி வந்த நூருல் ஷா, திருக்குர் ஆனை அரபியில் இருந்து தமிழில் மொழிபெயர்க்க முயற்சித்தவர். தமிழ்நாடு பள்ளி வாசல்களில் தொழுகைக்குப் பின்னரான வழிபாட்டைத் தமிழ் முஸ்லிம்களுக்கு புரியும் வகையில் தமிழில் நடத்த வேண்டும் என இஸ்லாமிய சமூகத்திடையே சீர்திருத்தத்தில் ஈடுபட்டவர்.

கலைஞரின் வரலாற்றில் கருணை ஜமால் அவர்களை எழுதாமல் விட முடியாது. அதுபோல கலைஞரை சேலம் மாடர்ன் தியேட்டருக்குப் பரிந்துரை செய்து அனுப்பி வைத்தவர் கவிஞர் கா.மு.ஷெரிப். இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தில் முன்னணியில் நின்றவர் கண்ணியத்திற்குரிய காயிதே மில்லத் அவர்கள். தமிழைத் தேசிய மொழியாக்க அரசியல் நிர்ணய சட்ட சபையில் அவர் முன்வைத்த நிகழ்வு கழகத்துக்கும் முஸ்லிம்களுக்குமான உறவைச் சொல்பவை.
_
கழகத்தின் தூண்களாக இருந்த சிறுபான்மைச் சமூகத்தில் இருந்து வந்த தலைவர்களின் கழகப்பிணைப்பைச் சொல்வதன் மூலம் சிறுபான்மை மக்கள் இணைந்து பயணிக்க வேண்டிய அரசியல் இயக்கமாக கழகமே உள்ளது என்பதையும் புரிந்து கொள்ள முடியும். பேரறிஞர் அண்ணா, முத்தமிழறிஞர் கலைஞர் இருவரோடும் கழகத்தின் தொடக்க காலத்தில் இருந்தே இணைந்து பயணித்தவர் கழகத்தின் போர்க்குரல் நாகூர் ஹனீபா.

கலைஞர் முதலமைச்சரானபோது அவர் வகித்து வந்த பொதுப் பணித்துறையையும், கழகத்தின் பொருளாளர் பொறுப்பையும் சாதிக் பாட்சாவிடம் ஒப்படைத்தார். இடி,மின்னல் மழை எனப் போற்றப்பட்டவர்களில் ஒருவர் ரகுமான்கான். இப்படி திராவிட இயக்க அரசியலை ஏற்றுக்கொண்டு பயணித்த சிறுபான்மையினத் தலைவர்கள் என்றும் நம் பெருமைக்குரியவர்கள். தமிழ்நாட்டில் திராவிடம் என்கிற கருத்தாக்கம் அவர்களையும் உள்ளடக்கியதுதான்
_
இந்திய ஜனநாயகத்தில் இஸ்லாமிய கிறிஸ்தவ மக்களுக்கு எப்போதெல்லாம் இடர் வந்ததோ, அப்போதெல்லாம் முதலில் குரல் கொடுத்தவர் முத்தமிழறிஞர் கலைஞர்தான்.
கண்ணியமிகு காயிதே மில்லத் மறைவதற்கு முன், கலைஞரின் கைகளைப் பற்றி ``இந்த சமுதாயத்தை நீங்கள் பார்த்துக் கொள்வீர்கள் என்கிற நம்பிக்கையுடன் கண் மூடுகிறேன்’’ என்றார். ஆம், அந்த நம்பிக்கையைத் தமிழ் இஸ்லாமிய, கிறிஸ்தவச் சமூகங்கள் திராவிட இயக்கத்துடன், கழகத்துடன் கொண்டிருக்கும் அந்த நம்பிக்கையை உறவின் ஆழத்தை இன்னும் நெருக்கமாக உணர வைக்கும் முயற்சிதான் இந்தத் தொடர்.

தமிழ் இஸ்லாமிய, கிறிஸ்தவச் சமூகங்கள் திராவிட இயக்கத்துடன், கழகத்துடன் கொண்டிருக்கும் அந்த நம்பிக்கையை உறவின் ஆழத்தை இன்னும் நெருக்கமாக உணர வைக்கும் முயற்சிதான் இந்தத் தொடர்.

WhatsApp Image 2025-03-05 at 7.00.19 PM.jpeg

மைனாரிட்டி தி.மு.க.- புதிய தொடர்!

``ஜனநாயகம் என்பது மத, மொழி, இன, பாலின ரீதியாக சிறுபான்மையாக இருக்கும் மக்களை, பெரும்பான்மையினர் எப்படி நடத்துகிறார்கள் என்பதில்தான் இருக் கிறது’’உலகம் முழுவதும் ஜனநாயகத்துக்கான அடிப்படைக் கோட்பாடு இதுவே. இத்தகைய கோட்பாடுகளைக் கொண்டு நிறுவப்பட்ட கழகம் நம்முடையது.
_
கடந்த நூறு ஆண்டுகால தமிழக வரலாற்றி னைப் புரட்டினால், சமூகநீதி பேசும் அரசி யல் இயக்கமாக உதித்த நீதிக்கட்சி தொடங்கி, இன்றுவரையிலும் சிறுபான்மை மக்கள் மீது திராவிட இயக்கங்கள் கொண்டிருக்கிற சமூக பாதுகாப்பு அரண், அந்தக் கோட்பாட்டு அடிப்படையிலானதுதான் என்பதை, நாம் உணரமுடியும்.

கடந்த 2006-11 வரையிலான ஆட்சிக் காலத்தில் கழகத்தின் ஆட்சியை `மைனாரிட்டி அரசு’ என எதிர்க்கட்சியினர் விமர்சனம் வைத்தபோது, `ஆமாம், இது மைனாரிட்டி அரசுதான்’ என விமர்சனங்களைப் புறந்தள்ளி விட்டு, அனைத்து மைனாரிட்டிகளையும் காக்கும் அரசாக நல்லாட்சி வழங்கினார் முத்தமிழறிஞர் கலைஞர். மத, இன, மொழி, பாலின வகையில், அனைத்து சிறுபான்மையினர் தரப்பையும் அரவணைத்துச் செல்லும் அரசியல் இயக்கமாக இன்று இந்தியாவிலேயே கழகம் மட்டும்தான் உள்ளது.
_
உலகின் வல்லரசு நாடுகளில் ஒன்றான, அமெரிக்காவிலே பாலின சமத்துவம் குறித்த கண்ணோட்டம் பாரபட்சமானதுதான் என்பதை, சமீபத்தில் அமெரிக்க அதிபர் டொனால்டு டிரம்ப் பதவியேற்பிலேயே அறிந்தோம். கருப்பு- வெள்ளைப் பாகுபாடு மட்டுமல்ல; ஆண்- பெண் இரண்டு இனம் மட்டுமே அங்கீகரிக்கப்படும் என ஒரு நாட்டின் அதிபரே சொல்லும் அளவுக்கு, அங்கு ஜனநாயகம் கேலிக்கூத்தாகியிருக்கிறது. ஆனால், தமிழ்நாட்டில் ஆண்- பெண் தவிர, பாலின சிறுபான்மையினரான `திருநர்’ சமூகத்துக்கும் சமத்துவத்தை நிலைநாட்டும் அரசாக தி.மு.கழக ஆட்சி நடந்து கொண்டு இருக்கிறது. அவர்களுக்கு `திருநர்’ என மதிப்புமிக்க அடையாளப் பெயர் அளித்தவர், நமது சமத்துவத் தலைவர் கலைஞர்தான்.

யார் சிறுபான்மையினர், அவர்களை எப்படி வரையறுப்பது என்பதைப் புரிந்து கொள்வதன்மூலம், நமது ஜனநாயகத் தன்மையை, நாம் சோதித்துப் பார்த்துக் கொள்ள முடியும்.    _
கடந்தகால தமிழ்நாட்டின் வரலாற்றில் பிரிட்டிஷார் வருவதற்கு முன்னும், பிரிட்டிஷ் ஆட்சி காலத்திலும் யார் சிறுபான்மையினராக அடையாளம் காணப்பட்டனர், அவர்களின் நிலைமை என்ன என்பதைப் புரிந்துகொண்டால், நாம் இன்றைக்கு அடைந்துள்ள அரசியல் வளர்ச்சியை உணர்ந்து கொள்ள முடியும்.
_
ஆம், அன்றைய கால கட்டத்தில் மத ரீதியாக முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்தவர்கள் மட்டும் சிறுபான்மையினர் என்று சொல்ல முடியாமல், இந்து உயர்சாதியினர் என சொல்லப்படுவோர் தவிர, அனைத்து சாதி யினருமே சிறுபான்மை யினர்தான் என்கிற வகை யில், ஒடுக்குமுறைகள் இருந்தன. வர்ண அமைப் பின்படி ஒடுக்கப்பட்ட பட்டியலின மக்கள் மட்டும் உரிமைகளை இழந்தவர்களாக இல்லை. பிற்படுத்தப்பட்ட, மிகப் பிற்படுத்தப்பட்ட சாதிப் பிரிவினர் அனைவருமே சிறுபான்மை யினர் என்கிற வகையில்தான் வர்ணக் கோட்பாடு வரையறுத்து வைத்திருந்தது. இன்னும் குறிப்பாகச் சொல்லவேண்டுமெனில், இந்து உயர் சாதிப்பிரிவின் பெண்கள்கூட சிறுபான்மையினர்தான் என்கிற வகையில், உயர் சாதி ஆணாதிக்கப் பெரும்பான்மை அனைவரையும் அடக்கி வைத்திருந்தது.

இவர்கள் அனைத்து வகையிலும் ஒடுக்கப் பட்டவர்களாக இருந்தனர். அரசுப் பணிகளில் போதிய பிரதிநிதித்துவம் கிடையாது. அல்லது குறிப்பிட்ட சாதியினர் குறிப்பிட்ட வேலைதான் செய்ய வேண்டும் என்று ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது. கல்வி பெறுவதிலும் பல கட்டுப்பாடுகள் இருந்ததை அறிவோம். அந்த வரம்புகளை மீறுபவர்களுக்குக் கடும் தண்டனைகளையும், உயர்சாதி ஆணாதிக்கம் ஏற்பாடு செய்திருந்தது.
_
அப்படியான ஒடுக்குமுறைக்கு எதிராக, அன்றைய சென்னை மாகாணத்தில் கிளர்ந்த இயக்கம்தான் நீதிக்கட்சி. அனைவருக்குமான உரிமைகளை முன்னிறுத்தியதுடன், கல்வி வேலைவாய்ப்புகளில் வகுப்புவாரியான உரிமைகளைக் கேட்டு ஒடுக்கப்பட்டவர்களுக்குக் குரல் எழுப்பும் இயக்கமாக நீதிக்கட்சி, அரசியல் அரங்கில் முன்னிலைக்கு வந்தது. நீதிக்கட்சி ஆட்சி அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றிய பின்னர்தான், `அனைவரையும் உள்ளடக்கியது தான் ஜனநாயகம்’ என்கிற அரசியலும் மக்களுக்குத் துலக்கமாகத் தெரியத் தொடங்கியது.

இந்தியா சுதந்திரம் பெற்றதற்குப் பிறகு, யார் சிறுபான்மையினர் என்பது குறித்த பார்வைகளில் நிறைய மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. பெரும்பாலும், மத அடிப்படையில் சிறுபான் மையாக இருப்பவர்கள்தான், சிறுபான்மை யினராகக் கருதப்படுகின்றனர். யார் சிறுபான்மையினர் என்று கேள்வி எழுப்பினால், இந்தியாவில் முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்துவர்கள், சீக்கியர்கள், பெளத்தர்கள், பார்சிகள் ஆகிய ஐந்து மதத்தினருக்கு சிறுபான்மை அந்தஸ்து இருந்து வருகிறது. 2014 -ஆம் ஆண்டு ஜனவரி முதலாக சமண மதத்தினருக்கும் தேசிய அளவில் சிறுபான்மையின அந்தஸ்து வழங்கத் திட்டமிடப்பட்டது. அதாவது யாரெல்லாம் இந்து என்கிற பிரிவில் இல்லையோ, அவர்கள் சிறுபான்மையினர் என்கிற அடையாளம் உருவானது.
_
இந்திய குடியரசின் குடிமக்களுக்கு, இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் உறுப்பு -25 (1 ) இன் படி மதச்சுதந்திரத்தை அனுபவிக்கவும், கடைப்பிடிக்கவும், பரப்பவும் சம உரிமை உண்டு. சிறுபான்மையினருக்கு தங்கள் கலாச்சாரத்தைக் காத்துக்கொள்ளவும், கல்வி நிலையங்களை அமைத்துக்கொள்ளவும், நிர்வாகம் செய்யவும் உரிமை உள்ளது என்பதையும், நாம் புரிந்துக்கொள்ள வேண்டும்.

வர்ணாசிரமத்தால் ஒடுக்குமுறைகளைச் சந்தித்த சாதிகளும், இந்து என்கிற ஒற்றை அடையாளத்தை உருவகித்துக் கொண்டு, பெரும்பான்மைவாதம் பேசத் தொடங்கினர். அதனடிப்படையில், உருவாக்கப்பட்ட பிரச்சாரங்களால் இன்றைக்கும் இந்திய அளவில் பல மாநிலங்களில் இஸ்லாமியர்கள் உள்ளிட்ட சிறுபான்மையினர் மீது, பல்வேறு விதமான தாக்குதல்கள் நடத்தப்படுகின்றன.
_
சிறுபான்மையினர் மீது நிகழ்த்தப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் இந்த வெறுப்பரசியலுடன் ஒப்பிடுகையில், தமிழ்நாடு என்றென்றைக்கும் அனைத்து மக்களையும் அரவணைத்துச் செல்லும் மாநிலமாக உள்ளதை அறியமுடியும். இங்கு, இஸ்லாமியர்களையோ கிறிஸ்துவர் களையோ அந்நியர்களாகப் பிரித்துப் பார்க்கும், அரை பக்குவம் கொண்டவர்களாக மக்கள் இல்லை. நம்பிக்கைகள் வேறு வேறாக இருந்தாலும், இனமாக, மொழியாக, மதச் சிறுபான்மையினராக அவர்களுக்கு உரிய இடமளித்து ஒன்றாகவே இருந்து வருகின்றனர். எல்லோரையும் சமமாகப் பார்க்கும் இந்த பார்வைதான் கடந்த நூறு ஆண்டுகளில் திராவிட இயக்கம் சாதித்த சமத்துவம், சமூகநீதி அரசியலின் விளைவுகள் எனலாம்.

இதைத்தான் இன்றைக்கு இந்தியா கற்றுக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது பெரும்பான்மை மக்களுக்கு இணையான உரிமைகளையும், சுதந்திரத்தையும், இங்குள்ள சிறுபான்மை மக்களும் பெற வேண்டும், அவர்களின் சுயமரியாதை காக்கப்பட வேண்டும்” என அன்று காந்தி வலியுறுத்தியபோது, அவரை எதிர்த்து விமர்சனங்களையும் குற்றச்சாட்டு களையும் முன்வைத்ததுடன், அவரை துப்பாக்கிக் குண்டுக்கு இரையாக்கியவர்கள், இன்றும் சிறுபான்மையினர் பாதுகாப்புக்கு அச்சுறுத்தலாக நிற்கின்றனர்.
_
இந்திய ஒன்றியத்திற்கே ஜனநாயக மாண்பு களைப் பாதுகாப்பதில் முன்னோடியாக இருக்கும் நம்முடைய கழகத்துக்கு எதிராகவும், அவர்கள்தான் நிற்கின்றனர் என்பதைப் புரிந்துகொள்வது இன்றைய காலத்தின் உடனடித் தேவையாக இருக்கிறது.
_
**...நீளும்**


தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுபூர்வமான உறவையும்
உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்

WhatsApp Image 2025-03-12 at 4.24.22 PM.jpeg

யார் சிறுபான்மையினர்? இந்திய ஒன்றியத்திற்கே பாடமெடுத்த கழகம்!

ஒவ்வொரு ஆண்டும் இஸ்லாமிய மக்கள்  ரம்ஜான் மாதத்தில் நோன்பு கடைபிடித்து வருகின்றனர். குறிப்பாக, இந்த ரம்ஜான் மாதத்தில் வெள்ளிக் கிழமைகளில் அதிகளவிலான இஸ்லாமிய மக்கள் மசூதிகளுக்குச் சென்று தொழுகை நடத்துவது  வழக்கம். இந்நிலையில்  இந்துக்கள் கொண்டாடும் `ஹோலி பண்டிகை’ யும்,  முஸ்லிம்கள் கொண்டாடும் `ரமலானின் ஜூம்மா நோன்பு’ம் கடந்த வாரத்தில் ஒரேநாளில் வட மாநிலங்களில் கொண்டாடப் பட்டது. இந்தக் கொண்டாட்டம்  பீகார், உத்தரப்பிரதேசம், மத்தியப்பிரதேச மாநிலங்களில் பெரும் பதற்றத்தையும், அச்சத்தையும் உருவாக்கி இருக்கிறது.
_
ஹோலி பண்டிகை வருடத்திற்கு ஒருமுறை வரும். ஆனால், வெள்ளிக்கிழமை தொழுகை என்பது வருடத்திற்கு 52 முறை வரும், ஆகவே, ஹோலியின் வர்ணங்களை விரும்பாதவர்கள் அன்றைய நாளில் வீட்டுக்குள்ளேயே இருக்க வேண்டும் என்று வெறுப்பைக் கக்கினர் பா.ஜ.க. பிரமுகர்கள். அந்தக் கருத்தை, அப்படியே பிரதிபலித்தார் உ.பி. முதல்வர் ஆதித்யநாத்.



தவிர, உ.பி., பீகார், மத்தியப்பிரதேசம் உள்ளிட்ட மாநிலங்களில், பல்வேறு பகுதிகளில் மசூதிகளைத் திரையிட்டு மூட வேண்டிய நெருக்கடிகளையும் சந்தித்தனர் இஸ்லாமிய மக்கள்.
பதற்றமான இடங்களில் இரண்டு மத நிகழ்வுகளும், சுமூகமாக நடைபெற முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டிய காவல்துறையோ சில இடங்களில்  வேடிக்கை பார்த்தது. மசூதிகளின் வாசலில் ஹோலி கொண்டாட அனுமதித்ததுடன், மதவெறி ஊட்டப்பட்டவர்கள், மசூதியை இடிப்பதற்குச் சூளுரைத்துச் சென்றதையும் வேடிக்கை பார்க்கும் நிலையில் இருந்தனர்.
_
பல ஆண்டுகளாக மதங்களைக் கடந்து கொண்டாடப்பட்டு வரும் ஒரு பண்டிகையை வைத்து, இன்று, மக்கள் மனதில் பிளவினை உருவாக்கத் துடிக்கின்றன, `சங் பரிவார்’ அமைப்புகள். இன்று, நேற்றல்ல, அதன் தொடக்கக் காலம்தொட்டே மதவழிபாடுகளை வைத்து, பிரிவினைச் சிந்தனையை மக்களிடம் விதைத்துக் கொண்டே இருக்கின்றனர்.
_
இப்படியானச் சூழலில்தான் சிறுபான்மையினர் வழிபாட்டு உரிமைகளைக் காப்பதில் தமிழ்நாடும், திராவிட இயக்கங்களும், குறிப்பாகக் கழகமும் கொண்டிருக்கும் உறுதிப்பாட்டினை நாம்  உயர்த்திப் பிடிக்க வேண்டி இருக்கிறது.

1967-ஆம் ஆண்டு பேரறிஞர் அண்ணா  முதலமைச்சராகப்  பொறுப்பேற்றிருந்த நேரம். சென்னையை அடுத்த  அச்சிறுப் பாக்கத்தில்  பள்ளிப்பேட்டை  என்கிற இடத்தில், இஸ்லாமியர்கள் தொழுகைக்காக பள்ளிவாசல் எழுப்புவதற்கு அங்குள்ள சிலர் எதிர்ப்பு தெரிவிக்க, இருதரப்பினருக்கும் மோதிக்கொள்ளும் பதற்றமான சூழல் ஏற்பட்டது.  ரமலான் நாளுக்கு  முந்தைய நாள்; இஸ்லாமியர்கள் தங்கள் வழிபாட்டு உரிமையை விட்டுவிடக்கூடாது  என முனைப்பு காட்டுகின்றனர்.

மதவாத சிந்தனைகொண்டவர்கள் நிற்க, சிறுபான்மையினர் உரிமைக்காக  கண்ணியத்திற்குரிய காயிதே மில்லத் அவர்களின் மகன் மியாகானின் தலைமையில் சிறுபான்மையினர் கூடியிருந்தனர்.
_
அன்று நள்ளிரவு நேரத்தில், அந்த கிராமத்தில் காவல்துறையினர் வாகனங்களில் வந்து இறங்குகின்றனர்.  கலவரச் சூழலைக் கட்டுப்படுத்த வந்த காவலர்களாக இருக்கலாம் என நினைத்திருந்த நேரத்தில், அந்த வாகனங்களில் கீற்றுக் கொட்டகைப் பள்ளிவாசல் கட்டுவதற்காக பொருட்களை இறக்கி வைக்கின்றனர்.
_
காலையில், ரமலான் தொழுகைக்கு முன்னர் பள்ளிவாசல்  எழுப்பப்பட்டு இருக்க வேண்டும் என்று தங்களுக்கு மேலிடத்து உத்தரவு வந்திருப்பதாக, மியாகானிடம் காவலர்கள் கூற, கூடியிருந்த அனைவருக்கும்  இன்ப அதிர்ச்சி. அந்த அதிர்ச்சி அத்தோடு முடியவில்லை.
வழிபாடு முடிந்ததும் அண்ணா அருகிலுள்ள சுற்றுலா மாளிகையில் முகாமிட்டு முன்னேற்றங்களைக் கண்காணித்து வருவதை அறிந்து மியாகான் ஆச்சர்யப்பட்டார்.
_
அந்த நேரத்தில் டெல்லியில் இருந்த காயிதே மில்லத் அவர்கள்  மியாகானை பள்ளிப்பேட்டைக்கு அனுப்பியதுடன், முதலமைச்சர் அண்ணாவுக்கு இந்தப் பிரச்சினை குறித்து கவனப்படுத்தினார். பேரறிஞர் அண்ணா உடனடியாக நடவடிக்கை எடுத்தது மட்டுமல்லாமல், கிராமத்திற்கு அருகிலும் இருந்தார். சிறுபான்மையினர் உரிமைகளில் கழகம் கொண்டுள்ள பற்றுக்கு, நமது முதல் ஆட்சிக் காலத்தில் நிகழ்ந்த அந்த சம்பவமே மிகப்பெரிய சான்றாக இருக்கும்.

அண்ணா, `இஸ்லாமை ஒரு மதமாகப் பார்க்கவில்லை மாறாக அது மனிதனை நல்வழிப்படுத்தும் ஒரு மார்க்கம்’ என்று குறிப்பிடுகிறார். மேடைகள் தோறும் முழங் கினார். `இஸ்லாம் மார்க்கம் அரபு நாட்டில் இருந்து நபிகள் வழியாக அருளப்பட்டிருந்தாலும், பழந்தமிழர்களின் சமூக அமைப்பைத்தான் வாழ்க்கை நெறியாகக் கொண்டுள்ளது’ என்பதை பேரறிஞர் அண்ணா பல மேடைகளில் பேசி இருக்கிறார்.
_
1957-ஆம் ஆண்டு அக்டோபர்7-ஆம் தேதி சென்னை, கடற்கரையில் நடைபெற்ற `மீலாது விழா’ மேடையில் அண்ணா பேசுகையில், ``நபிகளின் ஆண்டவனுக்கு இணை வைத்தல் ஆகாது என்கிற பொன்மொழி என்னை நிறையவே யோசிக்க வைத்தது. ஆண்டவனுக்கு இணையாக ஒருவரை முன்வைக்க வேண்டும் என்றால், பெருங்குழப்பம் நிலவும். இந்தக் குழப்பம் பெரும்பான்மை இந்துத்துவத்தில் நிறையவே இருக்கிறது. இந்தக் குழப்பத்தில் இருந்து விடுதலையளிக்கும் மார்க்கமாக, இஸ்லாம் இருப்பதாலேயே எங்களைப் போன்ற திராவிட இயக்கச் சிந்தனையாளர்களுக்கு இஸ்லாம் மிகவும் நெருக்கமானது’’ என்றார். அந்தச் சிந்தனையில் இருந்துதான், பெரியாரிடமிருந்து விலகியபோது நாத்திகரான அண்ணா `ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்’ என தனது தம்பிகளுக்குப் புதிய வழிகாட்டினார்.

ஆண்டவனுக்கு உருவம் கொடுத்து, அதற்கு பூசைகள் செய்து, பிறரை ஏமாற்றும் எண்ணம் கூடாது என்பதுதான், இறைக் கோட்பாடு குறித்து பேரறிஞர் அண்ணா வலியுறுத்திய நாத்திகப் பார்வை. அதைத்தான் இஸ்லாம் வலியுறுத்துகிறது என, 1962 -ஆம் ஆண்டு மார்ச்  31-ஆம் தேதி அபிவிருத்தீஸ்வரம் பள்ளிவாசலில் நடைபெற்ற நிகழ்ச்சியில் பேசும்போதும், 1965-ஆம் ஆண்டு மலேசியாவின் தமிழ் முஸ்லிம்கள் ஏற்பாடு செய்த கூட்டத்தில் பேசும்போதும் குறிப்பிடுகிறார் அண்ணா.
_
``இஸ்லாம் மார்க்கம், தமிழர் வாழ்க்கை நெறிக்கு நெருக்கமானது. சாதி வேற்றுமைகளை மறக்கச் செய்யும் மதம் என்பதால், இஸ்லாம் எனக்கு நெருக்கமாக உள்ளது’’ என்றும் குறிப்பிடுகிறார்.

இஸ்லாமியர்களுக்கும் தனக்குமான உறவினைச் சுட்டிக்காட்டும் அண்ணா, 1940-ஆம் ஆண்டுகளில் இருந்தே சிறுபான்மை மக்களுடன் நெருக்கமான அரசியல் உறவில் இருந்ததைப் பல இடங்களில் குறிப்பிட்டுள்ளார். ஒற்றுமைப் பண்பாட்டை வளர்க்கச் செய்வதுதான் கழகத்தின் பணிகளில் ஒன்றாக வரையறுக்கிறார் பேரறிஞர் அண்ணா.
_
``வடநாட்டிலே இந்து - முஸ்லிம் கலவரம், கொலை வெறியாட்டம் நடந்தபோதுகூட தென்னாட்டிலே நல்ல தோழமை நிலவியது. அப்படிப்பட்ட தோழமை உணர்ச்சியும் ஒற்றுமைப் பண்பாடும் வளரச் செய்வது தி.மு.கழகப் பணிகளில் ஒன்றாகும்’’, இது 1961-ஆம் ஆண்டில், தஞ்சை மாவட்ட சுற்றுப் பயணத்தின்போது அவர் குறிப்பிட்டது.
_
அந்தப் பணியைத்தான் அவர், முதலமைச்சரானபோது அச்சிறுப்பாக்கத்தில் நடத்திக் காட்டினார். கழகம் இன்றளவும் அந்தப் பற்றில் உள்ளதைத்தான் மதுரை சிக்கந்தர் பள்ளிவாசல் வழிபாட்டு உரிமையில் பார்த்தோம்.
_
சிறுபான்மையினருடன் கழகம் கொண்டிருந்த நெருக்கம்தான், இன்றளவும் இந்து மத வெறி ஊட்டப்பட்டவர்களால் நமது நிலப்பரப்பில் காலூன்ற முடியாமல் இருப்பதற்குக் காரணம். அவர்களை அச்சத் தோடு பின்வாங்கச்செய்யும் பேராயுதமாகவும் விளங்குகிறது. இச்சமூக நல்லிணக்கத்திற்கான ஆயுதத்தை பெரியாரும், அண்ணாவும் தங்களது இறுதிமூச்சு உள்ளவரை பேணிப் பாதுகாத்தனர். நமக்கு வழங்கிச் சென்றுள்ளனர்.
_
**...நீளும்**

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுபூர்வமான உறவையும்
உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்


WhatsApp Image 2025-03-19 at 4.36.55 PM.jpeg

``ஒற்றுமைப் பண்பாடே கழகத்தின் பணி !’’

`தீண்டாமை’, `சாதி ஒடுக்குமுறை’, `ஆரிய உயர்சாதி ஆதிக்க’த்தை காங்கிரஸ் கட்சியில் இருந்தபோதும் கடுமையாக எதிர்த்து வந்தவர் பெரியார். காங்கிரசில் இருந்து வெளியேறி சுயமரியாதை இயக்கத்தைத் தொடங்கியது, பின்னர் `நீதிக்கட்சி’, `திராவிடர் கழகம்’ என அவரது அரசியல் நிலைப்பாடுகள் அனைத்திலும், சாதி, தீண்டாமைக் கொடுமைகளுக்கு எதிராக, அன்றைய காலகட்டத்தில் அவரைப் போல தென் இந்தியாவில் இயங்கியவர்களில் ஒப்பிடத் தகுந்த தலைவர்கள் யாரும் இல்லை. 
_
அதேநேரத்தில் தீண்டாமைக் கொடுமைக்கு எதிராக, பெரியார் முன் வைத்த மாற்று என்பது, `ஒடுக்கப்பட்டோர் இஸ்லாம் மதத்துக்கு மாறினால் இழிவு நீங்கும்’ என்பது அவரது நிலைப்பாடாக இருந்தது. பெரியார் நாத்திகராக இருந்தபோதும், சாதி, தீண்டாமைக் கொடுமைகளுக்கு எதிரான ஒரு மாற்று ஏற்பாடாக இஸ்லாத்தை ஆதரித்தார்.

1947-ஆம் ஆண்டின் தொடக்கத்தில் `சாதி இழிவை ஒழிக்க, இஸ்லாம்தான் மாற்று மருந்து’ என பெரியார் பேசியபோது, நாத்திகர்களே நம்ப மறுத்தனர். `இன இழிவு ஒழிய இஸ்லாமே நன்மருந்து’ என 1947 மார்ச் மாதம் திருச்சியில் ரயில்வே அலுவலர்கள் ஏற்பாடு செய்திருந்த கூட்டத்தில் பேசுகிறார் பெரியார். `இந்து உயர்சாதி பெரும்பான்மைக் கொடூரங்களுக்கு மாற்றாக, தமிழர்கள் மானத்துடன் வாழ, மதம் மாறுவதுதான் வழி என்றால், அதற்கு இஸ்லாம் மார்க்கத்தைத் தேர்ந்தெடுங்கள்’ என்பது அன்றைக்கு பெரியாரின் வாதமாக இருந்தது.
_
``ஆரிய மதம் என்பது பல கடவுள்கள், பல ஜாதிகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. ஆனால், `இஸ்லாம் ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்’ என்ற அடிப்படையைக் கொண்டது. இந்த அடிப்படை திராவிடனுக்கு உரியது, திராவிடனுக்கு வேண்டியது’’ என்கிறார் பெரியார். அதாவது ஆரிய மதத்துக்கு முந்தைய தமிழர்களின் வாழ்வியல் நெறியுட்ன் இஸ்லாம் ஒத்துப்போகிறது என்று கருதினார் பெரியார். உலகின் எந்த நாட்டில் இருந்தாலும், அவர்கள் உடன்பிறப்பு, சம உரிமை, ஒழுக்கம் போன்ற பொது அடிப்படைகளில் ஒன்றிணை கின்றனர். இவைதான் திராவிடர்கள் தொடக்கத்தில் கொண்டிருந்த அடிப்படைப் பண்புகள் என்பது, அவரது பார்வையாக இருந்தது.
இந்து மதத்தின் பெயரால் நிகழ்த்தப்பட்டு வரும் சாதி இழிவுகளில் இருந்து, தமிழர்களை மீட்பதற்கான மார்க்கமாக இஸ்லாமைக் கருதினார்.

``எப்படியாவது மக்கள் `ஜாதிபேதம்’, `பிறவி உயர்வுதாழ்வு’, `பல கடவுள்கள்’, `உருவ வழிபாடு’ ஆகியவற்றில் இருந்து விலக வேண்டும். பார்ப்பானுக்கு அடிமையாக இருந்து இழிவுபட்டு, தலையெடுக்க முடியாமல் இருக்கும் கேட்டிலிருந்து மீள வேண்டும் என்பதைத் தவிர வேறு கருத்து ஒன்றையும் நாம் இந்தப்படிச் சொல்லவில்லை என்பதை, திராவிடர்கள் உணர வேண்டும்’’ என்றார்.
_
பெரும்பான்மை பெயரால் இந்து மதம் நிகழ்த்தி வந்த கொடூரங்களில் இருந்து விடுபட, பெரியார் நிகழ்த்திய அந்த உடைப்புதான் தமிழ்நாட்டில் விதைக்கப்பட்ட சமூக நல்லிணக்கமாக வளர்ச்சி கொள்கிறது.

சிறுபான்மை முஸ்லிம் மக்கள், இந்திய அளவில், வட மாநிலங்களுடன் ஒப்பிடுகையில் தமிழ்நாட்டில் ஆகச்சிறந்த பாரம்பரியத்தோடும் பெருமிதத்தோடும் பயணிப்பதற்கு, பெரியார் அன்று கொண்டிருந்த பார்வை அடிப்படையானது. குறிப்பாக, 1930-களுக்குப் பிறகு இந்தியாவில் மாற்றமடைந்து வந்த அரசியல் சூழலில், இந்திய முஸ்லிம்கள் தங்களை எந்த அடையாளத்துக்குள் பொருத்திக் கொள்வது என்கிற புதிய நெருக்கடிகளைச் சந்திக்கும்போது, பெரியாரும் நீதிக்கட்சியும் இங்கு முன்னெடுத்து வந்த சமூகநீதி அரசியல் களம் முஸ்லிம்களின் பிரதிநிதித்துவத்தையும் அவர்களுக்கான இடத்தையும் உறுதி செய்வதாக இருந்தது. பெரியாரின் திராவிடப் பார்வை, இஸ்லாமை சிறுபான்மையினரின் மதமாக மட்டும் பார்க்கவில்லை, `திராவிட மதமாகவும்’ அவர்களுக்கான பிரதிநிதித் துவத்தையும் கோரியது.

பிரிட்டிஷாருக்கு முன், வட இந்தியாவில் ஆட்சி அதிகாரத்தில் இருந்த முஸ்லிம்கள், பிரிட்டிஷ் ஆட்சிக்காலத்தில் தங்களை இந்திய முஸ்லிம்களாக அடையாளப்படுத்திக் கொள்ள வேண்டிய நெருக்கடி உருவானது. அதே காலகட்டத்தில் தென்னிந்தியாவில் முஸ்லிம்களின் சூழல், குறிப்பாக தமிழ்நாட்டில் முஸ்லிம்கள் மத்தியில் இரண்டுவிதமான நிலைப்பாடுகள் இருந்தன.
ஒன்று இந்திய தேசிய அடையாளத்துடன் தங்களை ஐக்கியப்படுத்திக் கொள்வது. இரண்டாவதாக நீதிக்கட்சி அரசியல் முன்வைத்த ஆரிய உயர்சாதிக்கு எதிரான நிலைப்பாடு. அதாவது திராவிட அரசியல் சார்பு நிலையை எடுப்பது.
_
இஸ்லாமியர்கள் சந்தித்த இந்த இரண்டு அரசியல் போக்குகளில், ஒரு பிரிவினர் இந்திய தேசிய அடையாளத்துடன் தங்களை இணைத்துக் கொண்டனர். இஸ்லாமியர்களில் இருந்த பணக்காரர்கள் (Elite) இந்திய தேசிய அடையாளத்துடன் தங்களை வெளிப்படுத்திக் கொள்ளத் தொடங்கினர். குறிப்பாக, இந்திய தேசிய விடுதலை உணர்வு மேலோங்கி வந்த காலகட்டத்தில், அந்த நீரோட்டத்தில் வட இந்தியாவில் இஸ்லாமியர்கள் மத்தியில் இருந்த அதே உணர்வு, இங்கிருந்த மேல்தட்டு பிரிவினரிடம் இருந்தது. `இஸ்லாமியர்கள் பிரிவினைவாதிகள் இல்லை’ என நிரூபிக்க வேண்டிய கட்டாயத்துக்காகக் கூட, இந்திய தேசிய அரசியலைப் பேச வேண்டிய நெருக் கடிக்கு ஆளாகினர். `முஸ்லிம்கள் தங்கள் சொந்த உயர் அடுக்கினரிடம் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும்’ என்று அப்போது அதைச் சுட்டிக்காட்டியவர் பெரியார்.

தமிழ்நாடு சிறுபான்மை மக்களின் மற்றொரு பிரிவினர், நீதிக்கட்சி முன்வைத்த சமூக நீதி அரசியல் சார்பு நிலைப்பாட்டை எடுத்தனர். அவர்கள் இந்தச் சார்பினை எடுப்பதற்கு, முஸ்லிம்களுக்கு நீதிக்கட்சியும், பெரியாரும் வழங்கிய இடம் முக்கியமானது.
_
``இஸ்லாம் என்றால் மகமது மதம் என்றோ, இங்கு லுங்கி கட்டிக்கொண்டு, அளந்து தாடி வைத்துக் கொண்டிருக்கும் சாயபு, ராவுத்தர், மரைக்காயர், மாப்பிள்ளை என்கிறவர்கள் மதம் என்றோ கருதாதீர்கள். திராவிடர்கள் மதம், முகமது நபிக்கு முன்பு, கிறிஸ்துநாதருக்கு முன்பு, புத்த மகானுக்கு முன்பு ஆரியர்களின் கடவுள்களுக்கு முன்பு திராவிடர்களுக்கு இருந்த மதமாகும்’’ என இஸ்லாமியர்களை அவர் திராவிட அடையாளத்துடன் பார்த்த இடம்தான், தேசிய அரசியல் நெருக்கடிகளில் இருந்து, தமிழ்நாட்டு இஸ்லாமியர்களை விடுவித்தது எனலாம்.
_
தன் வாழ்நாள் முழுவதும் பெரியார் கொண்டிருந்த பணி என்பது, சூத்திரப் பட்டத்தை நீக்கி, மனிதனுக்கு மனிதன் மரியாதையோடு நடத்துவது, கல்வி வேலைவாய்ப்புகளில் சம உரிமை பெறுவது என்பதுதான். அதனால்தான் அவர் இஸ்லாமிய மார்க்கத்தை `தமிழர் மார்க்கம்’ என்றார். இந்தப் பார்வைதான் பொதுவாக முஸ்லிம்கள் மீதும், தமிழ்நாட்டு முஸ்லிம்களிடமும் அவர் காட்டிய இணக்கத்துக்கு முதன்மையான காரணங்கள்.

1948-ஆம் ஆண்டு மயிலாடுதுறையில் உள்ள பெரம்பூரில் பெரியார் கலந்துகொண்ட கூட்டத்தின் தீர்மானம், ஜனவரி 15-ஆம் தேதி `விடுதலை’ இதழில் வெளியானது. அதில் ஒரு தீர்மானம் இது. ``முஸ்லிம்கள் எங்களை ஆதரித்தாலோ அல்லது எதிர்த்தாலோ எது நடந்தாலும், நாளை திராவிட நாடு சுயராஜ்யத்தை அடையும்போது, அதனால் உங்களுக்குப் பாதிப்பு வராது என உறுதியளிக்கிறேன். ஏனெனில், இஸ்லாமியர் களும் திராவிடர்களே என திராவிடர் கழகம் உறுதியாக நம்புகிறது’’ என்கிறது. அதனால்தான், பிரிவினைக் காலகட்டத்தில், சென்னை மாகா ணத்தில் மட்டுமே முஸ்லிம்கள் பாதுகாப்பாக உணர்ந்தனர் என்கிறது வரலாறு.
_
**...நீளும்**

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுப்பூர்வமான உறவையும்
உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்.

