சமீபத்தில், தொலைக்காட்சி விவாத மொன்றில் இந்திய சிறுபான்மையினர், குறிப்பாக இஸ்லாமியர்கள் குறித்து விஷத்தைக் கக்கினார் ஒருவர். அவரது கருத்திற்கு எதிராக நிகழ்ச்சியின் நெறியாளரே வெகுண்டு எழுந்ததைப் பலரும் பார்த்திருப்போம். வலதுசாரி போர்வையுடன் கலந்துகொண்ட அந்த நபரின் கருத்து, 1947-ஆம் ஆண்டு சுதந்திர இந்தியா மற்றும் சுதந்திர பாகிஸ்தான் பிரிவினையின் போது நிகழ்ந்த வரலாற்றுச் சம்பவங்களை விமர்சித்தது.
_
நெறியாளர் மட்டுமல்ல, கலந்து கொண்டவர்களும் அவரின் கருத்தைத் திரும்பப்பெற வேண்டுமென அழுத்தம் கொடுத்தனர். இப்படியான திரிபுவாத கருத்துகள் முழுக்க முழுக்க, நாட்டின் இறையாண்மையைச் சீர்குலைக்கும் என கண்டனக்குரலும் எழுப்பினர்.
இஸ்லாமியர்கள் இந்நாட்டின் குடிமக்கள், அவர்களுக்கும் நாட்டின் அனைத்து உரிமைகளும் உள்ளது என்கிற கருத்தை ஒருமனதாக அழுத்தமாக முன் வைத்தனர் அனைத்து பங்கேற்பாளர்களும். ஆனால், வலதுசாரி என்பவர்களின் குரலோ மத நல்லிணக்கத்துக்கு எதிராக, ஒற்றை மதத்தன்மை கொண்டதாக இருந்தது.

அந்த ஒற்றை மதத் தன்மைக்கு எதிராக, தமிழ்நாட்டில் எழும் ஒருமித்த குரல் இன்று நேற்று உருவானது அல்ல. நூறு ஆண்டு கால திராவிட இயக்கம் உருவாக்கிய சிறுபான்மை மக்களின் மீதான அக்கறையினால் எழும்பிய குரல். சமத்துவ சமூகநீதி அரசியலின் விளைவுகளாக உருவானவை எனலாம். திராவிட இயக்கத்தின் தாக்கத்தால் உருவான அரசியல் போக்குதான் தமிழ்நாட்டு மக்களைப் பண்பட்டவர்களாக, பகுத்தறியும் தன்மை கொண்டவர்களாகவும் மாற்றியிருக்கிறது.
_
இந்திய சுதந்திரத்துக்குப் பின்னர் பல அரசியல் உரிமைகள் மற்றும் சலுகைகள் மறுக்கப்பட்டுவந்த சிறுபான்மையினர் பிரதிநிதித்துவத்துக்காகவும், அவர்களது உரிமைகளுக்காகவும், முஸ்லிம், கிறிஸ்தவ அமைப்புகளுடன் இணைந்து குரல்கொடுத்த இயக்கம் திராவிட இயக்கம். தந்தை பெரியார், பேரறிஞர் அண்ணா, முத்தமிழறிஞர் கலைஞர் எல்லோருமே சிறுபான்மை மக்களுக்கு இடர் வந்தபோதெல்லாம் அவர்களின் உடன் நின்றவர்கள்.
நம்பிக்கைகள் வேறு வேறாக இருந்தாலும், இனமாக, மொழியாக, மதச்சிறுபான்மையினராக அவர்களுக்கு உரிய இடமளித்து, ஒன்றாகவே இருந்து வருகின்றனர் தமிழ்நாட்டு மக்கள். வெவ்வேறு நம்பிக்கைகள் கொண்ட மக்களின் ஒற்றுமை உறவினை ,பிரிவினை சக்திகள் துண்டாட முயற்சி செய்தாலும், கடந்த நூறு ஆண்டு வரலாற்றில், தமிழ்நாட்டில் இஸ்லாமியர்கள், கிறிஸ்தவர்கள் மீதான பிரிவினை வெறுப்புப் பிரச்சாரம் எடுபட்டதில்லை.
_
பல மாநிலங்களில் இஸ்லாமியர்கள், கிறிஸ்தவர்கள் மீது பல்வேறு விதமான தாக்குதல்களுடன் ஒப்பிடுகையில், தமிழ்நாடு என்றென்றைக்கும் அனைத்து மக்களுக்குமான குறிப்பாக, சிறுபான்மை மக்களை அரவணைத்துச் செல்லும் மாநிலமாக உள்ளதை அனைவரும் ஒப்புக் கொள்ளத்தான் வேண்டும்.

தமிழ்நாட்டின் எங்கோ ஒரு மூலையில் இருக்கும் பள்ளிவாசலில் அமர்ந்து செல்லும் பிற மத யாத்ரீகர்களைப் பார்க்கலாம். மிகச் சமீபத்தில் சபரிமலை ஐயப்பன் கோயிலுக்குச் சென்றவர்களுக்கு வழியில், இஸ்லாமியர்கள் தங்குமிடம், உணவு வசதிகளை அளித்து, அன்போடு வழியனுப்பியதை அறிந்திருப்போம். `கோயிலுக்கு சீர்வரிசை’ என சுமந்து வந்த இஸ்லாமிய உறவுகளை ஆரத்தழுவிய பிற ஏனைய சமூக உறவுகளையும், நாம் திராவிட நிலம் முழுமைக்கும் காணலாம்.
_
இப்பண்பினைச் சகித்துக்கொள்ள முடியாத சிலர் பல வகைகளிலும் இந்த ஒற்றுமையைக் குலைக்க முயற்சி செய்து வருகின்றனர். ஆனால், இந்த பண்பாட்டுப் பிணைப்பினை எளிதாக உடைத்துவிட முடியாது. ஏனென்றால், கடந்த 75 ஆண்டுகளில் இந்த ஒற்றுமை அரசியலை மக்கள் மனதில், ஆழ விதைத்துள்ளன திராவிட இயக்கங்கள். குறிப்பாக, திராவிட முன்னேற்றக் கழகம்.
நீதிக்கட்சி தொடங்கி, இன்றைக்கு `திராவிட மாடல் நாயகர்’ நமது முதலமைச்சர் வரையில் தலைவர்கள் முன்னெடுத்துச் செல்லும் `எல்லோருக்கும் எல்லாம்’ என்கிற சமூகநீதிச் சிந்தனையின் மூலம் இந்நிலத்தைப் பண்படுத்தி வந்துள்ளனர்.

திராவிட இயக்கங்களுக்கும் இஸ்லாமிய, கிறிஸ்தவ சமூகங்களுக்குமான உறவென்பது நீடித்து நிற்பது. தந்தை பெரியாரும் ,பேரறிஞர் அண்ணாவும், முத்தமிழறிஞர் டாக்டர் கலைஞரும் கலந்துகொள்ளாத மிலாது நபி விழாவைப் பார்க்கவே முடியாது. அவர்களின்றி மிலாது விழா நிறைவு பெறாது என்பதையும் அந்த மக்கள் அறிவர். இஸ்லாமியத் தலைவர்களுடன் கலந்துரையாடி அரசியல் பேச மிலாது நபி மேடைகளும் வழியமைத்தன.
_
இஸ்லாத்தின் சிறப்பைப் பற்றி பேசும்போதே முஸ்லிம்களிடையே நிலவும் மூட நம்பிக்கைகளை சீர்திருத்துவதன் அவசியத்தையும், வலியுறித்தி வந்தவர்கள்தான் பெரியாரும், அவர் வழிவந்த அண்ணா, முத்தமிழறிஞர் உள்ளிட்ட நம் திராவிடத் தலைவர்களும். இதன் வழியாக இஸ்லாமிய சமூகமும் பகுத்தறிவு –சுயமரியாதை- சமூகநீதி பாதைகளில் பயணித்தன.