WhatsApp Image 2025-03-26 at 9.51.32 PM.jpeg

“இஸ்லாமியர்களும் திராவிடர்களே!'’ -  பெரியார்

தமிழ்நாட்டுச் சிறுபான்மையினர், திராவிட அரசியலை ஏற்றுக்கொண்டதற்குப் பின்னால், பெரியாரின் தீர்க்கமான அரசியல் பார்வை உள்ளது. தேசியவாதத்தை ஏற்றுக்கொண்ட சிறுபான்மையினர், பிரிவினைக் காலத்தில் தங்களை நிரூபிக்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டதைப் போல, தமிழ்நாட்டில் நிகழவில்லை. அதே காலகட்டத்தில் முஸ்லிம் லீக் அரசியலை இங்கு தொடர்வதற்கான ஆலோசனைகளில் ஈடுபட்டிருந்தனர்.
_
அதேநேரத்தில், திராவிட அரசியல் சார்பு எடுத்த சிறுபான்மையினர் மொழி சார்ந்த பிரச்சினையின்போது, எடுத்த நிலைப்பாடு, திராவிட இயக்கங்களுக்கும் சிறுபான்மையின ருக்குமான உறவினை மேலும் பலப்படுத்தியது எனலாம்.
1937-ஆம் ஆண்டில், தொடக்கப் பள்ளிகளில் இந்தியைக் கட்டாயப்பாடமாக்கும் முடிவை, மதராஸ் மாகாண முதலமைச்சராக இருந்த ராஜாஜி அறிவித்தார். அதுதான் முதல் இந்தி எதிர்ப்புப் போருக்கு வித்திட்டது என்றாலும், அதற்கு சுமார் 20 ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்தே தென்னிந்தியாவுக்குள் இந்தியைத் திணிக்கும் முயற்சிகள் தொடங்கியிருந்தன. தென்னிந்தியாவில் இந்தியைப் பிரபலப்படுத்தும் விதமாக, இந்தி பிரச்சார சபாவை 1918-ஆம் ஆண்டில் தொடங்கிவைத்தார் காந்தி.

ராஜாஜி, சத்தியமூர்த்தி ஐயர், கே.சந்தானம் போன்ற அன்றைய காங்கிரஸின் முன்னணித் தலைவர்கள் அனைவரும் இந்தியை ஊக்குவிப்பதை, முக்கியக் கொள்கை யாகவே கொண்டிருந்தனர். இந்தியைப் பரப்புவதற்கான நிதியும் வடக்கில் இருந்து ஏகபோகமாகக் கிடைத்தன. இந்தியைக் கற்பதும், இந்தியில் பேசுவதும் மற்ற மாநிலங்களுக்கு, ஹீரோயிச மனப்பான்மையை ஏற்படுத்தும் அளவுக்கு, இந்தி பிரச்சாரங்கள் மேலோங்கி இருந்த காலகட்டமாக அது மாறியது.
_
ஆனால், காங்கிரஸில் இருந்து வெளியேறி, `குடிஅரசு’ இதழைத் தொடங்கிய அடுத்த ஆண்டே (1926) இந்தி ஆதிக்க முயற்சி நடப்பது தொடர்பாக, எச்சரிக்கை செய்தார் பெரியார். இது ஆரிய கலாச்சாரத் திணிப்பு என்று நேரடியாக எதிர்த்தார். பெரியாரின் தொடர் எச்சரிக்கையானது, ராஜாஜி
1937-இல் இந்தியைக் கட்டாயப் பாடமாக்கிய போது பெரும் போராக வெடித்தது.
_
இந்தி ஆதிக்கத்திற்கு எதிராக இந்த முதல் போரில் பெரியாரின் சுயமரியாதை இயக்கம் மட்டுமின்றி, தமிழ் அறிஞர்கள், பெண்கள் எனப் பலரும் களம் கண்டனர். அதில் தவிர்க்க முடியாத தனிப்பெரும் அங்கமாக இஸ்லாமியர்களும் இருந்தனர். ஏனெனில், அதற்கு முன்பிருந்தே சுயமரியாதை இயக்கம் இஸ்லாமியர்களை `திராவிடத் தமிழர்’ அங்கமாகவே அரவணைத்திருந்தது. முஸ்லிம்களிடம் தமிழ் உணர்வு மேலோங்கி இருந்தது. குறிப்பாக, முஸ்லிம்கள் தமிழுக்கு அடுத்து, இரண்டாவது இடத்தில்தான் உருதுவை வைத்திருந்தனர்.

அதனால் முதல் இந்தி எதிர்ப்புப் போரில் இஸ்லாமியர்கள் பங்கு பரந்துபட்டதாக இருந்தது. குறிப்பாக, முதல் இந்தி எதிர்ப்புப் போரில் தமிழ்நாடு முஸ்லிம் லீக் தவிர்க்க முடியாத அளவுக்குப் பெரும்பங்காற்றியது. இந்தித் திணிப்புக்கு எதிராக சட்டமன்றத்தில் ஒலித்த முதல் குரல் இஸ்லாமியர் குரல்தான். சட்டமன்றத்தில் முதன்முதலில் முழங்கியவர் முஸ்லிம் லீக்கைச் சேர்ந்த பி.கலிஃபுல்லா.
_
அதன்பின்னர், வட இந்தியாவில் இந்தியைத் திணித்து, உருதுவை அழிக்க நடக்கும் முயற்சி கள் குறித்தும், காரசாரமாக விவாதங்களை எழுப்பினார் கலிஃபுல்லா. ``இறந்து கொண்டிருக்கிற இந்தி மொழிக்கு காங்கிரஸ் உயிரூட்டிக் கொண்டிருக்கிறது’’ என்ற கடும் விமர்சனங்களைத் துணிச்சலாக வைத்தார்.
நபிகள் நாயகம் பிறந்தநாள் விழாக்களில், பெரியாரும் அண்ணாவும் பலமுறை பங்கெடுத்ததைப் போலவே, திராவிட இயக்க நிகழ்ச்சிகள், மாநாடுகளில் இஸ்லாமிய சமூகத் தலைவர்களான தாவூத் ஷாவும், கலிஃபுல்லாவும் தொடர்ச்சியாகப் பங்கெடுத்து வந்துள்ளனர். 
_
1939-இல் திருச்சியில், பெரியார் நடத்திய இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்திற்கு காஜா மியான் ராவுத்தர் ஆதரவு தெரிவித்தார். வாணியம்பாடி அருகே நடைபெற்ற இந்தி எதிர்ப்புப் பொதுக்கூட்டத்தில் இரண்டா யித்திற்கும் மேற்பட்ட இஸ்லாமியர்கள் திரண்டனர். பொறையாரில் நடைபெற்ற கருப்புக்கொடி போராட்டத்தில் முஸ்லிம் லீக்கைச் சேர்ந்த மொஹிதீன் பாக்வி பங்கேற்றார்.

குறிப்பாக, 1937-ஆம் ஆண்டு நவம்பரில் நடைபெற்ற வட ஆற்காடு மாவட்ட இரண்டாவது சுயமரியாதை மாநாட்டில் கலிஃபுல்லா பங்கேற்றார். கோவையில் நடைபெற்ற முஸ்லிம் லீக் மாவட்ட மாநாட்டில் தமிழ்க்கொடியை ஏற்றினார். 1937-ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 5-ஆம் தேதி, அண்ணா, நாவலர் சோமசுந்தர பாரதியார் ஆகியோர் பங்கேற்ற இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டம் நடைபெற்றது. அந்தப் போராட்டத்தில் தமிழ் இஸ்லாமிய இதழான `சமரசம்’ இதழின் ஆசிரியர் சுல்தான் பாக்தாதி பங்கெடுத்தார். அவர் மட்டுமல்ல, வேலூரைச் சேர்ந்த சர்ஃபுதீர்ன், திருப்பூரைச் சேர்ந்த மொஹிதீன் ஆகிய இஸ்லாமியத் தலைவர்கள் கலிஃபுல்லாவுடன் இணைந்து, அந்தப் போராட்டத்தில் பங்கெடுத்தனர்.
_
1938-இல் திருச்சியில் இருந்து 100 பேர் கொண்ட இந்தி எதிர்ப்புப் படை சென்னை நோக்கிப் புறப்பட்டது. இதற்கான வழியனுப்பு விழாவை, திருச்சியில் பெரியார் நடத்தினார். அவ்விழாவிலும் கலிஃபுல்லா பங்கெடுத்து, இந்தித் திணிப்புக்கு எதிராக வீறுகொண்டு முழங்கினார். 1938-ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் 1-ஆம் நாள் திருச்சியில் புறப்பட்ட இந்தப் படை 1938-ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர்
11-ஆம் நாள் சென்னை வந்தடைந்தது.

42 நாட்கள் 577 மைல் தூரம் நடந்தே வந்து மக்களிடம் இந்திக்கு எதிராகப் பரப்புரை செய்தனர். இறுதியாக, சென்னை கடற்கரையில், லட்சக்கணக்கான மக்கள் மத்தியில் பயண நிறைவுக்கூட்டம் நடைபெற்றது.
அந்தக் கடற்கரைக் கூட்டத்தில்தான் `தமிழ்நாடு தமிழருக்கே’ என்று பெரியார் முதன்முதலில் முழக்கம் எழுப்பினார். பெரியார் மீது வழக்குப் பதிந்து சிறைக்குத் தள்ளியது அன்றைய ராஜாஜி அரசு. எதிர் வழக்காடாத பெரியார் சிறைத்தண்டனையை ஏற்றார் என்ற வரலாறு பலரும் அறிந்ததே. ஆனால், அந்தக் கடற்கரைக் கூட்டத்தில் இஸ்லாமியப் பிரதிநிதியாக கலிஃபுல்லா பங்கேற்றார் என்பது பலரும் அறியாத வரலாறு. அதுமட்டுமல்ல, கடற்கரை கூட்டத்தில் கலந்துகொண்ட இஸ்லாமியர்கள் பலரும் கிழக்கு நோக்கி அமைக்கப்பட்டிருந்த மேடையை கவனித்துக்கொண்டே, மேற்கு நோக்கி தொழுகையையும் கடைப்பிடித்தனர்.

வேலூர் சர்புதீன் அக்கூட்டத்தில் பெரி யாரின் பணிகளைப் பாராட்டிப் பேசியதுடன், இந்தித் திணிப்புக்கு எதிராகவும் முழங்கினார். வர்ணாஸ்ரம படிநிலையான `பிராமணர்கள்’ என்ற சொல்லாடலை ஏற்றால், இயல்பாகவே `சூத்திரர்கள்’ என்ற தன்மையை ஏற்றுக்கொண்ட தாகும் என `சுயமரியாதை இயக்கம்’ பிரா மணர்களை `பார்ப்பனர்கள்’ என்று குறிப்பிடத் தொடங்கியது. கடற்கரைக் கூட்டத்தில் பேசிய சர்புதீனும் `பிராமணர்கள்’ என்ற பதத்தைப் பயன்படுத்தாமல் `பார்ப்பனர்கள்’ என்று பேசினார். சுயமரியாதை இயக்கத்தோடு இஸ்லாமியர்கள் இணைந்திருக்கவில்லை, பிணைந்திருந்தார்கள் என்பதை உறுதிப்படுத்தி யது அவரது பேச்சு. மொழி காக்கும் அந்தப் போரில் முன்கள வீரர்களாய் தங்களை அர்ப்பணித்துக் கொண்ட இஸ்லாமியர்களின் இந்தி எதிர்ப்பு வரலாறு விரியும்.
_
**...நீளும்**

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுப்பூர்வமான உறவையும்
உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்

WhatsApp Image 2025-04-02 at 7.27.34 PM.jpeg

மொழிப்போரில் இஸ்லாமியர்களை இணைத்த பெரியார்!

1949-ஆம் ஆண்டு, அரசியல் நிர்ணய சபையில், மதராஸ் முஸ்லிம் லீக் சார்பில், காயிதே மில்லத் இவ்வாறாக உரையாற்றினார், ``நாட்டின் தேசிய மொழியாகத் தேர்ந் தெடுக்கப்படக்கூடிய மொழி, இந்திய மொழியாக இருக்க வேண்டும் என்பது, ஏற்கெனவே ஒப்புக் கொள்ளப்பட்ட விஷயம். அத்துடன் நாட்டின் அதிகப்படியானவர்கள் பேசக்கூடிய மொழியாகவும் இருக்க வேண்டும் என்றும் ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது.
_
நமது தேசிய மொழி, தற்காலப் போக்கு களையும் நவீன கருத்துகளை ஏற்றுக் கொள்ளும் விதத்திலும் இருக்க வேண்டும் எனவும் ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது. இவற்றில் முரண்பாடு இல்லை என நான் கருதுகிறேன். அப்படியானால், அப்படிப்பட்ட மொழி எது? எல்லா அம்சங்களிலும் திருப்தி தரும் மொழி எது ? அதுதான் இன்றைய பிரச்சினை’’ என நீண்ட உரையாற்றினார்.

இந்தி மொழியா, உருதுவா, இந்துஸ்தானியா என நீண்ட அவரது உரையில் இறுதியாகச் சொல்கிறார்.
_``இந்த நாட்டினுடைய மிகவும் பழமையான மொழியைத்தான் நமது தேசிய மொழியாக ஏற்றுக்கொள்ள முடியும் என்கிற வாதம் ஏற்றுக்கொள்ளப்படுமானால், நான் ஒரு உண்மையை இச்சபை முன்பு தைரியமாகக் கூற விரும்புகிறேன். இந்நாட்டு மண்ணில் பேசப்பட்ட மொழிகளில் மிகவும் பழமை யானதும், ஆரம்ப காலத்தில் இருந்து பேசப்பட்டு வரும் மொழியாக இருப்பதும் தமிழ்தான்; அதாவது திராவிட மொழிகளே இந்நாட்டின் மூத்த மொழி என நான் துணிந்து கூறுகிறேன். இந்நாட்டு மண்ணில் பேசப்பட்ட முதல் மொழி `திராவிட மொழியே’ என்ற எனது கூற்றை எந்த வரலாற்றாசிரியராலும் மறுக்க முடியாது. எந்தப் புதைபொருள் ஆராய்ச்சி யாளராலும் எதிர்க்க முடியாது. உயர்தரமான இலக்கிய வளங்களும் நயங்களும் நிறைந்த மொழி தமிழ். இது மிகவும் மூத்த மொழி. இது எனது தாய்மொழி என்பதையும் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன். அம்மொழியை நான் நேசிக்கிறேன். அம்மொழியைப் பற்றி நான் பெருமைப்படுகிறேன்.
என்றாலும், ஓர் உண்மையை நானோ அல்லது இதர தமிழர்களோ மறந்துவிடவில்லை. சந்தேகத்திற்கு இடமில்லாத வகையில் இந்நாட்டின் மிக மூத்த மொழியாக தமிழ் இருந்தபோதிலும், இந்நாட்டிலுள்ள பெரும்பான்மை மக்களால் இது பேசப்பட வில்லை என்பதால், இம்மொழியைத்தான் நமது தேசிய மொழியாக வேண்டும் என நாங்கள் வற்புறுத்திக் கொண்டிருக்கவில்லை; நாங்கள் நிலைமையைப் புரிந்துகொண்டுதான் இருக்கிறோம். ஆனால், பழமைக்குத்தான் செல்லவேண்டுமென்றால், மூத்த மொழி யைத்தான் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டுமென்றால், இந்நாட்டின் தேசிய மொழியாகத் தமிழைத்தான் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். ஆனால், அம்மொழியைப் பேசுபவர்கள் அந்தக் கோரிக்கையை வலியுறுத்திக் கொண்டிருக்க வில்லை” _என அரசியல் நிர்ணய சபையிலேயே வாதிட்டார் காயிதே மில்லத்.

அவர் தனது உரையில் `நாங்கள்’ என அழுத்தம் திருத்த மாக முன்வைத்ததுதான் முக்கிய மானது. அன்றைக்கு அவர் இந்திய முஸ்லிம் லீக் பிரதிநிதியாக அவையில் இருந்தாலும், அவர் ஒட்டுமொத்த தமிழர்களின் குரலாக இருந்தார். அன்றைய சூழலில் இந்தியத் துணைக் கண்டத்தில் வேறெங்கும் இல்லாத வகையில், இஸ்லாமி யர்களுக்கும், இந்துக்களுக்கும் இடையிலான மத நல்லிணக்கத் திற்கும் அந்த `நாங்கள்’ மிகப்பெரியச் சான்றாகும். அதற்கு சுயமரியாதை இயக்கக் காலத்திலிருந்தே பெரியாருடன் கொண்டிருந்த நட்பும், திராவிட இயக்கங்களோடு கொண்டிருந்த உறவும் மிக முக்கிய காரணமாக உள்ளது.
_
அரசியல் நிர்ணய சபையில், காயிதே மில்லத் அவர்களின் உரை மட்டுமல்ல; முதல் இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தின்போதே இஸ்லாமியர்களின் குரல் ஓங்கி ஒலித்ததை அறிந்திருப்போம்.
அடையாளத்தை இழக்கச் செய்யும் மொழி இந்தி மொழி, தமிழைப் போல, ஆங்கிலத்தைப் போல மற்றொரு மொழியாக மட்டும் இல்லை. அது ஆரியப் பண்பாடு, ஆரிய கலாச்சாரத்தைத் திணித்து, தமிழர்கள் அடையாளத்தை இழக்கச் செய்வதற்கான கருவியாகவே இந்தியைத் திராவிட இயக்கம் கருதியது. அந்தக் கருத்தினையே அரசியல் நிர்ணய சபையில் காயிதே மில்லத் முழங்கினார்.

இந்தி மொழி, `இந்துத்துவா’ என்கிற அடையாளத்தை வலிந்து ஏற்றுக்கொள்ள வைப்பதற்கான அன்றைய சூழ்ச்சியாகவும் இருந்தது. அதனால்தான், அன்று தமிழ்நாடு எதிர்த்தது. தமிழை மட்டுமல்ல, உருதுவையும் விழுங்கிச் செரிக்கப் பார்க்கிறது இந்தி என்ற அச்சவுணர்வு அன்றைக்கு இஸ்லாமியர் களிடத்திலும் இருந்தது.
_
உருதுவை நசுக்க, இந்தியை ஏவுகிறது காங்கிரஸ் என்று இந்திய தேசிய முஸ்லிம் லீக் கடுமையாக எதிர்த்தது. பள்ளிகளில் முஸ்லிம் குழந்தைகளுக்கு இந்தியை அறிமுகப்படுத்த, காங்கிரஸ் மேற்கொண்ட முயற்சிகளை ``ஆரிய மதத்தை எங்கள் மீது திணிப்பதற்கான வலுக்கட்டாய முயற்சி இது’’ என்று முகமது அலி ஜின்னா எதிர்த்தார்.

தெற்கே தமிழர்கள் ஒலித்த அதே குரலை, வடக்கே முஸ்லிம் லீக்கும் முழங்கியது. அகில இந்திய முஸ்லிம் லீக்கின் கண்ணோட்டத்தில், தமிழ்நாடு முஸ்லிம் லீக் தங்களின் தாய்மொழியான தமிழையும் இணைத்துக்கொண்டனர். தமிழையும், உருதுவையும் ஒருசேர உயர்த்திப் பிடித்தனர்.
ஆனால், இஸ்லாமியர்கள் இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தில் பங்கு பெறுவதை காங்கிரஸ் விரும்பவில்லை. இந்தியை `இந்தி’ என்று சொல்லாமல் இந்துஸ்தானி மொழி என்று இஸ்லாமியர்கள் மனதை மாற்ற முயற்சித்தது. இந்துஸ்தானியை இஸ்லாமியர்கள் கற்பதன் மூலம் இந்து-முஸ்லிம் ஒற்றுமை மேலோங்கும் என்றது.
_
ஆனால், தமிழ்நாட்டு இஸ்லாமியர்கள் காங்கிரஸின் இந்தப் பிரச்சாரத்திற்கு இரையாகவில்லை. இந்தியைக் கற்பதன் மூலம் இந்து-முஸ்லிம் ஒற்றுமை மேலோங்கும் என்ற கருத்தை தமிழ் இஸ்லாமியர்கள் நம்பத் தயாராக இல்லை. அதுமட்டுமில்லாமல் இந்து-முஸ்லிம் ஒற்றுமைக்கான வலியுறுத்தல் தேவையும் தமிழ்நாட்டில் எழவில்லை.

தமிழ்நாட்டில் மொழியே முதன்மை அடையாளமாகவும், மதம் அடுத்த இடத்திலும் தான் இருந்தன. அதிலும் தமிழ்நாட்டு இந்துக்களுக்கு மத அடையாளம் பிரதானமாக இல்லை. இந்துக்களுக்கு சாதியை கடந்த அடையாளமாகவும், இஸ்லாமியர்களுக்கு மதத்தைக் கடந்த அடையாளமாகவும் தமிழ் இருந்தது. அதனால், இந்தி எங்கள் பண்பாட்டை, எங்கள் அடையாளத்தை அழிக்கப் பார்க்கிறது என உறுதியோடு தமிழ் இஸ்லாமியர்களும் போராட்டத்தைத் தொடர்ந்தனர்.
_
முதல் இந்தி எதிர்ப்பு போர் குறிப்பாக, முதல் இந்தி எதிர்ப்புப் போரில் பங்கேற்ற ஆயிரக்கணக்கானோரை அன்றைய ராஜாஜி அரசு கைது செய்து கொண்டிருந்தது. அந்த சமயத்தில் சட்டமன்ற விவாதத்தில் கலிஃபுல்லா பேசும்போது, ``மக்கள் விருப்பத்திற்கு மாறாக, இந்தியைத் திணிப்பதை நான் வன்மையாகக் கண்டிக்கிறேன். இந்த மரியாதைக்குரிய அவையில் காங்கிரஸ்காரர்களுக்கு நான் ஒரு சவால் விடுகிறேன். இந்த அவையில் உள்ள காங்கிரஸ் உறுப்பினர்கள் யாருக்காவது துணிச்சல் இருந்தால், உங்கள் பதவியை ராஜினாமா செய்யுங்கள், நானும் ராஜினாமா செய்கிறேன்.

அப்படி ராஜினாமா செய்யும் உறுப்பினர் அவருடைய சொந்தத் தொகுதியிலேயே போட்டியிடட்டும். அவரை எதிர்த்து, நான் போட்டியிடுகிறேன். 99 சதவிகித வாக்குகள் பெற்று அவரை நான் வீழ்த்துவேன்” என்று ஆக்ரோஷமாகப் பேசினார். ஒரு காங்கிரஸ்காரர் கூட கலிஃபுல்லாவின் சவாலை ஏற்கத் துணியவில்லை. ஏனெனில், இந்தி எதிர்ப்புக் களம் அப்படி இருந்தது.
1937 காலகட்டத்தில் கலிஃபுல்லா, எந்த மக்களின் பிரதிநிதியாக மதராஸ் மாகாண அவையில் இருந்தாரோ, 1949-இல் அதே மக்களின் பிரதிநிதியாக அரசியல் நிர்ணய சபையில், அதே கருத்தை வலியுறுத்தினார் காயிதே மில்லத். பின்னாட்களில் காயிதே மில்லத் வைத்த அதே கருத்தைத்தான், “காக்கையை தேசியப் பறவையாக அறிவிக்க லாமே” என மாநிலங்களவையில் உரத்துப் பேசினார் பேரறிஞர் அண்ணா.
_
**...நீளும்**

WhatsApp Image 2025-04-14 at 2.31.04 PM.jpeg

காயிதே மில்லத்தும் அண்ணாவும் டெல்லியில் எழுப்பிய ஒரே குரல்!

`பாரத்’ என்றும் அழைக்கப்படும் இந்தியா, மாநிலங்களின் ஒன்றியம். இது ஒரு இறையாண்மை கொண்ட சோசலிச மதச்சார்பற்ற ஜனநாயகக் குடியரசு’ என்பதுதான் இந்த நாட்டிற்கு அரசியலமைப்புச் சட்டம் தரும் விளக்கம். ஆனால், கடந்த 11 ஆண்டுகள் ஒன்றிய பா.ஜ.க. ஆட்சியில் மதச்சார்பின்மை மெல்ல மெல்ல செத்து வருகிறது. மூன்றாவது முறையாக கடந்த ஆண்டு மோடி தலைமையிலான அமைச்சரவை பொறுப்பேற்றபோது, அதில் இஸ்லாமியர் ஒருவருக்குக் கூட இடம் தரவில்லை. வரலாற்றில், முதன்முறையாக இஸ்லாமியர் இல்லாத ஒரு அமைச்சரவை அமைந்திருக்கிறது.
_
இந்தியாவில், உள்ள சுமார் 20 கோடி இஸ்லாமியர்களின் பிரதிநிதிகளாக 24 பேர் கடந்த மக்களவைத் தேர்தலில் வெற்றிபெற்று நாடாளுமன்றத்திற்குச் சென்றனர். அதில் 21 பேர் இந்தியா கூட்டணியைச் சேர்ந்தவர்கள். அகில இந்திய மஜ்லிஸ்-இ-இடிஹதுல் முஸ்லிமின் கட்சியின் தலைவர் அசாதுதீன் ஓவைசி, சுயேட்சைகளான ஜம்மு காஷ்மீரைச் சேர்ந்த அப்துல் ரஷீத் ஷேக், லடாக்கைச் சேர்ந்த முகமது ஹனீபா ஆகியோர் மற்ற மூவர். தேசிய ஜனநாயகக் கூட்டணியில் இருந்து ஒற்றை இஸ்லாமியப் பிரதிநிதிகூட நாடாளுமன்றத்திற்கு வரவில்லை. ஏன், சீக்கியர்கள், கிறிஸ்தவர்களும் கூட இல்லை.
_
எனினும் கிறிஸ்தவர்கள், சீக்கியர்களுக்கு ஒன்றிய அமைச்சரவையில் இடம் அளிக்கப் பட்டது. இஸ்லாமியர்கள் மட்டுமே முற்று முழுதாக நிராகரிக்கப்பட்டனர். ஆனால், தமிழ்நாட்டில் தி.மு.க. ஆட்சியில் இஸ்லாமியர் களின் பங்கேற்பு இல்லாத ஒரு அமைச்சரவை கூட கிடையாது. அந்த பந்தம் 1967-இல் கழகம் ஆட்சியில் அமர்ந்தபோது உருவானதல்ல. சுயமரியாதை இயக்கத்திற்கு முன்பிருந்து, நீதிக்கட்சிக் காலத்தில் இருந்தே நிலைத்து வரும் பந்தம்.

குறிப்பாக, இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கக் காலத்தில், நம் நாடு இந்திய விடுதலைக்கு அப்பாற்பட்டு, மற்றொரு சிக்கலைச் சந்தித்திருந்தது. மத அடையாளத்தின் அடிப்படையில் வட இந்திய அரசியல், வடிவம் பெறத் தொடங்கியது. ஆனால், தெற்கில் பார்ப்பனர் அல்லாதோருக்கான அரசியல் மேலோங்கத் தொடங்கியது. வடக்கில் மதவாத அரசியலை வளர்த்தெடுத்த ஆர்.எஸ்.எஸ்.ஸும், தெற்கில் பார்ப்பனரல்லா தோருக்கான சமூக நீதி அரசியலை வலுப்படுத்திய சுயமரியாதை இயக்கமும் 1925-ஆம் ஆண்டில்தான் தொடங்கப்பட்டன.
_
ஆனால், அதற்கு முன்பே வடநாட்டில் மதவாதமும், தென்னாட்டில் சமூகநீதி அரசியலும் வடிவம் பெறத் தொடங்கியது. அதற்கு முக்கியக் காரணங்கள் வடநாட்டில் இந்து மகா சபை, தென்னாட்டில் நீதிக்கட்சி.

`இந்து மகா சபா’ 1915-இல் உருவானது, `நீதிக்கட்சி’ எனப்படும் `தென்னிந்திய நலவுரிமைச் சங்கம்’ 1916-இல் உருவாக்கப்பட்டது. வடக்கில் வேரூன்றிய மதவாதம், இந்தியாவை இந்து நாடாக்க வேண்டும் என்று லட்சியத்தைக் கொண்டிருந்தது. இந்தியா இந்துக்களின் நாடு என்பதில், ஆர்.எஸ்.எஸ்.ஸைத் தோற்று வித்த ஹெட்கேவர் மிக உறுதியாக இருந்தார். இந்து தேசத்திற்கு எதிரிகளே முஸ்லிம்கள்தான் என்றும் பேசினார். முஸ்லிம்களை `யவனப் பாம்புகள்’ என்று சாடினார்.
_
ஆனால், தெற்கே உருவாகியிருந்த `நீதிக் கட்சி’, `எல்லோருக்கும் எல்லாம்' என்ற திராவிடவியல் சமத்துவக் கோட்பாட்டை முன்வைத்தது. கல்வி, வேலைவாய்ப்பில் புறக்கணிக்கப்பட்டிருந்த பார்ப்பனரல்லாத எல்லா பிரிவினருக்கும் பிரதிநிதித்துவம் கொடுக்கப்பட வேண்டுமென்ற நோக்கத்தைக் கொண்டிருந்தது. அதில் இஸ்லாமியர்களும் ஓர் அங்கமாக இருந்தனர்.
_
உதாரணத்திற்கு, 1920-களில் மதராஸ் சட்டசபையில், நிர்வாகத்தை இந்தியர் மயமாக்குவது தொடர்பாக ஒரு விவாதம் நடைபெற்றது. காவல்துறையில் ஐரோப்பியர் களுடன் சேர்த்து இந்தியர்களுக்கும் சில பொறுப்புகளை வழங்க வேண்டும் என சி.வி.வெங்கட் ரமண ஐயங்கார் ஒரு கோரிக் கையை வைத்தார்.
ஒருவேளை, இந்தியர்களுக்கு வழங்கப் பட்டால், அது யாருக்குப் போகும் என்பது கடந்த கால அனுபவங்களில் இருந்து, நீதிக்கட்சி நன்றாக உணர்ந்திருந்தது. 
_
அதனால் அந்த விவாதத்தில் பேசிய நீதிக்கட்சியின் முன்னணித் தலைவர் டி.எம்.நாயர், ``காவல் துறைப் பதவிகளை பார்ப்பனரல்லாதோருக்கும் வழங்க வேண்டும். பார்ப்பனரல்லாதோர் என்றால் முகமதியர்கள், இந்திய கிறித்துவர்கள், பார்ப்பனரல்லாத இந்துக்கள், ஜெயினர்கள், பாரசீகர்கள், ஆங்கிலோ இந்தியர்கள்’’ என்று விளக்கம் அளித்தார்.
_
இஸ்லாமியர்களுக்கு அரசியல் பிரதிநிதித்து வத்தை உறுதிப்படுத்தியது மட்டுமின்றி, பல்வேறு அலுவலகங்களிலும் அவர்களுக்கான இடத்தை உறுதிப்படுத்தியது நீதிக்கட்சி. அத்தோடு சமூகப் பாதுகாப்பையும் உறுதிப் படுத்தியது. சிறுபான்மையினர் குறித்த நீதிக்கட்சியின் தெளிவான புரிதல், பெரியார், அண்ணா, கலைஞர் காலத்தில் அடுத்தடுத்த கட்டங்களுக்குப் பரிணமித்தது.

குறிப்பாக, 1944-ஆம் ஆண்டு பெரியார் நீதிக்கட்சியை திராவிடர் கழகமாகப் பெயர் மாற்றினார். `திராவிட நாடு’ முழக்கம் வலுப்பெறத் தொடங்கியது. 1948-ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 8-ஆம் தேதி இன்றைய மயிலாடுதுறை மாவட்டம், பெரம்பூரில் திராவிடர் கழகத்தின் ஆண்டு விழா கூட்டம் நடைபெற்றது. அந்தக் கூட்டத்தில், `முஸ்லிம்கள் எங்களை ஆதரித்தாலோ அல்லது எதிர்த்தாலோ எது நடந்தாலும், நாளை `திராவிட நாடு’ சுயராஜ்யத்தை அடையும் போது, அதனால் உங்களுக்குப் பாதிப்பு வராது என உறுதியளிக் கிறேன். ஏனெனில், இஸ்லாமியர்களும் திராவிடர்களே என திராவிடர் கழகம் உறுதியாக நம்புகிறது’ என்று தீர்மானம் நிறைவேற்றினார் பெரியார்.
_
திராவிட இயக்கம் இஸ்லாமியர்களுக்கு அளித்த பிரநிதித்துவத்தைப் பற்றிப் பேசும் இவ்விடத்தில், திராவிட இயக்கப் பிரநிதியாகவே சட்டமன்றத்தில் குரல் கொடுத்தவர் கண்ணியமிகு காயிதே மில்லத் என்பதையும் குறிப்பிட வேண்டும். 1946 முதல் 1952-ஆம் ஆண்டு வரை மதராஸ் சட்டமன்ற உறுப்பின ராகவும், எதிர்க்கட்சித் தலைவராகவும் இருந்தவர். அப்போது, இடஒதுக்கீடு, இந்தித் திணிப்பு எதிர்ப்பு, தமிழுக்கு முக்கியத்துவம் என திராவிட இயக்கம் கொண்டிருந்த நிலைப்பாடுகளையே காயிதே மில்லத் எதிரொலித்தார்.
பின்னர், 1952 முதல் 1958 வரை நாடாளுமன்ற மேலவை உறுப்பினராகவும், 1962, 1967, 1971 தேர்தல்களில் கேரளா, மஞ்சேரி மக்களவைத் தொகுதியில் போட்டியிட்டு நாடாளுமன்ற உறுப்பினராகவும் இருந்தார் காயிதே மில்லத். அங்கும் இதே குரல்தான் ஒலித்தது.

பேரறிஞர் அண்ணா திராவிடர் கழகத்தில் இருந்து விலகி, திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தை தொடங்கிய பின்னர், இஸ்லாமியர் களுக்கும் திராவிட இயக்கத்திற்கும் இடையி லான உறவு புதிய உச்சத்தைத் தொட்டது. பெரியாரின் நாத்திகக் கொள்கையால் இருந்த மிகச்சிறிய இடைவெளியையும் இட்டு நிரப்பியது, அண்ணாவின் ‘ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்’ முழக்கம். காங்கிரஸ் ஆட்சிக்காலத்தில் இஸ்லாமியர்களுக்கு இழைக்கப்பட்ட அநீதிகளையும் எடுத்துச் சொன்னார் அண்ணா.
_
1962-ஆம் ஆண்டில் காமராஜர் தலைமை யிலான அரசு அப்துல் மஜீத்தை அமைச்சராக்கும் முன்புவரை, காங்கிரஸ் ஆட்சியில் ஒரு இஸ்லாமியர்கூட சுதந்திர இந்தியாவில்  அமைச்சராக இருந்ததில்லை. ஆனால்,
1962 சட்டமன்றத் தேர்தலில் இந்திய யூனியன் முஸ்லிம் லீக்கைச் சேர்ந்த திருச்சி அப்துல் வஹாப் ஜானி, தி.மு.க. அணியில் போட்டியிட்டு எம்.எல்.ஏ. ஆனார்.
1967-ஆம் ஆண்டு தேர்தலிலும் இந்திய யூனியன் முஸ்லிம் லீக் தி.மு.கழகத்துடன் இணைந்தே போட்டியிட்டது. தி.மு.கழகம் வென்றது, அண்ணா முதலமைச்சர் ஆனார். அந்தச் சரித்திர அமைச்சரவையில் கலைஞர், மதியழகன், சத்தியவாணிமுத்து, ஏ.கோவிந்த சாமி, செ.மாதவன், முத்துசாமி ஆகியோருடன் சாதிக் பாட்சாவையும் அமைச்சர் ஆக்கினார் அண்ணா. மண்ணின் மைந்தர்களில் ஒருவரான சாதிக் பாட்சாவிற்கு மக்கள் நல்வாழ்வுத் துறையைத் தந்தார்.
_
**...நீளும்**


தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுப்பூர்வமான உறவையும்
உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்.


WhatsApp Image 2025-04-16 at 4.01.46 PM.jpeg

அரசியல் பிரதிநிதித்துவம் தந்த கழகம்!

1950-களுக்குப் பின்னர் தமிழ் முஸ்லிம்கள் பெரும் எண்ணிக்கையில் தி.மு.க.வில் தங்களை இணைத்துக்கொண்டனர். அடுத்த 10 ஆண்டுகளில் கட்சியின் முக்கியப் பொறுப்புகளில் முஸ்லிம்கள் இருந்தனர். அதற்கு,  சுயமரியாதை இயக்கக் காலம்தொட்டு பெரியார் இஸ்லாமியர்களிடம் காட்டிய நட்புறவின் தொடர்ச்சியாக, பேரறிஞர் அண்ணா இருந்தார் என்பது மிக முக்கியக் காரணம். மிலாது நபி விழாக்களில் மறவாமல் அண்ணா, கலைஞர்  உள்பட கழக முன்னோடிகள் பலரும் பங்கேற்றனர். இஸ்லாமிய சமூகத்தை அரவணைக்கும் குரல் அண்ணாவிடமிருந்து எழுந்துகொண்டே இருந்தது. அதுநாள்வரை இஸ்லாமிய சமூகத்தோடு நெருங்காமல் இருந்தவர்களை யும் அண்ணாவின் அழுத்தமான ஆதரவு நெருங்கச் செய்தது.
_
குறிப்பாக, 1967-ஆம் ஆண்டு தேர்தல்களத்தில் ராஜாஜியின் சுதந்திரா கட்சியும், முஸ்லிம் லீக் கட்சியும் தி.மு.கழகத்துடன் ஒன்றாகக் கூட்டணியில் இருந்தன. அதற்கு ஓரிரு ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்தே விருதுநகர், அருப்புக்கோட்டை, கீழக்கரை, வேலூர் பகுதிகளில் முஸ்லிம் லீக் மாநாடுகள் நடைபெற்றன. அதில், 1965-ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் வேலூரில் நடைபெற்ற வட ஆற்காடு முஸ்லிம் லீக் மாநாட்டில், அண்ணாவுடன் இணைந்து ராஜாஜியும் முதன்முதலாக இஸ்லாமியர் மாநாட்டில் பங்கேற்றார். ஐம்பதாயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட முஸ்லிம்கள் அம்மாநாட்டில் திரண்டனர். தி.மு.கழகக் கூட்டணியால் மட்டுமே இது சாத்தியமானது.

பொதுவாக, திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்திற்கும் இஸ்லாமியர்களுக்குமான உறவு இரண்டு வழிகளில் உருவானது. ஒன்று, நேரடியாக தி.மு.கழகத் தொண்டர் ஆனது. மற்றொன்று, முஸ்லிம் லீக்கின் மூலம் உருவான கூட்டணிப் பந்தம். இந்த இரண்டு வழிகளும்தான் இஸ்லாமியர்களுக்கான அரசியல் பிரதிநிதித்துவத்திற்கு பெரும் வழி ஏற்படுத்தின. குறிப்பாக, அண்ணாவின் முதல் அமைச்சரவையில் சாதிக் பாட்சா அமைச்சர் ஆனதை ஏற்கெனவே குறிப் பிட்டோம். ஆனால், அதற்கு முன்பே, 1964-இல் நடைபெற்ற நகராட்சித் தேர்தல்களில் வேலூர், மேலப்பாளையம், திருநெல்வேலி, தஞ்சாவூர், பாளையங்கோட்டை, பொள்ளாச்சி, பெரியகுளம், காஞ்சிபுரம், புதுக்கோட்டை ஆகிய இடங்களில் தி.மு.க.வைச் சேர்ந்த இஸ்லாமியர்களே வாகை சூடினர். மதராஸ் நகர கார்ப்பரேசன் தேர்தலிலும், 2 முஸ்லிம் சுயேட்சைகள் தி.மு.க. ஆதரவுடன் வென்றனர்.
_
அதன் தொடர்ச்சியாகத்தான், 1967-இல் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் ஆட்சிக்கு வந்தபோது, சாதிக் பாட்சாவை அமைச்ச ராக்கினார் பேரறிஞர் அண்ணா. எனினும் இரண்டே ஆண்டுகளில் பெருந்துயராக, பேரிடியாக பேரறிஞர் அண்ணாவின் மறைவு நிகழ்ந்துவிட, முத்தமிழறிஞர் கலைஞர் ஆட்சிப் பொறுப்பேற்றார். அண்ணா தொடங்கி வைத்த சமூக நீதிப் பரவலாக்கத்தை, விரைவுபடுத்தினார், முத்தமிழறிஞர் கலைஞர். ஆட்சியில், அதிகாரத்தில், கல்வியில், வேலை வாய்ப்பில் என அனைத்துத் தளங்களிலும் சமூகத்தின் அனைத்துப் பிரிவினருக்குமான வாயிற்கதவைத் திறந்து வைத்தார் கலைஞர். சாதி ரீதியாகவும், மத ரீதியாகவும் ஒடுக்கப் பட்டவர்கள், சிறுபான்மையினர்கள் மட்டு மின்றி, எல்லா மதங்களிலும் எல்லா சாதி களிலும் ஒடுக்கப்பட்டவர்களாக, உரிமை யற்றவர்களாக இருந்த பெண்கள், திருநங்கைகள், மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கும் அந்தக் கதவு முதன்முறையாக திறக்கப்பட்டது.