“என்னை உருவாக்கியதில் தந்தை பெரியார் நடத்திய 'குடி அரசு' இதழைப் போலவே 'தாருல் இஸ்லாம்' என்கிற இதழுக்கும் முக்கிய பங்கு உள்ளது” என தலைவர் கலைஞரே பதிவு செய்திருக்கிறார். 'தாருல் இஸ்லாம்' இதழை நடத்தி வந்த நூருல் ஷா, திருக்குர் ஆனை அரபியில் இருந்து தமிழில் மொழிபெயர்க்க முயற்சித்தவர். தமிழ்நாடு பள்ளி வாசல்களில் தொழுகைக்குப் பின்னரான வழிபாட்டைத் தமிழ் முஸ்லிம்களுக்கு புரியும் வகையில் தமிழில் நடத்த வேண்டும் என இஸ்லாமிய சமூகத்திடையே சீர்திருத்தத்தில் ஈடுபட்டவர்.

கலைஞரின் வரலாற்றில் கருணை ஜமால் அவர்களை எழுதாமல் விட முடியாது. அதுபோல கலைஞரை சேலம் மாடர்ன் தியேட்டருக்குப் பரிந்துரை செய்து அனுப்பி வைத்தவர் கவிஞர் கா.மு.ஷெரிப். இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தில் முன்னணியில் நின்றவர் கண்ணியத்திற்குரிய காயிதே மில்லத் அவர்கள். தமிழைத் தேசிய மொழியாக்க அரசியல் நிர்ணய சட்ட சபையில் அவர் முன்வைத்த நிகழ்வு கழகத்துக்கும் முஸ்லிம்களுக்குமான உறவைச் சொல்பவை.
_
கழகத்தின் தூண்களாக இருந்த சிறுபான்மைச் சமூகத்தில் இருந்து வந்த தலைவர்களின் கழகப்பிணைப்பைச் சொல்வதன் மூலம் சிறுபான்மை மக்கள் இணைந்து பயணிக்க வேண்டிய அரசியல் இயக்கமாக கழகமே உள்ளது என்பதையும் புரிந்து கொள்ள முடியும். பேரறிஞர் அண்ணா, முத்தமிழறிஞர் கலைஞர் இருவரோடும் கழகத்தின் தொடக்க காலத்தில் இருந்தே இணைந்து பயணித்தவர் கழகத்தின் போர்க்குரல் நாகூர் ஹனீபா.

கலைஞர் முதலமைச்சரானபோது அவர் வகித்து வந்த பொதுப் பணித்துறையையும், கழகத்தின் பொருளாளர் பொறுப்பையும் சாதிக் பாட்சாவிடம் ஒப்படைத்தார். இடி,மின்னல் மழை எனப் போற்றப்பட்டவர்களில் ஒருவர் ரகுமான்கான். இப்படி திராவிட இயக்க அரசியலை ஏற்றுக்கொண்டு பயணித்த சிறுபான்மையினத் தலைவர்கள் என்றும் நம் பெருமைக்குரியவர்கள். தமிழ்நாட்டில் திராவிடம் என்கிற கருத்தாக்கம் அவர்களையும் உள்ளடக்கியதுதான்
_
இந்திய ஜனநாயகத்தில் இஸ்லாமிய கிறிஸ்தவ மக்களுக்கு எப்போதெல்லாம் இடர் வந்ததோ, அப்போதெல்லாம் முதலில் குரல் கொடுத்தவர் முத்தமிழறிஞர் கலைஞர்தான்.
கண்ணியமிகு காயிதே மில்லத் மறைவதற்கு முன், கலைஞரின் கைகளைப் பற்றி ``இந்த சமுதாயத்தை நீங்கள் பார்த்துக் கொள்வீர்கள் என்கிற நம்பிக்கையுடன் கண் மூடுகிறேன்’’ என்றார். ஆம், அந்த நம்பிக்கையைத் தமிழ் இஸ்லாமிய, கிறிஸ்தவச் சமூகங்கள் திராவிட இயக்கத்துடன், கழகத்துடன் கொண்டிருக்கும் அந்த நம்பிக்கையை உறவின் ஆழத்தை இன்னும் நெருக்கமாக உணர வைக்கும் முயற்சிதான் இந்தத் தொடர்.

தமிழ் இஸ்லாமிய, கிறிஸ்தவச் சமூகங்கள் திராவிட இயக்கத்துடன், கழகத்துடன் கொண்டிருக்கும் அந்த நம்பிக்கையை உறவின் ஆழத்தை இன்னும் நெருக்கமாக உணர வைக்கும் முயற்சிதான் இந்தத் தொடர்.

WhatsApp Image 2025-03-05 at 7.00.19 PM.jpeg

மைனாரிட்டி தி.மு.க.- புதிய தொடர்!

``ஜனநாயகம் என்பது மத, மொழி, இன, பாலின ரீதியாக சிறுபான்மையாக இருக்கும் மக்களை, பெரும்பான்மையினர் எப்படி நடத்துகிறார்கள் என்பதில்தான் இருக் கிறது’’உலகம் முழுவதும் ஜனநாயகத்துக்கான அடிப்படைக் கோட்பாடு இதுவே. இத்தகைய கோட்பாடுகளைக் கொண்டு நிறுவப்பட்ட கழகம் நம்முடையது.
_
கடந்த நூறு ஆண்டுகால தமிழக வரலாற்றி னைப் புரட்டினால், சமூகநீதி பேசும் அரசி யல் இயக்கமாக உதித்த நீதிக்கட்சி தொடங்கி, இன்றுவரையிலும் சிறுபான்மை மக்கள் மீது திராவிட இயக்கங்கள் கொண்டிருக்கிற சமூக பாதுகாப்பு அரண், அந்தக் கோட்பாட்டு அடிப்படையிலானதுதான் என்பதை, நாம் உணரமுடியும்.

கடந்த 2006-11 வரையிலான ஆட்சிக் காலத்தில் கழகத்தின் ஆட்சியை `மைனாரிட்டி அரசு’ என எதிர்க்கட்சியினர் விமர்சனம் வைத்தபோது, `ஆமாம், இது மைனாரிட்டி அரசுதான்’ என விமர்சனங்களைப் புறந்தள்ளி விட்டு, அனைத்து மைனாரிட்டிகளையும் காக்கும் அரசாக நல்லாட்சி வழங்கினார் முத்தமிழறிஞர் கலைஞர். மத, இன, மொழி, பாலின வகையில், அனைத்து சிறுபான்மையினர் தரப்பையும் அரவணைத்துச் செல்லும் அரசியல் இயக்கமாக இன்று இந்தியாவிலேயே கழகம் மட்டும்தான் உள்ளது.
_
உலகின் வல்லரசு நாடுகளில் ஒன்றான, அமெரிக்காவிலே பாலின சமத்துவம் குறித்த கண்ணோட்டம் பாரபட்சமானதுதான் என்பதை, சமீபத்தில் அமெரிக்க அதிபர் டொனால்டு டிரம்ப் பதவியேற்பிலேயே அறிந்தோம். கருப்பு- வெள்ளைப் பாகுபாடு மட்டுமல்ல; ஆண்- பெண் இரண்டு இனம் மட்டுமே அங்கீகரிக்கப்படும் என ஒரு நாட்டின் அதிபரே சொல்லும் அளவுக்கு, அங்கு ஜனநாயகம் கேலிக்கூத்தாகியிருக்கிறது. ஆனால், தமிழ்நாட்டில் ஆண்- பெண் தவிர, பாலின சிறுபான்மையினரான `திருநர்’ சமூகத்துக்கும் சமத்துவத்தை நிலைநாட்டும் அரசாக தி.மு.கழக ஆட்சி நடந்து கொண்டு இருக்கிறது. அவர்களுக்கு `திருநர்’ என மதிப்புமிக்க அடையாளப் பெயர் அளித்தவர், நமது சமத்துவத் தலைவர் கலைஞர்தான்.

யார் சிறுபான்மையினர், அவர்களை எப்படி வரையறுப்பது என்பதைப் புரிந்து கொள்வதன்மூலம், நமது ஜனநாயகத் தன்மையை, நாம் சோதித்துப் பார்த்துக் கொள்ள முடியும்.    _
கடந்தகால தமிழ்நாட்டின் வரலாற்றில் பிரிட்டிஷார் வருவதற்கு முன்னும், பிரிட்டிஷ் ஆட்சி காலத்திலும் யார் சிறுபான்மையினராக அடையாளம் காணப்பட்டனர், அவர்களின் நிலைமை என்ன என்பதைப் புரிந்துகொண்டால், நாம் இன்றைக்கு அடைந்துள்ள அரசியல் வளர்ச்சியை உணர்ந்து கொள்ள முடியும்.
_
ஆம், அன்றைய கால கட்டத்தில் மத ரீதியாக முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்தவர்கள் மட்டும் சிறுபான்மையினர் என்று சொல்ல முடியாமல், இந்து உயர்சாதியினர் என சொல்லப்படுவோர் தவிர, அனைத்து சாதி யினருமே சிறுபான்மை யினர்தான் என்கிற வகை யில், ஒடுக்குமுறைகள் இருந்தன. வர்ண அமைப் பின்படி ஒடுக்கப்பட்ட பட்டியலின மக்கள் மட்டும் உரிமைகளை இழந்தவர்களாக இல்லை. பிற்படுத்தப்பட்ட, மிகப் பிற்படுத்தப்பட்ட சாதிப் பிரிவினர் அனைவருமே சிறுபான்மை யினர் என்கிற வகையில்தான் வர்ணக் கோட்பாடு வரையறுத்து வைத்திருந்தது. இன்னும் குறிப்பாகச் சொல்லவேண்டுமெனில், இந்து உயர் சாதிப்பிரிவின் பெண்கள்கூட சிறுபான்மையினர்தான் என்கிற வகையில், உயர் சாதி ஆணாதிக்கப் பெரும்பான்மை அனைவரையும் அடக்கி வைத்திருந்தது.

இவர்கள் அனைத்து வகையிலும் ஒடுக்கப் பட்டவர்களாக இருந்தனர். அரசுப் பணிகளில் போதிய பிரதிநிதித்துவம் கிடையாது. அல்லது குறிப்பிட்ட சாதியினர் குறிப்பிட்ட வேலைதான் செய்ய வேண்டும் என்று ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது. கல்வி பெறுவதிலும் பல கட்டுப்பாடுகள் இருந்ததை அறிவோம். அந்த வரம்புகளை மீறுபவர்களுக்குக் கடும் தண்டனைகளையும், உயர்சாதி ஆணாதிக்கம் ஏற்பாடு செய்திருந்தது.
_
அப்படியான ஒடுக்குமுறைக்கு எதிராக, அன்றைய சென்னை மாகாணத்தில் கிளர்ந்த இயக்கம்தான் நீதிக்கட்சி. அனைவருக்குமான உரிமைகளை முன்னிறுத்தியதுடன், கல்வி வேலைவாய்ப்புகளில் வகுப்புவாரியான உரிமைகளைக் கேட்டு ஒடுக்கப்பட்டவர்களுக்குக் குரல் எழுப்பும் இயக்கமாக நீதிக்கட்சி, அரசியல் அரங்கில் முன்னிலைக்கு வந்தது. நீதிக்கட்சி ஆட்சி அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றிய பின்னர்தான், `அனைவரையும் உள்ளடக்கியது தான் ஜனநாயகம்’ என்கிற அரசியலும் மக்களுக்குத் துலக்கமாகத் தெரியத் தொடங்கியது.

இந்தியா சுதந்திரம் பெற்றதற்குப் பிறகு, யார் சிறுபான்மையினர் என்பது குறித்த பார்வைகளில் நிறைய மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. பெரும்பாலும், மத அடிப்படையில் சிறுபான் மையாக இருப்பவர்கள்தான், சிறுபான்மை யினராகக் கருதப்படுகின்றனர். யார் சிறுபான்மையினர் என்று கேள்வி எழுப்பினால், இந்தியாவில் முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்துவர்கள், சீக்கியர்கள், பெளத்தர்கள், பார்சிகள் ஆகிய ஐந்து மதத்தினருக்கு சிறுபான்மை அந்தஸ்து இருந்து வருகிறது. 2014 -ஆம் ஆண்டு ஜனவரி முதலாக சமண மதத்தினருக்கும் தேசிய அளவில் சிறுபான்மையின அந்தஸ்து வழங்கத் திட்டமிடப்பட்டது. அதாவது யாரெல்லாம் இந்து என்கிற பிரிவில் இல்லையோ, அவர்கள் சிறுபான்மையினர் என்கிற அடையாளம் உருவானது.
_
இந்திய குடியரசின் குடிமக்களுக்கு, இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் உறுப்பு -25 (1 ) இன் படி மதச்சுதந்திரத்தை அனுபவிக்கவும், கடைப்பிடிக்கவும், பரப்பவும் சம உரிமை உண்டு. சிறுபான்மையினருக்கு தங்கள் கலாச்சாரத்தைக் காத்துக்கொள்ளவும், கல்வி நிலையங்களை அமைத்துக்கொள்ளவும், நிர்வாகம் செய்யவும் உரிமை உள்ளது என்பதையும், நாம் புரிந்துக்கொள்ள வேண்டும்.

வர்ணாசிரமத்தால் ஒடுக்குமுறைகளைச் சந்தித்த சாதிகளும், இந்து என்கிற ஒற்றை அடையாளத்தை உருவகித்துக் கொண்டு, பெரும்பான்மைவாதம் பேசத் தொடங்கினர். அதனடிப்படையில், உருவாக்கப்பட்ட பிரச்சாரங்களால் இன்றைக்கும் இந்திய அளவில் பல மாநிலங்களில் இஸ்லாமியர்கள் உள்ளிட்ட சிறுபான்மையினர் மீது, பல்வேறு விதமான தாக்குதல்கள் நடத்தப்படுகின்றன.
_
சிறுபான்மையினர் மீது நிகழ்த்தப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் இந்த வெறுப்பரசியலுடன் ஒப்பிடுகையில், தமிழ்நாடு என்றென்றைக்கும் அனைத்து மக்களையும் அரவணைத்துச் செல்லும் மாநிலமாக உள்ளதை அறியமுடியும். இங்கு, இஸ்லாமியர்களையோ கிறிஸ்துவர் களையோ அந்நியர்களாகப் பிரித்துப் பார்க்கும், அரை பக்குவம் கொண்டவர்களாக மக்கள் இல்லை. நம்பிக்கைகள் வேறு வேறாக இருந்தாலும், இனமாக, மொழியாக, மதச் சிறுபான்மையினராக அவர்களுக்கு உரிய இடமளித்து ஒன்றாகவே இருந்து வருகின்றனர். எல்லோரையும் சமமாகப் பார்க்கும் இந்த பார்வைதான் கடந்த நூறு ஆண்டுகளில் திராவிட இயக்கம் சாதித்த சமத்துவம், சமூகநீதி அரசியலின் விளைவுகள் எனலாம்.