முதன்முறையாக ஆட்சிக்கு வந்தபோதே மிலாது நபிக்கு `அரசு விடுமுறை’ அளித்தார். அதன்பின்னர், சிறுபான்மையினர் நல ஆணையம் தொடங்கினார். தமிழ்நாடு சிறுபான்மையினர் பொருளாதார மேம்பாட்டுக் கழகத்தை நிறுவினார். வக்ஃபு வாரிய சொத்துக்களை அபகரிக்க திட்டம் தீட்டிக் கொண்டிருக்கிறது இன்றைய ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசு. ஆனால், வக்ஃபு வாரிய சொத்துக்களைப் பராமரிக்க முதன்முதலாக மானியம் வழங்கிய கருணை உள்ளத்துக்குச் சொந்தக்காரர் கலைஞர். பரந்துபட்ட தளங்களில் இஸ்லாமியர்களின் பிரதிநிதித்துவத்திற்கு கலைஞரின் ஒவ்வொரு ஆட்சிக்காலமும் விதையிட்டது.
_
அரசியல் ரீதியாகவும், அவர் இஸ்லாமியர்களின் இருப்பை உறுதிசெய்தார். அண்ணாவின் அமைச்சரவையில் இடம் பெற்ற சாதிக் பாட்சா, கலைஞரின் முதல் அமைச்சரவையிலும் தொடர்ந்தார். 1977-இல் தி.மு.கழகத்தின் பொருளாளராகவும் கலைஞரால் உயர்த்தப் பட்டவர் சாதிக் பாட்சா. குடும்பத்தின் நலனைக்கூட பொருட்படுத்தாமல், இறுதிவரை 
தி.மு.கழகத்தை உயிர் மூச்சாகக் கொண்டு வாழ்ந்தவர். தி.மு.கழகத்தில் எந்தப் பொறுப்புக்கும் ஊதியம் வழங்கும் பழக்கமில்லை. ஆனால், சாதிக் பாட்சாவின் பொருளாதார நிலையைக் கருத்தில்கொண்டு, கழகத்தின் பொருளாளர் பதவிக்கு மாத ஊதியம் என்ற நடைமுறையைக் கொண்டுவந்தார் கலைஞர். 1989-இல் மீண்டும் கழகம் ஆட்சியில் அமர்ந்தபோது, சட்டத்துறை அமைச்சர் பதவி சாதிக் பாட்சாவைத் தேடி வந்தது.
_
மீண்டும் 1996-இல் கலைஞர் ஆட்சியில் அமர்ந்ததும் ரகுமான் கான் தொழிலாளர் நலத்துறை அமைச்சரானார். 2006-இல் வணிக வரித்துறை அமைச்சராக உபயதுல்லா, சுற்றுச்சூழல் துறை அமைச்சராக எம்.மொகைதீன்கான் என இருவருக்கும் பிரதிநிதித்துவம் தந்தார் கலைஞர்.

கலைஞர் வழங்கிய அரசியல் பிரதிநிதித்துவத்தில் மிக முக்கியமானது சமூகப் பிரதிநிதித்துவமும் பாதுகாப்பும். அந்தப் பாதுகாப்பை அ.தி.மு.க.-வில் எம்.ஜி.ஆரும் தரவில்லை, ஜெயலலிதாவும் தரவில்லை, அதற்குப் பிறகு வந்தவர்களும் தரவில்லை. குறிப்பிட்டுச் சொல்ல வேண்டுமென்றால், ‘முஸ்லிம்களுக்கு ஒரு முஸ்லிம் லீக் இருப்பது போல, இந்துக்களுக்கு ஒரு இந்து முன்னணி’ என்று பேசியவர் எம்.ஜி.ஆர். அத்தகைய இந்து முன்னணியால் எம்.ஜி.ஆர்., ஜெயலலிதா ஆட்சிக் காலங்களில் விநாயகர் சதுர்த்தி ஊர்வலங்கள் மசூதிகளுக்கு அச்சுறுத்தலாக, அரசியலாக முன்னெடுக்கப்பட்டபோது, கலவர முயற்சிகளுக்குக் கடிவாளம் போட்டவர் கலைஞர்.
_
உழவர் திருநாளோடு சேர்த்து, மிலாது நபி உட்பட 6 முக்கிய நாட்களுக்கான விடுமுறையை 2003-இல் ரத்து செய்துவிட்டு, வரையறுக்கப்பட்ட விடுமுறை என வகைப்படுத்தி, தேவைப்படுவோர் அதில் 3 நாட்கள் விடுப்பு எடுத்துக்கொள்ளலாம் என மாற்றியவர், ஜெயலலிதா. அடுத்து வந்த கலைஞர் ஆட்சி, மிலாது நபிக்கு மீண்டும் விடுமுறை அளித்தது.
_
குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்திற்கு நாடாளுமன்றத்தில் ஆதரவுக்கரம் நீட்டியவர்கள் ஜெயலலிதாவுக்குப் பின்னர் வந்த அ.தி.மு.க.வினர். கலைஞரின் நீட்சியாக, குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டம், வக்ஃபு வாரிய திருத்தச் சட்டம் என, இஸ்லாமியர்களுக்கு இழைக்கப்படும் அநீதிகள் ஒவ்வொன்றிலும் கொள்கை மாறாமல், ஆதரவுக் கரம் நீள்வது நமது கழகத்தலைவர், திராவிட மாடல் நாயகரின் தலைமையிலான தி.மு.கழகத்திடம் இருந்துதான். அதனால்தான், காயிதே மில்லத் மறைந்த பின்பு, காயிதே மில்லத் தாங்கிவந்த இஸ்லாமிய சமூகத்தை, இப்போது கலைஞர் தன் கையில் தாங்கிக் கொண்டிருக்கிறார் என நாளேடுகள் எழுதின. கலைஞருக்குப் பின், தலைவர் தாங்கிக் கொண்டிருக்கிறார். உறவு நீள்கிறது... பிரதிநிதித்துவம் தொடர்கிறது.
_
**...நீளும்**

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுபூர்வமான உறவையும் உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்.

WhatsApp Image 2025-04-23 at 7.39.29 PM.jpeg

கலைஞர் தந்த பாதுகாப்பும் பிரதிநிதித்துவமும்!

தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் 17.04.2025 அன்று தமிழ் வளர்ச்சித் துறை மானியக் கோரிக்கையின்போது பேசிய அமைச்சர் மு.பெ. சாமிநாதன்,  கவிக்கோ அப்துல் ரகுமான் பிறந்த நாளான நவம்பர் 9-ஆம் தேதியினை தமிழ் வளர்ச்சித் துறை சார்பில், மாவட்ட அளவில் அரசு விழாவாகக் கொண்டாடப்படும் என அறிவித்தார்.
_
தமிழ் இலக்கியத்துக்கு அவர் செய்த பெரும் பங்களிப்புகளுக்காக, நம் திராவிட மாடல் அரசு அந்த மரியாதையை அவருக்கு அளித்துள்ளது. அரபு – தமிழ் வழியாகத் தொடங்கிய  இஸ்லாமிய இலக்கியம், இன்று  தமிழிலக்கியத்தில் தவிர்க்க முடியாத அடையாளமாக மாறி இருக்கிறது. கவிக்கோவும்  கலைஞரும் இலக்கிய நண்பர்கள் என்பதைத் தாண்டி,  தமிழ் – இஸ்லாமிய இலக்கிய உறவின் அங்கமாக இருந்தனர் என்பதுதான் வரலாறு. 
_
தென்னிந்தியாவில் திராவிட சமூக- அரசியல் இயக்கமாக வடிவம் பெறத் தொடங்கிய இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்திலேயே  அதில் இஸ்லாமியர்களும் முக்கிய அங்கத்தினராக இருந்தார்கள் என்பதைப் பார்த்தோம். அதேபோலவே தமிழ், தமிழிலக்கிய வளர்ச்சியிலும் இஸ்லாமியர்களின் பங்கு மகத்தானது.
_
எட்டாம் நூற்றாண்டு முதல் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு வரை தமிழை அரபு எழுத்துக்களில் எழுதுவதுதான் வழக்கத்தில் இருந்தது. அரபு-தமிழ் முஸ்லிம்களின் மொழியாக இருந்தது.  இருபதாம் நூற்றாண்டில் உருவான திராவிட சிந்தனையை ஏற்றுக்கொள்ளத் தொடங்கியபின்புதான் அந்தப் போக்கு வழக்கொழிய தொடங்கியது. 
_
குறிப்பாக, தமிழ் மொழியை அடிப்படையாகக் கொண்டு, பிற்படுத்தப்பட்டோர், தலித்துகள் மற்றும் முஸ்லிம்கள் உள்ளிட்ட பல்வேறு சமூகக் குழுக்களை திராவிட /தமிழ் அடையாளத்தின் கீழ் ஒருங்கிணைத்தது, திராவிட சிந்தனைப் போக்குதான். முஸ்லிம்களைத் தமிழர்களாக அங்கீகரித்துடன், இஸ்லாத்தை ஒரு மதமாக மட்டுமல்லாமல், இந்து ஆரிய உயர்சாதி அடக்குமுறையிலிருந்து தப்பிக்க, தமிழர்களின் புகலிடமாகவும் கருதியது சுயமரியாதை இயக்கம்.

தமிழ்நாட்டில் வாழும் முஸ்லிம்கள் அரேபியர்கள் அல்ல, மாறாக மதத் துன்புறுத்தலைத் தவிர்க்க, இஸ்லாத்திற்கு மாறிய திராவிடர்கள் என்று அழுத்தமாக வாதிட்டார் பெரியார். இது இஸ்லாமியர்களிடத்தில் தாங்களும் தமிழர்களே என்ற உணர்வு மேலோங்கக் காரணமாய் அமைந்தது.
_
இன்றளவிலும் இலங்கை முஸ்லிம்களிடையே அரபு-தமிழ் இன்னும் உயிர்ப்புடன் இருக்கும் மொழி வடிவமாக உள்ளது. இது பண்டைய தமிழ்நாட்டிற்கு வந்த அரேபியர்களுடனும், முதல் தமிழ் முஸ்லிம்களிடம் இருந்தும் தோன்றியது. அவர்கள் தமிழை மட்டுமே பேச முடிந்தவர்களாக இருந்தனர். ஆனால், மொழியை அரபு எழுத்துக்களில் எழுதினர். இங்கிருந்த முஸ்லிம்களின் தாய்மொழியாகத் தமிழ் இருந்தாலும்,  அரபு மொழி அதன் புனிதத்தன்மையோடு பார்க்கப்பட்டது. அதேநேரத்தில் அரபியில் எழுதப்பட்ட குர்ஆன்  இங்குள்ள முஸ்லிம்களால் முழுமையாக உணர முடியாத அளவுக்கும் இருந்தது.  இப்படியான அரபு – தமிழ் கலாச்சாரம், இருபதாம் நூற்றாண்டில் கிட்டத்தட்ட முழுமையாக மறைந்தது. அதன் பின்னர்தான், தமிழ் முஸ்லிம் அடையாளம் மேலோங்கத் தொடங்கியது.
_
தமிழ் முஸ்லிம்கள், திராவிட இயக்கத்துடன் இணைந்து, தமிழ் மொழியை சமஸ்கிருதம், இந்தி, ஆதிக்கத்திலிருந்து மீட்கும் போராட்டத்தில் பங்கேற்றனர்.  இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், தமிழ் முஸ்லிம் எழுத்தாளர்களும், முஸ்லிம் சமூக சீர்திருத்தவாதிகளும் அரபு-தமிழுக்கு எதிராக நின்றனர்.  அரபு-தமிழ் மீதான விமர்சனத்தின் விளைவாக, அரபு மதரஸாக்கள் கூட அரபு-தமிழ் மொழியை விலக்கத் தொடங்கின. இஸ்லாம் மார்க்கம் வேகமாகத் தமிழ்ப்படுத்தப்பட்டது.

`புதினா லங்காரி (1876)’, `முஸ்லிம் நேசன் (1883)’, `அசன்பே சரித்திரம் (1885)’ போன்ற அரபு-தமிழ் பத்திரிகைகள் முஸ்லிம்களிடையே வாசிக்கப்பட்டு வந்த நிலையில்,  `தாவூத் ஷா’ போன்ற சீர்திருத்தவாதிகள் அரபு-தமிழை விமர்சித்து, தமிழை முன்னிறுத்தினர். 
_
1943-ஆம் ஆண்டில் அப்துல் ஹமீது பாகவி குர்-ஆனை முழுமையாகத் தமிழில் மொழிபெயர்த்தார். 1949-இல் குர்ஆனின் முதல் முழுமையான தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு வெளியானது.  இது இஸ்லாமிய மதத்தைத்  தமிழில் அணுகுவதற்கு வழிவகுத்தது. தமிழ் முஸ்லிம்களின் நவீன அடையாளத்தை வலுப்படுத்திய முக்கிய நிகழ்வாகவும் அமைந்தது. அதன் தொடர்ச்சியாக  நவீனத் தமிழ் உரைநடையை வளர்ப்பதிலும் தமிழ் முஸ்லிம்கள் பங்களிப்பு செய்யத் தொடங்கினர். தமிழ் முஸ்லிம்கள், `இஸ்லாம் எங்கள் வழி, இன்பத் தமிழ் எங்கள் மொழி’ என்ற முழக்கத்தின் மூலம், மதத்தையும் மொழியையும் இணைத்து ஒரு தனித்துவமான அடையாளத்தை உருவாக்கினர்.
_
அரபு- தமிழிலிருந்து முழுமையாக தமிழுக்கு மாறிய பத்திரிகைகள் இஸ்லாமைப் பரப்புவதற்கும், முஸ்லிம்களின் அரசியல் மற்றும் சமூக விழிப்புணர்வை உயர்த்துவதற்கும் உதவின. `அல்-இஸ்லாம்’, `அல்-கலாம்’, `சுதந்திர நாடு’, `வந்தே மாதரம்’, `பாக்கிஸ்தான்’ போன்ற பத்திரிகைகள் காலனியாதிக்கம், தேசியவாதம், பிரிவினை போன்ற முக்கிய பிரச்சினைகளைப் பேசின. `முதலாம் உலகப் போர்’ மற்றும் `கிலாபத் இயக்கம்’ ஆகியவை தமிழ் முஸ்லிம் பத்திரிகைகளின் வளர்ச்சிக்கு துணைநின்றன. `சமரசம்’ மற்றும் `பால்யன்’ இதழ்கள் இஸ்லாமையும், இஸ்லாமியக் குழந்தைகளின் கல்வி வளர்ச்சி குறித்த சிந்தனைகளை வளர்ப்பதையும் நோக்கமாகக் கொண்டு செயல்பட்டன.

அப்துல் ஹமீது பாகவியின் மற்றொரு நூல் `இயற்கை மதம்’. இந்நூல் இஸ்லாமின் ஆன்மிக நம்பிக்கைகளை விளக்குவதுடன், இஸ்லாம் போதிக்கும் அரசியல், பொருளாதாரம், வாழ்வியல் போன்றவற்றை விமர்சிப்பவர்களுக்கும் தக்க பதிலளித்தது.  பிற சமூகங்களில் வழக்கத்திலுள்ள தீண்டாமை, பெண்களுக்கு இழைக்கப்படும் அநீதிகள் ஆகியவற்றைக் கடுமையாகச் சாடும் இந்நூல், இத்தகைய சமூக கொடுமைகளுக்கு இஸ்லாம் எப்படி தீர்வளிக்கிறது என்பதைப் பற்றியும் பேசியது. அன்றைக்குப் புரட்சிகரமாகப் பார்க்கப்பட்ட இந்த நூலுக்கு, 26.10.1930 நாளிட்ட `குடி அரசு’ இதழில் மதிப்புரை எழுதினார் பெரியார்.
_
  `` `இயற்கை மதம்’ என்னும் அதன் பெயருக்கேற்ப, இஸ்லாமிய மதக்கொள்கைகள் இயற்கைத்தன்மைக்கு முற்றிலும் பொருந்தியவை, இஸ்லாமிய மதச்சட்டங்கள் அறிவுக்கும், ஆராய்ச்சிக்கும் பொருத்தமானவை, அனுபவ சாத்தியமானவை, எந்நாட்டிலும் உள்ளவர்கள் எளிதில் அனுசரிக்கக் கூடியவை. இந்து மக்கள், கிறிஸ்தவர்கள், முஸ்லிம்கள் என்ற சமய வித்தியாசமின்றி அனைவரும் வாங்கி வாசித்துப் பார்க்க வேண்டியதொரு நூலாகும்’’ என்று பெரியார் எழுதினார். மதிப்புரை மட்டுமல்ல; அந்த நூலுக்கு முன்னுரையும் எழுதினார் பெரியார். பெரியார் அப்படி வேறு எந்த மத நூலுக்கும் முன்னுரை எழுதியவரல்ல என்பதை இங்கு பொருத்திப் பார்க்க வேண்டும்.
_
தமிழ்நாட்டில் முஸ்லிம்களிடம் ஏற்பட்ட எழுச்சி, தமிழ் முஸ்லிம்கள் சென்ற நாடுகளிலும் எதிரொலிக்கத் தொடங்கியது. மலேசியா, சிங்கப்பூர், ரங்கூன் போன்ற இடங்களில் தமிழ் முஸ்லிம்கள் `சைபுல் இஸ்லாம்’, `மலேயா நண்பன்’, `தமிழ் முரசு’ போன்ற பத்திரிகைகளை வெளியிட்டனர். இவை தமிழ் இஸ்லாமிய அடையாளத்தை மேலும் வலுப்படுத்தின.  இதுபோல இஸ்லாமிய அறிஞர்கள், தலைவர்கள், அவர்களின் வாழ்க்கை வரலாறுகள் பலவும் தமிழில் எழுதப்பட்டன. இவை அனைத்தும் தமிழ் பக்தி இலக்கியங்களின் பாணியில் இருந்தன. இவையெல்லாம் தமிழ் மக்களிடத்தில் இஸ்லாம் மார்க்கத்தை அறிந்து கொள்வதற்குப் பயன்பட்டன.
_
இப்படியான இலக்கியப் பங்களிப்புகளால், தமிழ்நாட்டில் வலுவான அடித்தளத்தையும், அரபு மதம் என்ற அந்நியப்படுத்தப்பட்ட மனநிலையில் இருந்து, இஸ்லாமியர்களை விடுவிப்பதற்கும் மொழி வழியான முயற்சிகள் முன்நின்றன.  சமூக நீதி அரசியலும் – தாய்மொழி வழியிலான மார்க்கமும் தமிழ்நாட்டு முஸ்லிம்களிடத்தில் பல மாற்றங்களைக் கொண்டு வந்தன.

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுப்பூர்வமான உறவையும் உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்.


freesnippingtool.com_capture_20250501002502.png

`பெரியார் எழுதிய முன்னுரை’

``பல புலவர்களை அழைத்து, ஒரு சொற்போர் போட்டியோ அல்லது கவிதைப் போட்டியோ வைத்து, அந்தப் போட்டியிலே வென்ற பிறகு, அவருக்கு என்ன பரிசு வழங்கலாம் என்று கேட்டால், அதாவது வெற்றி பல கண்டு நான் விருது பெற வரும்போது, `வெகுமானம் என்ன வேண்டும்’ எனக் கேட்டால் கவிக்கோ அப்துல் ரகுமானைத் தருக என்பேன்’’ என்று கூறுமளவுக்கு முத்தமிழறிஞர் கலைஞர் மனத்தில் நீங்கா இடம்பெற்றவர் கவிக்கோ அப்துல் ரகுமான். அவரது படைப்புகளைத்தான் 05.05.2025 அன்று நாட்டுடைமையாக்கி இருக்கிறது, நம் திராவிட மாடல் அரசு.
_
இருவரும் இணைந்து நின்ற இலக்கிய மேடைகள், கவிதை அரங்கங்கள், சொற் போர்கள், தமிழ்நாட்டின் பண்பாட்டு மாற்றங்களுக்கு அடித்தளம் அமைத்த நிகழ்ச்சிகள் எனலாம். இலக்கிய மேடைகள் வழியாக கலைஞர் பேசிய அரசியலுக்கு, கவிக்கோ உறுதுணையாக நின்றவர். குறிப்பிட்டுச் சொல்வது எனில், கலைஞரின் அரசியல் எழுச்சியும், அப்துல் ரகுமானின் கவிதை எழுச்சியும் சமகாலத்தில் நடந்தவை.

இஸ்லாமிய தமிழ் இலக்கியத்தின் வேர்களாக பல அறிஞர்கள் பங்காற்றி இருக்கின்றனர். அப்துல் காதர் புலவர், நயினார் முகம்மது புலவர், அமரகவி சவ்வாது புலவர், பிணைக்குளம் சிந்துக் களஞ்சிய புலவர், பனைக்குளம் அட்டாவதானம் அபுபக்கர் நயினார் புலவர், கீழக்கரை அப்துல் மஜீது புலவர், மெய்ஞான அருள்வாக்கு அப்துல் காதிறுப் புலவர், புலவர் காதிர் அசனார் மரைக்காயர் என பெரும்படையினர் இஸ்லாமியத் தமிழ் இலக்கியத்துக்குப் பெரும் பங்காற்றியிருக்கின்றனர். நபிகள் நாயகத்தின் வரலாற்றையும் அறிவுரையையும் சமயத் தொண்டையும் விளக்கி, உமறுப்புலவர் எழுதிய `சீறாப்புராணம்’ இஸ்லாமிய தமிழ் இலக்கியத்தின் பெரும் பங்களிப்பாக உள்ளதை அறிவோம்.
_
அரபு-தமிழ் நடையில் இஸ்லாமிய இலக்கியத்தைத் தமிழ் நடைக்கு மாற்றி, இஸ்லாமியர்கள் தங்களை அதில் நிலைநிறுத்திக் கொண்ட கால இடைவெளிக்குள், தமிழ் இலக்கிய மரபிலும் புதிய மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. திராவிட அரசியலின் எழுச்சிக்குப் பின்னர், 1970-களில் இலக்கியப் போக்குகளிலும் புதிய அடையாளங்கள் உருவாகின. மரபுத் தமிழிலக்கியத்தின் கட்டுப்பாடுகளை உடைத்து, தமிழ் இலக்கியம் நவீனமாகப் பயணிக்கத் தொடங்கியது. திராவிட இயக்கச் சார்புடன் இயங்கிய முற்போக்கு இலக்கியவாதிகள், `வானம்பாடிகள்’ என்கிற இயக்கமாகச் செயல்படத் தொடங்கினர். அந்த மரபில் இருந்து, இன்குலாப், மு.மேத்தா, கவிக்கோ அப்துல் ரகுமான் என இஸ்லாம் சமூகத்தில் இருந்து வந்த இலக்கியவாதிகள் வீச்சாக இயங்கினர். அவர்களில், திராவிட இயக்கத்தின் வளர்ச்சிக்கும், தி.மு.கழகத்தின் எழுச்சிக்கும் துணைநின்றவர்களில் முதன்மையானவர் அப்துல் ரகுமான். தனது இறுதிக்காலம்வரை கழகத்துடன், கலைஞருடன் கரம் கோர்த்து, நின்றவர் கவிக்கோ.

``என் கவிதை உனக்கு பூச்சொரியும்:
…ஏனெனில், நீ எனக்கு ஆச்சரியம்
ஒரு நாள் தமிழிடம் முகவரி கேட்டேன்
-அது மு.கருணாநிதி என்றது’’
என கலைஞரைப் புகழ்ந்து அவர் பாடிய கவிதையும்,
``காற்றடித்த திசையெல்லாம் பட்டம் போகும்!
அரசியல்வாதிகள் சிலரும் அப்படித்தான்
பதவி காற்றடிக்கும் பக்கமெல்லாம் போவர்
அப்துல் ரகுமானோ புயல் அடித்த போதும் சுருண்டு விழாமல்,
சூறாவளி சுழன்றடித்தபோதும் வீழ்ந்து    விடாமல் இருந்தவர்’’
_
என்ற கலைஞர் தந்த அறிமுகமும், காலத்துக்கும் அவர்களது நட்புக்குச் சான்றாகும்.
தி.மு.கழகம் உயர்த்திப் பிடித்த தமிழுக்குத் துணைநின்றார் என்பது மட்டுமல்ல, கவிக்கோவின் வரலாறு. தி.மு.கழகத்தை எம்.ஜி.ஆர் என்கிற திரைத்துறை பிம்பத்தால் தகர்த்து விடலாம் என்று மனக்கோட்டை கட்டியவர்களின் எண்ணவோட்டத்தைச் சிதறடிக்கும் கவிதைகளை 1970-களிலேயே எழுதியவர் கவிக்கோ. எம்ஜிஆரின் திரைப்புகழைக் கொண்டு தி.மு.கழகத்திற்கு முடிவுரை எழுதிவிடலாம் என்று கருதியவர்களுக்காக அவர் எழுதிய கவிதை இது.
_
``நட்சத்திர ஆட்சியை
இனி, இந்த நாடு தாங்காது.
சில நட்சத்திரங்கள்
நாட்டை ஆள ஆசைப்படுகிறது…
தமிழா விழித்துக் கொள்…
வெள்ளித் திரை ஆட்சிக்காக
உன் வேட்டியும் உருவப்படலாம்…
_
என்று கவிக்கோ எழுதிய கவிதை, இன்றைக்கும் என்றைக்கும் பொருத்தமானது. எந்த நடிகருக்கும் மக்கள் செல்வாக்கு என்பது அவர்களின் திரைமுகத்துக்குத் தானே
தவிர, கொள்கைக்காக அல்ல. கொள்கை இல்லாத எந்தக் கூட்டமும் நிலைக்காது என்ற கருத்தினைக் கவிதை மூலம் தந்தவர் அப்துல் ரகுமான்.
_
அந்தக் கொள்கை உறுதிதான் கலைஞருக்கும் கவிக்கோவுக்குமான நட்புறவின் மையமாக இருந்தது. அதுதான், 2015-ஆம் ஆண்டு மருத்துவ ஓய்வில் இருந்த நிலையிலும், கவிக்கோவின் பவள விழாவில் கலைஞரைப் பங்குபெறச் செய்தது. அந்த ஆண்டு அக்டோபர் 26-ஆம் தேதி சென்னை, காமராசர் அரங்கில் கவிக்கோவின் பவள விழாவில் பேசிய கலைஞர், ``தமிழ் உலகில்- கவிஞர்கள் என்று வரிசைப்படுத்தினால்- அந்த வரிசையிலே முதல் இடத்திலே இடம் பெறக்கூடிய ஒரு கவிஞர் உண்டென்றால், அவர் என்னுடைய நண்பர் அப்துல் ரகுமான் அவர்கள்தான். நம்முடைய இனத்திற்கு, சமுதாயத்திற்கு, நாம் மேற்கொண்ட கொள்கைக்கு உரமாக, அதைத் தூக்கிப் பிடிக்கின்ற தீபமாக விளங்கக் கூடிய அற்புத மான கவிஞரை உங்கள் அத்தனை பேரோடும் சேர்ந்து பாராட்டுகிறேன்’’ என்றார்.

இருவரும் பங்கேற்ற மேடைகளில் மிக முக்கியமானது 1999-ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 2-ஆம் தேதி சென்னை, கலைவாணர் அரங்கில் நடைபெற்ற உலகத் தமிழ் இஸ்லாமிய இலக்கிய ஆறாவது மாநாடு. அதன் நிறைவு விழாவில், இவர்கள் இருவரோடு நாகூர் ஹனீபாவும் பங்கேற்றார். அந்த மாநாட்டில் 5 தீர்மானங்களை நிறைவேற்றி இருந்தார்கள். இறுதியாகப் பேசிய கலைஞர் ``இந்த மாநாட்டில் நிறைவேற்றப்பட்ட 5 தீர்மானங் களை என்னிடம் கொடுத்தார்கள். அவை தீர்மானங்கள் அல்ல; 5 கட்டளைகளாகக் கருதி, அவற்றை நிறைவேற்றித் தருவேன். அவை நிறைவேற்றப்பட்டு விட்டதாக இப்போதே கருதிக்கொள்ளுங்கள்’’ என்று கலைஞர் கூறிய நொடியில் கரவொலியில் அதிர்ந்தது அரங்கம்.
_
மேலும், ``இலக்கிய ஆர்வம்தான் என்னை இம்மாநாட்டில் பங்குபெறச் செய்தது. இஸ்லாமிய இலக்கிய ஆர்வம். இஸ்லாமிய இலக்கியம் என்றவொன்று தனியாக இல்லை. இஸ்லாமியர்களும் தமிழர்களே என்ற உணர்வோடு இதை நான் நோக்குகிறேன்’’ என்று இஸ்லாமியர் குறித்தான திராவிட இயக்கப் பார்வையை இதிலும் பொருத்திப் பேசினார் கலைஞர். இப்படியான மாநாட்டில்தான் இஸ்லாமி யர்களுக்கான இடஒதுக்கீடு கோரிக்கையும் கலைஞரிடம் கொண்டு சேர்க்கப்பட்டது.
_
...நீளும்

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுப்பூர்வமான உறவையும்
உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்...


WhatsApp Image 2025-05-08 at 3.42.36 PM.jpeg

கலைஞருடன் கரம்கோர்த்த  கவிக்கோ…

திராவிட இயக்கம், இஸ்லாமியர்களுக்குச் செய்த நன்மைகளுள் எல்லாம் தலையான நன்மை எதுவென்றால், அவர்களுக்கு உரிய இடஒதுக்கீட்டு உரிமையினைப் பெற்றுத் தந்ததுதான். திட்டங்களைத் தீட்டவும் நிறைவேற்றவும், நிதியும் மனமும், கைவசம் ஆட்சியும் இருந்தால்போதும். ஆனால், இட ஒதுக்கீடு கொடுத்தது அப்படியான ஒன்றல்ல. நெடிய போராட்டம். அந்தப் போராட்டத்தில் கலைஞர் பெற்ற வெற்றிதான், இன்று தமிழ்நாட்டில் கல்வி, வேலைவாய்ப்புகளில் முஸ்லிம்களின் உரிமை நிலைநாட்டப் பட்டுள்ளது.
_
நடந்து முடிந்த நாடாளுமன்றத் தேர்தல் பிரச்சாரக் களத்தில், பிரதமர் நரேந்திர மோடி, இஸ்லாமியர்கள் குறித்து பாகுபாடான பல கருத்துகளைக் கூறியதை அறிவோம். குறிப்பாக, `இஸ்லாமியர்களுக்கு அளிக்கப்பட்டு வரும் இடஒதுக்கீட்டை ரத்து செய்ய வேண்டும்’ என சர்ச்சைக்குரிய வகையில் குறிவைத்துத் தாக்கினார். `காங்கிரஸ் கூட்டணி ஆட்சிக்கு வந்துவிட்டால், பிற்படுத்தப்பட்ட- பட்டியல் சமூகங்களின் இடஒதுக்கீட்டைப் பிடுங்கி, இஸ்லாமி யர்களுக்குக் கொடுத்துவிடுவார்கள்’ என்றார். `மதத்தின் அடிப்படையில் இடஒதுக்கீடு வழங்குவதே தவறு’ என்றும் மோடி பேசினார்.
_
2024-ஆம் ஆண்டிலேயே, பல்வேறு வகைகளில் சமூக, பொருளாதார பிரதிநிதித்துவம் பெற்றுள்ள நிலையிலேயே , இடஒதுக்கீட்டிற்காக இஸ்லாமிய சமூகம், இத்தனை நெருக்கடிகளை எதிர்கொள்கிறது என்றால், இட ஒதுக்கீடு வேண்டும் என குரல் எழுப்பிய தொடக்கக் காலங்களில் எத்தனைப் போராட்டங்களை, இந்திய அளவில் சந்தித்திருப்பார்கள் என யோசிக்க வேண்டியிருக்கிறது. ஆனால், தமிழ்நாட்டில் 1970-களிலேயே அதற்கான விதைகளை அழுத்தமாக நட்டவர் முத்தமிழறிஞர் கலைஞர். அந்த வரலாற்றை அறிந்துகொள்ளும் முன்பு, இடஒதுக்கீடு மற்றும் மண்டல் கமிசன் குறித்து, சில தகவல்களைப் புரிந்துகொள்வதும், இந்திய அளவில் இஸ்லாமியர்களுக்கான இடஒதுக்கீடு எப்படி நடைமுறைக்கு வந்தது என்று அறிந்துகொள்வதும் அவசியமானது.

இந்தியத் துணைக்கண்டம் கல்வி- பொருளாதாரம்- சமூக நிலை அனைத்திலும், மாடிப்படிக்கட்டுகளைப் போல சமத்துவ மின்மையுடன் அமையப்பெற்றது. சமூக நிலையில் யாரெல்லாம் உயர்ந்து இருக்கிறார்களோ, அவர்கள் கல்வியிலும், பொருளாதாரத்திலும் உயர்ந்தவர்களாக இருந்தனர். சமூக நிலையில் யாரெல்லாம் ஒடுக்கப்பட்டு இருந்தார்களோ, அவர்கள் கல்வியிலும் பொருளாதாரத்திலும் தாழ்ந்து இருந்தார்கள். இதில் கடைநிலையில் உள்ள தாழ்த்தப்பட்டோருக்கான இடஒதுக்கீடும், கல்வி-வேலைவாய்ப்பு உரிமைகளும் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் ஊடாகவே நிலைநிறுத்தப்பட்டு விட்டன. அடுத்த நிலையில் இருக்கும் பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான உரிமைகளுக்கு அரை நூற்றாண்டுக்கும் மேலாகப் போராட வேண்டியிருந்தது.
_
அண்ணல் அம்பேத்கர் தனது அமைச்சர் பதவியை ராஜினாமா செய்ததற்கான காரணங்களில் ஒன்றாக பிற்படுத்தப்பட்டோ ருக்கான இடஒதுக்கீடு கோரிக்கையும் இருந்தது. அத்தகைய பிற்படுத்தப்பட்டோருக் கான கல்வி - பொருளாதார நிலை குறித்து, ஆராய அமைக்கப்பட்டதே மண்டல் கமிசன். 1979-ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 1-ஆம் தேதி, மொரார்ஜி தேசாய் பிரதமராக இருந்த காலத்தில் அமைக்கப்பட்டது, இந்த கமிசன். அடுத்த ஆண்டில், அதாவது 1980-இல் தாக்கல் செய்யப்பட்ட இந்த கமிசனின் அறிக்கை, இதர பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கு 27% இடஒதுக்கீட்டைப் பரிந்துரை செய்தது.
_
அடுத்தடுத்து அமைந்த இந்திரா காந்தி, ராஜீவ் காந்தி அரசுகள் அதற்கான முயற்சிகளை எடுக்கவில்லை. 1989-இல் அமைந்த வி.பி.சிங் அரசு, மண்டல் கமிசன் பரிந்துரைகளை நடைமுறைப்படுத்தி, சுதந்திர இந்தியாவில் முதன்முறையாக இதர பிற்படுத்தப்பட்டோ ருக்கான அகில இந்திய இடஒதுக்கீட்டை நடைமுறைப்படுத்தத் துணிந்தது. அதை எதிர்த்து, சிலர் உச்சநீதிமன்றம் சென்றார்கள். அப்படிச் சென்றவர்கள் பார்ப்பன உயர்சாதி இந்துக்கள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. ஆனால், உச்ச நீதிமன்றம் சில மாற்றங்களுடன் அதன் பரிந்துரைகளை ஏற்றுக்கொண்டது. 3,743 சாதிகளை உள்ளடக்கிய இதர பிற்படுத்தப்பட்ட பிரிவினருக்கு 27% இட ஒதுக்கீட்டை வெற்றிகரமாக நடைமுறைப்படுத்தினார் வி.பி.சிங். அதில் இஸ்லாமிய சமூகத்தின் சில பிரிவுகளையும் இதர பிற்படுத்தப்பட்டோர் பிரிவில் இணைத்திருந்தது மண்டல் கமிஷன்.
_
அதேபோல, தேசிய மத மற்றும் மொழி சிறுபான்மையினர் ஆணையம், இந்தியாவில் மொழி மற்றும் மத சிறுபான்மையினர் தொடர்பான பல்வேறு பிரச்சினைகளை ஆராய்வதற்காக, 2004-ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 29-ஆம் தேதி, ரங்கநாத் மிஸ்ரா ஆணையத்தை அமைத்தது ஒன்றிய அரசு. 2007-ஆம் ஆண்டு மே மாதம் 21-ஆம் தேதி, அந்த ஆணையம் சமர்ப்பித்த அறிக்கையில், அரசு வேலைகளிலும், அனைத்து உயர்கல்வி நிறுவனங்களிலும் இஸ்லாமியர்கள் மற்றும் பிற சிறுபான்மை யினருக்கு இடஒதுக்கீடு வழங்க பரிந்துரை செய்திருந்தது. இஸ்லாம் அல்லது கிறிஸ்துவ மதத்திற்கு மாறிய தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தினர், பட்டியல் சாதி இடஒதுக்கீட்டின் கீழ் இட ஒதுக்கீட்டு உரிமைகளைப் பெற வேண்டு மென்றும் பரிந்துரைத்தது. ஆனால், அந்த அறிக்கையை பா.ஜ.க. கடுமையாக எதிர்த்தது.
_
குறிப்பாக, 2014-ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி மாதம் 9-ஆம் தேதி, கேரளாவில் தனது பிரச்சாரத்தின்போது, மிஸ்ராவின் அறிக்கை, ‘தலித் சமூகங்களின் பாதுகாப்பின்மையை’ உருவாக்கியதாக நரேந்திர மோடி விமர்சித்தார். அதன் தொடர்ச்சியாகத்தான் தற்போதும் விமர்சித்துக் கொண்டிருக்கிறார். மிஸ்ரா ஆணையம் அமைக்கப்பட்ட அதே கால கட்டத்தில், நீதியரசர் ராஜேந்தர் சச்சார் தலைமையில், இஸ்லாமியர்களின் சமூக பொருளாதார கல்விநிலையை ஆய்வு
செய்ய, ஓர் உயர் நிலைக்குழுவை அமைத்தது ஒன்றிய அரசு.