இதைத்தான் இன்றைக்கு இந்தியா கற்றுக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது பெரும்பான்மை மக்களுக்கு இணையான உரிமைகளையும், சுதந்திரத்தையும், இங்குள்ள சிறுபான்மை மக்களும் பெற வேண்டும், அவர்களின் சுயமரியாதை காக்கப்பட வேண்டும்” என அன்று காந்தி வலியுறுத்தியபோது, அவரை எதிர்த்து விமர்சனங்களையும் குற்றச்சாட்டு களையும் முன்வைத்ததுடன், அவரை துப்பாக்கிக் குண்டுக்கு இரையாக்கியவர்கள், இன்றும் சிறுபான்மையினர் பாதுகாப்புக்கு அச்சுறுத்தலாக நிற்கின்றனர்.
_
இந்திய ஒன்றியத்திற்கே ஜனநாயக மாண்பு களைப் பாதுகாப்பதில் முன்னோடியாக இருக்கும் நம்முடைய கழகத்துக்கு எதிராகவும், அவர்கள்தான் நிற்கின்றனர் என்பதைப் புரிந்துகொள்வது இன்றைய காலத்தின் உடனடித் தேவையாக இருக்கிறது.
_
**...நீளும்**


தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுபூர்வமான உறவையும்
உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்

WhatsApp Image 2025-03-12 at 4.24.22 PM.jpeg

யார் சிறுபான்மையினர்? இந்திய ஒன்றியத்திற்கே பாடமெடுத்த கழகம்!

ஒவ்வொரு ஆண்டும் இஸ்லாமிய மக்கள்  ரம்ஜான் மாதத்தில் நோன்பு கடைபிடித்து வருகின்றனர். குறிப்பாக, இந்த ரம்ஜான் மாதத்தில் வெள்ளிக் கிழமைகளில் அதிகளவிலான இஸ்லாமிய மக்கள் மசூதிகளுக்குச் சென்று தொழுகை நடத்துவது  வழக்கம். இந்நிலையில்  இந்துக்கள் கொண்டாடும் `ஹோலி பண்டிகை’ யும்,  முஸ்லிம்கள் கொண்டாடும் `ரமலானின் ஜூம்மா நோன்பு’ம் கடந்த வாரத்தில் ஒரேநாளில் வட மாநிலங்களில் கொண்டாடப் பட்டது. இந்தக் கொண்டாட்டம்  பீகார், உத்தரப்பிரதேசம், மத்தியப்பிரதேச மாநிலங்களில் பெரும் பதற்றத்தையும், அச்சத்தையும் உருவாக்கி இருக்கிறது.
_
ஹோலி பண்டிகை வருடத்திற்கு ஒருமுறை வரும். ஆனால், வெள்ளிக்கிழமை தொழுகை என்பது வருடத்திற்கு 52 முறை வரும், ஆகவே, ஹோலியின் வர்ணங்களை விரும்பாதவர்கள் அன்றைய நாளில் வீட்டுக்குள்ளேயே இருக்க வேண்டும் என்று வெறுப்பைக் கக்கினர் பா.ஜ.க. பிரமுகர்கள். அந்தக் கருத்தை, அப்படியே பிரதிபலித்தார் உ.பி. முதல்வர் ஆதித்யநாத்.



தவிர, உ.பி., பீகார், மத்தியப்பிரதேசம் உள்ளிட்ட மாநிலங்களில், பல்வேறு பகுதிகளில் மசூதிகளைத் திரையிட்டு மூட வேண்டிய நெருக்கடிகளையும் சந்தித்தனர் இஸ்லாமிய மக்கள்.
பதற்றமான இடங்களில் இரண்டு மத நிகழ்வுகளும், சுமூகமாக நடைபெற முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டிய காவல்துறையோ சில இடங்களில்  வேடிக்கை பார்த்தது. மசூதிகளின் வாசலில் ஹோலி கொண்டாட அனுமதித்ததுடன், மதவெறி ஊட்டப்பட்டவர்கள், மசூதியை இடிப்பதற்குச் சூளுரைத்துச் சென்றதையும் வேடிக்கை பார்க்கும் நிலையில் இருந்தனர்.
_
பல ஆண்டுகளாக மதங்களைக் கடந்து கொண்டாடப்பட்டு வரும் ஒரு பண்டிகையை வைத்து, இன்று, மக்கள் மனதில் பிளவினை உருவாக்கத் துடிக்கின்றன, `சங் பரிவார்’ அமைப்புகள். இன்று, நேற்றல்ல, அதன் தொடக்கக் காலம்தொட்டே மதவழிபாடுகளை வைத்து, பிரிவினைச் சிந்தனையை மக்களிடம் விதைத்துக் கொண்டே இருக்கின்றனர்.
_
இப்படியானச் சூழலில்தான் சிறுபான்மையினர் வழிபாட்டு உரிமைகளைக் காப்பதில் தமிழ்நாடும், திராவிட இயக்கங்களும், குறிப்பாகக் கழகமும் கொண்டிருக்கும் உறுதிப்பாட்டினை நாம்  உயர்த்திப் பிடிக்க வேண்டி இருக்கிறது.

1967-ஆம் ஆண்டு பேரறிஞர் அண்ணா  முதலமைச்சராகப்  பொறுப்பேற்றிருந்த நேரம். சென்னையை அடுத்த  அச்சிறுப் பாக்கத்தில்  பள்ளிப்பேட்டை  என்கிற இடத்தில், இஸ்லாமியர்கள் தொழுகைக்காக பள்ளிவாசல் எழுப்புவதற்கு அங்குள்ள சிலர் எதிர்ப்பு தெரிவிக்க, இருதரப்பினருக்கும் மோதிக்கொள்ளும் பதற்றமான சூழல் ஏற்பட்டது.  ரமலான் நாளுக்கு  முந்தைய நாள்; இஸ்லாமியர்கள் தங்கள் வழிபாட்டு உரிமையை விட்டுவிடக்கூடாது  என முனைப்பு காட்டுகின்றனர்.

மதவாத சிந்தனைகொண்டவர்கள் நிற்க, சிறுபான்மையினர் உரிமைக்காக  கண்ணியத்திற்குரிய காயிதே மில்லத் அவர்களின் மகன் மியாகானின் தலைமையில் சிறுபான்மையினர் கூடியிருந்தனர்.
_
அன்று நள்ளிரவு நேரத்தில், அந்த கிராமத்தில் காவல்துறையினர் வாகனங்களில் வந்து இறங்குகின்றனர்.  கலவரச் சூழலைக் கட்டுப்படுத்த வந்த காவலர்களாக இருக்கலாம் என நினைத்திருந்த நேரத்தில், அந்த வாகனங்களில் கீற்றுக் கொட்டகைப் பள்ளிவாசல் கட்டுவதற்காக பொருட்களை இறக்கி வைக்கின்றனர்.
_
காலையில், ரமலான் தொழுகைக்கு முன்னர் பள்ளிவாசல்  எழுப்பப்பட்டு இருக்க வேண்டும் என்று தங்களுக்கு மேலிடத்து உத்தரவு வந்திருப்பதாக, மியாகானிடம் காவலர்கள் கூற, கூடியிருந்த அனைவருக்கும்  இன்ப அதிர்ச்சி. அந்த அதிர்ச்சி அத்தோடு முடியவில்லை.
வழிபாடு முடிந்ததும் அண்ணா அருகிலுள்ள சுற்றுலா மாளிகையில் முகாமிட்டு முன்னேற்றங்களைக் கண்காணித்து வருவதை அறிந்து மியாகான் ஆச்சர்யப்பட்டார்.
_
அந்த நேரத்தில் டெல்லியில் இருந்த காயிதே மில்லத் அவர்கள்  மியாகானை பள்ளிப்பேட்டைக்கு அனுப்பியதுடன், முதலமைச்சர் அண்ணாவுக்கு இந்தப் பிரச்சினை குறித்து கவனப்படுத்தினார். பேரறிஞர் அண்ணா உடனடியாக நடவடிக்கை எடுத்தது மட்டுமல்லாமல், கிராமத்திற்கு அருகிலும் இருந்தார். சிறுபான்மையினர் உரிமைகளில் கழகம் கொண்டுள்ள பற்றுக்கு, நமது முதல் ஆட்சிக் காலத்தில் நிகழ்ந்த அந்த சம்பவமே மிகப்பெரிய சான்றாக இருக்கும்.