2005-ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் அமைக்கப் பட்ட இந்தக் குழுவில், ஏழு உறுப்பினர்கள் இடம்பெற்றனர். இந்த உயர்மட்டக் குழு, பொருளாதார, அரசியல் மற்றும் சமூக நீரோட்டத்தில் இந்திய முஸ்லிம்கள் முழுமையாக பங்கேற்பதைத் தடுக்கும் தடைகளை அகற்றுவது எவ்வாறு என்பதற்கான முக்கிய பரிந்துரைகளை வழங்கியது.
_
இந்திய மக்கள் தொகையில் முஸ்லிம்கள் 14%-ஆக இருக்கும்போது, அவர்கள் இந்திய அதிகாரத்துவத்தில் 2.5% மட்டுமே உள்ளனர். இந்திய முஸ்லிம்களின் பிரதிநிதித்துவ நிலையானது, பட்டியல் சாதியினர் மற்றும் பழங்குடியினரின் நிலைமைகளுக்கும் தாழ்ந்து இருப்பதாக `சச்சார் குழு’ முடிவு செய்தது. அந்தக் குழுவின் அறிக்கை, இந்திய முஸ்லிம் களின் சமத்துவமின்மைப் பிரச்சினையை தேசிய அளவிலான கவனத்திற்குக் கொண்டு வந்தது.
_
தேசிய அளவில், இஸ்லாமியர்களின் சமூகப் பொருளாதார நிலையைப் புரிந்து கொள்ள இந்த 3 அறிக்கைகளும் முக்கிய ஆதாரங்களாக அமைந்தன. அதேநேரத்தில், தமிழ்நாட்டில் இஸ்லாமியர்களுக்குத் தனி இடஒதுக்கீட்டை நடைமுறைப்படுத்துவதற்கு இந்த அறிக்கைகளைப் பயன்படுத்திக் கொண்டார் கலைஞர்.
_
இஸ்லாமியர்களின் சமூக- வாழ்வாதார- கல்விப் பிரச்னைகளில் திராவிட இயக்கம் உடன் நின்றது மட்டுமல்ல; ஆட்சி அதிகாரத் துக்கு வந்த நிலையில், 1973-ஆம் ஆண்டிலேயே உருது பேசும் முஸ்லிம்களைப் பிற்படுத்தப் பட்டோர் பட்டியலில் சேர்த்து, அவர்களுக்கான சலுகையை வழங்கியவர் கலைஞர்.
_
1999-ஆம் ஆண்டு `இப்தார் விழா’வில் பேசுகையில்கூட, `இஸ்லாமியர்களுக்கு உரிய இட ஒதுக்கீடு வருகிற நேரத்தில் வரட்டும், அதற்கிடையில் அதற்காக காத்திருக்காமல், குறிப்பிட்ட சதவிகிதத்தை ஒதுக்குவேன்’என உறுதி அளித்தார். அவர் அளித்த உறுதிமொழிதான், தமிழ்நாட்டு முஸ்லிம்களின் வாழ்க்கையில் இன்று நிகழ்ந்துள்ள முன்னேற்றங்களுக்குக் காரணம்.
_
**...நீளும்**

WhatsApp Image 2025-05-14 at 4.31.56 PM (1).jpeg

கலைஞர் அளித்த உறுதிமொழி!

நீதிக்கட்சியும் சுயமரியாதை இயக்கமும் உருவானபோது, முன்வைத்த முதன்மை முழக்கம் வகுப்புவாரிப் பிரதிநிதித்துவம். 1907-ஆம் ஆண்டிலேயே, `அஞ்சுமன் முஃபித் இஸ்லாம்’ எனப்படும் `தென்னிந்திய முஸ்லிம் கல்வி இயக்கமும்’ இதே கோரிக்கையை முன்வைத்தது. எந்தவொரு குறிப்பிட்ட ஜாதியினரும் நிர்வாகத்தில் அதிகப்படியான இடங்களை அனுபவிக்கக்கூடாது என்ற கோரிக்கையை வைஸ்ராயிடம் இந்த அமைப்பு தந்தது. ஆனால், கல்வி-வேலை இரண்டிலும் சரிபாதிக்கும் அதிகமான இடங்களை, ஆரிய உயர்ஜாதியினரே அன்றைக்கு அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தனர்.
_
1912-ஆம் ஆண்டில் அரசின் பொதுத்துறை வேலை பற்றிய ஆணையம் உருவாக்கப்பட்டது. அதுதொடர்பான விவாதங்களில் இஸ்லாமிய மற்றும் கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவ சங்கங்கள் பங்கேற்று, குறிப்பிட்ட ஓர் உயர் ஜாதியின் ஆதிக்கம் கோலோச்சுவதைக் கட்டுப்படுத்தி, அனைத்து சமூகங்களுக்கும் பிரதிநிதித்துவம் வழங்கப்பட வேண்டுமென்பதை வலியுறுத்தினர்.
அந்த விவாதங்களில் அலெக்ஸாண்டர் கேட்ரூ என்ற ஆங்கிலேய அதிகாரி, பார்ப்பன ரல்லாதோரின் இடஒதுக்கீடு உரிமைகளை வரவேற்றுப் பேசினார். 
_
அதுதான் `கம்யூனல் ரிசர்வேஷன்’ என்ற விகிதாச்சார வேலைத்திட்டத்திற்குப் பின்னாட்களில் வழிவகுத்தது. 1920-இல் `நீதிக்கட்சி’ வெற்றிபெற்ற பின்னர் கல்வி- வேலைவாய்ப்பில் பார்ப்பன ரல்லாதோருக்கான வகுப்புரிமை முயற்சிகள் வலுப்பெற்றன. சட்டமன்றத்தில் தீர்மானங்கள் நிறைவேற்றப்பட்டன. 1927-ஆம் ஆண்டு பி.சுப்பராயன் தலைமையிலான அமைச்சரவை யில், முத்தையா முதலியார் `கம்யூனல் ஜி.ஓ’-வை நடைமுறைப்படுத்தினார்.
_
அதில் இஸ்லாமியர்களுக்கு, சென்னை மாகாணத்தில் 16 சதவிகிதம் இடஒதுக்கீடு வழங்கப்பட்டிருந்தது. 1947-ஆம் ஆண்டு ஓமந்தூர் ராமசாமி ரெட்டியார் ஆட்சிக் காலத்தில் இந்த சதவிகிதம் 7-ஆகக் குறைக்கப்பட்டது. ஆனால், 1954-ஆம் ஆண்டு காமராசர் தலைமையிலான காங்கிரஸ் அரசு, `மத ரீதியான இடஒதுக்கீடு கூடாது’ என இஸ்லாமியர்களுக்கான 7 சதவிகித இடஒதுக்கீட்டை ரத்து செய்தது. அப்போது அமைச்சரவையிலும் இஸ்லாமியர் ஒருவர்கூட இல்லை. இவையெல்லாம் காங்கிரஸ் மீது இஸ்லாமியர்களுக்கு வெறுப்பை ஏற்படுத்தின எனலாம். அதேவேளையில், ‘ஆட்சியிலும், கல்வி வேலைவாய்ப்பிலும் இஸ்லாமியர்களுக்கு உரிய பிரதிநிதித்துவம் தருவோம்' என்று முழங்கியது திராவிட முன்னேற்றக் கழகம்.

1967-ஆம் ஆண்டில் இந்தியாவிலேயே முதன்முறையாக, ஒரு மாநிலக் கட்சியாக திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் ஆட்சியமைத்தது. ஆனாலும், இஸ்லாமியர்களுக்கான தனி இடஒதுக்கீடு வழங்குவதைத் தன்னிச்சையாக முடிவெடுக்கக்கூடிய அதிகாரம், அன்றைக்கு மாநில அரசிடம் இல்லை. எனினும், பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான 31 சதவிகித இடஒதுக்கீட்டில் இஸ்லாமியர்களைப் பங்கெடுக்கச் செய்து, இஸ்லாமிய சமூகம் சந்தித்த 18 ஆண்டுகால இழப்புக்கு, முதலுதவி செய்தார் முத்தமிழறிஞர் கலைஞர்.
_
அதன்பிறகு, இஸ்லாமிய சமூகத்தினருக்கான இடஒதுக்கீட்டுக் குரல்கள் தொடர்ந்துகொண்டே இருந்தன. ஆனால், ஒன்றியத்தை யார் ஆண்டாலும் இஸ்லாமியர்களின் இட ஒதுக்கீட்டுக்கு, முழு தீர்வு காண எவரும் முனைப்பு காட்ட முயற்சிக்கவில்லை.
_
இந்தச் சூழலில்தான், 1999-ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் இரண்டாம் தேதியன்று நடைபெற்ற உலகத் தமிழ் இஸ்லாமிய இலக்கிய ஆறாவது மாநாட்டின் நிறைவு விழாவில், முத்தமிழறிஞர் கலைஞருடன் தி.மு.கழகத்தின் அன்றைய கூட்டணிக் கட்சிகளில் ஒன்றான பா.ம.க.-வின் நிறுவனர் மருத்துவர் ராமதாஸ் பங்கேற்றார். அவர் பேசும்போது, ``கிறிஸ்தவராக இருந்தாலும் சரி, இஸ்லாமியராக இருந்தாலும் சரி, அவர்களின் உடன்பிறவா முன்னேற்றக் கழகத்தார் இடஒதுக்கீட்டில் என்ன செய்யப் போகிறார்கள்’’ என்ற வினாவை எழுப்பினார்.
_
அதற்குப் பதிலளித்த கலைஞர், ``மருத்துவர் என்றால், நோய்க்கு மருந்து கொடுக்க வேண்டும், ஆனால், ஒரு நோயையே உருவாக்கிவிட்டாரோ என்ற அச்சம், எனக்கு ஏற்பட்டிருக்கிறது” என நகைச்சுவையாகக் கூறிவிட்டு, ’’இஸ்லாமியர்களுக்கு இடஒதுக்கீடு இல்லாததுதான் நோய், அந்த நோயை விரைவில் நிச்சயம் குணப்படுத்துவேன். அண்ணாமலை பல்கலைக்கழகத்தில் நானும் ஏற்கெனவே டாக்டர் பட்டம் பெற்றிருக்கிறேன், அதனால், அந்த நோயை நிச்சயம் குணப்படுத்துவேன்’’ என அவருக்கே உரிய தனித்த பாணியில் சுவாரஸ்யமான பதிலைத் தந்து உறுதியளித்தார்.
_
``அந்தந்த மாநில அரசுகள் இடஒதுக்கீட்டிலே யார் யாருக்கு எவ்வளவு இடம் கொடுக்கலாம் என்பதை முடிவு செய்யும் சட்டத்திருத்தத்தைக் கொண்டு வாருங்கள் என பல ஆண்டுகளாக தி.மு.கழகம் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறது. அந்த சட்டம் வரும் நேரத்தில் வரட்டும், அதற்காக காத்திராமல் வெகு விரைவில் குறிப்பிட்ட சதவிகிதத்தை இஸ்லாமியர்களுக்கு வழங்குவோம்” என்றும் ஆணித்தரமாகக் கூறினார் கலைஞர். ஏற்கெனவே கடற்கரையில் நடந்த ஒரு கூட்டத்திலும் இஸ்லாமியர்களுக்கு இடஒதுக்கீடு வழங்கப் பரிசீலிப்போம் எனக் கூறியிருந்தார் கலைஞர்.
_
ஆனால், 2001-இல் அ.தி.மு.க. அரசு அமைந்துவிட, 5 ஆண்டுகள் இஸ்லாமியர் இடஒதுக்கீட்டு உரிமை குறித்து பேச்சுக்களுக்கோ அல்லது கோரிக்கைக்கோ கூட இடமில்லாமல் போனது. இடைப்பட்ட காலத்தில்தான் ஒன்றியத்தில், மன்மோகன் சிங் ஆட்சி அமைந்ததும் ரங்கநாத் மிஸ்ரா ஆணையமும், சச்சார் குழுவும் அமைக்கப்பட்டன. அதன் பின்னணியிலும் கலைஞரின் பங்களிப்பும் அழுத்தமும் முக்கியமானவை.
_
முஸ்லிம்களுக்கு இட இதுக்கீடு என்கிற கோரிக்கையை, தமிழ்நாடு முஸ்லிம் முன்னேற்றக் கழகமும் தொடர்ச்சியாக வலியுறுத்தி வந்த நிலையில், 2004-ஆம் ஆண்டு நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் ஐக்கிய முற்போக்குக் கூட்டணியில் இடம்பெற்ற முஸ்லிம் முன்னேற்றக் கழகத்தின் முக்கிய கோரிக்கையாக இஸ்லாமியர்களுக்கான இடஒதுக்கீடு கோரிக்கை இருந்தது. அந்தக் கோரிக்கையை கலைஞரும் ஏற்றுக்கொண்டி ருந்தார். குறிப்பாக, மிஸ்ரா ஆணைய பரிந்துரைப்படி, முஸ்லிம்களுக்கு கல்வி வேலைவாய்ப்பில் இட ஒதுக்கீடு அளிக்கச் செய்துள்ள பரிந்துரையை நடைமுறைப்படுத்து வோம் என்று 2006 தேர்தல் அறிக்கையில் தி.மு.க. உறுதியளித்திருந்தது. ஆனால், கூட்டணி தொடர்பாக கலைஞர் வெளியிட்ட செய்திக் குறிப்பில், இஸ்லாமியர்களின் இடஒதுக்கீடு கோரிக்கை இடம்பெறவில்லை என சர்ச்சை கிளம்பியது. ஆனால், இஸ்லாமிய சமூகப் பிரதிநிதிகளை நேரில் அழைத்து, கோரிக்கை விடுபடவில்லை என்று விளக்கினார் கலைஞர்.

மீண்டும் 2006-இல் திராவிட முன்னேற்றக் கழக அரசு அமைந்தவுடன், சென்னை உயர்நீதிமன்ற முன்னாள் நீதிபதி எம்.எஸ்.ஜனார்த்தனம் தலைமையில்,
மிஸ்ரா ஆணைய பரிந்துரையின் அடிப்படையில் பேரறிஞர் அண்ணா அவர்களின்
99-ஆம் ஆண்டு பிறந்த நாள் பரிசாகப் பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான 30 சதவிகித இட ஒதுக்கீட்டிலிருந்து பிற்படுத்தப்பட்டோர் பட்டியலில் இடம்பெற்றுள்ள முஸ்லிம்களுக்கு 3.5 சதவிகிதமும், கிறிஸ்த வர்களுக்கு 3.5 சதவிகிதமும் தனி உள் இடஒதுக்கீடு வழங்கி, 12.09.2007 அன்று கலைஞர் ஆணையிட்டார். ஆனால், கிறிஸ்தவ சமூகம் தங்களுக்கு தனி இடஒதுக்கீடு தேவையில்லை எனக் கூறிவிட்டதால், அந்தத் தனி இடஒதுக்கீடு ரத்து செய்யப்பட்டது. 
_
பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான இடஒதுக்கீட்டில் இஸ்லாமிய சமூகத்திற்கான 3.5% தனி இடஒதுக்கீடு நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது. இஸ்லாமிய சமூகத்தினரின் அரை நூற்றாண்டு தவிப்புக்குக் காணப்பட்ட தீர்வாக இது அமைந்தது. கலைஞர் தந்த தீர்வில்தான் இன்றும் முஸ்லிம் மக்களின் இளந்தலைமுறை பயன்பெற்றுக் கொண்டிருக்கிறது.
_
சமீபத்தில், நீலகிரிக்குப் பயணம் சென்ற நமது முதலமைச்சர், அங்கு அவர் தொடங்கி வைத்த அரசு மருத்துவக் கல்லூரியைப் பார்வையிடச் சென்றார். அவருடன் குழு புகைப்படம் எடுத்த மாணவர்களில் இஸ்லாமிய மாணவர்களும் இடம் பெற்றனர். அது, முஸ்லிம் இடஒதுக்கீட்டால் கிடைத்த பலன் என்றால் மிகையில்லை. நூற்றாண்டுக் கனவின் காட்சி வடிவமாக உயிர்பெற்றது அந்தப் புகைப்படம். சமூகநீதிப் பயணத்தை, கலைஞருக்குப் பின், இன்றைய நம் கழகத் தலைவருடன் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது முஸ்லிம் சமூகம்.
_
**...நீளும்**

WhatsApp Image 2025-05-22 at 11.58.10 AM.jpeg

கலைஞர் தந்த தீர்வும் நூற்றாண்டு கனவும்...

சிறுபான்மையினர் என்றால் இஸ்லாமி யர்கள், கிறிஸ்தவர்கள் மட்டுமல்ல. இனச் சிறுபான்மையினர், மொழிச் சிறுபான்மையினர் என எந்த வகையில் சிறுபான்மையினராக இருந்தாலும் அவர்களை ஆதரித்து அவர்களின் உரிமைகளுக்குத் துணைநின்ற இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம். அது தி.மு.கழகத்தில் பிறப்பிலேயே தோன்றிய உணர்வு.
_
2018-ஆம் ஆண்டு முத்தமிழறிஞர் கலைஞர் மறைந்தபோது, ‘சிறுபான்மையினரின் அரண் சாய்ந்துவிட்டது’ என்ற தலைப்பில் இரங்கல் செய்தி பகிர்ந்தது கிறிஸ்தவ நல்லெண்ண இயக்கம். இதன் தலைவரான இனிகோ இருதயராஜ், “சிறுபான்மை மக்களின் உரிமைச் சொத்தே... உன்னை இழந்து தவிக்கிறோம். சிறுபான்மையினரின் பாதுகாவலரே உனது மறைவால் பரிதவித்து நிற்கிறோம். துன்பங்கள் வந்தபோதெல்லாம் அரவணைத்துக் காத்த கலைஞரே, சிறுபான்மை மக்களைப் பிரிந்து சென்றுவிட்டாயே” என உருக்கமாகப் பேசிய காணொளி அவரது தனிப்பட்ட உணர்வு மட்டுமல்ல; ஒட்டுமொத்த கிறிஸ்தவர்களின் உணர்வாகத்தான் இருந்தது.

திராவிடர் கழகத்தில் பிரிந்தும் பேரறிஞர் அண்ணா வெகுமக்கள் பேரியக்கமாக திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தைத் தொடங்கிய போது, கழகத்துக்கு பெயர் வைப்பது குறித்து பெரிய விவாதங்கள், ஆலோசனைகள் நடந்தன. திராவிடம் என்பது கட்டாயம் பெயரில் இருக்க வேண்டுமென்பதில் மிக உறுதியோடு இருந்தார் அண்ணா. ஆனால் திராவிடர் என்பதில் ‘ர்’ விகுதியை நீக்கிவிட்டு ‘திராவிட’ என சூட்டினார் அண்ணா. திராவிடர் என்பது இனத்தைக் குறிக்கும், ஆனால் ‘திராவிட’ என்றால் இந்த நிலத்தொகுப்பை குறிக்கும். இந்த நிலத் தொகுப்பில் வாழும் அனைத்து மக்களும் அதில் அடங்குவர் என்பதற்கான ‘ர்’ விகுதி நீக்கத்திற்கான காரணம்.
_
பெயரில் கூட அவ்வளவு கவனமாக இருந்த இந்த இயக்கத்தின் மீது இனவெறி இயக்கம் என்றும், மொழி வெறி இயக்கம் என்றும் அன்றைக்கு தூற்றினார்கள். இன்றைக்கும் அந்த அவதூறு பரப்புவோர் உண்டு. அவர்கள் மொழி வெறிக்கும் மொழி உரிமைக்கும் இடையிலான வித்தியாசத்தை உணராதவர்கள். அல்லது திராவிட இயக்கத்தின் மீதான ஒவ்வாமையை இப்படி வெளிப்படுத்தி கொள்கிறார்கள் என்று எடுத்துக்கொள்ளலாம்.
_
தமிழர் மீது ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது என்பதால்தான் இந்தியை எதிர்க்கிறோம். மற்றபடி, எந்த மொழியின் மீதும், எந்த மொழியினர் மீதும் வெறுப்பை உமிழ்ந்திராமல், அன்பை மட்டுமே பொழிந்த இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் என்பதை வரலாற்றின் வழி பார்க்கலாம்.
_
சமீபத்தில் கர்நாடகாவில் இந்தி மொழியில் பேசிய எஸ்.பி.ஐ. வங்கியின் பெண் மேலாளர் ஒருவரை கன்னடத்தில் பேசுமாறு ஒருவர் மிரட்டும் வீடியோ காட்சிகள் வைரலானது. கன்னடத்தில் பேச மறுத்த அந்த பெண் மேலாளர் கண்டனங்கள் வலுத்த பிறகு மன்னிப்பு கோரினார். இதேபோல ஆட்டோ ஓட்டுநர் ஒருவரிடம் வடமாநிலத்தைச் சேர்ந்தவர் கன்னடத்தில் பேச மறுத்த வீடியோவும் பரவலாக கவனம் பெற்றது. பிழைப்புக்காக வேறு மாநிலங்களுக்குச் செல்வோர் உள்ளூர் மொழியை கற்றுக் கொள்வதுதான் சரியா அல்லது இந்தி மொழியை நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டுமா என்ற விவாதம் இன்றும் நடந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது. ஆனால், அது தொடர்பாக பேரறிஞர் அண்ணா இன்றும் பொருந்தக்கூடிய வரலாற்று உரையை நிகழ்த்தி இருக்கிறார்.
_
”அகதி என்ற சொல்லே உடன்பாடற்றது; அவர்களை குடிபெயர்ந்தோர் என்றே சொல்ல வேண்டும்” எனக் கூறியவர் அண்ணா. “வாழ்வாதாரத்திற்காகவோ அல்லது வேறு காரணங்களுக்காகவோ குடிபெயர்ந்து வருவோரை, அனுமதிக்காமல் விரட்டுவோம் என்றால், அது மனிதாபிமானமற்ற செயல். ஆனால் அப்படி வருவோர் இந்த நிலத்தின் தன்மைகளைப் புரிந்துகொண்டு, அவர்கள்தான் இதற்கேற்ப தங்களை தகவமைத்துக்கொள்ள வேண்டுமே தவிர, தங்களுடைய ஆதிக்கத்தை இந்த மண்ணில் செலுத்த முற்படக் கூடாது” என்ற தெளிவான பார்வை அண்ணாவிடம் இருந்தது.
_
குறிப்பாக, சுதந்திர இந்தியாவின் தொடக்கக் காலத்தில், நாடு பிரிவினைக்குபின் தொடக்க காலத்தில் பாகிஸ்தானில் இருந்து தமிழ்நாட்டிற்கு பலர் குடியேறினர். அது பெரும் விவாதத்தை ஏற்படுத்திய நிலையில், “ஏற்கெனவே இங்கு ஒரு செளகார்பேட்டை உள்ளது. அதைப்போல தமிழர் தொழில், வணிகத்தில் இடை யீடு செய்யும் விதமாக அல்லாமல், வாழ்வாதாரத் திற்காக வருவோரை மனிதநேயத்தோடு அணுகி ஏற்றுக்கொள்ளலாம்” என்றார் அண்ணா.
ஆரிய ஆதிக்கம், நம்மீது செலுத்திய ஆதிக்கத்தில் இருந்து கிடைத்த படிப்பினை யாகக்கூட அண்ணாவின் கூற்றைக் கருதலாம். ஒருவகையில் தமிழ்நாட்டில் என்ன நடந்து விடக்கூடாது என்று அண்ணா எச்சரித்தாரோ, அதுதான் பாலஸ்தீனத்திற்கு நடந்தது.

அண்ணா கூறிய அதே செளகார்பேட்டை மக்களையும் மொழிச் சிறுபான்மையினராக அணுகி, ரக்‌ஷாபந்தன் நாளில் அவர்கள் கட்டிவிட்ட கயிறை அன்பொழுக ஏற்றுக் கொண்டவர் கலைஞர். முதுமை காரணமாக கலைஞர் படுக்கையில் இருந்த காலத்திற்கு முன்பு வரை நீடித்த பந்தம் இது. மொழிச் சிறுபான்மையினரின் உணர்வுக்கும் மதிப்பளிக்க வேண்டுமென்ற நல்லெண்ணத்தின் விளைச்சல் அந்த கயிறு.
_
அதேபோல வட இந்தியர்கள் அதிகம் வாழும் செளகார்பேட்டையில் வாக்கு சேகரிக்கச் சென்றால் இந்தியில், அவர்களுக்கு தெரிந்த இந்தி மொழியில் துண்டறிக்கைகள் வழங்குவது வழக்கம். அது அவர்களின் வாக்குக்காக அல்ல, அவர்களின் மொழிக்கு தரும் மதிப்பு. நம்மீது திணிக்கப்படாத வரை, ஆதிக்கம் செலுத்தாத வரை இந்திக்கு நாம் எதிரி இல்லை என்பதை உணர்த்தும் உணர்வு.
ஆங்கிலோ இந்தியன் மக்களுக்கு சட்டப்பேரவையில் பிரதிநிதித்துவம் அளிக்கும் வழக்கம் சுதந்திர இந்தியா உருவான காலத்தில் இருந்தே நிலவுகிறது. 
_
1952 முதல் 2021 வரை தமிழ்நாட்டில் 10 ஆங்கிலோ இந்தியர்களுக்கு சட்டப்பேரவையில் பிரதிநிதித்துவம் வழங்கப்பட்டுள்ளது. அதிலும் 7 பேர் பெண்கள். ஆனால் இந்த வழக்கத்தை மோடி அரசு தனது இரண்டா வது ஆட்சிக்காலத்தில் முடிவுக்கு கொண்டுவந்தது. இதைப்பின்பற்றி தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் முந்தைய அ.தி.மு.க அரசும் ஆங்கிலோ இந்தியர்களுக்கான பிரதிநிதித்துவத்தை நீக்கியது. இதை சட்டமன்றத்தில் அப்போதே எதிர்த்த இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம். இப்படி, மொழிச் சிறுபான்மையினர், குடியேற்றச் சிறுபான்மையினர் என பலருக்காகவும் குரல் கொடுத்து, அவர்களை பிரதிநிதித்து வத்துக்குள் கொண்டு வந்தது கழகம்தான். கலைஞர் தன் ஆட்சி காலங்களில், அவர்களை யும் உள்ளடக்கிய பல திட்டங்களை நிறை வேற்றி இருப்பதை வரும் வாரத்தில் பார்ப்போம்.
_
**...நீளும்**

WhatsApp Image 2025-05-28 at 8.05.18 PM.jpeg

குரலற்றவர்களின் குரலான கழகம்!

தமிழ்நாட்டின் மதச் சிறுபான்மைச் சமூகங்களில் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள் சமணர்கள். மற்ற சிறிய இனக்குழுக்கள், மதச் சிறுபான்மை யினர், மொழிச் சிறுபான்மையினரைக் காட்டிலும் நீண்டதொரு வரலாற்றுப் பின்னணி சமணர்களுக்கு உள்ளது. ஆரிய படையெடுப்புக்கு முன்பே இருந்த திராவிடர்களின் சமயம்தான் சமணம். சமண சமயம் ஆன்மாவில் நம்பிக்கையற்றது. இயங்கு பொருள் சார்ந்த செயற்பாட்டின் மீது நம்பிக்கை கொண்டவர்களாக `சமணர்கள்’ இருந்தனர்._

``புத்த மதத்தைப் போலவே, கி.மு. 5, 6-ஆம் நூற்றாண்டில் இன்றைய பீகார் மாநிலத்தில் தோன்றியது சமணம். தொடக்கக் காலத்திலேயே வட இந்தியா முழுவதும் வீச்சாகப் பரவிய சமண சமயம், மெல்ல மெல்ல அடுத்தடுத்த நூற்றாண்டுகளில் தெற்கு நோக்கியும் பரவத் தொடங்கியது. ஆனால், இன்று சமணர்கள் இந்திய மக்கள்தொகையில் சுமார் 0.4% மட்டுமே உள்ளனர். அவர்களும் பல மாநிலங்களில் சிதறிக் கிடக்கின்றனர்._

இதில் தமிழ்நாட்டைப் பொறுத்த வரையில், 2011-ஆம் ஆண்டு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி தமிழ்நாட்டின் மக்கள் தொகையில் சுமார் 0.12% ஆக சமணர்கள் உள்ளனர். அதாவது 89,265 சமணர்கள் உள்ளனர். தமிழ்நாட்டில் முதலில் சமணம் தோன்றிய இடம் மதுரை. காஞ்சிபுரம், திருவண்ணாமலை, திருவள்ளூர், விழுப்புரம் மற்றும் சென்னை ஆகிய மாவட்டங்களில் மட்டும் சுமார் 30,000 பேர் உள்ளனர். அதேபோல வட மாநில சமணர்களும் (ஜெயினர்கள்) தமிழ்நாட்டின் பல பகுதிகளில் குடியேறியுள்ளனர். கிறிஸ்தவம், இஸ்லாமியம், பார்சி, சிந்து, சீக்கிய சமூகம் உள்ளிட்ட சிறுபான்மைச் சமூக பட்டியலில் சமணர்களும் உள்ளனர்.  

தமிழ் இலக்கியத்தின் முன்னோடிகளாகவும் தமிழ் சமணர்கள் திகழ்ந்தனர். தமிழில், ஐம்பெரும் காப்பியங்களைப் படைத்தவர்களில் பெரும்பாலானோர், சமணர்கள்தான். திருத்தக்கதேவர், இளங்கோவடிகள், சீத்தலைச் சாத்தனார் உள்ளிட்ட இலக்கிய முன்னோடிகள் பலரும் சமணர்களே. தத்துவம், இலக்கியம், கலை, பழங்கால மருத்துவம் போன்ற துறைகளில் சமண அறிஞர்கள், கலைஞர்கள் தமிழுக்குத் தொண்டு செய்துள்ளனர்.
_
`சமணர்களின் இலக்கணம் இல்லா இலக்கியம், தமிழ் இலக்கியத்தின் வெற்றிடம்’ என முத்தமிழறிஞர் கலைஞரே குறிப் பிட்டுள்ளார். அத்தகைய பெருமைக்குரிய சமணர்கள் வாழ்ந்த குகைகள், படுக்கைகள், கோயில்கள், புடைப்புச் சிற்பங்கள், வடக்கிருந்து உயிர் துறந்தவர்கள் குறித்த கல்வெட்டுகள், சமணப்பள்ளிகள், குகைகளுக்குள் கண்டெடுக்கப்பட்ட மருந்துக்குழிகள், சமணப் பெண் துறவிகளுக்கென்று தனியாக இயங்கிய சமணப்பள்ளி, சிதிலமடைந்த சிற்பங்கள் என்று சமணர்கள் தமிழ்நாட்டில் வாழ்ந்ததற்கான 464 அடையாளங்கள் கடைசிப் பத்தாண்டுகளில் கிடைக்கப் பெற்றுள்ளன.
_
இன்றும் சமணர்கள் வாழும் 150 கிராமங்கள் தமிழ்நாட்டில் உள்ளன. மற்ற சமூகத்தினரைப் போல அவர்களும் விவசாயம், தொழில் போன்றவற்றில் ஈடுபடுகின்றனர். கல்வி, வேலைவாய்ப்புகளுக்கும் செல்லத் தொடங்கி விட்டனர்.  
 சமண பண்பாட்டு மையம் இவர்களின் வரலாற்றுக்கு வலுசேர்க்கும் வகையிலும், தமிழ்நாட்டின் புத்த மற்றும் சமண பண்பாட்டுச் சிறப்புகளை நிலைநிறுத்தும் வகையிலும், காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்தில் `புத்த பண்பாட்டு மையம்' மற்றும் மதுரை மாவட்டத்தில் `சமண பண்பாட்டு மையம்' அமைக்கப்படும் என்று திராவிட மாடல் அரசு, நடப்பாண்டுக்கான சுற்றுலாத்துறை மானியக் கோரிக்கையில் தெரிவித்துள்ளது.  
 _
இதைவிடக் குறிப்பாக, 2,200 ஆண்டு கால சமண வரலாற்றை அழித்தொழிக்கும் சதித்திட்டம் ஒன்றையும் திராவிட மாடல் அரசு தடுத் திருக்கிறது. மதுரை மாவட்டம், அரிட்டாபட்டி பகுதியில் டங்ஸ்டன் கனிம சுரங்கம் அமைக்க, ஒன்றிய அரசு `வேதாந்தாவின் இந்துஸ்தான் ஜிங்க்’ நிறுவனத்துக்கு ஏலம் விட்டது. இதை எதிர்த்து, அப்பகுதி மக்கள் போராட் டத்தில் குதித்தனர். பசுமையான நிலப்பரப்பு சூழ்ந்த பகுதி அரிட்டாபட்டி. அதனாலோ அல்லது தங்கள் வாழ்வாதாரம் பறிபோகிறது என்பதாலோ மட்டுமல்ல, அந்தப் போராட்டம். 2,200 ஆண்டுகால வரலாறு, அரிட்டாபட்டியில் புதைந்து கிடக்கிறது.

முன்னரே கூறியபடி, தமிழ்நாட்டில் சமணம் கால்பதித்த முதல் இடம் மதுரை. குறிப்பாக, 7 குன்றுகளைக் கொண்டுள்ள அரிட்டாபட்டியில் அரிதான, வித விதமான சமணப் படுக்கைகள் உள்ளன. இங்குள்ள மலைக்குகைகளில் சமணத் துறவிகள் வாழ்ந்துள்ளனர். 7-ஆம் நூற்றாண்டில் அமைக்கப்பட்ட மகாவீரர் சிற்பம் உள்ளிட்ட சமண சிற்பங்களும் உள்ளன. தமிழ் பிராமி மற்றும் வட்டெழுத்துக் கல்வெட்டுகளும் உள்ளன.
 _
அதனால், `டங்ஸ்டன் சுரங்கம்' அமையப் பெற்றால், இரண்டாயிரம் ஆண்டுகால சமண வரலாறு படுகுழியில் தள்ளப்பட்டுவிடும் என்ற அச்சம், அரிட்டாபட்டி மக்களிடம் மேலோங்கி இருந்தது. அதை உணர்ந்துதான் `டங்ஸ்டன் திட்டத்தை ஒருபோதும் அனுமதிக்க மாட்டோம்' என்று உறுதியளித்தார் நமது திராவிட மாடல் நாயகர்.    
_
``நான் உயிரோடு இருக்கும் வரை, டங்ஸ்டன் சுரங்கத்தை அனுமதிக்க மாட்டேன்” என்று சட்டப் பேரவையிலேயே ஆணித்தரமாகக் கூறினார் முதலமைச்சர். அதை அரிட்டாபட்டி மக்கள் பட்டாசு வெடித்தும் இனிப்பு வழங்கியும் கொண்டாடி மகிழ்ந்தனர். ஆனால், கனிம வளங்கள் திருத்தச் சட்டத்திற்கு நாடாளு மன்றத்தில் ஆதரவளித்து விட்டு வந்து, தமிழ்நாட்டில் டங்ஸ்டன் சுரங்கத்திற்கு எதிராக இருப்பது போல நாடகமாடியது அ.தி.மு.க. அரிட்டா பட்டி மக்களின் எதிர்ப்பும், அவர்களுக்கு உறுதுணையாக நின்ற தி.மு.கழக அரசின் உறுதி யாலும் டங்ஸ்டன் திட்டத்தைக் கைவிட்டது ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசு.  
_
திட்டங்களில் மட்டுமல்ல, தீர்க்கமான முடிவுகளை எடுத்து, சிறுபான்மையினருக்கும் அவர்களின் வரலாறு, பண்பாட்டு அடையாளங்களைப் பாதுகாப்பதற்கும் திராவிட முன்னேற்றக் கழகமே அரண் என்பதற்கான சமகால வரலாற்றுச் சான்று அரிட்டாபட்டி.
_
**...நீளும்**

WhatsApp Image 2025-06-03 at 6.23.08 PM (1).jpeg

அரிட்டாபட்டி காத்த கழகத் தலைவர்!

சிறுபான்மையினருடன் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் கொண்டிருக்கும் உறவும், அக்கறையும் தமிழ்நாட்டு நிலப்பரப்பிற்குள் மட்டும் சுருங்கிவிடக் கூடியது அல்ல. இந்தியத் துணைக்கண்டத்தின் எந்த மூலையிலும் சிறுபான்மையினருக்கு ஒரு பாதிப்பென்றால், எழும் முதல் குரல் திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் குரல்தான். அது இன்று உருவானது அல்ல, பெரியார், அண்ணா காலத்தில் இருந்தே திராவிட இயக்கம் கொண்டிருக்கும் மனிதநேயப் பண்பு.
_
1951-ஆம் ஆண்டு அண்ணல் அம்பேத்கர் ஒன்றிய அமைச்சர் பதவியை ராஜினாமா செய்தபோது, `அம்பேத்கர் ஏன் ராஜினாமா செய்தார்?’ என்ற தலைப்பில், `விடுதலை’யில் தலையங்கம் எழுதப்பட்டது. அதில்,``காஷ்மீரைப் பற்றி முடிவுசெய்யும் விஷயத்தை காஷ்மீர் மக்களுக்கே விட்டுவிட வேண்டும். காஷ்மீரத்திலே புகுந்திருக்கும் இந்தியாவும் வெளியேற வேண்டும். பாகிஸ்தானும் வெளியேற வேண்டும். இதுதான் காஷ்மீர் மக்களுக்கு நீதி செய்வதாகும்’’ என்று காஷ்மீருக்கு ஆதரவான புதிய பார்வையை முன்வைத்தது `விடுதலை’ ஏடு.

இதற்கு முன்பாக, 1948-ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 17-ஆம் தேதி `காஷ்மீரில் புதிய போர்’ என்ற தலைப்பில் `திராவிடநாடு’ இதழில் கட்டுரை ஒன்றை எழுதினார் பேரறிஞர் அண்ணா. சுதந்திரத்திற்கு முன்பு என்.கோபாலசாமி அய்யங்கார் காஷ்மீரின் திவானாக இருந்த காலகட்டத்தில் இருந்து அந்தக் கட்டுரை தொடங்கியது. காஷ்மீரின் ராஜாவாக இருந்த ஹரி சிங் மக்களைத் துன்புறுத்தியதாகவும் மக்களின் உணர்வுகளைத் தூண்டி, போராட்டம் நடத்தும்படி ஜவஹர்லால் நேரு, ஷேக் அப்துல்லாவை வலியுறுத்துவதாகவும் கூறும் ஒரு கற்பனை உரையாடலில் அக்கட்டுரை எழுதப்பட்டிருக்கும். விடுதலைக்குப் பிறகு காஷ்மீர் இந்தியாவுடன் சேர்க்கப்பட்ட நிலையில், ஷேக் அப்துல்லாவின் நடவடிக்கைகளை, இந்திய அரசு எதிர்க்கத் தொடங்கியது.
_
ஆனால், ஷேக் அப்துல்லாவின் நடவடிக்கைகளை ஆதரிக்கும் வகையில், அந்தக் கட்டுரையை எழுதியிருந்தார் அண்ணா. ஷேக் அப்துல்லா காஷ்மீரின் பிரதமர் பதவியை ராஜினாமா செய்தபோது எழுதப்பட்டது அந்தக் கட்டுரை. அதேபோல முத்தமிழறிஞர் கலைஞரும், ஷேக் அப்துல்லாவுடன் மிக நெருக்கமான நட்புறவைக் கொண்டிருந்தார். ஷேக் அப்துல்லாவை `காஷ்மீரத்து சிங்கம்’ என்றே அழைத்தார். 1975-ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி 12-இல் ஷேக் அப்துல்லா கோபாலபுரம் இல்லத்திற்கு வந்து கலைஞரைச் சந்தித்தார். 1982-ஆம் ஆண்டு ஷேக் அப்துல்லா மறைந்தபோது, கொடைக்கானலில் உள்ள கோஹினூர் பங்களாவுக்கு ஷேக் அப்துல்லாவின் பெயரை வைக்குமாறு அன்றைய அ.தி.மு.க. அரசை வலியுறுத்தினார். ஏனெனில், 1965-ஆம் ஆண்டில் ஷேக் அப்துல்லா கைது செய்யப்பட்டபோது, அந்த பங்களாவில்தான் வீட்டுக் காவலில் வைக்கப்பட்டிருந்தார்.
_
1980-களில் ஷேக் அப்துல்லாவின் மகன் ஃபரூக் அப்துல்லா, காஷ்மீருக்கான தன்னாட்சி அதிகாரம் பெறுவது தொடர்பாக கூட்டிய மாநாட்டில் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் பங்கெடுத்தது. மிக முக்கியமாக 1999-ஆம் ஆண்டு பாரதிய ஜனதா கட்சியுடன் தி.மு.க. கூட்டணி வைத்தபோது, காஷ்மீருக்கான சிறப்பு அந்தஸ்தைப் பறிக்கக்கூடாது என்ற நிபந்தனையை வைத்திருந்தது. அதன்படி அன்றைய வாஜ்பாய் தலைமையிலான ஒன்றிய அரசு, காஷ்மீருக்கான சிறப்பு அந்தஸ்தைப் பறிக்கமுடியாத கடிவாளத்தைக் கையில் வைத்திருந்தது தி.மு.கழகம்.
_
பெரியார், அண்ணா, கலைஞர் காலத்தில் இருந்து காஷ்மீரத்து மக்கள் மீது திராவிட இயக்கம் காட்டிவரும் அன்பின் வெளிப்பாடு இந்த வரலாறு. காரணம், தமிழ்நாட்டு சிறுபான்மை மக்களை விட ஆரியத்தால் அதிக அடக்குமுறைகளை சந்தித்தவர்கள் காஷ்மீரத்து இஸ்லாமியர்கள். அதனால், இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் வேறெந்த மாநிலமும், வேறெந்த அரசியல் இயக்கமும் காஷ்மீரத்து மக்கள் மீது கொண்டிருந்த பற்றுக்கும் உறவுக்கும் மேலானதாக இருந்தது திராவிட இயக்கத்தின் நட்பும், உறவும்.