அண்ணா, `இஸ்லாமை ஒரு மதமாகப் பார்க்கவில்லை மாறாக அது மனிதனை நல்வழிப்படுத்தும் ஒரு மார்க்கம்’ என்று குறிப்பிடுகிறார். மேடைகள் தோறும் முழங் கினார். `இஸ்லாம் மார்க்கம் அரபு நாட்டில் இருந்து நபிகள் வழியாக அருளப்பட்டிருந்தாலும், பழந்தமிழர்களின் சமூக அமைப்பைத்தான் வாழ்க்கை நெறியாகக் கொண்டுள்ளது’ என்பதை பேரறிஞர் அண்ணா பல மேடைகளில் பேசி இருக்கிறார்.
_
1957-ஆம் ஆண்டு அக்டோபர்7-ஆம் தேதி சென்னை, கடற்கரையில் நடைபெற்ற `மீலாது விழா’ மேடையில் அண்ணா பேசுகையில், ``நபிகளின் ஆண்டவனுக்கு இணை வைத்தல் ஆகாது என்கிற பொன்மொழி என்னை நிறையவே யோசிக்க வைத்தது. ஆண்டவனுக்கு இணையாக ஒருவரை முன்வைக்க வேண்டும் என்றால், பெருங்குழப்பம் நிலவும். இந்தக் குழப்பம் பெரும்பான்மை இந்துத்துவத்தில் நிறையவே இருக்கிறது. இந்தக் குழப்பத்தில் இருந்து விடுதலையளிக்கும் மார்க்கமாக, இஸ்லாம் இருப்பதாலேயே எங்களைப் போன்ற திராவிட இயக்கச் சிந்தனையாளர்களுக்கு இஸ்லாம் மிகவும் நெருக்கமானது’’ என்றார். அந்தச் சிந்தனையில் இருந்துதான், பெரியாரிடமிருந்து விலகியபோது நாத்திகரான அண்ணா `ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்’ என தனது தம்பிகளுக்குப் புதிய வழிகாட்டினார்.

ஆண்டவனுக்கு உருவம் கொடுத்து, அதற்கு பூசைகள் செய்து, பிறரை ஏமாற்றும் எண்ணம் கூடாது என்பதுதான், இறைக் கோட்பாடு குறித்து பேரறிஞர் அண்ணா வலியுறுத்திய நாத்திகப் பார்வை. அதைத்தான் இஸ்லாம் வலியுறுத்துகிறது என, 1962 -ஆம் ஆண்டு மார்ச்  31-ஆம் தேதி அபிவிருத்தீஸ்வரம் பள்ளிவாசலில் நடைபெற்ற நிகழ்ச்சியில் பேசும்போதும், 1965-ஆம் ஆண்டு மலேசியாவின் தமிழ் முஸ்லிம்கள் ஏற்பாடு செய்த கூட்டத்தில் பேசும்போதும் குறிப்பிடுகிறார் அண்ணா.
_
``இஸ்லாம் மார்க்கம், தமிழர் வாழ்க்கை நெறிக்கு நெருக்கமானது. சாதி வேற்றுமைகளை மறக்கச் செய்யும் மதம் என்பதால், இஸ்லாம் எனக்கு நெருக்கமாக உள்ளது’’ என்றும் குறிப்பிடுகிறார்.

இஸ்லாமியர்களுக்கும் தனக்குமான உறவினைச் சுட்டிக்காட்டும் அண்ணா, 1940-ஆம் ஆண்டுகளில் இருந்தே சிறுபான்மை மக்களுடன் நெருக்கமான அரசியல் உறவில் இருந்ததைப் பல இடங்களில் குறிப்பிட்டுள்ளார். ஒற்றுமைப் பண்பாட்டை வளர்க்கச் செய்வதுதான் கழகத்தின் பணிகளில் ஒன்றாக வரையறுக்கிறார் பேரறிஞர் அண்ணா.
_
``வடநாட்டிலே இந்து - முஸ்லிம் கலவரம், கொலை வெறியாட்டம் நடந்தபோதுகூட தென்னாட்டிலே நல்ல தோழமை நிலவியது. அப்படிப்பட்ட தோழமை உணர்ச்சியும் ஒற்றுமைப் பண்பாடும் வளரச் செய்வது தி.மு.கழகப் பணிகளில் ஒன்றாகும்’’, இது 1961-ஆம் ஆண்டில், தஞ்சை மாவட்ட சுற்றுப் பயணத்தின்போது அவர் குறிப்பிட்டது.
_
அந்தப் பணியைத்தான் அவர், முதலமைச்சரானபோது அச்சிறுப்பாக்கத்தில் நடத்திக் காட்டினார். கழகம் இன்றளவும் அந்தப் பற்றில் உள்ளதைத்தான் மதுரை சிக்கந்தர் பள்ளிவாசல் வழிபாட்டு உரிமையில் பார்த்தோம்.
_
சிறுபான்மையினருடன் கழகம் கொண்டிருந்த நெருக்கம்தான், இன்றளவும் இந்து மத வெறி ஊட்டப்பட்டவர்களால் நமது நிலப்பரப்பில் காலூன்ற முடியாமல் இருப்பதற்குக் காரணம். அவர்களை அச்சத் தோடு பின்வாங்கச்செய்யும் பேராயுதமாகவும் விளங்குகிறது. இச்சமூக நல்லிணக்கத்திற்கான ஆயுதத்தை பெரியாரும், அண்ணாவும் தங்களது இறுதிமூச்சு உள்ளவரை பேணிப் பாதுகாத்தனர். நமக்கு வழங்கிச் சென்றுள்ளனர்.
_
**...நீளும்**

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுபூர்வமான உறவையும்
உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்


WhatsApp Image 2025-03-19 at 4.36.55 PM.jpeg

``ஒற்றுமைப் பண்பாடே கழகத்தின் பணி !’’

`தீண்டாமை’, `சாதி ஒடுக்குமுறை’, `ஆரிய உயர்சாதி ஆதிக்க’த்தை காங்கிரஸ் கட்சியில் இருந்தபோதும் கடுமையாக எதிர்த்து வந்தவர் பெரியார். காங்கிரசில் இருந்து வெளியேறி சுயமரியாதை இயக்கத்தைத் தொடங்கியது, பின்னர் `நீதிக்கட்சி’, `திராவிடர் கழகம்’ என அவரது அரசியல் நிலைப்பாடுகள் அனைத்திலும், சாதி, தீண்டாமைக் கொடுமைகளுக்கு எதிராக, அன்றைய காலகட்டத்தில் அவரைப் போல தென் இந்தியாவில் இயங்கியவர்களில் ஒப்பிடத் தகுந்த தலைவர்கள் யாரும் இல்லை. 
_
அதேநேரத்தில் தீண்டாமைக் கொடுமைக்கு எதிராக, பெரியார் முன் வைத்த மாற்று என்பது, `ஒடுக்கப்பட்டோர் இஸ்லாம் மதத்துக்கு மாறினால் இழிவு நீங்கும்’ என்பது அவரது நிலைப்பாடாக இருந்தது. பெரியார் நாத்திகராக இருந்தபோதும், சாதி, தீண்டாமைக் கொடுமைகளுக்கு எதிரான ஒரு மாற்று ஏற்பாடாக இஸ்லாத்தை ஆதரித்தார்.