பெரியார், அண்ணா, கலைஞர் ஆகிய திராவிட இயக்கத்தின் முப்பெரும் தலைவர்களின் நீட்சியாக, திராவிட மாடல் ஆட்சியை நடத்திக்கொண்டிருக்கும் நமது தலைவர் காலத்தில் இந்த நட்பும், உறவும் புதிய அத்தியாயத்தை எட்டியிருக்கிறது.
_
காரணம், இஸ்லாமியர்களின் இருப்பையே இந்த நாட்டில் இருந்து இல்லாமல் அகற்ற ஒன்றிய அரசு முயற்சித்துக் கொண்டிருக்கிறது. சிறுபான்மையினர் மீது வடமாநிலங்களில் வீடு புகுந்து நிகழ்த்தப்படும் வன்முறைகள், மசூதிகளுக்குள் அத்து மீறி நுழைந்து உரிமை கொண்டாடும் அகம்பாவச் செயல்கள் போன்றவை மட்டுமல்ல. 
_
இவற்றையெல்லாம் கடந்து, இஸ்லாமியர்களுக்கு எதிராக, கொள்கை ரீதியாக ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசு மேற்கொள்ளும் நடவடிக்கைகள் முக்கியமானவை. குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டம், காஷ்மீருக்கான சிறப்பு அந்தஸ்து பறிப்பு, வக்ஃபு வாரிய திருத்த மசோதா என 3 முக்கிய கொள்கை சார்ந்த முடிவுகளை இஸ்லாமியர்களுக்கு எதிராகக் கடந்த 11 ஆண்டுகளில் எடுத்திருக்கிறது ஒன்றிய பாஜக அரசு.

இந்த ஒவ்வொரு சிக்கலிலும் இஸ்லாமிய சமூகத்தோடும், காஷ்மீர் மக்களோடும் ரத்த உறவு போல இணைந்து களத்தில் நின்ற இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம். காஷ்மீருக்கான சிறப்புரிமை பறிப்பைக் கண்டித்து தலைநகர் டெல்லியில் மாபெரும் போராட்டத்தை நடத்திய இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம். குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்திற்கு எதிரான போராட்டக் களத்தில் தன்னை ஒப்படைத்துக்கொண்ட இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம். இன்னும் சொல்லப்போனால் குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்திற்கு எதிரான போராட்டக் களமே திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் இளந்தலைவர் மாண்புமிகு துணை முதலமைச்சர் அவர்களின் முதல் போராட்டக் களம்.

குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டமும், காஷ்மீருக்கான சிறப்புரிமை பறிப்பையும் விட சிறுபான்மைச் சமூகமான இஸ்லாமியர்களுக்கு மிகப்பெரிய பாதிப்பை ஏற்படுத்தக் கூடிய சிக்கலாக உருவெடுத்தது வக்ஃபு வாரிய திருத்த மசோதா. இந்தியாவை `மதச்சார்பற்ற நாடு’ என்ற உன்னத நிலையில் இருந்து கீழிறக்கும் சதியாக ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசால் தூக்கி வரப்பட்ட அந்தப் பேராபத்தைத் தீர்க்கமாக எதிர்க்க, இந்தியாவில் முதல் குரலை வலிமையாக எழுப்பிய இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம், எழுப்பியவர் முத்துவேல் கருணாநிதி ஸ்டாலின். வரும் வாரங்களில் அந்த வரலாறுகளை விரிவாகப் பார்க்கலாம்.

udayanidhi-protest233445-1576227568.jpg

பெரும் அபாயங்களுக்கு எதிராக முதல் குரல்!

ஆர்.எஸ்.எஸ். அமைப்பை உருவாக்கிய கோல்வால்கர் ‘நாம், நமது தேசத்தின் வரையறை’ என்ற நூலில், “இந்துஸ்தானில் வாழக்கூடிய அனைவரும் இந்துக்கள். அவர்களுக்கான இனத்தின் அடையாளம் இந்தியர் அல்ல; இந்து என்பதுதான். இந்து மதத்தைச் சாராத பிற மதத்தினர் அனைவரும் அந்நியர்கள். அவர்கள் இந்துஸ்தான் என்ற பாரத தேசத்தில் வாழ வேண்டுமானால் இந்து கலாச்சாரத்தை மதிக்க வேண்டும்; அதற்கு அடிபணிய வேண்டும். இந்துக்கள் அல்லாத பிற மத அந்நியர்கள் தங்களுக்கான தனித்த அடையாளங்களை இழந்துவிட வேண்டும். இந்துக்கள் பெருமையை மட்டுமே பேச வேண்டும். இதை ஏற்க மறுக்கும் இந்துக்கள் அல்லாதவர்களுக்கு ‘குடியுரிமை’ கூட வழங்கக் கூடாது” என்று கூறியிருக்கிறார்.
_
இந்துக்கள் அல்லாத மற்றவர்கள், தங்களுக்கான தனி அடையாள உரிமைகளைக் கொண்டிருக்கக்கூடாது என்ற கோல்வால்கரின் கருத்தானது, இஸ்லாமியர்களுக்கு குடியுரிமை கூட வழங்கப்படக்கூடாது என்ற நோக்கத்தையே அடிப்படையாகக் கொண்டது. ஆர்.எஸ்.எஸ். பிதாமகனான கோல்வால்கரின் அந்த நோக்கத்திற்கு ஒன்றிய பாஜக அரசு தந்த சட்ட வடிவம்தான் ‘குடியுரிமை திருத்தச் சட்டம்’.


2019-ஆம் ஆண்டு குடியுரிமை திருத்த மசோதாவை நாடாளுமன்றத்தின் மக்களவை, மாநிலங்களவையில் தாக்கல் செய்தது ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசு. 2014 டிசம்பர் 31-ம் தேதிக்கு முன்பு பாகிஸ்தான், வங்கதேசம், ஆப்கானிஸ்தான் நாடுகளில் இருந்து, இந்தியாவில் குடியேறிய இந்துக்கள், சீக்கியர்கள், பவுத்தர், ஜைனர்கள், பார்சி, கிறிஸ்தவ மக்களுக்கு இந்திய குடியுரிமை வழங்க வழிவகை செய்தது அந்த மசோதா. அதேவேளையில் இஸ்லாமியர் குறித்தோ, இலங்கையில் இருந்து அகதிகளாக இந்தியாவிற்கு வந்த ஈழத்தமிழர்கள் குறித்தோ, அவர்களுக்கு குடியுரிமை வழங்குவது குறித்தோ அந்த மசோதா பேசவில்லை. அதாவது அவர்களுக்கு குடியுரிமை கிடையாது என்பதுதான் அதன் அர்த்தம்.
_
மதத்தின் அடிப்படையில் எப்படி குடியுரிமை வழங்கலாம் என்பதே இதில் அடிப்படை கேள்வியாக எழுந்தது. மதத்தின் பெயரில் பாகுபாடு காட்டக்கூடாது என்ற இந்திய அரசியலமைப்பின் நோக்கத்தை சிதைக்கும் விதமாக இது இருந்தது. அதேவேளையில் பாகிஸ்தான் அகமதியாக்களையும், மியான்மரின் ரோஹிங்யாக்களையும், ஈழத்தமிழர்களையும் புறக்கணித்ததில் இருந்தே குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்தின் உள்நோக்கத்தை எளிதாகப் புரிந்துகொள்ள முடிந்தது.

09.12.2019 அன்று மக்களவையிலும், 11.12.2019 அன்று மாநிலங்களவையிலும் இம்மசோதா நிறைவேற்றப்பட்டது. இஸ்லாமியர்களுக்கும் ஈழத் தமிழர்களுக்கும் எதிரான இந்த மசோதாவை, தி.மு.க., காங்கிரஸ், திரிணாமுல் காங்கிரஸ், பகுஜன் சமாஜ், சமாஜ்வாடி, சி.பி.எம்., சி.பி.ஐ., தேசியவாத காங்கிரஸ், ராஷ்டிரிய ஜனதா தளம், ஆம் ஆத்மி, மக்கள் ஜனநாயகக் கட்சி, மதசார்பற்ற ஜனதா தளம் உள்ளிட்ட பல கட்சிகள் கடுமையாக எதிர்த்தன. நாடாளுமன்றத்தில் மிகக் கடுமையான எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்தினார்கள் தி.மு.க. எம்.பி.க்கள்.   
_
ஒருவேளை மாநிலங்களவையில் அ.தி.மு.க. எதிர்த்து வாக்களித்திருந்தால் மசோதா நிறைவேறி இருக்காது. ஆனால் பா.ஜ.க. அரசுக்கு அடிபணிந்து ஆட்சியை தக்கவைத்துக்கொள்ள இந்த துரோகத்தை துணிந்து செய்தார் எடப்பாடி பழனிசாமி. அ.தி.மு.க. சார்பில் மாநிலங்களவை உறுப்பினராகி இருந்த அன்புமணி ராமதாஸும் இந்த மசோதாவை எதிர்க்கவில்லை.
_
இந்த மசோதாவுக்கு ஆதரவாக மாநிலங்களவையில் 125 வாக்குகளும், எதிராக 105 வாக்குகளும் பதிவாகின. அ.தி.மு.க.-வுக்கு அவர்களால் அனுப்பப்பட்ட அன்புமணியின் வாக்கோடு சேர்த்து 11 உறுப்பினர்களின் வாக்குகள் அன்றைக்கு இருந்தன. 11 பேரின் வாக்குகளும் எதிர்த்து பதிவாகி இருந்தால், எதிர்ப்பு வாக்குகள் 116-ஆகவும், ஆதரவு வாக்குகள் 115-ஆகவும் இருந்திருக்கும். மசோதா தோற்கடிக்கப் பட்டிருக்கும். ஆனால் ஆதரித்து வாக்களித்து வரலாற்றின் மீது அழியாத கரும்புள்ளியை அ.தி.மு.க. வைத்தது. நாடாளுமன்றத்தில் ஓ.பன்னீர்செல்வத்தின் மகன் ஓ.பி.ரவீந்திரநாத் (அன்றைய தேனி மக்களவைத் தொகுதி உறுப்பினர்) ஆதரித்து வாக்களித்ததார். ஆனால் உட்கட்சி மோதல் காரணமாக, ஓ.பி.ரவீந்திரநாத்தை அ.தி.மு.க. உறுப்பினர் இல்லை எனக் கூறிவிட்டது எடப்பாடி பழனிசாமி அணி.
 

உண்மையில் இச்சட்டத்தால் இந்தியாவில் உள்ள இஸ்லாமியர்கள் யாருக்கும் எந்த பாதிப்பும் இல்லை என்று பாரதிய ஜனதா கட்சி வாதிட்டது. ஆனால் ஐதராபாத்தில் மட்டும் 127 பேருக்கு ஆதார் அட்டையை ரத்து செய்ய நோட்டீஸ் அனுப்பியது ஆதார் ( UDAN) அமைப்பு. நோட்டீஸ் அனுப்பப்பட்ட 127 பேரில் பெரும்பாலானோர் இஸ்லாமியர்கள்; ஏனையோர் தலித் மக்கள். தங்களை இந்தியக் குடிமகன்தான் என்று நிரூபித்து ஆதார் பெற்றுக்கொள்ளுங்கள் என்று அடாவடி காட்டினர்.
_
அதேபோல, பெங்களூர் புறநகர் குடிசைப் பகுதிகளில் வாழ்ந்த 300 இஸ்லாமியர்கள் சட்ட விரோதமாக குடியேறியவர்கள்; அவர்களிடம் உரிய ஆவணங்கள் இல்லை என்று பா.ஜ.க. சட்டமன்ற உறுப்பினர் ஒருவர் புகார் தந்தார். அன்றைய கர்நாடக பா.ஜ.க. அரசின் காவல்துறை கண்களை மூடிக்கொண்டு அவர்களின் குடிசைகளை அகற்றியது.
_
இத்தகைய கொடும் சட்டத்திருத்தத்திற்கு எதிராக நாடு முழுக்க பற்றியெரிந்த போராட்டங்களைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் திணறியது ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசு. உத்தரப் பிரதேசத்தில், நடந்த போராட்டத்தில் காவல்துறை துப்பாக்கிச்சூடு நடத்தி இருபதுக்கும் மேற்பட்டோரைக் கொன்றது. 
_
இந்த துப்பாக்கிச்சூடு குறித்து சட்டமன்றத்தில் விவாதம் நடந்தபோது பேசிய முதல்வர் ஆதித்யநாத், “இவர்களை உ.பி. காவல்துறை சுடவில்லை; அவர்கள் சாவதற்காகவே போராட்டத்துக்கு வந்தவர்கள்; எனவே சாகத்தான் செய்வார்கள்; எங்கள் காவல்துறை துப்பாக்கியிலிருந்து ஒரு குண்டுகூட வெடிக்கவில்லை. போராட்டக்காரர்களே ஒருவரையொருவர் சுட்டுக் கொண்டார்கள்” என்று ஆணவத்தோடு பதிலளித்தார்.
_
ஆனால் மக்களவையிலும், மாநிலங்களவை யிலும், மக்கள் மன்றத்திலும் ஈடு இணையற்ற அளவில் இந்த மசோதாவை எதிர்த்து நின்ற இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம்.
_
...நீளும்

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுப்பூர்வமான உறவையும் உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்

WhatsApp Image 2025-06-18 at 13.50.03_e552261a.jpg

சி.ஏ.ஏ. சட்டத்தை எதிர்த்து நின்ற தி.மு.க.!

தலைவர் கலைஞர் 1947-ஆம் ஆண்டு தனது 23-ஆம் வயதில், தமிழ்த் திரைத்துறைக்குள் காலடி எடுத்து வைத்தார் என்பதையும், அவர் முதன்முதலாகத் திரைக்கதை வசனம் எழுதிய திரைப்படம் `ராஜகுமாரி’ என்பதையும் அனைவரும் அறிவோம். கலைஞருக்கு முன்பே திராவிட இயக்கத்தைச் சார்ந்த பலர், தமிழ்த் திரைத்துறைக்குள் இயங்கிவந்தனர். குறிப்பாக, உடுமலை நாராயண கவி, என்.எஸ்.கிருஷ்ணன், டி.ஏ.மதுரம், எஸ்.எஸ்.ராஜேந்திரன் போன்றவர்கள் இருந்தனர்.
_
ஆனால், அவர்களுக்குத் தமிழ்த் திரைத்துறையின் திசையை முழுமையாக மாற்றியமைக்கும் வாய்ப்பும் வல்லமையும் கைவரப்பெறாமல் இருந்தது. எடுத்துக்காட்டாக, தலைவர் கலைஞர் தமிழ்ச் சினிமாவுக்குள் நுழைந்த 1947-ஆம் ஆண்டு மற்றும் அதற்குச் சற்று முந்தைய 1946 - இல் திரைப்படங்கள் எதைப் பேசிக் கொண்டிருந்தன என்பதைப் பார்த்தால் அன்றைய நிலைமையை நாம் புரிந்து கொள்ள முடியும்.

1946-இல் வந்த திரைப்படங்களில் சில:  அர்த்தநாரி, சகடயோகம், லவங்கி, வால்மீகி, வித்யாபதி, குமரகுரு......, 1947 - இல் வந்தவை: ஆயிரம் தலை வாங்கிய அபூர்வ சிந்தாமணி, ஏகம்பவாணன், கன்னிகா, கடகம், கங்கணம், குண்டலகேசி, சித்ரபகாவலி...... இத்தகைய புராண இதிகாசத் திரைப்படங்களுக்கு நடுவேதான்  கலைஞர் நுழைந்து, தனது திரைப்பட வசனங்களின் மூலம் நீதியையும், பகுத்தறிவையும், மன்னராட்சியையும் எதிர்த்து, மக்களாட்சியையும், பெண்ணுரிமை யையும், தமிழ்ப் பெருமையையும் பேசி, அதுவரையிலான திரைப்பட உலகை அதிர்ச்சியில் ஆழ்த்தினார்.
_
நாம் மேலே கூறிய 1946, 1947 காலத் திரைப்படங்களின் புராணப் பெயர்களுக்கு மத்தியில் கலைஞர் கதை, திரைக்கதை, வசனம் எழுதிய படங்களின் பெயர்களை முதலில் ஒப்பிட்டுப் பாருங்கள் அந்த வேறுபாடு பளிச்செனத் தெரியும் `ராஜகுமாரி' (இது முதல் படம் என்பதால், இயக்குனரின் தாக்கம் சற்றுக் கூடுதலாக இருக்கும்), `மந்திரி குமாரி', `அரசிளங்குமரி', `மணமகள்', `மருதநாட்டு இளவரசி'.
_
இவ்வாறு பெயரிலேயே முதலில் ஒரு தலைகீழ் மாற்றத்தைச் செய்து அதுவரையிலான தமிழ்ச் சினிமாவின் முகத்தையே மாற்றிக் காட்டினார் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். முகத்தை மட்டுமல்ல, உடலையும் உயிரையும் கூட முற்றிலுமாக மாற்றியமைத்தார் என்றும் சொல்லலாம். ஆம், கலைஞர் கதை, திரைக்கதை வசனம் எழுதிய திரைப்படங்கள், பல அதிசயங்களை நிகழ்த்திக் காட்டின.

அதுநாள் (1947) வரையிலான திரைப் படங்களில் சில புராணக் கதையினூடே தேச விடுதலையையும், தீண்டாமை ஒழிப்பையும் மறைத்து மறைத்துப் பேசின. ஆனால், கலைஞரோ மன்னராட்சிக் காலக் கதையைப் பேசிய திரைப்படங்களுக்குள், மன்னராட்சியை எதிர்த்தும் மக்களாட்சியைப் போற்றியும் அழகுத் தமிழில் வசனம் எழுதினார். 
_
அதிலும் ஒரு படி மேலே போய், தமிழ்ச் சமூக அமைப்பில் பார்ப்பன மேலாண்மையை, பார்ப்பன ஆதிக்கத்தை மக்களுக்குப் புரிய வைக்கும்விதமாக  பார்ப்பன மத குருவின் அதிகாரத்திற்குக் கட்டுப்பட்டு ஆடும் தஞ்சாவூர் தலையாட்டிப் பொம்மைகளாகவே அன்றைய தமிழ்  அரசர்கள் இருந்தார்கள் என்பதை, எடுத்துக்காட்டும் விதமாக  பொம்மை அரசர்களை (ராஜகுமாரி, மந்திரிகுமாரி) தனது திரைக்கதையின் மூலம் பல படங்களில் படைத்துக் காட்டினார்.

மேலும், மன்னராட்சியில் ஏழை எளிய மக்கள் ஒடுக்கப்படுவதையும், அவர்களது செல்வம் அரசின் கொடிய வரிவிதிப்பால் சுரண்டப்பட்டு, மக்கள் வீதியில் இறங்கிப் போராடுவதையும் கலைஞர் கதைவசனம் எழுதிய பல திரைப்படங்களில் நாம் காணக்கூடிய ஒன்றாகும். இவை எல்லாம் 1947 - 1967 காலகட்ட ஆட்சியாளர்களுக்கு எத்தகைய கோபத்தினை ஏற்படுத்தி இருக்கும் என்று சிந்திக்கும், அதே நேரம் மக்கள் மத்தியில் எத்துனை வரவேற்பைப் பெற்றிருக்கும் என்பதையும் சிந்தித்துப் பாருங்கள்.

அதே போல கொடிய மன்னர்கள் அல்லது மத குருமார் அல்லது மந்திரி என்ற யாரோ ஒருவர் மக்கள் மீது தாக்குதல் தொடுக்கும் போது எளிய மக்களின் மத்தியில் இருந்து, ஒரு தலைவன் தோன்றி அடக்கு முறையை எதிர்த்துப் போராடும் காட்சியானது அன்றைய  நிலப்பிரபுத்துவ ஒடுக்குமுறைக்கு எதிரான குரலைத் திரையில் எழுப்புவதாகவே அமைந்திருந்தன எனலாம். பின்னாளில் (1970 - 1980 களில்)  கலைஞர் நேரடியாகவே பண்ணையாதிக்கத்தை எதிர்த்தும் பல திரைப்படங்களில் கதை, திரைக்கதை, வசனம் எழுதினார்.

இவ்வாறு கலைஞரின் திரைப்படங்கள் பல்வேறு ஆதிக்கங்களின் மீதும் ஒரே நேரத்தில் பலமுனைத் தாக்குதலைத் தொடுக்கும் படங்களாக அமைந்துள்ளன. சுருக்கமாகச் சொல்வது என்றால், அனைத்து வித ஆதிக்கங்களையும் எதிர்த்துத் தனது படங்களில் எழுதினார் என்று சொல்லலாம். இவ்வாறு கலைத்துறையில் ஆதிக்க எதிர்ப்பை முன்வைத்த அதே கலைஞர்தான் சமூக அரசியல் அரங்கில், `ஆதிக்கமற்ற சமுதாயம் படைத்தே தீருவோம்’ என்ற முழக்கத்தை முன்வைத்து அதற்காகப் பாடுபட்டார். ஆக, தலைவர் கலைஞரைப் பொறுத்தவரை திரையில் எதைப் பேசினாரோ எதை எழுதினாரோ அதையே அரசியல் அதிகாரம் கையில் கிடைத்தபோது நடைமுறைப்படுத்தியும் /உண்மையாக்கியும் காட்டினார்.

அதாவது சொன்னதை (எழுதியதை)ச் செய்தார், செய்வதையே சொன்னார், எழுதினார். அவ்வாறு தமிழ்த் திரையில் தலைவர் கலைஞர் எழுதிய,பேசிய ஆதிக்க எதிர்ப்புச் சமத்துவக் குரலையே இங்கு கேட்க உள்ளோம்.


திரையுலகில் மாபெரும் புரட்சி செய்த கலைஞரின் கைவண்ணத்தில் உருவான படைப்புகளின் பன்முகப் பரிமாணங்களை விளக்கும் தொடர்.

WhatsApp Image 2025-03-10 at 10.47.06 AM (1).jpeg

திரைக்கதை வசனம் கலைஞர்

`நீதி’ என்ற சொல் மீதும், `நீதி’யின் மீதும் கலைஞருக்கு ஓர் ஈர்ப்பு எப்போதும் இருந்து வந்திருப்பதை நம்மால் உணர முடிகிறது. இதனை அவரது வாழ்க்கை வரலாற்றுக் குறிப்புகளை `நெஞ்சுக்கு நீதி’ என்ற பெயரில் அவர் எழுதியிருப்பதிலிருந்து, நாம் இவ்வாறு குறிப்பிடுவதாக சிலர் நினைக்கலாம். ஆனால், அதனால் மட்டும் நாம் அவ்வாறு கருதவில்லை, அவரது தயாரிப்பு மற்றும் திரைக்கதை வசனத்தில் வந்த திரைப்படங்களைத் தொடர்ந்து கவனிக்கும் போது, `நீதிக்குத் தண்டனை’, `நெஞ்சுக்கு நீதி’, `நியாயத் தராசு’, `இது எங்கள் நீதி’, `சட்டம் ஒரு விளையாட்டு’ என்ற பெயர்களோடு பல படங்களும், அவ்வாறு பெயரிடப்படாத, அவரது பெரும் பாலான திரைப்படங்களிலும் நீதிமன்றக் காட்சிகள் இடம் பெற்றுள்ளதோடு, அந்நீதி மன்றங்களில் அவரது கதைமாந்தர்கள் நீதியை நிலைநாட்டப் போராடுவதையும் நாம் காண்கிறோம்.
_
இது, அவர் திரைக்கதை வசனம் எழுதிய சமூகத் திரைப்படங்களில் நாம் காணக்கூடிய காட்சிகள் என்றால், அவர் கதை, திரைக்கதை வசனம் எழுதிய சரித்திர, மன்னராட்சிக் காலத் திரைப்படங்களில் இந்நீதிமன்றக் காட்சிகளுக்கு நிகராக அரசவைகளில் அநீதியை எதிர்த்து நாயகனோ, நாயகியோ அல்லது பிறரோ வாதிடும் காட்சிகள், தொடர்ந்து கலைஞரால் படைக்கப்பட்டு வந்திருப்பதை நாம் காண்கிறோம். ஆக அதிகாரத்திற்கு எதிராக உண்மையைப்பேசுவது, அநீதியை எதிர்த்துப் போராடி நீதியை நிலை நாட்டுவது என்பதற்கான களமாக, பழைய அரசவை முதல் நவீன நீதிமன்றம் வரை காட்சிப்படுத்தும் விதமாக, அவர் திரைக்கதை வசனத்தை எழுதியுள்ளதைக் காண்கிறோம்.
 

வன்முறையில் நம்பிக்கை அற்ற, அறிவுப்புரட்சியை மட்டுமே நம்புகின்ற, அறிவுப் பிரச்சாரம் ஒன்றையே ஆயுதமாகக் கொண்டு செயல்படுகின்ற திராவிட இயக்கத்தின் கொள்கையில் ஊறிப்போன தலைவர், ஒருவரின் சிந்தனை இவ்வாறுதான் வெளிப்படும் என்பதைச் சற்று சிந்தித்தால், நம்மால் புரிந்து கொள்ள முடியும். தன்மீதான வழக்குகளையும், நீதிமன்ற விசாரணைகளையும் மிக்க மகிழ்ச்சியுடன் தந்தை பெரியார் ஏற்றுக் கொண்டு, அவற்றை தமது கொள்கைகளை விளக்குவதற்கான, பிரச்சாரம் செய்வதற்கான இடமாகவும், வாய்ப்பாகவும் நீதிமன்றங்களைப் பயன்படுத்திய வரலாற்றை அறிந்தவர்களுக்கு, கலைஞரின் இந்த நீதிமன்ற, அரசவைக்காட்சி வாதங்கள் மீதான ஈடுபாட்டைப் புரிந்து கொள்வது சிரமமில்லை.
_
கலைஞருக்கு மிகப்பெரும் புகழைப் பெற்றுத்தந்த `மனோகரா’ திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற அரசவை விவாதக் காட்சியையும், `பராசக்தி’ திரைப்படத்தில் வருகின்ற நீதிமன்றக் காட்சியையும் சற்று சிந்தித்துப் பார்த்தால், கலைஞரின் சமூக, அரசியல் தெளிவினையும், அவரது கூர்மையான விமர்சனத் திறத்தையும், அவரது மொழி ஆளுமைத்திறத்தையும், திராவிட இயக்க அரசியலை, மக்களிடம் கொண்டு சேர்க்கும் கலைத்திறத்தையும் கண்டு நாம் வியந்து போவோம். அன்றைய சமூக வரலாற்று, அரசியல் பின்புலங்களைத் துண்டித்துவிட்டு, வெறுமனே திரைப்படத்தின் கதையோடு மட்டுமே கலைஞரின் வசனங்களைப் புரிந்து கொள்வோரும், புகழ்வோரும் உண்டு.

ஆனால், அத்திரைப்படம் வெளிவந்த காலம், அன்றைய சமூக, அரசியல் சூழல், அன்றைய ஆட்சியாளர்களது சட்ட திட்டங்கள் ஆகியவற்றோடு கலைஞர் எழுதிய வசனங்களை இணைத்துப் பார்த்தோமானால், கலைஞரின் வசனங்கள் ஓர் அரசியல் புரட்சியைத் தோற்றுவிக்கும் நோக்கத்தோடு எழுதப்பட்டிருப்பதையும், அது அவ்வாறே மக்களின் மனதில் ஓர் உத்வேகத்தையும் மக்களிடையே ஓர் எழுச்சியையும் ஏற்படுத்தியதை நாம் பார்க்க முடியும்.
_
எடுத்துக்காட்டாகச் சொல்ல வேண்டுமென்றால், `மந்திரி குமாரி’ (1950) திரைப்படத்தில் வீரமோகன் (எம்.ஜி.ஆர்.) கைது செய்யப்பட்டு சங்கிலியால் பிணைக்கப்பட்டு, குற்றவாளியாக அரசர் முன் நிறுத்தப்படும் காட்சியில், மதகுரு (நம்பியார்) வுக்கும் அவரது அடிமையாக விளங்கும் மன்னனுக்கும் எதிராக வீரமோகன் வாதிடும்போது, 1950-களின் கால தமிழ்நாட்டின் அரசியல் சூழலை நம் கண்முன் கொண்டுவந்து நிறுத்தி, பார்ப்பனர்களின் சூழ்ச்சியையும், ஆட்சி அதிகாரம் அவர்களின் கைப்பாவையாகச் செயல்படுவதையும், கலைஞரின் வசனங்கள் அம்பலப்படுத்துவதைக் காண்கிறோம்.

அதே போல `மனோகரா’வில் சிவாஜி கணேசன் பேசுகின்ற ``வசந்த சேனை வட்டமிடும் கழுகு’’ என்ற அந்தப் புகழ்பெற்ற வசனங்கள் அன்றைய தமிழ்நாட்டின் மீதான வடவரின் ஆதிக்கத்தையும் பொருளாதாரச் சுரண்டலையும் மக்களுக்குச் சரியாக உணர்த்தியது என்றே சொல்ல வேண்டும். அவ்வாறே கலைஞரின் `பராசக்தி’ திரைப் படத்தில் நீதிமன்றத்தில் சிவாஜி பேசும் வசனங்கள் 1952 -ஆம் ஆண்டு கால தமிழ் நாட்டின் அவல நிலையைச் சுட்டிக்காட்டிய துடன், அபலைப்பெண்களின் கண்ணீர், பிச்சைக்காரர்களின் வறியநிலை, கள்ளச்சந்தை வியாபாரிகளின் அட்டகாசம் போன்றவற்றைத் தோலுரித்துக் காட்டியது.
_
மேலும், `கோயில் கொடியவர்களின் கூடார மாகக்கூடாது’ என்ற வசனம் அன்று எவ்வளவு பெரிய அதிர்வலையை ஏற்படுத்தியிருக்கும் என்பதைச் சிந்தித்துப் பாருங்கள். அதனால்தான் `பராசக்தி’ திரைப்படத்துக்குத் தடை விதிக்க ஆதிக்கவாதிகள் முயன்றனர்.


அதேபோல கலைஞரின் கதை, திரைக்கதை வசனத்தில் கிருஷ்ணன் பஞ்சு இயக்கத்தில் மு.க.முத்துவின் அருமையான நடிப்பில் 1972-ஆம் ஆண்டு திரைக்கு வந்த `பிள்ளையோ பிள்ளை’ திரைப்படத்திலும் நீதிமன்றக் காட்சிகள் மிகவும் சிறப்பாக அமைக்கப்பட்டு, கலைஞரின் வசனங்கள் அற்புதமாக ஒலிப்பதைக் காண்கிறோம். எடுத்துக்காட்டுக்கு ஒன்றே ஒன்று மட்டும்,
அரசு வழக்குரைஞர்: சட்டத்தின் சந்நிதானம்தான் நீதிமன்றம். அதற்கு வாதியின் வழக்குரைஞர்: ஆம், சட்டத்தின் சந்நி தானம்தான். ஆனால், நீதிமன்றம் நிரபராதிகளின் பலிபீடமல்ல!
_
இவ்வாறு எடுத்துச் சொல்வதற்கு இன்னும் ஏராளமான திரைப்படக்காட்சிகள் உள்ளன. இதேபோல் பின்னாளில் (1987-இல்) கலைஞர் திரைக்கதை வசனம் எழுதிய `நீதிக்குத் தண்டனை’ திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற வசனங்களால் கோபம் கொண்ட ஆட்சியாளர்களால் திரைப் படத்திற்கு நெருக்கடி கொடுக்கப்பட்டது என அப்படத்தின் இயக்குனர் எஸ்.ஏ.சந்திரசேகர் குறிப்பிட்டுள்ளார் (சாய் வித் சித்ரா நேர்காணல்), அந்தளவுக்கு `நீதிக்குத் தண்டனை’யில் கலைஞரின் திரைக்கதையும் வசனமும் 1980-களின் காவல்துறை அராஜகத்தைப் படம் பிடித்துக்காட்டுவதாக இருந்தது.


இதற்கும் முன் கலைவாணர் என்.எஸ்.கிருஷ்ணன் இயக்கி, 1952-இல் வெளிவந்த `பணம்’ திரைப்படத்திலும் நீதிமன்றத்தில் குற்றவாளியாக நிறுத்தப்படும் உமாபதி (சிவாஜி) நிரபராதி என்று நிருபிக்கப் பட்டு விடுதலையாவதுடன் படம் நிறைவு பெறுவதை நாம் காண்கிறோம், அதாவது, சமூக அரசியல் திரைப்படங்களில் மட்டுமல்ல, கலைஞர் திரைக்கதை வசனம் எழுதிய குடும்பத்திரைப்படங்கள் என்பனவற்றிலும் நீதிமன்றக் காட்சிகளும், அங்கு நடைபெறும் வாதங்களும் மிகச் சிறப்பாக இடம்பெற்றதைக் காண முடிகிறது. 
_
இதற்குப் பின்னர், 1988-ஆம் ஆண்டு கலைஞர் திரைக்கதை வசனம் எழுதி, வி.எம்.சி.ஹனீபா இயக்கத்தில் வெளிவந்த `பாசப் பறவைகள்’ திரைப்படத்தை மிகச்சிறந்த உதாரணமாகச் சொல்லலாம். இத்திரைப்படத்தில் வழக்குரைஞர்களாகத் தோன்றி நடிகைகள் லட்சுமியும் ராதிகாவும் நீதியை நிலைநாட்ட வாதிடும் காட்சிகள் வெகு சிறப்பாகப் படமாக்கப்பட்டிருந்தன.
இவ்வாறு பல எடுத்துக்காட்டுகளை நாம் அடுக்கிக் கொண்டே போகலாம். ஏனென்றால், கலைஞர் வசனமெழுதிய 70 படங்களில் நிச்சயமாக, பாதிக்கும் மேலான திரைப்படங்களில் நீதிமன்றக்காட்சிகளும் வழக்கறிஞர்களின் வாதங்களும் இடம்பெற்றிருக்கும் என்று உறுதியாகக் கூறலாம். 
_
இவ்வாறு நீதிக்கான போராட்டத்தைத் திரையில் நடத்திக்காட்டியது மட்டுமல்ல, தன் வாழ்நாள் முழுதும் அரசியலிலும் அவர் நடத்திக்காட்டினார். அதுமட்டுமல்ல, அவர் இறந்த பிறகும் நீதிக்கான போராட்டத்தை நடத்தியே, தனக்கான நினைவிடத்தைப் பெற்றார் என்பதையும் மக்கள் அறிவர்.
_

**...காட்சி விரியும்**

WhatsApp Image 2025-03-15 at 9.10.38 PM.jpeg

நீதியும், நீதிமன்றங்களும்!!

தமிழ் சினிமா 1916-இல் தொடங்கி, ஒரு நூற்றாண்டைக் கடந்து விட்டதை நாம் அனைவரும் அறிவோம். இந்த நூறாண்டுகாலத் தமிழ் சினிமாவைப் பலரும் பல்வேறு விதமாகப் பகுத்து ஆய்வு செய்வதையும், பகுத்துக் கூறுவதையும் நாம் பார்க்கிறோம். எடுத்துக்காட்டாக சமூக அரசியல் ஆய்வாளர்கள் தேச விடுதலைக்கால சினிமா, திராவிட இயக்க சினிமா, பொதுவுடமை இயக்க அல்லது யதார்த்தவாத சினிமா என்றும் தொழில்நுட்ப அடிப்படையில் பகுப்பவர்கள் ஊமைப்பட காலம், பேசும் படக்காலம், கருப்பு வெள்ளைக் கால சினிமா, ஈஸ்ட்மேன் கலர் கால சினிமா என்றும் பகுத்துக் கூறுவதைக் காண்கிறோம்.
_
பெரும்பான்மை மக்களோ கிட்டப்பா கால சினிமா, எம்.கே.டி. கால சினிமா, பாகவதர் கால சினிமா, எம்.ஜி.ஆர்., சிவாஜி கால சினிமா, அல்லது கமல், ரஜினி கால சினிமா என்று கதாநாயகர்களை மையமாகக் கொண்டு பகுத்துப் பேசுவதைப் பார்க்கிறோம். ஆனால், ஒருபோதும் கதாநாயகியரை அதாவது பெண்களை மையமாகக் கொண்டு கண்ணாம்பா கால சினிமா என்றோ வி.என்.ஜானகி கால சினிமா, சரோஜா தேவி கால சினிமா அல்லது குஷ்பு கால சினிமா என்றோ கால வரையறை செய்வது மட்டும் இன்று வரை சாத்தியப்படவே இல்லை.
_
ஏனென்றால், நமது தமிழ்ச் சமூகம் ஓர் ஆணாதிக்கச் சமூகமாக இருப்பது போலவே, தமிழ்த் திரைத் துறையும் ஆணாதிக்கம் மிகுந்த ஒரு துறையாக இருந்து வருவதை அனைவரும் அறிவர். கதாநாயகர்களை மையமிட்டே இங்கு திரைப்படங்கள் எடுக்கப்படுவது மட்டுமல்ல, கதாநாயகர்களுக்குக் கட்டுப்பட்டே இன்றைய திரைத்துறை இயங்குகிறது. கதாநாயகிகள் என்போர் கதாநாயகர்கள் அவ்வப்போது தொட்டுக்கொள்ளும் ஊறுகாய் என்றளவில்தான் இன்றைய பெரும்பான்மையான திரைப்படங்களில் வந்து போகின்றனர்.


இந்நிலை தமிழ்த் திரைத்துறை தொடங்கிய 1916 முதல் நூற்றாண்டைத் தாண்டிய இன்றைய 2025 வரை அப்படியே ஒரே மாதிரியாகத்தான் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது, என்று நம்மால் சொல்ல முடியாது. ஹீரோயிசம் என்பது, இன்று அனைத்து வகையிலும் மிகப்  பெரும் உச்சத்தைத் தொட்டுவிட்டதை நாம் பார்க்கிறோம். இதற்கு நேர் எதிராகக் கதாநாயகிகளின் பங்கு திரைக்கதையில் மிக மிகக் குறைந்து போய் வெறும் நடன மாந்தர்களாகப் பெரும்பான்மையான திரைப்படங்களில் பயன்படுத்தப்படும் நிலை ஏற்பட்டு விட்டது.

இப்படிப்பட்ட திரைத்துறையில்தான் முத்தமிழறிஞர் கலைஞர், சுமார் 65 ஆண்டு காலம் தனது தனித்துவமான கதை, திரைக்கதை வசனத்தின் மூலமாக கதாநாயகிகளையும், பிற பெண் கதாமாந்தர்களையும் கதா நாயகர்களுக்கு நிகராக மட்டுமல்ல, பல திரைப்படங்களில் நாயகர்களுக்கும் மேலாக முக்கியத்துவம் அளிக்கும் விதமாக முன்னுரிமை கொடுத்தும் புரட்சிகரமாகவும் படைத்துக் காட்டினார். இத்திரைப் புரட்சியை தனது 23-ஆம் வயதில் திரைத்துறைக்குள் தான் காலடி எடுத்து வைத்த, 1947-இல் வசனம் எழுதிய `ராஜகுமாரி’ திரைப்படம் தொடங்கி தனது கடைசித் திரைப்படமான 2011- இல் வெளிவந்த `இளைஞன்’ வரை தொடர்ச்சியாக நிகழ்த்திக் காட்டினார்.
_
இந்தத் திரைப் புரட்சியை, பார்ப்பனிய நிலவுடமைக் கருத்துகள் தமிழ்த் திரையில் மிகவும் செல்வாக்குச் செலுத்திய ( 1947 - 1967) காலத்தில் புரட்சி நடிகர் எம்ஜிஆர், நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன் உள்ளிட்ட  முன்னணி நடிகர்கள் நடித்த பல திரைப்படங்களிலும் தனது திரைக்கதை வசனத்தின் மூலம் புகுத்தினார் என்பது மிகவும் குறிப்பிடத்தகுந்தது. வி.என்.ஜானகி, கண்ணாம்பாள், டி.எம்.மதுரம், எம்.எஸ்.விஜயா, பண்டரிபாய், எம்.என்.ராஜம், பத்மினி, பானுமதி, சாவித்திரி, விஜயகுமாரி போன்ற நடிகைகள் கதாநாயகர்களுக்கு சரிக்குச் சரியாக நின்று, தலைவர் கலைஞரின் கவித்தமிழ்  வசனத்தை உணர்ச்சிமயமாக முழங்கினர்.

அடுத்து வந்த, பொதுவுடமைக் கருத்துகள் பரவலாக திரையில் ஒலித்த நவீன யதார்த்தவாத சினிமா காலத்தில் (1968-1990) வெண்ணிற ஆடை நிர்மலா, லட்சுமி, மஞ்சுளா, ஸ்ரீபிரியா போன்றோர் கலைஞரின்  புரட்சிகரமான வசனத்தைப் பேசிய பெண்களாக திரையில் தோன்றினார்கள். தொடர்ந்து உலகமயம் மற்றும் இந்துத்துவம் வளர்ச்சி பெற்ற (1990-2010) காலத்தில் ராதிகா, ராதா, சுகன்யா, மீனா,  மீரா ஜாஸ்மின், குஷ்பு  போன்றவர்கள் கலைஞரின் கருத்துகளைத் திரையில் முழங்கிய புதுமைப் பெண்களாகக் காட்சியளித்தனர்.  இவ்வாறு தனது காலம் முழுதும் கலைஞர் கொள்கைப் பிரச்சாரத்தை அயராது நிகழ்த்தி வந்தார்.

மேலும் கலைஞர் கதை, திரைக்கதை வசனம் எழுதிய திரைப்படங்களின் பெயர்களே பெண்களுக்கு அவர் வழங்கிய முன்னுரிமையை நமக்கு எடுத்துக்காட்டுகின்றன. எடுத்துக்காட்டாக ராஜகுமாரி, மந்திரி குமாரி, அரசிளங்குமரி, பராசக்தி, பூமாலை, மணமகள், தேவகி, கண்ணம்மா, பெண் சிங்கம், புதிய பராசக்தி ஆகியவற்றைக் குறிப்பிடலாம். இவ்வாறு பெயர்களில் மட்டுமல்ல உள்ளடக்கத்திலும் கலைஞரின் திரைப்படங்கள் பெண்களை, தவறைத் தட்டிக் கேட்பவர்களாகவும் அநீதிக்கு எதிராக உரிமைக்குக் குரல் கொடுப்பவர்களாகவும்  சமூகத்தை மாற்றத் துடிக்கும் போராளிகளாகவும் சமத்துவத்திற்காகவும், சமூக நீதிக்காகவும் அறிவாயுதம் ஏந்திப் போராடும் புதுமைப் பெண்களாகவும் படைத்துக்காட்டின.
_
அதே சமயம் இத்தகைய புரட்சிகரமான செயலை அவர் ஆரவாரமாக அறிவித்துக் கொள்ளாமல்,  பெண்களுக்கு முதன்மையான எதிரிகளாக ஆண்களைக் கட்டமைத்து விடாமலும், திராவிட இயக்கக் கொள்கை வழியில் நின்று ஆணாதிக்கக் கருத்தியல்களையும் செயல்பாடுகளையுமே முதன்மையான எதிரிகளாக எழுதிக் காட்டினார்.
_
இவ்வாறு கலைஞர்  பங்களிப்புடன் வெளிவந்த சுமார் 70 திரைப்படங்களில் பெண்ணுரிமைப் புரட்சியைப் பேசி இருக்கிறார்.  அவர் படைத்திட்ட புரட்சிகரமான பெண்  கதாபாத்திரங்களைப் பற்றி மேலும் விரிவாகப் பேசவேண்டும். அதற்கான தொடக்கப்புள்ளியாக இந்தத் தொடர் அமையட்டும்.


WhatsApp Image 2025-03-23 at 12.28.50 PM.jpeg

கலைஞர் படைத்த பெண் கதாபாத்திரங்கள்!

கலைஞரின் திரைக்கதை வசனத்தில் 1961-ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த திரைப்படம் `தாயில்லாப் பிள்ளை’. நூற்றாண்டு கண்ட தமிழ்த் திரையுலகம் அதற்கு முன்னும் பின்னும் பார்த்திராத ஓர் அபூர்வமான திரைப்படம் அது. அந்தக் காலகட்டத்தில் அந்தத் திரைப்படம் ஓர் கலகக் குரல் என்று சொல்லலாம்.
_
மிகச்சிறந்த கதை, திரைக்கதை, வசனம் மற்றும் நடிப்பும் இயக்கமும் ஒருங்கே அமைந்த படம். பார்ப்பன மொழிநடையை கலைஞர் மிக அற்புதமாகக் கையாண்டதைக் கண்டு கல்கியே வியந்து போனதாகக் கூறுவர். மேலும், அந்தப் படம் வரலாற்று ஆவணம் என்றும் சொல்லப்பட வேண்டும்.
_
ஏனென்றால், 2000-க்கு முன்பு பிறந்த தலைமுறையே அறிந்துகொள்ள முடியாத 1950 காலத் தமிழ்ச் சமூக நிலவரத்தை, மிகத் தெள்ளத் தெளிவாகப் படம்பிடித்துக் காட்டிய திரைப்படம் `தாயில்லாப் பிள்ளை’. 2000-த்துக்கு முன் பிறந்த தலைமுறை, 1970 – 80 களில் `சவாலே சமாளி’, `வண்டிக்காரன் மகன்’ போன்ற திரைப்படங்களில் நாகப்பன் அல்லது நாகலிங்கம் என்கிற பெயர்களில் கொடிய இடைநிலைச் சாதிப் பண்ணை யார்களாக வந்த அசோகன், நம்பியார் அல்லது ஆர்.எஸ்.மனோகர் ஆகியோர் ஏழை எளிய மக்களை ஒடுக்கும், பெண்களைப் பாலியல் பலாத்காரம் செய்யும் காட்சிகளைத் திரையில் பார்த்திருக்கும்.

நமது 2-கே கிட்ஸ் என்கிற தலைமுறைக்குக் கிராமப்புறப் பண்ணையார்கள் திரைப்படம் என்றால், விஜயகுமார், சரத்குமார் ஆகியோர் நடித்த (நாட்டாமை, சூரிய வம்சம்), ரஜினி (எஜமான்), விஜயகாந்த் (சின்னக்கவுண்டர்), சிவாஜி, கமல் (தேவர்மகன்) ராஜ்கிரண், விஷால், தனுஷ் (சண்டைக்கோழி, வேங்கை) போன்ற கதாநாயகர்கள் தோன்றி ஏழை எளிய மக்களைப் படிக்க வைத்தும் பெண்களின் `கற்பை’ காப்பாற்றியும் நீதி நேர்மையைக் கட்டிக் காத்துக் கொண்டும் திரிந்த படங்கள்தான் நினைவுக்கு வரும்.
_
அதாவது நிலப்பிரபுத்துவக் கொடுமை என்னவென்று அறியாத இந்தத் தலைமுறையினர், எவ்வாறு பார்ப்பனப் பண்ணையார்களைப் பற்றித் தெரிந்திருக்க முடியும்? பார்ப்பனர்கள் பண்ணையார்களாக இருந்தார்களா? அப்பாவிப் புரோகிதர்களா ஜாதித் தீண்டாமை பார்த்தார்கள்? நம்மை ஒடுக்கினார்கள்? என அந்தப் படத்தை பார்த்து வியப்படையலாம்.
இன்றைய தமிழ் சினிமா காட்டும் பண்ணையார்களைப் பார்த்து ரசிக்கும் தலைமுறையினருக்கு, பார்ப்பனர்கள் கைகளில் கிராமப்புற உள்ளூர் அதிகாரம் இருந்தது என்றும், அப்போது பிற்படுத்தப்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் நிலை என்னவாக இருந்தது என்பதையும் காட்டுவதற்கு `தாயில்லாப் பிள்ளை’ திரைப்படத்தைப் பார்க்க வைக்க வேண்டும்.
50 ஆண்டுகளுக்கு பின்னால் வரும் ஒரு தலைமுறை, தமிழ்நாட்டின் வரலாற்றைத் தெரிந்து கொள்ளட்டும் என, கலைஞர் திரையில் உருவாக்கி வைத்துச் சென்றுள்ள ஓர் ஆதாரம்தான் `தாயில்லாப் பிள்ளை’ திரைப்படம்.


ஆச்சார அனுஷ்டானங்களில் ஊறித் திளைத்த பதஞ்சலி சாஸ்திரி (டி.எஸ்.பாலையா). அவரது மனைவி பார்வதி (எம்.வி.ராஜம்மா). பார்வதியின் அண்ணன் டாக்டர் பாரதி (ஆர்.எஸ்.மனோகர்) பார்ப்பன ஜாதி ஆச்சாரத்தை மீறி, கலப்புத் திருமணம் செய்துகொண்ட கொள்கை வீரர். அவரது மனைவி சுசீலா (நடிகை சந்தியா). பதஞ்சலி சாஸ்திரியின் தங்கை கெங்கம்மா
(டி.பி.முத்துலட்சுமி) அவரது கணவர் சங்கு ( எஸ்.ராமாராவ்). சாஸ்திரி வீட்டு வேலையாள் புண்ணியவான் இவர்களுக்கு இடையேதான் இப்படத்தின் கதை நடக்கிறது.
_
பார்வதிக்கு இருமுறை கர்ப்பம் தரித்தும் குழந்தை தங்காமல், கரு கலைந்து விடுகிறது. இந்நிலையில், மூன்றாவதாகக் கர்ப்பம் தரிக்கிறார். இந்த முறையாவது தனக்குக் குழந்தை நல்லவிதமாகப் பிறக்க வேண்டுமே என்ற கவலையால் தனது அண்ணன் டாக்டர் பாரதிக்கு உதவி வேண்டி கடிதம் எழுதுகிறாள். பாரதியோ தான் ஜாதி மாறித் திருமணம் செய்து கொண்டதற்காகத் தன்னை பதஞ்சலி சாஸ்திரி வீட்டை விட்டு துரத்தியதையும், தன் மீது அவருக்குள்ள கோபத்தையும் பொருட்படுத்தாது, தங்கையின் நலனுக்காக அவளைக் காண வந்து, அவளைப் பரிசோதித்து மருந்து கொடுத்துக் கொண்டிருக்கும் வேளையில் பதஞ்சலி சாஸ்திரி வீட்டுக்குள் நுழைகிறார்.
_
போதாக்குறைக்கு பதஞ்சலி சாஸ்திரியைப் பஞ்சாயத்துத் தேர்தலில் எதிர்த்துப் போட்டியிட்ட தூயமணி என்கிற பார்ப்பனர் அல்லாத ஜாதி வேட்பாளருக்கு ஆதரவாகப் பாரதி பிரச்சாரம் செய்து, அதனால் பதஞ்சலி சாஸ்திரி தோற்றுப் போன செய்தியும் வந்து சேர்ந்துகொள்ள, ஜாதி கெட்டவளைத் திருமணம் செய்தவன் எப்படி என் வீட்டுக்குள் வரலாம் என்று கோபத்தில் கொதிக்கிறார். அண்ணன் மீது தவறில்லை, நான்தான் குழந்தை நல்லபடியாகப் பிறக்க வேண்டுமே என்பதற்காக அவரை வரவழைத்து, மருந்து வாங்கினேன் என்கிறார் பார்வதி.
மருந்துப் புட்டிகளைத் தட்டிவிடும் சாஸ்திரி, அண்ணன் தங்கை இருவரையும் வீட்டை விட்டுத் துரத்துகிறார். பார்வதி எவ்வளவோ மன்றாட, `எனக்கு என் ஜாதி ஆச்சாரம்தான் முக்கியம், நீ இங்கிருந்தால் நான் தற்கொலை செய்து கொள்வேன்’ என்று மிரட்டுகிறார்.

பார்வதியும் வேறு வழி இன்றி, தன் அண்ணன் வீட்டுக்கு வந்து ஓர் ஆண் குழந்தையைப் பெற்றெடுக்கிறாள். உடனே பாரதி, குழந்தை பிறந்த செய்தியை, பதஞ்சலி சாஸ்திரிக்குக் கடிதம் மூலம் தெரிவிக்கிறான். சாஸ்திரிகள் தனது பார்ப்பனக் கூட்டாளிகள் மற்றும் தனது தங்கை கெங்கம்மா ஆகியோரது ஆலோசனையின்படி, ஜாதி கெட்டவனின் தங்கையான பார்வதியை விட்டுவிட்டு தனது குழந்தையை மட்டும் போய் தூக்கிக்கொண்டு வந்து விடுகிறார். ஆனால், அவர் தூக்கிக் கொண்டு வந்தது அவரது குழந்தை அல்ல!
_
ஆம், டாக்டர் பாரதி மருத்துவம் பார்க்கச் சென்ற இடத்தில் ஏழைக் குடியானவன் பொன்னனின் (செந்தாமரை) மனைவி இறந்து போக அவர்களது கைக் குழந்தையை வளர்க்க வேண்டிய நிலை டாக்டர் பாரதிக்கும் அவர் மனைவி சுசீலாவுக்கும் வந்து சேர்கிறது. அந்தக் குழந்தை பசியால் அழுகிறது. மனசு கேட்காமல், ஜாதி வேறுபாடு ஆச்சாரம் பார்க்காமல் பார்வதியே அக்குடியானவக் குழந்தைக்கும் தாய்ப்பால் ஊட்டி வளர்க்கிறாள். அவ்வாறு ஒரு முறை பொன்னனின் குழந்தைக்குப் பாலூட்டிக் கொண்டிருக்கும் வேளையில்தான் பதஞ்சலி சாஸ்திரி அங்கு வந்து, அது தனது குழந்தை என்று கருதி தூக்கி வந்து விடுகிறார்.
_
அவரிடம் அது ஒரு குடியானவனின் குழந்தை, அதற்கும் நான்தான் பாலூட்டினேன் என்ற உண்மையைக் கணவனிடம் பார்வதியால் சொல்ல முடியவில்லை. மேலும் பதஞ்சலி சாஸ்திரி பார்வதியைக் கதற விட்டுவிட்டு குடியானவனின் குழந்தையைத் தூக்கிக் கொண்டு வேகமாகக் காரில் பறந்து வந்து விடுகிறார். தனது அண்ணனிடம் பார்வதி நடந்ததைக் கூறி கதறி அழுகிறார். டாக்டர் பாரதியோ `அக்ரஹாரத்தில் ஒரு குடியானவனின் குழந்தை! வளரட்டும், அதுவே சமூகப் புரட்சி ஆகும்! ' என்று கூறி தேற்றுகிறார்.
_
இந்த இடத்தில் இருந்துதான், திராவிட இயக்கக் கொள்கையில் இருந்து சிறு நூலளவு கூடப் பிசகாத வகையில், கலைஞரின் கைவண்ணம் வெளிப்படும்… அந்தச் சமூகப் புரட்சியை எப்படி நிகழ்த்தி இருப்பார் என்பதை வரும் வாரத்தில் பார்ப்போம்.
_
**...காட்சி விரியும்**


WhatsApp Image 2025-03-29 at 5.18.23 PM.jpeg

அக்ரஹாரத்தினுள்ளும் ஒலித்த கலைஞரின் கலகக்குரல்!

**`தாயில்லாப் பிள்ளை’** திரைப்படத்தை, முழுக்க முழுக்கத் திராவிட இயக்கத்தின் கொள்கையைப் பேசுகிற திரைப்படமாகப் படைத்திருப்பார் கலைஞர். 1950 - 60-களில் நிலவிய பார்ப்பன அரசியல் ஆதிக்கம், சமூக ஆதிக்கம் ஆகிய இரண்டையும் ஜனநாயக வழியில் எதிர்த்துப் போராடி வெற்றிபெறுவது, என்பதையே திரைக்கதை யாகவும் வசனமாகவும் கலைஞர் எழுதியிருப்பார்.
_
இரண்டாம் பாதியில் நிகழும் கதையில்தான், ஜாதி ஒழிப்புக்கும் சமூக மாற்றத்திற்குமான கலகக் குரல் அக்ரஹாரத்திலிருந்தும் ஒலிக்க வேண்டும் என்று அழுத்தம் திருத்தமாக சொல்லும் வகையில், கதை முடிச்சுகளை அவிழ்த்திருப்பார் கலைஞர்.

சாஸ்திரி தூக்கிச் சென்ற குழந்தைக்கு உடல் நலக்குறைவு ஏற்பட்டு உடல்நிலை மோசமடைகிறது.  மருத்துவர்கள் பரிசோதித்து விட்டு, `குழந்தைக்குத் தாய்ப்பால் அவசியம்’ என்கின்றனர். சாஸ்திரி, ஜாதி ஆச்சாரத்தையும் தனது வீராப்பையும் ஒதுக்கி வைத்து விட்டு, தன் மனைவியை அழைத்து வர வேலையாள் புண்ணியவானை அனுப்புகிறார்.
_
பார்வதியோ மற்றொரு குழந்தையோடு வீட்டுக்கு வர, **`அது யார் குழந்தை?’** என சாஸ்திரி கேட்க, `அது அனாதைக் குழந்தை. அதையும் நான் வளர்ப்பதாக வாக்குக் கொடுத்து விட்டேன்’ என்கிறார். `அதன் குலம் என்ன, கோத்திரம் என்ன, அதை வெளியே விட்டு விட்டு வீட்டுக்குள் போ’ என்கிறார் சாஸ்திரி.
_
பார்வதி, `என்னால் முடியாது, நான் இந்தக் குழந்தையோடுதான் வருவேன்
என்று சொல்ல, வேறு வழியின்றி தனது குழந்தை பிழைக்க வேண்டுமே என்ற அவசரத்தில் வீட்டுக்குள் அனுமதிக்கிறார். பிறகு அந்தக் குழந்தையைப் புழக்கடையில்தான் (கொல்லைப் புறத்தில்) வைத்து வளர்க்க வேண்டும் என்று கட்டளை இடுகிறார். அதன்படி, அவர்களது உண்மையான பார்ப்பனக் குழந்தை, மாட்டுத் தொழுவத்தில் வளர்கிறது. ஏழைக் குடியானவன் பொன்னனின் குழந்தையோ, சாஸ்திரியின் குழந்தையாக சகல உரிமைகளுடனும் சௌகரியங்களுடனும் வளர்க்கப்படுகிறது.

கல்வி கற்கும் பருவம் வந்தவுடன், பொன்னனின் குழந்தைக்குப் பார்ப்பன முறைப்படி வேத மந்திரங்கள் முழங்க சடங்குகள் செய்யப்பட்டு, படிப்புச் சொல்லிக் கொடுக்கப்படுகிறது. சாஸ்திரியின் உண்மையான மகன், கல்வி கற்க அனுமதிக்கப்படாமல், அவராலேயே அடித்து விரட்டப்பட்டு, மாடு மேய்க்க அனுப்பப்படுகிறான்.
_
குழந்தைகள் வளர்ந்து பெரியவர்கள் ஆகிறார்கள். பதஞ்சலி சாஸ்திரியின் மகனாக வளர்க்கப்படும் பொன்னனின் மகன் சங்கர் (ஜி.முத்துகிருஷ்ணன்) கல்லூரியில் படிக்கிறான்.
மாடு மேய்த்துக் கொண்டிருக்கும் சோமுவை (கல்யாண் குமார்), ஒரு கட்டத்தில் பதஞ்சலி சாஸ்திரி வீட்டை விட்டு விரட்டுகிறார்.

மகனைப் பிரிந்து வாழ முடியாமலும் சோமுதான் தங்கள் உண்மையான மகன் என்ற உண்மையை, பதஞ்சலி சாஸ்திரியிடம் தெரிவிக்க முடியாமலும் தவிக்கும் பார்வதி அம்மாள் சோமுவிடமே சென்று விடுகிறாள். இறுதியாக சோமுவுக்கும் சங்கருக்கும் உண்மை தெரிய வருகின்றது. ஆனால், குடியானவனின் மகன்தான் சங்கர் என்ற உண்மையை மறைத்து, இறுதிவரை சங்கரை பதஞ்சலி சாஸ்திரியின் மகனாகவே வாழ வைக்க விரும்புகிறான் சோமு. ஆனால், சங்கர் சோமுவின் வாழ்வைக் கெடுத்து, அவனது சுகபோகங்களைத் தான் அபகரித்து விட்டதாக வருந்துகிறான்.
_
இதற்கு இடையே சோமு விரும்பும் பெண்ணுக்கு கட்டாயத் திருமணம் நடப்பதை தடுக்க முயற்சிக்கையில் அடியாட்கள் சோமுமீது கொலை வெறித் தாக்குதல் நடத்துகின்றனர். படுகாயம் அடைந்த சோமு, பாரதியின் மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்பட்டு காப்பாற்றப்படுகிறான். பதஞ்சலி சாஸ்திரியிடம் சங்கர், தான் அவரது மகன் அல்ல! சோமுதான் அவரது உண்மையான மகன் என்ற உண்மை யைக் கூற அதிர்ச்சி அடையும் சாஸ்திரி மனம் திருந்துகிறார். இறுதியில் ஜாதி ஆச்சாரங் களை எல்லாம் கைவிட்டுவிட்டு, பதஞ்சலி சாஸ்திரி சோமு விரும்பிய பெண்ணையும், சங்கர் விரும்பிய பெண்ணையும், அவர்கள் விருப்பப்படியே ஒரே மேடையில் வைத்துத் திருமணம் செய்து வைப்பதோடு படம் நிறைவடைகிறது. இதுதான் `தாயில்லாப்பிள்ளை’ திரைப்படத்தின் கதை.

படத்தின் தொடக்கக் காட்சியே பிரசிடென்ட் தேர்தல் பிரச்சாரத்தில்தான் ஆரம்பிக்கும். மேடையில் வீற்றிருக்கும் பார்ப்பனர்கள், தர்மம் நிலைக்க தங்களுக்கு வாக்களிக்க வேண்டும் என்று கூறும்போது, தூயமணிக்கு வாக்குக் கேட்டு, எளிய பார்ப்பனரல்லாத மக்கள் ஊர்வலமாக வருகின்றனர்.
_
அவர்களை ராட்சதக் கூட்டம் (அசுரர் கூட்டம்) என்று பதஞ்சலி சாஸ்திரி பழிக்கிறார். ஆனால், மக்களின் வாக்குகளைப் பெற்று தூயமணி வென்று, பார்ப்பன அரசியல் அதிகாரத்தை முறியடிப்பதாகக் கலைஞர் திரைக்கதையில் அமைத்திருப்பார். அதேபோல பார்ப்பன அதிகாரத்தையும், சமூக மேலாண்மையையும் ஜாதிக் கலப்பு (கலப்புத் திருமணம்) என்கிற வன்முறையற்ற வழியில் முறியடிப்பதாகவும் அமைத்திருக்கிறார்.

அன்றைக்கு, திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் ஐம்பெரும் முழக்கங்களில் ஒன்றான **‘வன்முறை தவிர்த்து வறுமையை ஒழிப்போம்’ ** என்பதையே ஜாதி ஒழிப்புக்கான வழிமுறையாகவும் கலைஞர் தனது பல திரைப்படங்களில் முன்வைத்துள்ளார். ஜாதி ஒழிப்புக்குத் தாக்குதலையோ, பிரிந்து போவதையோ தீர்வாக முன்வைக்க வில்லை. ஒன்று கலப்பதையும் சமூக நீதியையுமே தீர்வாக வைக்கிறார்.
_
பார்ப்பனரல்லாத, ஏழை பொன்னனின் மகனும் வாய்ப்புக் கிடைத்தால் படித்து முன்னுக்கு வர முடியும் என்பதைக் காட்டும் அதே நேரம், பிறப்பால் பார்ப்பனக் குழந்தையாக இருந்தாலும் வாய்ப்பு மறுக்கப்பட்டு மாடு மேய்க்க அனுப்பப்பட்டால் அது மாடு மேய்த்துக் கொண்டும் அடிமை யாகவும்தான் திரியும். பிறவியிலேயே அறிவாளி என்று எவரும் இல்லை என்பதை இப்படத்தின் மூலமாக கலைஞர் மிகச்சிறப்பாக எடுத்துச் சொல்லி இருப்பார்.

அதேபோல பார்ப்பனர்களாகப் பிறந்த தாலேயே யாரும் எங்களுக்கு விரோதியல்ல, பார்ப்பனியக் கொள்கையே எங்களுக்கு எதிரி என்பதை பாரதி என்கிற கதாபாத்திரம் மூலம் சொல்வார். பார்ப்பனர்களாகப் பிறந்தவர்கள் தங்களது பார்ப்பனச் ஜாதி ஆச்சாரத்தைக் கைவிட்டு, ஜாதி மறுப்புத் திருமணம் செய்து கொள்வதோடு மட்டுமின்றி, பார்ப்பனரல்லாதாரின் அரசியல் அதிகாரத்திற்கும், சமூக நீதிக்கும் பாடுபட வேண்டும். பார்ப்பனரல்லாதாரோடு சேர்ந்து போராட வேண்டும் என்பதையும் பாரதி என்கிற அந்தக் கதாபாத்திரம் பேசும்.
_
ஆர்.எஸ்.மனோகர் அவர் வாழ்நாளில், ஏற்ற கதாபாத்திரங்களில் ஆகச்சிறந்த கதாபாத்திரம் இதுவாகத்தான் இருக்கும்.  அதே போல பதஞ்சலி சாஸ்திரியின் மகன் சங்கர் பஞ்சகச்சம், குடுமி சகிதமாகக் கல்லூரிக்குச் செல்ல, அங்கு மற்ற மாணவர்கள் அவனைக் கேலி செய்வர். அதனால், அவன் கிராப் வெட்டிக்கொண்டு பேன்ட் சர்ட் மாட்டிக் கொள்வான். இதனைப் பதஞ்சலி சாஸ்திரியால் ஏற்றுக்கொள்ள இயலாது. அப்போது அவரின் தங்கை கணவர் சங்கு, `காலத்திற்கு ஏற்ப நாம் மாறுவது தவறில்லை, மாற வேண்டும்’ என்று சொல்வார்.
_
இவ்வாறு பார்ப்பனர்களின் ஜாதி ஆதிக்கத்தை, சமூக ஆதிக்கத்தை எதிர்க்க வேண்டும் என்பதை மட்டுமல்ல, அவர்கள் மனமும் தோற்றமும் மாறி, மற்றவர்களோடு ஒன்று கலக்க வேண்டும் என்பதே `தாயில்லாப் பிள்ளை’யில் கலைஞர் முன்வைக்கும் செய்தியாகும். இவ்வாறு ஜாதி ஒழிப்புக்கும் சமூக மாற்றத்திற்குமான கலகக் குரல் அக்ரஹாரத்திலும் ஒலிக்க வேண்டும் என்று சொன்ன திரைப்படமாக கலைஞரின் **`தாயில்லாப் பிள்ளை’** இருக்கிறது.
_
**...காட்சி விரியும்**


WhatsApp Image 2025-04-05 at 7.08.42 PM.jpeg

சமூக மாற்றத்துக்குக் குரல்கொடுத்த ‘தாயில்லாப் பிள்ளை’!

`மலைக்கள்ளன்’ இப்படம் 1954 - இல் காங்கிரஸ் ஆட்சிக் காலத்தில் திரைக்கு வந்தது. படத்தின் தயாரிப்பு மற்றும் இயக்கம் கோவை பட்சிராஜா ஸ்டுடியோ ஸ்ரீராமுலு. எம்.ஜி.ஆர் இப்படத்தில் மலைக்கள்ளன், அப்துல் ரஹீம், குமார வீரன் என மூன்று வேடங்களில் தோன்றி நடித்தார். மூலக்கதை நாமக்கல் கவிஞர் வெ.இராமலிங்கம். இப்படத்திற்கு திரைக்கதை வசனம் எழுத அழைப்பு வந்த போது தலைவர் கலைஞர் தயங்கி இருக்கிறார்.
_
ஏனென்றால், ``நாமக்கல் கவிஞர் காங்கிரஸ் காரர். சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டு அவர் சிறைப்பட்ட காலத்தில் சிறையில் இருந்து, அவர் எழுதிய புதினம் `மலைக்கள்ளன்’. அவருடைய கதைக்கு நான் வசனம் எழுதினால், சரியாக இருக்குமா? கவிஞரிடம் கேட்டுவிடுங்கள்’’ என்று கலைஞர் சொல்லியிருக்கிறார். ஏனென்றால், தான் வசனம் எழுதப்போவது புராணக் கதையானாலும், அதிலும் பகுத்தறிவுக் கருத்துகளைப் புகுத்தி, மக்களைச் சிந்திக்க வைத்திடும் வல்லமையும் வழக்கமும் உடையவர் கலைஞர்.
_
அதேபோல மன்னர்களைப் பற்றிய கதைக்கு வசனம் எழுதும்போது, மன்னராட்சி யின் கொடுமைகளை எடுத்துச் சொல்லி, அத்தகைய கொடிய மன்னராட்சி ஒழிய வேண்டும், மக்களாட்சி மலரவேண்டும் என்று எழுதுவார். மக்களின் உள்ளத்தில் ஜனநாயக உணர்வைத் தட்டி எழுப்பிடும் க(ழ)லகக்காரர் கலைஞர்!
_
அதனால்தான் காங்கிரஸ்காரரான கவிஞரின் கதையில், தனது சமத்துவ, சமூகநீதிக் கருத்துகளைப் புகுத்தும்போது அவர் வருத்தப்பட்டு விடக்கூடாதே என்ற நாகரீகத்தோடு கலைஞர் அனுமதி பெறச் சொன்னார். `திரைக்கதை வசனத்தை கலைஞர் எழுதட்டும்’ என்று கவிஞர் மகிழ்ச்சியுடன் சொல்லிவிட்டார் என்று கேள்விப்பட்ட பிறகே, இப்படத்திற்கான திரைக்கதை வசனத்தைக் கலைஞர் எழுதினார். இந்தத் தகவலை `நெஞ்சுக்கு நீதி’ நான்காம் பாகத்தில் பதிவு செய்துள்ளார்.
_
அந்தப் படம், தென்னகத்திலே மட்டுமல்லாமல் வட இந்திய மொழிகளிலும் தயாரிக்கப்பட்டு, மாபெரும் வெற்றி பெற்றது, என்கிற விவரத்தையும் தலைவர் கலைஞர் தனது `நெஞ்சுக்கு நீதி’யில் பதிவு செய்துள்ளார்.

படத்தின் கதை மிகச் சுருக்கமானதுதான். சொக்கேச முதலியார் (டி.பாலசுப்ரமணியம்) மகள் பூங்கோதை (பானுமதி) மீது அவளது மாமன் மகனும் ஊர் பிரசிடென்டுமான வீரராஜன் (ஸ்ரீராம்) ஆசைப்படுகிறான். ஆனால், அவனொரு காமுகன் என்பதால், சொக்கேச முதலியாரும் பூங்கோதையும் அவனை வெறுக்கின்றனர். அதனால், வீரராஜன் தனது அடியாள் காத்தவராயன் (சகாதேவன்) மூலம் ஒரு நாள் இரவு பூங்கோதையைக் கடத்தி வரச் செய்கிறான். ஆனால், வழி யிலேயே மலைக்கள்ளன் (எம்.ஜி.ஆர்.) பூங்கோதையை மீட்டு அழைத்துச் சென்று தனது குகையில் தங்க வைக்கி றான். அங்கு அவனது சிற்றன்னையான சின்னி (சந்தியா) பூங்கோதையை அன்போடு கவனித்துக் கொள்கிறாள். மலைக்கள்ள னுக்கும் பூங்கோதைக்கும் இடையே, நாளடைவில் காதல் ஏற்படுகிறது.
_
சொக்கேச முதலியார் தனது மகளைக் காணவில்லை எனக் காவல் நிலையத்தில் புகார் அளிக்கிறார். சப் இன்ஸ்பெக்டர் (எம்.ஜி.சக்கரபாணி) மற்றும் ஏட்டு கருப்பையா (டி.எஸ்.துரை ராஜ்) இருவரும் பூங்கோதையைக் கடத்தியது யார் எனத் துப்புத் துலக்குகின்றனர்.
அவர்களுக்கு உள்ளூர் பெரிய மனிதர் அப்துல் ரஹீம் (எம்.ஜி.ஆர்.) பல வகையில் உதவுகிறார். ஒரு சில நாள்களில் மலைக்கள்ளன், பூங்கோதையை அவளது வீட்டுக்கு அனுப்பி வைக்கிறான். வீரராஜன் தனது காதலி ஜானகியிடம் பொய் சொல்லி அவளை ஏமாற்றி, பூங்கோதையை அழைத்து வரச்செய்து, பூங்கோதையிடம் தவறாக நடந்து கொள்ள முயற்சிக்கிறான். 
_
அதனைத் தடுக்கும் ஜானகியைக் கொலைசெய்வதுடன், பூங்கோதையைப் பலாத்காரம் செய்ய முற்படுகிறான். அப்போது மலைக்கள்ளன் வந்து பூங்கோதையைக் காப்பாற்றுகிறான்.
வீரராஜனும் குட்டிப்பட்டி ஜமீன்தாரும் (எஸ்.எம்.திருப்பதிசாமி) காத்தவராயனும் சேர்ந்து சொக்கேச முதலியாரைக் கடத்தி ஜமீன் பங்களாவில் அடைத்து வைத்து, பூங்கோதையை வீரராஜனுக்கு மணம் முடித்துத் தரும்படி கட்டாயப்படுத்துகின்றனர். அவர் மறுக்கிறார். சப் இன்ஸ்பெக்டரும் அப்துல் ரஹீமும் சேர்ந்து, ஜமீன் பங்களாவுக்குப் போய் காத்தவராயன் வீரராஜன் ஜமீன்தார் ஆகியோருடன் சண்டை போட்டு எதிராளிகளைக் கைது செய்து, முதலியாரை மீட்டு வருகின்றனர்.

மலைக்கள்ளன் அதுவரைக் கொள்ளையடித்த நகைகளை எல்லாம் உரியவர்களிடம் கொடுத்துவிடுங்கள் எனச் சொல்லித் தந்ததாக அப்துல் ரஹீம், சப் இன்ஸ்பெக்டரிடம் நகை களை ஒப்படைக்கிறான். மலைக்கள்ளனால் கொலை செய்யப்பட்டதாகச் சொல்லப்பட்ட வர்கள் அனைவரும் உயிரோடு வந்து விடுவ தாலும், மலைக்கள்ளன் மீதான வழக்குகள் ரத்து செய்யப்படுகின்றன. அப்துல் ரஹீம், பூங்கோதையையும் முதலியாரையும் கொடியவர்களிடம் இருந்து மீட்டுக் கொடுத்ததற்குப் பரிசாக பூங்கோதையைத் தனக்குத் திருமணம் செய்து தருமாறு வேண்டுகிறான். முதலியாரும் அவரது அக்காள் காமாட்சியம்மாளும் (பி.எஸ்.ஞானம்) மறுக்கின்றனர். அப்துல் ரஹீம் தனது வேடத்தைக் கலைத்து, நான் குமார வீரன் சிறுவயதில் தொலைந்து போன முதலியாரின் அக்கா காமாட்சியின் மகன் என்று கூறுகிறான். அனைவரும் மகிழ்ந்து, பூங்கோதையை மலைக்கள்ளனுடன்  சேர்த்து வைக்கப் படம் நிறைவடைகிறது.

இப்படத்தில், கலைஞர் மிக நுணுக்கமாகப் பல்வேறு விசயங்களைப் பேசுவதைக் காண்கிறோம். சமூகத்தில் அன்று பெரிய மனிதர்களாக மதிக்கப்படக் கூடியவர்களாக இருந்த ஜமீன்தாரும், பணக்கரப் பிரசிடென்ட்டும் மிக மோசமான சமூக விரோதச் செயல்களில் ஈடுபடுபவர்களாகவும் அதே நேரம் திருடர்கள், கொள்ளையர்கள் என்று சமூகத்தால் இழித்தும் பழித்தும் வெறுக்கப்படும் மனிதர்களில் பலர், அறத்தோடு வாழ்பவர்களாக வும் இருக்கலாம் என்பதை குட்டிப்பட்டி ஜமீன்தார் மற்றும் வீரராஜன் ஆகிய கதாபாத்திரங்களின் பேச்சு, செயல் மூலமாகவும் மலைக்கள்ளனுக்கு எழுதிய வசனங்கள் வாயிலாகவும் கலைஞர் எடுத்துக்காட்டுகிறார்.
_
பூங்கோதையை வீரராஜன் கடத்தி வந்து பலாத்காரம் செய்ய முற்படும்போது, அங்கு காப்பாற்ற வரும் மலைக்கள்ளனைப் பார்த்து, `வீரராஜன் யாரடா நீ?’ என்று கேட்க, மலைக்கள்ளனோ `கற்புக்கரசியைக் காக்க வந்த கடவுள், துஷ்ட, நிக்ரக இஷ்ட பரிபா லனம் செய்ய வந்த ஆண்டவன் எடுத்த அவதாரம் என்றெல்லாம் எண்ணாதே. நான்தான் மலைக்கள்ளன்!’ என்கிறான். இவ்வாறு எடுத்துச் சொல்ல ஏராளமான வசனங்கள் உள்ளன.
_
அடுத்து இத்திரைப்படத்தில் காணப்படும் மிக முக்கியமான சிறப்பம்சம் ஒன்றைப் பற்றியும் குறிப்பிட வேண்டும். 1960-1980-களில் வந்த தமிழ்த் திரைப்படங்களில் ஒரு காட்சியை நாம் பார்க்கலாம். இந்து, இசுலாமியர், கிறிஸ்தவர் ஆகிய மூன்று மதத்தவரும் ஒற்றுமையுடன் இணக்கமாக வாழ்வதான காட்சிகள் பல படங்களில் இடம் பெற்றிருப்பதை நாம் காணலாம்.
1990-களுக்குப் பிந்தைய திரைப்படங்களில் வெளிப்பட்ட மதச் சிறுபான்மையினர் மீதான வெறுப்பு அப்போது கிடையாது. `மலைக்கள்ளன்’ திரைப்படத்தில் இன்னும் ஒரு படி மேலே போய் கதாநாயகன் (எம்.ஜி.ஆர்.) படம் முழுவதும் அப்துல் ரஹீம் எனும் முக்கியமான இசுலாமியக் கதாபாத்திரத்தில் தோன்றி, கதையை நகர்த்தியும் செல்கிறார்.
_
**...காட்சி விரியும்**


WhatsApp Image 2025-04-14 at 2.28.32 PM (1).jpeg

`மலைக்கள்ளன்’ - மக்களின்  உள்ளங்களைக்  கொள்ளையடித்த  மாவீரன்!

1960 - இல் மேகலா பிக்சர்ஸ் தயாரித்து, கலைஞர் கதை திரைக்கதை வசனம் எழுத ஏ.காசிலிங்கம் இயக்கி வெளிவந்த, மிகவும் குறிப்பிடத்தகுந்த திரைப்படமாகும், `குறவஞ்சி'. கலைஞரின் 75 திரைப்படங்களில் இது மிகவும் தனித்து வமான ஒரு திரைப்படம் என்றே சொல்ல வேண்டும். கலைஞரின் நன்றியுணர்ச்சியை வெளிப்படுத்தும்விதமாக `கலைவாணர் நினைவுடன்’ என்கிற வாசகத்துடனும் ஆளுயர கலைவாணர் புகைப்படத்துடனும் படம் தொடங்குகிறது. இப்படத்தில் சிவாஜி கணேசன் சாவித்திரி, மைனாவதி, ஓ.ஏ.கே.தேவர், ஆர்.பாலசுப்ரமணியம், எம்.ஆர்.சந்தானம், ராதாபாய், குல தெய்வம் ராஜகோபால் ஆகியோர் முக்கிய வேடத்தில் நடித்துள்ளனர்.