1947-ஆம் ஆண்டின் தொடக்கத்தில் `சாதி இழிவை ஒழிக்க, இஸ்லாம்தான் மாற்று மருந்து’ என பெரியார் பேசியபோது, நாத்திகர்களே நம்ப மறுத்தனர். `இன இழிவு ஒழிய இஸ்லாமே நன்மருந்து’ என 1947 மார்ச் மாதம் திருச்சியில் ரயில்வே அலுவலர்கள் ஏற்பாடு செய்திருந்த கூட்டத்தில் பேசுகிறார் பெரியார். `இந்து உயர்சாதி பெரும்பான்மைக் கொடூரங்களுக்கு மாற்றாக, தமிழர்கள் மானத்துடன் வாழ, மதம் மாறுவதுதான் வழி என்றால், அதற்கு இஸ்லாம் மார்க்கத்தைத் தேர்ந்தெடுங்கள்’ என்பது அன்றைக்கு பெரியாரின் வாதமாக இருந்தது.
_
``ஆரிய மதம் என்பது பல கடவுள்கள், பல ஜாதிகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. ஆனால், `இஸ்லாம் ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்’ என்ற அடிப்படையைக் கொண்டது. இந்த அடிப்படை திராவிடனுக்கு உரியது, திராவிடனுக்கு வேண்டியது’’ என்கிறார் பெரியார். அதாவது ஆரிய மதத்துக்கு முந்தைய தமிழர்களின் வாழ்வியல் நெறியுட்ன் இஸ்லாம் ஒத்துப்போகிறது என்று கருதினார் பெரியார். உலகின் எந்த நாட்டில் இருந்தாலும், அவர்கள் உடன்பிறப்பு, சம உரிமை, ஒழுக்கம் போன்ற பொது அடிப்படைகளில் ஒன்றிணை கின்றனர். இவைதான் திராவிடர்கள் தொடக்கத்தில் கொண்டிருந்த அடிப்படைப் பண்புகள் என்பது, அவரது பார்வையாக இருந்தது.
இந்து மதத்தின் பெயரால் நிகழ்த்தப்பட்டு வரும் சாதி இழிவுகளில் இருந்து, தமிழர்களை மீட்பதற்கான மார்க்கமாக இஸ்லாமைக் கருதினார்.

``எப்படியாவது மக்கள் `ஜாதிபேதம்’, `பிறவி உயர்வுதாழ்வு’, `பல கடவுள்கள்’, `உருவ வழிபாடு’ ஆகியவற்றில் இருந்து விலக வேண்டும். பார்ப்பானுக்கு அடிமையாக இருந்து இழிவுபட்டு, தலையெடுக்க முடியாமல் இருக்கும் கேட்டிலிருந்து மீள வேண்டும் என்பதைத் தவிர வேறு கருத்து ஒன்றையும் நாம் இந்தப்படிச் சொல்லவில்லை என்பதை, திராவிடர்கள் உணர வேண்டும்’’ என்றார்.
_
பெரும்பான்மை பெயரால் இந்து மதம் நிகழ்த்தி வந்த கொடூரங்களில் இருந்து விடுபட, பெரியார் நிகழ்த்திய அந்த உடைப்புதான் தமிழ்நாட்டில் விதைக்கப்பட்ட சமூக நல்லிணக்கமாக வளர்ச்சி கொள்கிறது.

சிறுபான்மை முஸ்லிம் மக்கள், இந்திய அளவில், வட மாநிலங்களுடன் ஒப்பிடுகையில் தமிழ்நாட்டில் ஆகச்சிறந்த பாரம்பரியத்தோடும் பெருமிதத்தோடும் பயணிப்பதற்கு, பெரியார் அன்று கொண்டிருந்த பார்வை அடிப்படையானது. குறிப்பாக, 1930-களுக்குப் பிறகு இந்தியாவில் மாற்றமடைந்து வந்த அரசியல் சூழலில், இந்திய முஸ்லிம்கள் தங்களை எந்த அடையாளத்துக்குள் பொருத்திக் கொள்வது என்கிற புதிய நெருக்கடிகளைச் சந்திக்கும்போது, பெரியாரும் நீதிக்கட்சியும் இங்கு முன்னெடுத்து வந்த சமூகநீதி அரசியல் களம் முஸ்லிம்களின் பிரதிநிதித்துவத்தையும் அவர்களுக்கான இடத்தையும் உறுதி செய்வதாக இருந்தது. பெரியாரின் திராவிடப் பார்வை, இஸ்லாமை சிறுபான்மையினரின் மதமாக மட்டும் பார்க்கவில்லை, `திராவிட மதமாகவும்’ அவர்களுக்கான பிரதிநிதித் துவத்தையும் கோரியது.

பிரிட்டிஷாருக்கு முன், வட இந்தியாவில் ஆட்சி அதிகாரத்தில் இருந்த முஸ்லிம்கள், பிரிட்டிஷ் ஆட்சிக்காலத்தில் தங்களை இந்திய முஸ்லிம்களாக அடையாளப்படுத்திக் கொள்ள வேண்டிய நெருக்கடி உருவானது. அதே காலகட்டத்தில் தென்னிந்தியாவில் முஸ்லிம்களின் சூழல், குறிப்பாக தமிழ்நாட்டில் முஸ்லிம்கள் மத்தியில் இரண்டுவிதமான நிலைப்பாடுகள் இருந்தன.
ஒன்று இந்திய தேசிய அடையாளத்துடன் தங்களை ஐக்கியப்படுத்திக் கொள்வது. இரண்டாவதாக நீதிக்கட்சி அரசியல் முன்வைத்த ஆரிய உயர்சாதிக்கு எதிரான நிலைப்பாடு. அதாவது திராவிட அரசியல் சார்பு நிலையை எடுப்பது.
_
இஸ்லாமியர்கள் சந்தித்த இந்த இரண்டு அரசியல் போக்குகளில், ஒரு பிரிவினர் இந்திய தேசிய அடையாளத்துடன் தங்களை இணைத்துக் கொண்டனர். இஸ்லாமியர்களில் இருந்த பணக்காரர்கள் (Elite) இந்திய தேசிய அடையாளத்துடன் தங்களை வெளிப்படுத்திக் கொள்ளத் தொடங்கினர். குறிப்பாக, இந்திய தேசிய விடுதலை உணர்வு மேலோங்கி வந்த காலகட்டத்தில், அந்த நீரோட்டத்தில் வட இந்தியாவில் இஸ்லாமியர்கள் மத்தியில் இருந்த அதே உணர்வு, இங்கிருந்த மேல்தட்டு பிரிவினரிடம் இருந்தது. `இஸ்லாமியர்கள் பிரிவினைவாதிகள் இல்லை’ என நிரூபிக்க வேண்டிய கட்டாயத்துக்காகக் கூட, இந்திய தேசிய அரசியலைப் பேச வேண்டிய நெருக் கடிக்கு ஆளாகினர். `முஸ்லிம்கள் தங்கள் சொந்த உயர் அடுக்கினரிடம் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும்’ என்று அப்போது அதைச் சுட்டிக்காட்டியவர் பெரியார்.

தமிழ்நாடு சிறுபான்மை மக்களின் மற்றொரு பிரிவினர், நீதிக்கட்சி முன்வைத்த சமூக நீதி அரசியல் சார்பு நிலைப்பாட்டை எடுத்தனர். அவர்கள் இந்தச் சார்பினை எடுப்பதற்கு, முஸ்லிம்களுக்கு நீதிக்கட்சியும், பெரியாரும் வழங்கிய இடம் முக்கியமானது.
_
``இஸ்லாம் என்றால் மகமது மதம் என்றோ, இங்கு லுங்கி கட்டிக்கொண்டு, அளந்து தாடி வைத்துக் கொண்டிருக்கும் சாயபு, ராவுத்தர், மரைக்காயர், மாப்பிள்ளை என்கிறவர்கள் மதம் என்றோ கருதாதீர்கள். திராவிடர்கள் மதம், முகமது நபிக்கு முன்பு, கிறிஸ்துநாதருக்கு முன்பு, புத்த மகானுக்கு முன்பு ஆரியர்களின் கடவுள்களுக்கு முன்பு திராவிடர்களுக்கு இருந்த மதமாகும்’’ என இஸ்லாமியர்களை அவர் திராவிட அடையாளத்துடன் பார்த்த இடம்தான், தேசிய அரசியல் நெருக்கடிகளில் இருந்து, தமிழ்நாட்டு இஸ்லாமியர்களை விடுவித்தது எனலாம்.
_
தன் வாழ்நாள் முழுவதும் பெரியார் கொண்டிருந்த பணி என்பது, சூத்திரப் பட்டத்தை நீக்கி, மனிதனுக்கு மனிதன் மரியாதையோடு நடத்துவது, கல்வி வேலைவாய்ப்புகளில் சம உரிமை பெறுவது என்பதுதான். அதனால்தான் அவர் இஸ்லாமிய மார்க்கத்தை `தமிழர் மார்க்கம்’ என்றார். இந்தப் பார்வைதான் பொதுவாக முஸ்லிம்கள் மீதும், தமிழ்நாட்டு முஸ்லிம்களிடமும் அவர் காட்டிய இணக்கத்துக்கு முதன்மையான காரணங்கள்.

1948-ஆம் ஆண்டு மயிலாடுதுறையில் உள்ள பெரம்பூரில் பெரியார் கலந்துகொண்ட கூட்டத்தின் தீர்மானம், ஜனவரி 15-ஆம் தேதி `விடுதலை’ இதழில் வெளியானது. அதில் ஒரு தீர்மானம் இது. ``முஸ்லிம்கள் எங்களை ஆதரித்தாலோ அல்லது எதிர்த்தாலோ எது நடந்தாலும், நாளை திராவிட நாடு சுயராஜ்யத்தை அடையும்போது, அதனால் உங்களுக்குப் பாதிப்பு வராது என உறுதியளிக்கிறேன். ஏனெனில், இஸ்லாமியர் களும் திராவிடர்களே என திராவிடர் கழகம் உறுதியாக நம்புகிறது’’ என்கிறது. அதனால்தான், பிரிவினைக் காலகட்டத்தில், சென்னை மாகா ணத்தில் மட்டுமே முஸ்லிம்கள் பாதுகாப்பாக உணர்ந்தனர் என்கிறது வரலாறு.
_
**...நீளும்**

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுப்பூர்வமான உறவையும்
உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்.

WhatsApp Image 2025-03-26 at 9.51.32 PM.jpeg

“இஸ்லாமியர்களும் திராவிடர்களே!'’ -  பெரியார்

தமிழ்நாட்டுச் சிறுபான்மையினர், திராவிட அரசியலை ஏற்றுக்கொண்டதற்குப் பின்னால், பெரியாரின் தீர்க்கமான அரசியல் பார்வை உள்ளது. தேசியவாதத்தை ஏற்றுக்கொண்ட சிறுபான்மையினர், பிரிவினைக் காலத்தில் தங்களை நிரூபிக்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டதைப் போல, தமிழ்நாட்டில் நிகழவில்லை. அதே காலகட்டத்தில் முஸ்லிம் லீக் அரசியலை இங்கு தொடர்வதற்கான ஆலோசனைகளில் ஈடுபட்டிருந்தனர்.
_
அதேநேரத்தில், திராவிட அரசியல் சார்பு எடுத்த சிறுபான்மையினர் மொழி சார்ந்த பிரச்சினையின்போது, எடுத்த நிலைப்பாடு, திராவிட இயக்கங்களுக்கும் சிறுபான்மையின ருக்குமான உறவினை மேலும் பலப்படுத்தியது எனலாம்.
1937-ஆம் ஆண்டில், தொடக்கப் பள்ளிகளில் இந்தியைக் கட்டாயப்பாடமாக்கும் முடிவை, மதராஸ் மாகாண முதலமைச்சராக இருந்த ராஜாஜி அறிவித்தார். அதுதான் முதல் இந்தி எதிர்ப்புப் போருக்கு வித்திட்டது என்றாலும், அதற்கு சுமார் 20 ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்தே தென்னிந்தியாவுக்குள் இந்தியைத் திணிக்கும் முயற்சிகள் தொடங்கியிருந்தன. தென்னிந்தியாவில் இந்தியைப் பிரபலப்படுத்தும் விதமாக, இந்தி பிரச்சார சபாவை 1918-ஆம் ஆண்டில் தொடங்கிவைத்தார் காந்தி.

ராஜாஜி, சத்தியமூர்த்தி ஐயர், கே.சந்தானம் போன்ற அன்றைய காங்கிரஸின் முன்னணித் தலைவர்கள் அனைவரும் இந்தியை ஊக்குவிப்பதை, முக்கியக் கொள்கை யாகவே கொண்டிருந்தனர். இந்தியைப் பரப்புவதற்கான நிதியும் வடக்கில் இருந்து ஏகபோகமாகக் கிடைத்தன. இந்தியைக் கற்பதும், இந்தியில் பேசுவதும் மற்ற மாநிலங்களுக்கு, ஹீரோயிச மனப்பான்மையை ஏற்படுத்தும் அளவுக்கு, இந்தி பிரச்சாரங்கள் மேலோங்கி இருந்த காலகட்டமாக அது மாறியது.
_
ஆனால், காங்கிரஸில் இருந்து வெளியேறி, `குடிஅரசு’ இதழைத் தொடங்கிய அடுத்த ஆண்டே (1926) இந்தி ஆதிக்க முயற்சி நடப்பது தொடர்பாக, எச்சரிக்கை செய்தார் பெரியார். இது ஆரிய கலாச்சாரத் திணிப்பு என்று நேரடியாக எதிர்த்தார். பெரியாரின் தொடர் எச்சரிக்கையானது, ராஜாஜி
1937-இல் இந்தியைக் கட்டாயப் பாடமாக்கிய போது பெரும் போராக வெடித்தது.
_
இந்தி ஆதிக்கத்திற்கு எதிராக இந்த முதல் போரில் பெரியாரின் சுயமரியாதை இயக்கம் மட்டுமின்றி, தமிழ் அறிஞர்கள், பெண்கள் எனப் பலரும் களம் கண்டனர். அதில் தவிர்க்க முடியாத தனிப்பெரும் அங்கமாக இஸ்லாமியர்களும் இருந்தனர். ஏனெனில், அதற்கு முன்பிருந்தே சுயமரியாதை இயக்கம் இஸ்லாமியர்களை `திராவிடத் தமிழர்’ அங்கமாகவே அரவணைத்திருந்தது. முஸ்லிம்களிடம் தமிழ் உணர்வு மேலோங்கி இருந்தது. குறிப்பாக, முஸ்லிம்கள் தமிழுக்கு அடுத்து, இரண்டாவது இடத்தில்தான் உருதுவை வைத்திருந்தனர்.