இன்பபுரி பேரரசர் தென்பாண்டி கோ, தனது நாட்டின் எல்லையோரப் பகுதியை ஆட்சி செய்ய தனது தம்பி முகாரியை நியமிக்கிறான். அங்கு, சூழ்ச்சி நிறைந்த மந்திரி இமயாவுடன் சேர்ந்து எல்லையோர நாட்டில் கொடுங்கோல் ஆட்சி செய்கிறான் முகாரி. அந்த ஆட்சிக்கு எதிராக, அரசக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த சமூகப் பற்றுகொண்ட கதிரவன், மாறுவேடத்தில் மக்களிடம் சென்று அரசியல் பிரச்சாரம் செய்து வருகிறான்.
_
அப்போது, இன்பபுரி சாம்ராஜ்யத்தின் மணிவிழா கொண்டாட்டத்துக்கு ஏற்பாடு செய்யப்படுகிறது. அதை எதிர்த்துப் பிரச்சாரம் செய்யும் கதிரவனை, வீரர்கள் கைது செய்து இன்பபுரி அரசரின் முன் கொண்டு போய் நிறுத்துகின்றனர். விசாரணையில், அவரின் தம்பி முகாரியின் ஆட்சியில் எல்லைப்புற மக்கள் துன்பமும் துயரமும் அடைவதைக் கேட்டு, அந்த மக்களைக் காக்கும் பொறுப்பை கதிரவனிடமே ஒப்படைக்கிறார் பேரரசர்.
_
கதிரவன் மக்களிடம் அரசியல் பேசி அணிதிரட்டி, பல போராட்டங்களுக்குப் பின்னர், முகாரியையும், இமயாவையும் ஆட்சியில் இருந்து நீக்குவார். இதற்கிடையில் கதிரவனின் புரட்சிகரமான உள்ளம், ஏழை மீனவ குலப்பெண் பொன்னியை விரும்புகிறது. இருவரும் காதலிக்கின்றனர். கதிரவனை அரசகுமாரியும் விரும்புவார்.

`குறவஞ்சி’ திரைப்படம் முழுக்க முழுக்க அடித்தட்டு மக்கள் நலன் பேசும் அரசியல் திரைப்படம். குறிப்பாக, எல்லைப்புற விளிம்பு நிலை மக்களான மீனவர்களை, முக்கிய கதைமாந்தர்களாக,
இந்தத் திரைப்படம் கொண்டிருக்கும். அவர்கள் மீது சமவெளி ஆட்சியாளர் நடத்தும் ஒடுக்குமுறையை எதிர்த்து, அறவழியில் அரசியல் விழிப்புணர்வூட்டி, மக்கள் எழுச்சியை உருவாக்கும் காட்சிகளைக் கொண்ட திரைப்படமாக இருப்பதைக் காணும்போது, ஒருவேளை அன்றைய (1956) குமரி மாவட்ட எல்லைப் போராட்டக் காலத்தில் மக்கள் பட்ட துன்பத்தினை மனதில் கொண்டு இப்படத்தின் கதை, திரைக்கதை வசனத்தை (1960-இல் ) கலைஞர் எழுதியிருப்பாரோ என்று சந்தேகம் எழுகிறது.
_
படத்தின் தொடக்கக் காட்சியிலேயே ஒரு மணப்பெண்ணை படைவீரர்கள் கடத்திக் கொண்டு போய், மந்திரி இமயாவின் அந்தப்புரத்தில் அடைத்து வைக்கிறார்கள். காப்பாற்ற வரும் மணமகனை இமயா கொலை செய்கிறான். மணமகனின் பிணத்தை வீதியில் வீசும் படைவீரர்களின் முகத்தில் பைத்தியக்காரன் வேடமிட்ட கதாநாயகன் கதிரவன் (சிவாஜி) சாணியால் அடித்து விரட்டுவதுடன், கதை விறுவிறுப்பாகத் துவங்குகிறது. படத்தின் தொடக்கம் முதல் இறுதிக் காட்சி வரை கலைஞரின் வசனம் நெருப்புத் துண்டங்களாக வந்து விழுந்து ஆட்சியாளர்களையும், அவர்கள் காப்பாற்றத் துடிக்கும் ஜாதியத்தையும் சுட்டு எரிக்கிறது.
 நெருப்பு உரையாடல்

இன்பபுரியின் மணி விழாவை எதிர்த்து, கைதியாக சிவாஜி கொண்டு வந்து நிறுத்தப்படும் காட்சியில் தெறிக்கும் வசனங்களைப் பார்க்கலாம்…
_
**மன்னன் : **யார் நீங்கள்?
_
**கதிரவன்:** எல்லைப்புறம்.
_
**மன்னன்: **எல்லைப்புறத்தில்?
_
**கதிரவன்: **எல்லோரும் இப்படித்தான், இவர் ராசா இவர் மந்திரி
_
**மன்னன்:** என்ன உளறுகிறாய், நீதானே மணி விழாவை மறுத்துப் பேசியவன்?
_
**கதிரவன்: **மறுத்தேன் அது மட்டுமல்ல, மனிதாபிமானமற்ற செயலென்றும் கூறினேன்.
_
**மன்னன்: **காரணம்?
_
**கதிரவன்: **நெருப்புக்கு ஏன் பஞ்சுமெத்தை? இந்த நீதியற்ற ஆட்சிக்கு ஏன் மணிவிழா?
_
**மன்னன்: **நீதியற்ற ஆட்சியா?
_
**கதிரவன்: **ஏன் திகைக்கிறீர்? எல்லைப் புறத்தின் வீதியிலே விழும் பிணங்களைப் பார்த்தால், அவைகளை அணைத்துக் கொண்டு அலறித்துடிக்கும் அருமைத் தாய்மார்களைக் கேட்டால், பிஞ்சுமாங்காய் பிளந்தது போல் கண்கள் படைத்த கொஞ்சும் மொழி மாதர் தம் கற்பைப் பறி கொடுத்து விட்டு, எஞ்சிய உயிரையும் ஏரி, குளங்களில் கரைத்து விடுகிறார்களே அந்தக் காட்சியை கண்ணாரக் கண்டால் நடக்கும் ஆட்சிக்கு நாமதேயம் என்ன வென்று பட்டவர்த் தனமாகத் தெரிந்து விடும்.
_
**மன்னன்:** எல்லைப் புறத்தில் இவ்வளவு கொடுமைகளா நடக் கிறது மந்திரியாரே?
_
**கதிரவன்: **மந்திரி யைக் கேளுங்கள் மந்திரியை... மாநகர் தன்னிலே மாதம் மும்மாரி மழை பொழிகிறதா என்று…
_
**மன்னன்: **எல்லைப்புறம் இங்கிருந்து நெடுந்தூரம் இருக்கிறது. அங்கு நடக்கும் செய்தி இன்பபுரிக்கு எட்டுவதில்லை.
_
**கதிரவன்: **இருதயத்துக்கும் காலுக்கும் எட்டாத தொலைவு என்று கூறி, காலில் வரும் புண்ணைக் கவனியாது விட்டால், பிறகு உயிருக்கே ஆபத்து மன்னவா, உயிருக்கே ஆபத்து.
இங்கே கும்மாளம் போடுகிறீர்கள் கொண்டாட்டம் நடத்துகிறீர்கள். விழாக் கொடி ஏற்றுகிறீர்கள் அங்கு விஷக்கொடி படர்கிறது. கருநாகம் சீறுகிறது. கடும்புலி பாய்கிறது. அடிக்கிறார்கள்… வலிக்கிறது என்று சொன்னால், கொன்று விடுகிறார்கள். வரி எடு என்று மிரட்டுகிறார்கள்... இல்லை யென்றால், இல்லாமலே செய்து விடுகிறார்கள். ஆண்டவன் ஏன் நமக்கு அழகைக் கொடுத்தான் என்று பெண்கள் கவலைப் படும் பிரதேசம் மன்னவா, எல்லைப்புறம். எத்தனைப் பிள்ளைக் கனிகளின் கழுத்துகள் கிள்ளி எறியப்பட்டிருக்கின்றன. அல்லிமலரின் தண்டுகள் போல் ஒடித்து எறியப்பட்ட கிள்ளை மொழிப் பாவையர் எத்தனை பேர். செந்தேனும் தினைமாவும் போல ஆகி விட்டோம். `செந்தமிழே அமுதே’ என வர்ணித்து ஊர்வலம் சென்றார், உடல் இரண்டாய் உயிர் ஒன்றாய் ஆகிவிட்ட மணமக்கள், அவர்தம் எண்ணக்கோட்டை தகர்ந்து விழ, மணமகனைப் பிணமகனாய்ச் செய்தார்கள் மாபாவிகள், மங்கை நல்லாள் கற்புக்கும் தீயிட்டனர் மதோன்மத்தர். அவர்களெல்லாம் ஆட்சி பீடப்பதுமைகளாய் இருக்கின்ற இந்த நாட்டுக்கு மணிவிழா ஒரு கேடா? மங்கள முரசம் ஒரு கேடா? மன்னர் மகள் நாட்டியம் ஒரு கேடா? தூ... தூ வெட்கக் கேடு.... வெட்கக்கேடு.
_
**மன்னன்: **இவ்வளவு உணர்ச்சிவசப்பட்டுத் துடிக்கிறாயே நீ யாரப்பா?
_
**கதிரவன்:** ஏழை சொல் அம்பலம் ஏறாது என்பீர்கள். நான் யாரென்று தெரிந்த பிறகாவது என் வார்த்தையை நம்புவீர்களா? என்று கதிரவன் கேட்கிறான்.
_
இவ்வாறு ஆட்சியாளருக்கும் அவர்களின் கொடுங்கோல் மக்கள் விரோத ஆட்சிக்கும் எதிராக நெருப்பு மழையாக கலைஞரின் வசன மழை பொழிகிறது. அராஜக ஆட்சிக்கு எதிரான இது போன்ற அரசியல் வசனங்களை, கலைஞரைத் தவிர, வேறு எவராலும் இத்தனை உணர்வெழுச்சியுடனும் மொழி நயத்துடனும் எழுத முடியுமா என்று வியப்பாக உள்ளது.
_
**...காட்சி விரியும்**


WhatsApp Image 2025-04-19 at 4.18.30 PM.jpeg

குறவஞ்சி: விளிம்பு நிலை மக்கள் வாழ்வும் அரசியலும்!

``அடிமைத்தனம் வீழ்க! அடக்குமுறை வீழ்க! படியுங்கள் படியுங்கள் நன்றாகப் படியுங்கள், உரக்கப் படியுங்கள்.  உணர்ச்சி யோடு படியுங்கள், உன்மத்தர் ஆட்சியை உதியம் விளாறு போல் உடைத்தெரிய சத்தம் போட்டுப் படியுங்கள்! சர்வாதிகார ஆட்சியைச் சாய்ப்போம் சாய்ப்போம் என்று படியுங்கள். நமது அண்ணன், தம்பி கள் பாட்டன், பாட்டிகள் வேட்டையாடப் படுவதை நிறுத்த, நமது அக்காள் தங்கைகளின் வாழ்வு சூறையாடப்படுவதைத் தடுக்க, இன்பபுரிப் பேரரசின் பெருமைக்கு இழிவு வராமல் தடுக்க, பேரன்பு கொண்டோரே பிரியமுள்ள தோழர்களே படியுங்கள், இவைகளைப் படியுங்கள். நாசகாரர்களின் தர்பார் ஒழியட்டும்! நயவஞ்சகர்கள் வீழட் டும்! எரிமலை குமுறட்டும்! இல்லம்தோறும் நல்லவர் உள்ளம்தோறும் எழுச்சி பொங்கட்டும் வாரீர்! நாடு சுடுகாடாகாமல் தடுப்போம் வாரீர்!’’
_
`குறவஞ்சி’ திரைப்படத்தில் மனநிலை பிறழ்ந்தவர் வேடத்தில் இருக்கும், கதாநாயகன் கதிரவன் (சிவாஜி)  மக்கள் மத்தியில் கொடுமைக்கார ஆட்சி நடத்திவரும் மன்னன் இமயா, மந்திரி முகாரி ஆகியோருக்கு எதிராக சுவரெழுத்துப் பிரச்சாரம் செய்யும் காட்சியில் பேசும் வசனங்கள்தான் இவை.
_
கலைஞரின் இந்த உரையாடல், அடக்குமுறை ஆட்சியாளர்களுக்கு எதிராக எத்தனை ஆண்டுகள் ஆனாலும், மக்களைத் தட்டி எழுப்பும் உயிரோட்டமான முழக்கமாக இன்றும் இந்தியாவின் வடக்கு மாநிலங்களுக்கு அவசியமாக இருப்பதை அறியலாம்.

மக்கள் புரட்சியின் மூலம் கொடுமைக்கார ஆட்சி வீழ்த்தப்பட்டபின், ஆட்சியாளர்கள் கைது செய்யப்பட்டு, இன்பபுரிக்கு அழைத்துச் செல்லப்படுவார்கள். அப்போது, மீனவ மக்கள் அவர்களைச் சூழ்ந்துகொண்டு கேலி செய்து பேசும் காட்சியில் கலைஞரின் வசனங்கள், ஆளும் பெரிய மனிதர்களின் மீதான உழைக்கும் விளிம்புநிலை மக்களின் கோபத்தை அவர்களது மொழியிலேயே நக்கலும் நையாண்டியுமாக மிகவும் யதார்த்தமாக வெளிப்படுத்தியிருக்கும்.
 உதயசூரியனுக்கு உத்தரவிடமுடியுமா?
 _
திரைப்படத்தின் இறுதிக் காட்சியில் இன்பபுரி சக்கரவர்த்தியின் தர்பாரில் நால் வர்ண ஜாதிப் பாகுபாடு பற்றி கதிரவன் பேசும் காட்சியில், கலைஞரின் வசனங்கள் தெறிக்கும்…
எல்லப்பன்:  மன்னர் மன்னர் தென்பாண்டி கோபெருமானை மனம் போன போக்கில் இழித்துரைத்தாய்... அதுவொரு குற்றம், இந்தப் பெரும் நாட்டின் சட்டம்  சாஸ்திரம், சம்பிரதாயம் அத்தனையையும் மீறி, ஜாதியிலே தாழ்ந்த ஒரு பெண்ணைத் திருமணம் செய்யத் தீர்மானித்தாய் அது ஒரு குற்றம்.
_
**கதிரவன் : ம்... பிறகு**
_
**இமயா: எங்கள் மரியாதைக்குரிய மன்னர் மேல் எதற்காக வசைமாரி பொழிந்தாய்?**
_
**கதிரவன் : பிறகென்ன வாழ்த்துமாரியா பொழிவார்கள்? எம்மானே தென்மானே எல்லைப்புறத்து மக்கள் மீது இமயா எனும் எரிமலையைத் திறந்துவிட்ட கோமானே என்றெல்லாம், புகழ்பரணி பாட வேண்டுமோ? புவியாளத் தெரியாமல் புலி வாழும் காடுபோல நாட்டைச் சீர்குலைத்த தேவனே, தெய்வமே என்றெல்லாம் போற்றிப் புகழ்பாட வேண்டுமோ?
சந்தனக் கட்டை போல எலும்பைத் தேய்த்துக் கொடுக்கும் ஏழைக்கல்லவா தெரியும் வலி. அவன் இங்கு அரசரை வாழ்த்த, `எடுடா தம்பி, எடுடா ஓலை’ என்று ஓடிவருவானோ? பெண்களைப் பறிகொடுத்த பெற்றோருக்கல்லவா தெரியும் வேதனை. அவர்கள் இந்த அரசை, `நீடூழி வாழ்க’ என்று முழக்குவார்களோ?**
_
**மன்னன் : கதிரவா...**
_
**கதிரவன் : உண்மையான வாழ்த்து உள்ளத்தின் அடித்தளத்தில் இருந்து எழும் வாழ்த்து உங்களுக்கு வேண்டுமா அரசே?  எல்லைப்புறத்து மக்களை இமயாவின் கைகளில் இருந்து விடுதலை செய்கிறேன் என்று ஒரு வார்த்தை சொல்லுங்கள். என் உயிர் போவதாயிருந்தாலும் கவலையில்லை. ஆயிரம் முறை உங்களை வாழ்த்திவிட்டுச் சாகிறேன். இல்லை, இந்த வஞ்சகர்களின் நஞ்சு நிறைந்த நாக்கு வளைந்து நெளிந்து வாழ்த்தும் போலி வாழ்த்துதான் தேவை யென்றால், போங்கள் எனக்கென்ன? மக்களின் பொல்லாத சாபத்திற்கு ஆளாகுங்கள், யாருக்குத்தான் என்ன?**
_
**அமைச்சர்: கதிரவா நீ மீண்டும் மீண்டும் அரசரைக் கேலி செய்து பழித்துக்கூறும் அதே குற்றத்தைச் செய்து கொண்டிருக்கிறாய்.**
_
**கதிரவன்: சுவையில்லாத கனி, சுருதியில்லாத இசை, சுந்தரமில்லாத பெண், சுதந்திரமில்லாத நாடு பழிக்கப்படுமே தவிர, பாராட்டப்பட மாட்டாது அமைச்சர் அவர்களே!
மன்னன்: போதும் நிறுத்து, கீழ்க்குலத்துப் பொன்னிக்கும் மேற்குலமாம் உனக்கும் ஏற்பட்ட தொடர்பு, இந்த நாட்டுச் சட்டப் படி மாபெரும் குற்றம். உனக்கு மன்னிப்பே கிடையாது. அதற்கென்ன சொல்கிறாய்.**
_
**கதிரவன் : சாதி இரண்டொழிய வேறில்லை என்று மூத்த தமிழச்சி மொழிந்தாளே அதைத்தான் சொல்கிறேன். ‘பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும்' என்று  பிற்போக்குச் சக்திகளின் மண்டையிலே ஒரு அடி கொடுத்த பெருமகனாம் வள்ளுவனின் தெள்ளுத் தமிழைச் சொல்லுகிறேன் வேறு என்ன நான் சொல்ல வேண்டும், வேந்தே! வேறு என்ன நான் சொல்ல வேண்டும்?**
_
**மன்னன்: வேதம் வகுத்ததல்லவா ஜாதி?**
_
**கதிரவன் : அந்த வேதத்தை வகுத்த வியாச முனிவரே மீனவப்பெண் பெற்றெடுத்த புத்திரர்தானே வேந்தே?**
_
**மன்னன் : வியாக்கியானம் விளக்கங்கள் தேவையில்லை. நீ ஜாதியில் தாழ்ந்தவளைக் காதலித்து, சட்டத்தை மீறியிருக்கிறாய் அதற்கு உன் நேரடியான பதில் என்ன?**
_
**கதிரவன்: ஹ......ஹ.... மேல்ஜாதி கீழ்ஜாதி, பார்த்தால் பாவம், தொட்டால் தீட்டு, இவைகளை சட்டத்தால் மாத்திரமல்ல பேச் சால், எழுத்தால், எண்ணத்தால், நற்செயலால் மாற்ற உழைக்கின்ற யாராயிருந்தாலும் அவர்களுக்கு நான் தலைவணங்குகிறேன். ஆனால், ஜாதி இருக்கத்தான் வேண்டும் என்று ஒரு சட்டம் இருக்குமானால், அந்தச் சட்டம் அரசாங்கத்தின் பெயரால் மட்டுமல்ல; ஆண்டவனின் பெயரால் இருந்தாலும்  சரி, அந்தச் சட்டத்தை நான் ஒருவன் மட்டும் தனியாக அல்ல, இந்த நாட்டு மக்களே ஒன்று கூடித் தகர்த்தெரியவேண்டும் என்று பகிரங்கமாகச் சொல்லுவேன்.**
_
**இமயா: ஆ ... இவன் மகாப் பயங்கரவாதி மன்னவா! மகா பயங்கரவாதி!  இவனை உயிரோடு விடக்கூடாது.**
_
**கதிரவன் : கொன்று புதைத்து விடுங்கள், ஆனால், நீங்கள் உயிர் கொடுத்துக் காப்பாற்று கிறீர்களே ஜாதி,  அந்த ஜாதி நீண்ட நாள் வாழ்ந்துவிடாது.  இப்போதே ஊன் உருகி உள்ளுடல் கருகி, ஈரல் வற்றி, ஈழை கட்டி, இருமல் மிகுந்து மரணப் படுக்கையில் கிடக் கிறது உங்கள் ஜாதி. விரைவில் அழியப்போகிறது அந்த ஜாதி, அதை அழிக்கப்போகிறது அறிவின் ஜோதி.
_**
**மன்னன்: கதிரவா! உன்மீது சாட்டப் பட்டுள்ள குற்றங்களுக்கு மன்னிப்புக் கேட்டுக்கொண்டு பொன்னியையும் மறந்து விடுவதாக வாக்களித்தால், உன்னை விடுதலை செய்கிறேன்
கதிரவன்: விடுதலை! மனம் நிறைந்தவளை மறக்க வேண்டும்; மானம் தலைகுனிய மன்னிப்புக் கேட்க வேண்டும் ம்...ஹ.... அப்படி அடிமைத்தனமாக உயிர்வாழ, இந்தத் தமிழ்நாட்டில் இருக்கிற காக்கை, குருவி, புழு பூச்சி கூட இனிமேல் சம்மதிக்காது மன்னவா சம்மதிக்காது.
மன்னன் : கடைசியாகக் கேட்கிறேன், உன் பிடிவாதத்தைக் குறைத்துக் கொள்ள முடியுமா முடியாதா?**
_
**கதிரவன்: ஹ...ஹ.... குளிர் வழங்கும் பெரு நிலவே! நீ கொள்ளிக் கட்டையாகிவிடு! உலகை வாழ்விக்கும்  உதயசூரியனே! நீ ஒளியிழந்து ஓடிவிடு என்று உத்தரவிடலாமா அரசே! அந்த உத்தரவுதான் அமுலாகுமா அரசே?**

1960-இல் இத்திரைப்படம் திரைக்கு வந்து பெரும் அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தியது. ஜாதியையும் அதனைப் படைத்த  வேதத்தையும்  எதிர்த்து எள்ளிநகையாடும் துணிச்சலான வசனங்களை, இத்தனை சிறப்பான மொழிநயத்தோடு எழுதியவர் தலைவர் கலைஞரைத் தவிர வேறு எவர் இருக்கிறார்கள்?.
_
**...காட்சி விரியும் **


kuravanjii (1).jpg

`குறவஞ்சி’: ஒடுக்கப்பட்டவர்களின் குரல்!

`அரண்மனைவாசிகளை என் அண்ணா வுக்குப் பிடிக்காது?'-`அரசிளங்குமரி' திரைப்படத்தில், ஒரு கிராமத்துப் பெண் அரண்மனைவாசியை நோக்கிப் பேசும் வசனம் இது.
1950-1960-களில் நிலவிய நிலப்பிரபுத்துவத்துக்கு எதிராக, ஜனநாயக வழியில் மக்களை அணிதிரட்டிய தி.மு.க.வின் கொள்கைகளை சரித்திரக் கதைகளின் வழியாகப் புரிய வைத்த படம் `அரசிளங்குமரி'.
_
ஏழை விவசாயிகளுக்கும் ஆளும் அரண்மனை வர்க்கத்தினருக்குமான முரணைப் பேசிய படம் என்பதால், பகுத்தறிவு, பார்ப்பனிய எதிர்ப்பு என்பனவற்றை மட்டுமல்ல, மன்னராட்சி (நிலப்பிரபுத்துவம்) கூடாது, மக்களாட்சியே (குடியரசு) சிறந்தது என்ற கருத்தையும் வசனங்கள் பேசும். மன்னராட்சியை எதிர்த்து, ஃபிரான்சில் எழுந்த பிரெஞ்சுப் புரட்சியின் வரலாற்றிலிருந்து கலைஞர் பெற்ற தாக்கத்திலிருந்து, சுதந்திரம், சமத்துவம், சகோதரத்துவம் என்ற கழகக் கோட்பாடுகளையும் பேசியது.
_
இப்படம் 1961-ஆம் ஆண்டு திரைக்கு வந்தது. தயாரிப்பு ஜூபிடர் பிக்சர்ஸ்
எம்.சோமசுந்தரம், இயக்கம் ஏ.எஸ்.ஏ.சாமி மற்றும் காசிலிங்கம். கதை, திரைக்கதை, வசனம் கலைஞர். முக்கால்வாசித் திரைப்படத்தில் ஏ.எஸ்.ஏ.சாமி விலகிக் கொண்டதால், காசிலிங்கத்தைக் கொண்டு, மீதிப்படத்தை எடுத்து நிறைவு செய்து வெளியிட்டுள்ளனர். ஏ.எஸ்.ஏ.சாமி, காசிலிங்கம் இருவருமே கலைஞர் திரைக்கதை, வசனம் எழுதிய ஆரம்பகாலத் திரைப்படங்களை இயக்கிய புகழ்பெற்ற இயக்குனர்கள்.
_
இவர்களில் ஏ.எஸ்.ஏ.சாமிதான் (அருள் சூசை ஆரோக்கிய சாமி - 1915 - 1998) 1947-ஆம் ஆண்டு ஈரோட்டில் தந்தை பெரியார் வீட்டில் தங்கி இருந்து, `குடிஅரசு’ ஏட்டின் துணை ஆசிரியராகப் பணிசெய்து கொண்டி ருந்த கலைஞரை `ராஜகுமாரி’ திரைப்படத்திற்கு வசனம் எழுத வாருங்கள்’ என்று சொல்லி, கோவைக்கு அழைத்தவர். அந்த அழைப்பை ஏற்று, கோவை ஜூபிடர் ஸ்டுடியோவுக்குச் சென்றதைப் பற்றி `நெஞ்சுக்கு நீதி’ முதல் பாகத்தில் (பக்கம் - 94) பதிவு செய்துள்ளார் கலைஞர். `தம்பி கருணாநிதி என்னை அன்புடன் அண்ணன் என்றும், என் மனைவியை அண்ணி என்றும் அழைப்பார். அவர் ஒரு சிறந்த வசனகர்த்தா…’ என்று ஏ.எஸ்.ஏ.சாமி தன்னிடம் சொன்னதாக தனது `நாற்பது திரைப்பட இயக்குனர்களும் நானும்’என்ற நூலில் திரைப்பட வசனகர்த்தா ஆரூர்தாஸும் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

அறிவழகன் (எம்.ஜி.ஆர்.) தனது தங்கை அன்புக்கரசிக்கு (பத்மினி) நல்லவிதமாகத் திருமணம் முடித்து வைக்க வேண்டும், தந்தையின் வாளை மீட்டு, குடும்ப மானத்தைக் காக்க வேண்டும் என இரண்டு இலட்சி யங்களுடன் வாழ்கிறார். பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அறிவழகனின் தந்தையும் விவசாயிகளின் தலைவருமான குலசேகரன், கொற்றவன் கோட்டை வீர நாயகத்துடன் வாள் சண்டை யிட்டு தோற்றுப் போனதால், அவமானம் தாளாமல் குறுவாளால் தன்னைத்தானே குத்திக்கொண்டு இறந்து போகிறான். குலசேகரனின் வாள் வீரநாயகத்திடம் இருக்கிறது. அந்த வாளை, தான் மீட்க வேண்டுமென்று அறிவழகன் கருதுகிறான்.
_
இந்நிலையில், ஒருநாள் வயலைக் காவல் காக்கும் அன்புக்கரசி வெற்றிவேலனைச் (எம்.என்.நம்பியாரைச்) சந்திக்கிறாள். அன்புக்கரசிக்கு அரண்மனைவாசி களைப் பிடிக்காது என்பதைத் தெரிந்து கொள்ளும் வெற்றிவேலன், தான் முல்லை நாட்டுத்தளபதி என்பதை மறைத்து, தன்னை சாதாரண சிப்பாய் என்றும், பெயர் வேலப்பன் என்றும் பொய் சொல்லி அன்புக்கரசி யின் காதலைப் பெற்று, பிறகு அறிவழகனின் சம்மதத்துடன் திருமணமும் செய்து கொள்கிறான். தங்கையின் திருமணம் நல்லபடியாக முடிந்துவிட்டது என்கிற நினைப்பில், தனது தந்தையின் வாளை மீட்க, அறிவழகன் புறப்பட்டுப் போகிறான்.
_
இதற்கிடையே முல்லை நாட்டு அரசருக்கு உடல் நலக்குறைவு ஏற்பட்டு சாவதற்கு முன், தனது மகள் அழகு ராணியையும் (ராஜசுலோ சனா), அண்டை நாட்டு அரசனான தனது நண்பன் மணிமாற பூபதியையும் (எஸ்.ஏ.அசோகன்) அழைத்து, இருவரிடமும் ஆளுக்கொரு ஓலையைக் (கடிதம்) கொடுத்து, இதுவே தனது மரண சாசனம், இதன்படி நடந்து கொள்ளுங்கள் என்று கூறிவிட்டு இறந்து போகிறான். ஆனால், நாட்டின் தளபதி வெற்றிவேலன் (எம்.என்.நம்பியார்) எப்படியும் மன்னரின் அந்தக் கடிதங்களைக் கைப்பற்றி, தானே முல்லை நாட்டு அரசனாகிவிட வேண்டும் எனத் திட்டம் போடுகிறான்.
_
தனது படைவீரர்களை அனுப்பி, மணிமாற பூபதியை வழியில் மறித்துக் கடிதத்தைக் கைப்பற்ற முற்படும்போது அறிவழகன் அங்கு வந்து வீரர்களைத் தாக்கி, மணிமாற பூபதியைக் காப்பாற்றுகிறான். அதன் மூலம் அவனது நட்பைப் பெறுகிறான். மணிமாற பூபதி தனது முத்திரை மோதிரத்தை அறிவழகனுக்கு வழங்குகிறான். இதனால், அறிவழகனுக்கும் இளவரசி அழகுராணிக்கும் இடையே நட்பு ஏற்பட்டு அது காதலாக மாறுகிறது.

அதேசமயம், கருவுற்ற தன்னை விட்டு விட்டு ஊருக்குப்போன கணவன் திரும்பி வராததால், அன்புக்கரசியும் அவளது தாய்மாமனும் வேலப்பனைத் தேடி முல்லை நாட்டு அரண்மனைக்கு வருகின்றனர். அங்கு தனது கணவன் சிப்பாயாக இல்லாது தளபதி வெற்றிவேலனாக இருப்பது கண்டு அதிர்ச்சி யடைகிறாள். வெற்றிவேலன் மீண்டும் அவளை ஏமாற்றி சாரட் வண்டியில் ஏற்றி, தனது வீரர்கள் மூலம் காட்டில் விட்டு வரச் செய்கிறான். அங்கிருந்து அவளைச் சலவைத் தொழிலாளியான டி.ஏ.மதுரம் காப்பற்றிப் பராமரிக்கிறார். அன்புக்கரசிக்கு ஆண் குழந்தை பிறக்கிறது.
_
இதே நேரம் முல்லை நாட்டு அரண்மனையில் இளவரசி அழகுராணியிடம் முறைதவறி நடக்க முற்படும் வெற்றிவேலனை, அறிவழகன் தடுத்து நிறுத்துவதுடன் தன் தங்கைக்குத் துரோகம் செய்த காரணத்திற்காக வெற்றி வேலனுடன் சண்டையுமிடுகிறான். ஆனால், அறிவழகன் முறையான வாள்பயிற்சி இல்லாத விவசாயி என்பதால், வெற்றி வேலனுடன் வாள் சண்டையிட முடியாமல் போகிறது. அதனால் மணிமாற பூபதியிடம் சென்று உதவிகேட்டு அவனது வழி காட்டலில் வெற்றிவேலனின் தந்தையான கொற்றவன் கோட்டை வீரநாயகத்தின்
(ஆர்.நாகேந்திர ராவ்) இருப்பி டத்திற்கு மாறுவேடத்தில் செல்லும் அறிவழகன் வீரநாயகத்திடம் வாள்பயிற்சி பெற்று, அவரிடம் இருந்த தனது தந்தையின் வாளையும் மீட்டு வருகிறான்.
_
சந்தர்ப்ப சூழ்நிலையால் யார் என்று தெரியாமல், தனது மாமனார் வீரநாயகத்திடமே கைக்குழந்தையுடன் அன்புக்கரசி தஞ்சமடைகிறாள். ஒரு கட்டத்தில் அவர்தான் தனது மாமனார் என்றும் தெரியவருகிறது. இறுதியில், அறிவழகன் தனது தங்கையைக் கைவிட்ட வெற்றிவேலனைப் பழிவாங்க அவனுடன் சண்டையிடுகிறான். அன்புக்கரசி இருவருக்கு மிடையே புகுந்து சண்டையைத் தடுக்க முற்படுகிறாள். தனது மாமனாரிடமும் சண்டையைத் தடுத்து நிறுத்தும்படி மன்றாடுகிறாள். இருவருக்கும் குறுக்கே வரும் வீர நாயகம் தனது மகன் வெற்றிவேல னுடைய வாளால் குத்துப்படுகிறார். சாகும் தறுவாயில், மகனிடம் அன்புக்கரசியையும் குழந்தையையும் ஏற்றுக்கொண்டு வாழ அறிவுரை சொல்லிவிட்டு இறந்து போகிறார்.
_
மனம் திருந்தும் வெற்றிவேலன் அன்புக்கரசி யுடனும் குழந்தையுடனும் சேர்கிறான். அறிவழகனும் அரசிளங்குமரி அழகுராணியும் இணைகின்றனர். மன்னராட்சி முடிந்து, மக்களாட்சி மலர்ந்ததாக அறிவிக்கப்படுவதுடன் படம் முடிகிறது.
கலைஞரின் கதை வசனத்திற்கு வலுச்சேர்க்கும் விதமாக `அரசிளங்குமரி’ திரைப்படத்தில் கொள்கைப் பாடல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. `ஏற்றமுன்னா ஏற்றம்’, `சின்னப்பயலே சின்னப்பயலே சேதி கேளடா’ ஆகிய பாடல்களை ஜி.இராமநாதன் இசையில் பட்டுக்கோட்டை கல்யாண சுந்தரம் எழுதினார். ஆக மொத்தம் `அரசிளங்குமரி’ உண்மையில் குடியரசுக் குமரியாகவே கலைஞரால் படைக்கப்பட்ட அழியாத காவியம்.
_
**...காட்சி விரியும்
**

WhatsApp Image 2025-05-03 at 6.05.09 PM.jpeg

மக்களாட்சிக்கு அணி திரட்டிய `அரசிளங்குமரி'!

1957-ஆம் ஆண்டு, கலைஞர் கதை, திரைக்கதை வசனம் எழுதி திரைக்கு வந்த படம் `புதுமைப்பித்தன்’. இப்படத்திற்கு கதை வசனத்தை கலைஞர் எழுதியபோது, தி.மு.க.வின் சட்டமன்ற உறுப்பினராக இருந்தார். காங்கிரஸ் அரசை எதிர்த்து மிகத்தீவிரமாக, அவர் களமாடிக்கொண்டிருந்த நேரம். அன்றைய தமிழ்ச் சமூக, அரசியல் சூழலின் தாக்கம், திரைப்பட வசனத்தில் அழுத்தமாக வெளிப்பட்ட படங்களில் ஒன்று `புதுமைப்பித்தன்’.
டி.ராமண்ணா இயக்கி, முனிரத்னம் தயாரிப்பில் எம்.ஜி.ஆர்., டி.எஸ்.பாலையா, டி.ஆர்.ராஜகுமாரி, பி.எஸ்.சரோஜா, ஈ.வி.சரோஜா, சந்திரபாபு போன்ற முன்னணி நடிகர்கள் நடித்து, திரைக்கு வந்த படம். சிறந்த வசனம், பாடல்கள், காட்சியமைப்புகளைக் கொண்ட படம். பாடல்கள் தஞ்சை ராமையாதாஸ். இசை ஜி.ராமநாதன்.
_
மன்னராட்சிக் காலத்தில் நிலவிய பதவி வெறியையும், பங்காளிச் சண்டையையும், மன்னர்களின் மக்கள் விரோத ஆட்சியையும் எதிர்த்துப் போராடி, வெற்றி பெறும் மக்கள் தலைவனின் கதையாக புதுமைப்பித்தனைப் படைத்திருப்பார் கலைஞர். அன்றைய காலகட்ட அரசியலுடன் பொருத்திப் பார்த்தால், இந்தக் கதைக்குள் கலைஞர் பேசிய மக்களாட்சி அரசியலைப் புரிந்து கொள்ள முடியும்.

பேரறிஞர் அண்ணாவும், முத்தமிழறிஞர் கலைஞரும், கழக முன்னோடிகளும் தங்கள் நாடகங்களின் மூலம் மக்கள் மத்தியில் புரட்சிகரமான சிந்தனைகளை விதைத்துக் கொண்டிருந்த காலத்தில், நாடகக் குழுவினர் செய்துகொண்டிருக்கும் மக்கள் பணியினைப் போற்றும் வகையில், உரையாடல்களை எழுதியிருப்பார் கலைஞர்.
_
அண்ணனிடமிருந்து நயவஞ்சகமாக நாட்டைக் கைப்பற்றி, கொடுங்கோல் ஆட்சி புரியும் பிரதாபசிம்மன், மக்கள் தலைவனைக் காப்பாற்றும் நாடகக்குழுவைப் பார்த்து,
``நாடக மேடை மூலமாக நாட்டைக் கவிழ்க்க நீங்கள் எத்தனை பேர் புறப்பட்டி ருக்கிறீர்கள்?’’ என்று எழுப்பும் கேள்வி, உண்மையில் அன்றைய ஆளும் கட்சியினரின் கேள்விதான் என்பதைப் புரிந்து கொள்ளலாம்.
 

வெளிநாடு சென்றுவிட்டு திரும்பும் மணிபுரி நாட்டின் இளவரசன் ஜீவகனை (எம்.ஜி.ஆர்.) வரவேற்கிறார், அவரது சித்தப்பா பிரதாபசிம்மன் (டி.எஸ்.பாலையா). சித்தப்பாவும், மக்களும் சோகமாக இருக் கிறார்கள். அதுகுறித்து விசாரிக்கையில், வேட்டைக்குப் போன மன்னரை (பந்துலு) வேங்கை அடித்துக் கொன்று விட்டதாக கூறுகிறார் சித்தப்பா. அதை உண்மை என நம்பி, மன்னரின் நினைவிடத்திற்கு அஞ்சலி செலுத்தச் செல்லும் ஜீவகனிடம், ஒரு படைவீரன் ரகசியமாக ஒரு கடிதத்தை அளித்துச் செல்கிறான்.
_
அதில் `மன்னர் இறக்கவில்லை மறைக்கப் பட்டிருக்கிறார்’ என்று எழுதியிருக்கிறது. உடனே ஜீவகன் தனது நண்பன் மூலம், அந்த வீரன் யாரென துப்பறிய அனுப்புகிறான். அரண்மனை வைத்தியர் துர்முகியின் (ஆர்.பாலசுப்ரமணியன்) மகள் வேல்விழிதான் மாறுவேடத்தில் கடிதம் கொடுத்துச் சென்றது என அறிந்து, உண்மை என்ன எனக் கேட்கிறான். ஜீவகனின் சித்தப்பா பிரதாபனும் சேனாதிபதி பராக்கிரமனும் இணைந்து மன்னரைக் கைதுசெய்து மறைத்து வைத்து, ஆட்சியைக் கைப்பற்றச் சதி செய்து வருவதாக அவள் சொல்கிறாள். இருவருக்குமிடையே காதல் பிறக்கிறது.
_
பிரதாபன் தனது அண்ணனான மன்னனை எல்லைக் கோட்டையில் உள்ள ரகசிய சிறை யில் அடைத்து வைத்து, நாட்டை ஆளும் உரிமை தனக்கும் தனது சந்ததிக்கும் மட்டும்தான் சொந்தம் எனச் சாசனத்தில் எழுதிக் கையெழுத்திட்டுத் தருமாறு கேட்டு, சித்தரவதை செய்கிறான். ஜீவகனைக் கொன்று ஆட்சியைக் கைப்பற்றினால் மக்கள் எதிர்ப்பார்கள் என்பதால், ஜீவகனுக்குப் பைத்தியம் பிடிக்கும்படி செய்துவிடலாம் என அரண்மனை வைத்தியர் துர்முகி கூறும் ஆலோசனையைக் கேட்டு பிரதாபன் வைத்தியரிடம் மருந்து தயாரிக்கச் சொல்கிறான்.
வைத்தியர் துர்முகி ஜீவகனுக்காகத் தயாரித்து வைத்திருந்த விசத்தை அவர் மகள் வேல்விழி கீழே கொட்டி விட்டு, மாற்று மருந்தைக் குப்பியில் நிரப்பி வைத்து விடுகிறாள். அதனை நடனமங்கை அபராஜிதா (ஈ.வி.சரோஜா) மூலமாக ஜீவகனுக்குக் கொடுக்கின்றனர். அதனைக் குடித்துவிட்டு, ஜீவகன் பகலில் பித்தனாகவும் இரவில் முகமூடி அணிந்து, புதுமைப் பித்தனாகவும் நடித்துத் தனது தந்தை இருக்கும் இடத்தைக் கண்டுபிடிக்கப் பாடுபடுகிறான்.
_
இதற்கிடையே மணிபுரிக்கு வரும் நாடகக்குழுவைச் சேர்ந்த இன்பவள்ளிக்கும் (டி.ஆர்.ராஜகுமாரி) ஜீவகனுக்கும் நட்பு ஏற்படுகிறது. ஒருமுறை புதுமைப்பித்தனைத் தேடிவரும் சேனாதிபதியிடமிருந்து அவனை நாடக மேடையில் மறைத்து வைத்துக் காப்பாற்றுகிறாள் இன்பவள்ளி.
_
இதனால் கோபமடையும் சேனாதிபதி, அவர்களை அரண்மனைக்கு இழுத்து வந்து மிரட்டி, புதுமைப்பித்தனைப் பிடித்துக் கொடுக்க வேண்டும் எனக் கட்டளை இடுவதுடன், சித்தரவதையும் செய்கிறான்.
_
பலகட்ட போராட்டங்களுக்குப் பின்னர், மக்கள் ஆதரவுடன் தந்தையை மீட்கிறான், புதுமைப்பித்தன். இறுதியில், வேல்விழியும் ஜீவகனும் ஒன்று சேர்வதுடன் படம் நிறைவடைகிறது. பித்தன், புதுமைப்பித்தன் என இரண்டு பகலிரவு வாழ்க்கையில், வாழும் ஜீவகன் மூலம் பல புரட்சிகரமாக வசனங்களைப் பேசுவார் கலைஞர்.


பிரதாபன்: அகப்பட்டுக் கொண்டான் அதிசய மனிதன். மணிபுரி சாம்ராஜ்யத்தில் யாருக்குமே புலப்படாமல் இருந்த மர்மம் இன்று வெளிப்பட்டுவிட்டது. கோட்டையிலே பிறந்தும் கொள்ளைக்காரனாக வாழ வேண்டும் என்று இவன் தலையில் எழுதி யிருக்கிறது.
_
ஜீவகன்: யார் கொள்ளைக்காரன்? உலகம் விழித்துக் கொண்டிருக்கும் போதே எங்கள் நாட்டைக் கைப்பற்ற சூழ்ச்சி செய்யும் நீர் அல்லவா கொள்ளைக்காரன்? வேங்கை பாய்ந்தது, வேந்தர் மறைந்தார் என்று வேதனைப் புராணம் படித்துவிட்டு வேலும் வாளும் இல்லாமல், வீரர்கள் உதவியில்லாமல் விழியிலே வழியும் வஞ்சனையை மட்டும் துணையாகக் கொண்டு எங்கள் தேசத்தையே விழுங்கத் திட்டமிடும் தீயவனாம் நீரல்லவா கொள்ளைக்காரன்? என கலைஞர் எழுதிய உரையாடல் அன்றைக்குப் பல அதிர்வுகளை உருவாக்கியது.
_
பிரதாபசிம்மன், சேனாதிபதி பராக்கிரமன், அரண்மனை வைத்தியர் துர்முகி, வீரையா, இன்பவள்ளி ஆகியோரின் அளவுகடந்த சுயநல வெறியாலும், துரோகத்தாலும் நிகழும் சம்பவங்களே இப்படத்தின் கதையாக அமைகின்றன.
_
பதவி ஆசை கொண்டு, சுகபோக வாழ்க்கை வாழும் பிரதாப சிம்மனுடைய ஆட்சியில், சேனாதிபதி பராக்கிரமனுடைய அதிகாரத்தின் கீழ், மக்கள் அவதிப்படுகின்றனர்.
எதிர்த்துப் பேசுவோர் நாக்கு அறுக்கப்படு கிறது. தங்களின் குறைகளை எடுத்துச் சொல் வோர் கால்கள், வெட்டப்பட்டு, முடமாக்கப் படுகின்றனர். ஆக, புதுமைப்பித்தன் தனது தந்தையை மீட்பது மட்டுமின்றி, பிரதாப சிம்மனின் அக்கிரம ஆட்சியில் இருந்து தனது நாட்டு மக்களைக் காக்கவும் போராடுகிறான்.
_
பிரதாபனின் பதவி ஆசை, அதனால் அவன் தனது அண்ணனுக்குச் செய்யும் துரோகம் அத்துரோகத்திற்குத் துணைபோகும் பராக்கிரமன், துர்முகி, வீரையா, இன்பவள்ளி ஆகிய அனைவருமே இறுதியில் அழிகின்றனர். அறம் வெற்றி பெற்று நீதியும் நேர்மையும் நிலைநாட்டப்படுகிறது.
_
**...காட்சி விரியும்**


WhatsApp Image 2025-05-10 at 5.14.31 PM.jpeg

புதுமைப்பித்தன்: அநீதியை வீழ்த்தி, நீதியை நிலைநாட்டிய வீரன்!

திராவிட இயக்க நாடக மேடைகளைக் கண்டு அன்றைய ஆதிக்கவாதிகளும் ஆட்சி யாளர்களும் மிரண்டு போன நிலையில், அதைப் பிரதிபலிக்கும் வகையில் வந்த படம்தான் `புதுமைப்பித்தன்’._
திரைப்படத்தின் தொடக்கமே கூர்மையான சமூக, அரசியல் விமர்சனத்துடன் தொடங்கும்.  படத்தின் தொடக்கக் காட்சியில் நாயகன் ஜீவகனும் அவனது நண்பன் அறிவுமணியும் கப்பலில் பயணம் செய்து, நாடு திரும்பிக் கொண்டிருப்பர். அப்போது கடலில் திமிங்கிலத்தைப் பார்த்து விட்டு அறிவுமணி ஜீவகனின் உரையாடல் இது…
_
அறிவுமணி: ஜீவா, பார்க்கவே பயமா இருக்கு, இந்தக் கடவுள் அழகான கடலையும் படைத்து, அருமையான முத்தையும் படைத்து இந்தப் பயங்கரமான திமிங்கிலத்தையும் படைத்திருக்கிறாரே, ஏன்?_
ஜீவகன்: அறிவுமணி, திமிங்கிலம் கடலில் மட்டுமல்ல!  நாட்டிலும் உண்டு. மனிதத் திமிங்கலங்களும் உள்ளன._
அறிவுமணி: அய்யய்யோ… அப்படின்னா அந்த மனுசத் திமிங்கிலத்தை அவசியம் பார்க்கணுமே._
ஜீவகன்: கரை சேர்ந்ததும் காண்பிக்கிறேன் கவலைப்படாதே, என்று சொல்வான்.
மற்றொரு காட்சியில்,  ஜீவகனின் நண்பன் அறிவுமணி தங்களுக்கு உதவும் வீரனைப் பின்தொடரும் காட்சியில், அவ்வீரன் ஒரு வீட்டிற்குள் நுழைந்துவிடுகிறான். அப்போது தெருவில் நடந்து செல்லும்  மனிதனை  நோக்கி, அய்யா இது யாருடைய வீடு? என்று அறிவுமணி கேட்கிறான். அம்மனிதன் பதில் சொல்லாமல் அமைதியாக நிற்கிறான். அறிவுமணிக்கு கோபம் வருகிறது. அப்போது..._
அறிவுமணி: அய்யா இந்த வீடு யாருடையது? முக்கியமான விசயத்துக்காக கேட்கிறேன், பதில் சொல்லுங்க இந்த வீடு யாருடையது?
அப்போது அவ்வழியாக நடந்து செல்லும் மற்றொரு மனிதன் அறிவுமணியிடம்...
மற்றொரு மனிதன்: யோவ், ஏய்யா… அடிக்கப்போறே அந்த ஆளை? பரிதாபமா இல்லை?_
அறிவுமணி: ஏய்யா, கேட்க கேட்க பதிலே சொல்லாம இருந்தா கோபம் வராதாய்யா? நான் என்ன சாதாரணமான ஆளா? தெருவுல போறவனா? அரசாங்கத்துல முக்கியமான எடத்துல இருப்பவன்யா_
மற்றொரு மனிதன்: ஆமா ஆமா... பெரிய கிரீடத்து மேல இருக்குறே! இந்த அரசாங்கத்துலதான் இந்த ஆளோட நாக்க அறுத்து எறிஞ்சுட்டாங்கலே. எப்படியா பதில் சொல்வாரு?_
அறிவுமணி : அரசாங்கத்துல நாக்க அறுத்தெறிஞ்சுட்டாங்களா? எதுக்காக, ஏன்?
மற்றொரு மனிதன்: இந்த அரசாங்கத்தை மக்கள் மன்றத்துல எதிர்த்துப் பேசுனாராம், அதுக்கு இந்தத் தண்டனை. _
அறிவுமணி: ஓகோ... அப்படின்னா இந்த அரசாங்கத்துக்கு பேசுற ஆளே வேணாமா? ஊமைதான் வேணுமா?
என்று எழுதியிருப்பார். யோசித்துப் பாருங்கள்! 
_
1957 - ஆம் ஆண்டில் காங்கிரஸ் ஆட்சிக்காலத்தில் திரையரங்கில் இந்த வசனம் ஒலித்தபோது மக்கள் எத்தனை ஆர வாரம் செய்து, கை தட்டி வரவேற்றிருப் பார்கள். அதே நேரம் அன்றைய ஆட்சி யாளர்களுக்கு, இந்த வசனம் எவ்வளவு தூரம் கோபத்தைக் கிளறி விட்டிருக்கும்  என்பதையும் யோசித்தால், கலைஞர் திரைக்கதையில் `கலகக்காரர்’ என்பதை அறியலாம்.
 

நறுக்குத் தெறித்தாற் போன்ற அரசியல் வசனங்கள் இத்திரைப்படம் முழுமையும் விரவிக் கிடக்கின்றன. கலைஞர் மிக நுணுக்க மாக, தனது பகுத்தறிவுப் பிரச்சாரத்தை முன் வைத்த காட்சியும் இப்படத்தில் உண்டு.
சிறையில் அடைக்கப்பட்டுள்ள மணிபுரி சக்கரவர்த்தியிடம் அவர் கையெழுத்திட்டுத் தர வேண்டிய சாசனத்தை, சேனாதிபதி பராக்கிரமன் வாசித்துக் காட்டும் காட்சியில்…, அவன் வாசிக்கும் சாசனத்தின் வரிகளைக் கேளுங்கள்…
_
“பராக்கிரமன்:  `மணிபுரி மண்டலத்தின்  மாமன்னனாகிய  நான்  குடிமக்களுக்கும் கொலு மண்டபத்துப் பிரதானிகளுக்கும் இந்தச் சாசனத்தின் மூலம் அறிவிப்பதாவது... அரண்மனைச் சோதிடர் எனக்கு எந்த நேரத்திலும் அகால மரணம் ஏற்படலாம் என்றும், வெளிநாடு சென்றுள்ள ஜீவகனுக்கும் ஜாதகம் சரியில்லாததால் உயிருக்கு ஆபத்தான நிலைமைகள் உருவாகலாம் என்றும் தெரிவித்துள்ளார். சோதிடர் மொழிப்படி அப்படி ஏதாவது எனக்கு ஏற்பட்டு விட்டாலும், இளவரசன் ஜாதகப் பலனுக்கு இரையாகி விட்டாலும் இந்த ராஜ்யம் என் தம்பி பிரதாபசிம்மனுக்கும் அவன் சந்ததியாருக்கும் சொந்தமுடையதாக ஆக்கப்பட வேண்டு மென்று மனப்பூர்வ மாக இந்தச் சாச னத்தில் எழுதி யிருக்கிறேன். இப்படிக்கு .......' இந்த இடத்தில் தான் நீங்கள் கையெழுத்திட வேண்டும் என்கிறான் பராக்கிரமன்.
_
அதாவது ஏமாற்றுப் பேர்வழிகளின் சுயநலத்திற்கும், பித்தலாட்டத்திற்கும் துணை செய்யும்  ஆயுதமாகவே இந்த நாட்டில் ஜாதகமும், சோதிடமும் விளங்குகின்றன என்பதையும், ஜாதகம், சோதிடம் இவற்றினைக் காட்டி, மக்களை ஏய்த்து எவ்வாறு எத்தர்கள் தங்களது அதிகாரத்தையும், சுக போக வாழ்க்கையையும் நிலைநிறுத்திக் கொள்கிறார்கள் என்பதையும் கலைஞர் நேரிடையாகச் சொல்லாமல், மிக நுணுக்கமாக அம்பலப்படுத்தும்  இடமாக இக்காட்சி அமைக்கப்பட்டிருக்கும்.
_
ஊமை மக்களின்  நாடகக் குழுவில் இருப்பவர்களை ஜீவகனுக்கு இன்பவல்லி அறிமுகம் செய்து வைக்கும் காட்சியில் ஜீவகன் பேசுவதாக கலைஞர் எழுதியிருப்பார்.
_
``ஜீவகன்: ம்... கையையும் காலையும் ஒடிக்கலாம் கண்ணையும் காதையும் குத்தலாம். ஆனால், உள்ளத்தில் கிளர்ந்தெழும் உணர்ச்சிகளையுமா உடைத்துவிட  முடியும்? முட்டாள்கள். வரலாறு படிக்காத வஞ்சகர்கள்.  காலை இழந்தோர், கரம் இழந்தோர் தொகை இன்று பெருகலாம், இதன் விளைவு, நாளை முடியிழந்தோர் தொகையல்லவா பெருகும்.
_
இவ்வாறு  கலைஞர் அன்றைய அரசை எதிர்த்து, எழுதிய கூர்மையான வசனங்களைக் கேட்ட  மக்கள்  1962-லும், 1967-லும் அதற் கான பதிலைத் திரும்ப அளித்தனர். திமுக-வின் வெற்றியில் கலைஞரின் திரைக்கதை வசனத்திற்கும் ஒரு பங்கிருந்ததை எவரால் மறுக்கவியலும்?

அடுத்து, நாடகக் குழுவினரை சேனாதிபதி கைதுசெய்து, அரண்மனைக்கு இழுத்து வந்து பிரதாபசிம்மன் முன் நிறுத்தும் காட்சி யில், இன்பவள்ளிக்கும் பிரதாபசிம்மனுக்கும் இடையே நடக்கும் உரையாடல் இதோ...
பிரதாபசிம்மன்:  ஏண்டி சூனியக்காரி, நாடக மேடை மூலமாக நாட்டைக் கவிழ்க்க, நீங்கள் எத்தனை பேர் புறப்பட்டிருக்கிறீர்கள்?
_
இன்பவள்ளி: நாங்கள் நாற்பது பேர். ஆனால் நாட்டைக் கவிழ்க்க அல்ல.
இந்தக் காட்சியில் திராவிட இயக்க நாடக மேடைகளைக் கண்டு அன்றைய ஆதிக்கவாதிகளும், ஆட்சியாளர்களும் மிரண்டு போனதை மனதில் வைத்தே கலைஞர் இவ்வசனங்களை எழுதியிருப்பார் என்று தோன்றுகிறது.
படத்தின் இறுதிக் காட்சியில், ஜீவகன் தனது சித்தப்பா பிரதாபனின் கொடூர ஆட்சி அதிகாரத்தை நோக்கி, ``சித்தப்பா சரித்திரம் திரும்பும் ஜாக்கிரதை! புயல் கிளம்பும், அதில் புழுதியாக நீர் பறப்பீர். புரட்சி வெடிக்கும் அந்த நெருப்புக் குழம்பிலே நீ புழுவாகக் கருகி மடிவீர்’’ எனப் பேசும் வசனம் அனலாகத் தெறிக்கும்.
_
`புதுமைப்பித்தன்’ திரைப்படம் முழுக்க முழுக்க ஆட்சி, அதிகாரம் பற்றிய  அரசியல் படமாகவே வந்தது. கலைஞரின் மற்ற திரைப்படங்களில் மேலோங்கிக் காணப்படும் சமூகச் சீர்திருத்தக் கருத்துகளை விடவும் , இப்படம் அன்றைய (1957) கால, அரசாங்கத்தின் ஒடுக்குமுறைகளுக்கு எதிரான ஜனநாயகக் குரலாக மேலோங்கி இருந்தது. ஆக, கலைஞரின் புதுமைப்பித்தன் ஓர் அரசியல் சித்தன் என்றால் அது மிகையில்லை!
_
**...காட்சி விரியும்
**

WhatsApp Image 2025-05-17 at 6.31.39 PM.jpeg

புதுமைப்பித்தன்- அரசியல் வகுப்பு எடுத்த பித்தன்!

1956 -ஆம் ஆண்டு நேஷனல் பிக்சர்ஸ் தயாரிப்பில், கலைஞரின் புரட்சிகரமான கதை வசனத்தில் திரைக்கு வந்து சமுதாய மாற்றத்திற்கு வித்திட்ட திரைப்படம் `ராஜா ராணி’. பின்னாளில் மிகப்பெரிய இயக்குனராகப் புகழ்பெற்று விளங்கிய ஏ.பீம்சிங் இயக்கியதுடன் எடிட்டிங்கும் செய்திருந்தார். திரைப்படத்தில் சிவாஜிகணேசன், பத்மினி, என்.எஸ்.கிருஷ்ணன், டி.ஏ.மதுரம், எஸ்.எஸ்.ஆர், அங்கமுத்து, ராஜசுலோசனா ஆகியோர் முக்கிய வேடமேற்று நடித்திருந்தனர்.
_
இத்திரைப்படத்திற்குள் கலைஞர் எழுதிய, `சேரன் செங்குட்டுவன்’, `சாக்ரடீஸ்’, `அகல்யா’, `படுக்கைப் புரட்சி’ என்கிற நான்கு நாடகங்கள் இடம் பெற்றன. அதில் சேரன் செங்குட்டுவனும், சாக்ரடீசும் முழுமையாக காட்சியாக்கப் பட்டுள்ளன. கலைஞரின் வசனமும் சிவாஜியின் நடிப்பும் சேர்ந்து இந்நாடகங்களை அழியாப் புகழ்பெற்றவையாக ஆக்கிவிட்டன. சமூகத் திரைப்படத்திற்குள் வரலாற்று நாடகங்களைப் புகுத்தி, அதன் மூலம் தமிழ் இன உணர்வையும், பகுத்தறிவுக் கருத்துகளையும் பரப்பும் இப்படி யொரு உத்தியை கலைஞர்தான் தோற்று வித்திருப்பார் என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது.

ராணியின் (பத்மினி) தந்தை ஞானக்கண்ணு வுக்கு (கே.துரைசாமி) எதிர்பாராமல் ஏற்பட்ட ஒரு விபத்தில் பார்வை பறிபோய்விடுவதால், வீட்டிலேயே முடங்கி விடுகிறார். அதனால், மகள் ராணி வேலைக்குச் சென்று சம்பாதித்து குடும்பத்தை நடத்த வேண்டிய நிலை ஏற்படுகிறது. வேறு வழியில்லாத காரணத்தால் ஞானக்கண்ணு மகளை வேலைக்குச் செல்ல அனுமதிக்கிறார். ஆனால், பூவும் பொட்டும் வைத்து அலங்கரித்துக் கொண்டு செல்லக் கூடாது என்கிற கட்டுப்பாடுடன் வேலைக்கு அனுப்புகிறார்.
_
வேலை தேடிச் செல்லும் ராணி, கீதா நாடக மன்ற உரிமையாளர் பாபுவிடம்
(எஸ்.எஸ்.ஆரிடம்) வேலை கேட்கிறாள். அவன் ராணியிடம் உனக்குப் பாடத் தெரியுமா? என்று கேட்டுவிட்டு, நாடக டிக்கெட் விற்பனையாளர் வேலையை வழங்குகிறான். `சேரன் செங்குட்டுவன்’ நாடகம் காண மக்கள் கூட்டம் அலைமோதுகிறது. 1956 கால வழக்கப்படி, ராணி பாடல் பாடி, டிக்கெட் விற்பனை செய்கிறாள். இரண்டாயிரம் ரூபாய்க்கும் மேல் டிக்கெட் விற்று அரங்கு நிறைந்து (House full) விடுகிறது.
_
டிக்கெட் பணத்தைத் திருட திட்டமிடும் மூன்று சண்டியர்கள், தூக்கமருந்து கலந்த தேநீரை ராணியிடம் பாபு கொடுத்ததாகச் சொல்லிக் கொடுக்கின்றனர். தேநீரைக் குடித்துவிட்டு தூக்கக் கலக்கத்தில் இருக்கும் ராணியிடம் வந்து பாபு வரம்பற்ற வகையில் பேசி, தனது இச்சையை வெளிப்படுத்துகிறான். அதனால் கோபமடைந்த ராணி அங்கு இருந்து வெளியேறுகிறாள். ஆனால், தூக்க மருந்தின் தாக்கத்தினால், நாடக அரங்கத்தின் வெளியே நிற்கும் ஒரு காரின் உள் ஏறிப்படுத்து உறங்கி விடுகிறாள்.
_
நாடகம் சிறப்பாக நடைபெறுகிறது. சேரன் செங்குட்டுவனாக ராஜாவும் (சிவாஜியும்) அரசி வேண்மாளாக கீதாவும் (ராஜசுலோ சனாவும்) நடித்து கைதட்டல் பெறுகின்றனர். இறுதியில் உள்ளூர் பெரிய மனிதரும் பாபுவின் அக்காள் சாந்தம்மாவின் (டி.ஏ.மதுரம்) கணவருமான சமரசம் (என்.எஸ்.கே) நாடகத்தை யும் ராஜாவையும் பாராட்டிப் பேசுகின்றார். நாடக அரங்கில் இருந்து வெளிவரும் ராஜா தனது காரில் ஏறி வீட்டிற்கு வருகிறான். காரில் இருந்து இறங்கும் போதுதான் காரின் பின் இருக்கையில் ஒரு பெண் படுத்து உறங்கிக் கொண்டிருப்பதைக் கவனிக்கிறான்.
_
அவளைக் கீழே இறங்கச் சொல்கிறான். ஆனால், அவளுக்கு உறக்கம் கலைந்த பாடில்லை. அதனால் அவளைத் தனது வீட்டில் உறங்க வைக்கிறான். எதார்த்தமாக அன்றைய நாளிதழைப் பார்க்கிறான் அதில் லீலா எனும் பணக்காரப் பெண் வீட்டை விட்டு ஓடி வந்து விட்டதாகப் போட்டிருப்பதைப் பார்த்து, இவள்தான் அந்த லீலா என்று தவறாக நினைத்துக் கொண்டு, பொழுது விடிந்தவுடன் அவளை நன்கு, உபசரித்து வீட்டுக்கு காரில் கொண்டு போய் விடுவதாகச் சொல்கிறான். ராணி, வழியில் உள்ள ஒரு பங்களாவைக் காட்டி அதுதான் தனது வீடு என்று பொய் சொல்லி இறங்கிக்கொள்கிறாள்.
_
மறுநாள் வேலை தேடிச் செல்லும் ராணி, ராஜா எலக்ட்ரிக்கல்ஸ் எனும் கடையினுள் சென்று வேலை கேட்கப்போகிறாள். அங்கு அக்கடையின் உரிமையாளராக ராஜா அமர்ந்திருப்பதைக் கண்டு அதிர்ச்சியடைகிறாள். ஒருவாறு சமாளித்து, அவனிடமே தட்டச்சர் வேலைக்குச் சேர்ந்து விடுகிறாள்.

நாடக மன்ற உரிமையாளர் பாபுவுடன் ஏற்பட்ட மனக்கசப்பு காரணமாக, ராணியை இணைத்துக் கொண்டு ராஜா தனியாக நாடகம் அரங்கேற்றுகிறான். ராணி ஏழை ஞானக்கண்ணுவின் மகள் என்பதை ராஜா தெரிந்துகொண்ட பின்பும் திருமணம் செய்து கொள்ள விரும்புகிறான் ராஜா. ஆனால், ராணியின் தந்தை தனது குடும்பத்திற்கு தீராத அவமானம் வந்து சேர்ந்து விட்டதாகக் கொதிக்கிறார். _
ராணிக்கு (நமக்கும்) ஒன்றும் புரியவில்லை. அவள் ஒரு விதவை என்றும், அவள் சிறுமியாக இருந்தபோதே அவளது முறைப்பையனான பாஸ்கரனுடன் பால்ய விவாகம் நடந்து சில நாள்களிலேயே அப்பையன் இறந்து விட்டதாகவும் சொல்கிறார். அதனால்தான் ராணியைப் பூவும் பொட்டும் அணிய விடாமல் தடுத்து வந்ததாகவும், ராணியின் வாழ்வில் திருமணம் என்கிற பேச்சுக்கே இடமில்லை என்றும் சொல்கிறார்.
_
இந்த உரையாடலை மறைந்து நின்று கேட்டுவிடும் பாபு, உடனே ராஜாவிடம் சென்று சொல்லிவிடுகிறான். தனது கடைக்கு வரும் ராணியிடம் ராஜா கோபப்பட்டுப் பேசி, உறவைத் துண்டித்துக் கொள்கிறான். அதனால் மனம் உடைந்து வருந்தும் ராணி யிடம் சென்று பாபு காதல் மொழி பேசுகிறான். ராணியோ, `ராஜாவே என்றும் தனது காதலன்’ என்று கூறி அவனை விரட்டுகிறாள். அதனால் கோபம் கொள்ளும் பாபு, ராஜாவைக் கொலை செய்யத் திட்டம் தீட்டி, சாக்ரடீஸ் நாடகத்தின் இறுதிக் காட்சியில் சாக்ரடீசுக்கு விஷம் கொடுக்கும் போது உண்மையான விஷத்தைக் கொடுத்து ராஜாவைக் கொன்றுவிட எண்ணி, அதனைக் கீதாவிடம் சொல்கிறான். அதே நேரம் ராணி, மனவருத்தத்தால், விஷம் அருந்திச் சாகத் துணிகிறாள்.
_
நாடகம் நடைபெறுகிறது. இறுதிக் காட்சியில் சாக்ரடீஸுக்கு மரண தண்டனை அளிக்கப்பட்டு ஒரு கோப்பையில் பால் வழங்கப்படுகிறது. அதில் உண்மையான விஷத்தை பாபு கலந்து விடுகிறான். சாக்ரடீஸ் அதனைக் குடிக்க முற்படும் போது `நிறுத்து’ என்று சத்தம் கேட்கிறது. நாடகத்தில் ஒன்றிப் போய் உணர்ச்சிவசப்பட்ட சமரசம் எழுந்து மேடைக்கு ஓடிப்போய் விஷமுள்ள கோப்பையை சாக்ரடீஸிடமிருந்து பறித்து ``அறிஞன் சாகக் கூடாது, சாக்ரடீஸின் விரோதியான மெலிட்டஸ்தான் சாகவேண்டும்’’ என்று சொல்லி, மெலிட்டஸ் வேடமிட்டுள்ள பாபுவிடம் கோப்பையைக் கொடுத்து `நீ குடி’ என்று வற்புறுத்துகிறார்.
_
அப்போது கீதாவின் அம்மா ஓடி வந்து ``ஐயோ அது உண்மையான விஷம். ராஜாவைக் கொல்ல பாபு கலந்து வைத்தது. அதனைக் குடித்தால், பாபு இறந்து விடுவான்’’என உண்மையைச் சொல்லிவிடுகிறார். போலீஸ் விசாரித்து பாபுவைக் கைது செய்கிறது. இதற்கிடையில், விவரம் அறிந்து ராணி காப்பாற்றப்படுகிறாள். ராணியின் அப்பா மனம் மாறுகிறார். ராஜாவுக்கும் ராணிக்கும் திருமணம் நடைபெறுவதுடன் படம் நிறைவடைகிறது.
_
**...காட்சி விரியும்**


Rajarani5.jpg

`ராஜா ராணி' விதவை மறுமணத்தைப் பேசிய  புரட்சிக் காவியம்!

கலைஞரின் `ராஜா ராணி' திரைப்படம் மிகவும் மகிழ்ச்சியான கலகலப்பான படமாகவே தொடங்கும். நாயகி ராணி ஒரு பால்ய விதவை என்பது தெரியவந்து, அவளது காதலும் திருமண ஆசையும் அவளது தந்தையால் வலுக்கட்டாயமாக முறியடிக்கப்படும் போது, படம் சோகமாக மாறுவதுடன், ராணியின் தந்தை ஞானக்கண்ணுவின் மீது நமக்கு (பார்வையாளர்களுக்கு) கோபமும், அவரது பிற்போக்கான நம்பிக்கைகளின் மீது வெறுப்பும் ஏற்படும்.
_
ஆனால், திரைப்படம் எடுக்கப்பட்ட காலகட்டத்துக்கு முன்னர், (1956-இல்) குழந்தைத் திருமணமும், மாப்பிள்ளையாகும் சிறுவன் நோய்வாய்ப்பட்டு எதிர்பாராமல் இறந்து போனால், அந்த சிறுமி வாழ்நாளெல்லாம் விதவையாகப் பூவும், பொட்டும், மகிழ்ச்சியும் இன்றி, துன்பத்தில் உழல வேண்டும் என்பதும் தான் மனுதர்மம் உருவாக்கி வைத்திருந்த பண்பாட்டுச் சூழல். அந்தப் பழமைவாத சிந்தனையின் மீது, `ராஜா ராணி’ திரைப் படத்தின் வசனங்கள் சவுக்கடிபோல அமைந் திருக்கும். திரைப்படத்தில் இடம்பெற்றுள்ள இரண்டு நாடகங்களுக்காக, கலைஞர் எழுதிய உரையாடல்கள் இன்றும் உயிரோட்டமாக பேசப்படும் அதிசயத்தைக் காணலாம்.

`சாக்ரடீஸ்' நாடகத்தில் இடம்பெறும், ``ஏற்றமிகு ஏதேன்ஸ் நகரத்து எழில்மிக்க வாலிபர்களே! நாற்றமெடுத்த சமுதாயத்தில் நறுமணம் கமழ்விக்க, இதோ சாக்ரடீஸ் அழைக்கிறேன். ஓடிவாருங்கள், ஓடிவாருங்கள்’’ என்று தொடங்கும் வசனம், அன்றைக்கு பெரியாரை நினைவூட்டும் அரசியலாக இருந்தது.
_
சாக்ரடீஸ்: “புதிதாக நான் என்ன சொல்லப் போகிறேன்? உன்னையே நீ எண்ணிப் பார்! எதையும் எதற்காக? ஏன்? எப்படி? என்று கேள், அப்படிக் கேட்டதால்தான் சிலை வடிக்கும் இந்தச் சிற்பி சிந்தனைச் சிற்பியாக மாறினேன். அவர் சொன்னார், இவர் சொன்னார் என்று நம்பி அறிவிழந்து தடுமாற்றம் அடைய வேண்டாம். எவர் சொன்ன சொல்லானாலும், அதனை உந்தன் இயல்பான பகுத்தறிவால் எண்ணிப் பார்ப்பாய். அதைத்தான் உனக்கும் இந்த நாட்டுக்கும் சொல்ல விரும்புவது. விசம் அழைக்கிறது என்னை! இந்தக் கிழவன் கிரேக்க நாட்டு இளைஞர்களைக் கெடுப்பதாக யாராவது உண்மையாக, உளமார நினைத்தால், அவர்கள் என்னை மன்னிக்கட்டும் வருகிறேன், வணக்கம். ஏ, ஜெகமே! சிந்திக்கத் தவறாதே உன்னையே நீ அறிவாய்! உன்னையே நீ அறிவாய்!” _என்று சாக்ரடீஸ் சாலையில் நின்று பேசுவது, பெரியாரன்றி வேறு யாரை நினைவூட்டும்?
 வந்துவிட்டான், குலக்கொழுந்து!_
அதுபோல, படத்தின் தொடக்கத்தில் இடம்பெற்றுள்ள `சேரன் செங்குட்டுவன்’ நாடகம், தமிழர்களின் காதலையும் வீரத்தையும் பேசுவதுடன் வடவர் எதிர்ப்பையும், தமிழின் சிறப்பையும் பேசும்._
சேரனின் அரண்மனையில், சேரன் செங்குட்டுவனும் (சிவாஜி) அரசி வேண்மாளும் (ராஜசுலோசனா) உரையாடிக் கொண்டிருக் கின்றனர். செங்குட்டுவன் சங்க காலத் தமிழ்த்தாய் ஒருத்தியின் வீரத்தைப் பற்றி கவிதை நடையில் எடுத்துச் சொல்லும் உரையாடல் ஒன்று, உயிரோட்டமான காவிய உரையாடல். அந்த நீண்ட வசனத்தினை சிவாஜி கணேசன் பேசுகிறார். அதன் இறுதிப்பகுதி மட்டும் இது…
_
“சேரன் செங்குட்டுவன்: .......... வந்துவிட்டான் குலக்கொழுந்து, இன்ப விளக்கு எரிந்துகொண்டே கூறுகின்றாள், எதிரிகளின் படையெடுப்பால் நம் குடும்பம் உதிர்த்து விட்ட மரமாகப் போனதடா தம்பி. கவலை இல்லை. களம் சென்றார் மாண்டார். ஆனால், இந்த நிலம் உள்ள வரையில் மானம் காப்போர் என்ற பெயர் கொண்டார். மகனே, நீயும் உன் தோளிலே பலம் உள்ள வரையில் பகையைச் சாடு பரணிபாடு, இது உன் தாய்த் திரு நாடு, உடனே ஓடு! எனத் தாவி அணைத்துத் தளிர் மகன் தன்னைச் சீவி முடித்து சிங்காரித்து, ரத்தக்காவி படிந்த வாள் கொடுத்து சென்று வா, மகனே! செருமுனை நோக்கி என்று வாழ்த்தி அனுப்பிவிட்ட திருவிடத்துக்காட்சி தன்னைப் போற்றிப் பாடாதார் உண்டோ திருமகளே! இப்பூவுலகில்?’’ என நீளும் அந்த உரையாடல்._
வரலாற்றை அறிதல், பண்பாட்டுப் பெருமையைப் பேசுதல் மட்டுமல்ல; பிற்போக்குக் கருத்துகளை சாடும் புரட்சிகரமான வசனங்களும் படத்தில் இருக்கின்றன.

ராஜாவைக் காதலிப்பதைத் தனது தந்தை ஞானக்கண்ணுவிடம் தயங்கித் தயங்கி ராணி (பத்மினி) தெரிவிக்கும் காட்சியைப் பார்க்கலாம்._
நாயகியின் தந்தை ஞானக்கண்ணு, தன் மகள் குழந்தைத் திருமணம் செய்தவள் என்பதை விளக்கும் காட்சியில், ஞானக்கண்ணு ஒரு பெட்டிக்குள், பெட்டியை எடுத்து, அதில் இரண்டு குழந்தைகள் கழுத்திலே மாலை போட்டுக் கொண்டு இருப்பதைக் காட்டி ``நீ விதவையம்மா, விதவை, பால்ய விதவை’’ என்பார்._
ராணி: விதவையா? அப்பா விண்ணோக்கி வளர்ந்த என் ஆசைக் கோட்டையை ஒரு நொடியில் தகர்த்துத் தூளாக்கி விட்டீர்களே அப்பா. அரும்புப் பிராயத்திலே என் வாழ்வை அழித்துவிட்டு, சாறற்றச் சக்கையாக இந்தச் சடலத்தை ஏனப்பா உலவவிட்டீர்கள்? அறியாப் பருவத்திலே கல்யாணம், தாலி கட்டியவன் இறந்து போன நேரத்தில் நான் தவழ்ந்து கொண்டிருந்தேன். அதற்குத் தண்டனை இப்போதா? சரிதானா அப்பா இந்தத் தீர்ப்பு? என அப்பாவுக்கும் மகளுக்கும் நீண்ட வாதம் நடைபெறும்.
_
``தாலி கட்டியவன் இறந்துபோன நேரத்தில் நான் தவழ்ந்து கொண்டிருந்தேன்’’ என்ற தனது ஒற்றை வசனத்தின் மூலம் பெண் இனத்தின் மீது சுமத்தப்பட்டிருந்த நூற்றாண்டு காலக் கொடிய வழக்கத்தினை உணர்த்தி விடுவார் கலைஞர்.
 மறுமணத்துக்கு சம்மதம்!
 _
அதேபோல, ராணியின் மீதான தனது இச்சையின் காரணமாக, நாயகன் ராஜாவிடம் இருந்து ராணியைப் பிரித்துவிட வேண்டும் என்ற தீய எண்ணத்தில், ராணி ஒரு விதவை என்கிற செய்தியை ராஜாவிடம் போய் பாபு சொல்லும் காட்சியில் பாபுவுக்கும் ராஜாவுக்கும் இடையில் நடைபெறும் உரையாடலில்..._
``ராஜா: பாபு, ராணி விதவையாகத்தான் இருக்கட்டுமே அதனால் என்ன? பொன்மணியும் பூப்பொட்டும் போய் விடலாம். என் கண்மணியின் இருதயத்தின் இளமை தன்னை விதவைக்கோலம் விழுங்கியதுண்டோ?_
பாபு : அப்படியானால் உன் மனம்?
ராஜா: மறுமணத்திற்குச் சம்மதிக்கிறது. ஆமாம், மறுமணத்திற்குச் சம்மதிக்கிறது. _ என்று ராஜா சொல்கிறான்.
_
இந்த இடத்தில்தான், கலைஞர் என்றைக்கும் பெரியாரின் மாணவர், மானமுள்ள சுயமரியா தைக்காரர் என்பதைத் தனது வசனத்தின் மூலம் மீண்டும் எடுத்துக் காட்டுகிறார்.
_
கலைஞரின் அறிவாற்றலை நினைக்கும்போது மலைப்பாக உள்ளது. ஒரே மனிதர் எப்படி இத்தனை துறைகளில் புலமை பெற்று விளங்க முடியும்? ஒரே படத்தில் சங்க இலக்கியத்தில் உச்சத்தைத் தொட்டு கவிதை நடையில் வசனம் எழுதும் அதே நேரம், கிரேக்கத் தத்துவ ஞானி சாக்ரடீசின் தத்துவத்தை, பெரியார் தத்துவத்துடன் இணைத்து மிக நுணுக்கமாக மக்களுக்குப் புரியும்படி எளிமையாக அளிக்கிறார்.
_
கலைஞர், பெரியாருக்கு எழுதிய அந்த வசனம் கலைஞருக்கும் பொருந்தும். ஆம், இன்னும் ஆயிரம் ஆண்டுகள் தேடினாலும், இன்னொரு கலைஞர் நமக்குக் கிடைக்கப் போவதில்லை.
_
**...காட்சி விரியும்**

அண்மைய தலைப்புகள்

எழுத்தாளர்கள்

கெளதம் ராஜ்

ந. வினோத்குமார்

பிரகாசு

கோவி. லெனின்

சுகுணா திவாகர்

நீரை. மகேந்திரன்

மகிழவன்

பன்னீர் பெருமாள்

எஸ்.ஏ.எஸ்.ஹபிசுல்லா

குமரன்தாஸ்

முரசொலி பாசறைக் குழு

தமிழ் கா.அமுதரசன்

வெற்றிச்செல்வன்

வீ.மா.ச.சுபகுணராஜன்

மதுபாலன் வேல்சாமி