அதனால் முதல் இந்தி எதிர்ப்புப் போரில் இஸ்லாமியர்கள் பங்கு பரந்துபட்டதாக இருந்தது. குறிப்பாக, முதல் இந்தி எதிர்ப்புப் போரில் தமிழ்நாடு முஸ்லிம் லீக் தவிர்க்க முடியாத அளவுக்குப் பெரும்பங்காற்றியது. இந்தித் திணிப்புக்கு எதிராக சட்டமன்றத்தில் ஒலித்த முதல் குரல் இஸ்லாமியர் குரல்தான். சட்டமன்றத்தில் முதன்முதலில் முழங்கியவர் முஸ்லிம் லீக்கைச் சேர்ந்த பி.கலிஃபுல்லா.
_
அதன்பின்னர், வட இந்தியாவில் இந்தியைத் திணித்து, உருதுவை அழிக்க நடக்கும் முயற்சி கள் குறித்தும், காரசாரமாக விவாதங்களை எழுப்பினார் கலிஃபுல்லா. ``இறந்து கொண்டிருக்கிற இந்தி மொழிக்கு காங்கிரஸ் உயிரூட்டிக் கொண்டிருக்கிறது’’ என்ற கடும் விமர்சனங்களைத் துணிச்சலாக வைத்தார்.
நபிகள் நாயகம் பிறந்தநாள் விழாக்களில், பெரியாரும் அண்ணாவும் பலமுறை பங்கெடுத்ததைப் போலவே, திராவிட இயக்க நிகழ்ச்சிகள், மாநாடுகளில் இஸ்லாமிய சமூகத் தலைவர்களான தாவூத் ஷாவும், கலிஃபுல்லாவும் தொடர்ச்சியாகப் பங்கெடுத்து வந்துள்ளனர். 
_
1939-இல் திருச்சியில், பெரியார் நடத்திய இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்திற்கு காஜா மியான் ராவுத்தர் ஆதரவு தெரிவித்தார். வாணியம்பாடி அருகே நடைபெற்ற இந்தி எதிர்ப்புப் பொதுக்கூட்டத்தில் இரண்டா யித்திற்கும் மேற்பட்ட இஸ்லாமியர்கள் திரண்டனர். பொறையாரில் நடைபெற்ற கருப்புக்கொடி போராட்டத்தில் முஸ்லிம் லீக்கைச் சேர்ந்த மொஹிதீன் பாக்வி பங்கேற்றார்.

குறிப்பாக, 1937-ஆம் ஆண்டு நவம்பரில் நடைபெற்ற வட ஆற்காடு மாவட்ட இரண்டாவது சுயமரியாதை மாநாட்டில் கலிஃபுல்லா பங்கேற்றார். கோவையில் நடைபெற்ற முஸ்லிம் லீக் மாவட்ட மாநாட்டில் தமிழ்க்கொடியை ஏற்றினார். 1937-ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 5-ஆம் தேதி, அண்ணா, நாவலர் சோமசுந்தர பாரதியார் ஆகியோர் பங்கேற்ற இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டம் நடைபெற்றது. அந்தப் போராட்டத்தில் தமிழ் இஸ்லாமிய இதழான `சமரசம்’ இதழின் ஆசிரியர் சுல்தான் பாக்தாதி பங்கெடுத்தார். அவர் மட்டுமல்ல, வேலூரைச் சேர்ந்த சர்ஃபுதீர்ன், திருப்பூரைச் சேர்ந்த மொஹிதீன் ஆகிய இஸ்லாமியத் தலைவர்கள் கலிஃபுல்லாவுடன் இணைந்து, அந்தப் போராட்டத்தில் பங்கெடுத்தனர்.
_
1938-இல் திருச்சியில் இருந்து 100 பேர் கொண்ட இந்தி எதிர்ப்புப் படை சென்னை நோக்கிப் புறப்பட்டது. இதற்கான வழியனுப்பு விழாவை, திருச்சியில் பெரியார் நடத்தினார். அவ்விழாவிலும் கலிஃபுல்லா பங்கெடுத்து, இந்தித் திணிப்புக்கு எதிராக வீறுகொண்டு முழங்கினார். 1938-ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் 1-ஆம் நாள் திருச்சியில் புறப்பட்ட இந்தப் படை 1938-ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர்
11-ஆம் நாள் சென்னை வந்தடைந்தது.

42 நாட்கள் 577 மைல் தூரம் நடந்தே வந்து மக்களிடம் இந்திக்கு எதிராகப் பரப்புரை செய்தனர். இறுதியாக, சென்னை கடற்கரையில், லட்சக்கணக்கான மக்கள் மத்தியில் பயண நிறைவுக்கூட்டம் நடைபெற்றது.
அந்தக் கடற்கரைக் கூட்டத்தில்தான் `தமிழ்நாடு தமிழருக்கே’ என்று பெரியார் முதன்முதலில் முழக்கம் எழுப்பினார். பெரியார் மீது வழக்குப் பதிந்து சிறைக்குத் தள்ளியது அன்றைய ராஜாஜி அரசு. எதிர் வழக்காடாத பெரியார் சிறைத்தண்டனையை ஏற்றார் என்ற வரலாறு பலரும் அறிந்ததே. ஆனால், அந்தக் கடற்கரைக் கூட்டத்தில் இஸ்லாமியப் பிரதிநிதியாக கலிஃபுல்லா பங்கேற்றார் என்பது பலரும் அறியாத வரலாறு. அதுமட்டுமல்ல, கடற்கரை கூட்டத்தில் கலந்துகொண்ட இஸ்லாமியர்கள் பலரும் கிழக்கு நோக்கி அமைக்கப்பட்டிருந்த மேடையை கவனித்துக்கொண்டே, மேற்கு நோக்கி தொழுகையையும் கடைப்பிடித்தனர்.

வேலூர் சர்புதீன் அக்கூட்டத்தில் பெரி யாரின் பணிகளைப் பாராட்டிப் பேசியதுடன், இந்தித் திணிப்புக்கு எதிராகவும் முழங்கினார். வர்ணாஸ்ரம படிநிலையான `பிராமணர்கள்’ என்ற சொல்லாடலை ஏற்றால், இயல்பாகவே `சூத்திரர்கள்’ என்ற தன்மையை ஏற்றுக்கொண்ட தாகும் என `சுயமரியாதை இயக்கம்’ பிரா மணர்களை `பார்ப்பனர்கள்’ என்று குறிப்பிடத் தொடங்கியது. கடற்கரைக் கூட்டத்தில் பேசிய சர்புதீனும் `பிராமணர்கள்’ என்ற பதத்தைப் பயன்படுத்தாமல் `பார்ப்பனர்கள்’ என்று பேசினார். சுயமரியாதை இயக்கத்தோடு இஸ்லாமியர்கள் இணைந்திருக்கவில்லை, பிணைந்திருந்தார்கள் என்பதை உறுதிப்படுத்தி யது அவரது பேச்சு. மொழி காக்கும் அந்தப் போரில் முன்கள வீரர்களாய் தங்களை அர்ப்பணித்துக் கொண்ட இஸ்லாமியர்களின் இந்தி எதிர்ப்பு வரலாறு விரியும்.
_
**...நீளும்**

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுப்பூர்வமான உறவையும்
உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்

WhatsApp Image 2025-04-02 at 7.27.34 PM.jpeg

மொழிப்போரில் இஸ்லாமியர்களை இணைத்த பெரியார்!

1949-ஆம் ஆண்டு, அரசியல் நிர்ணய சபையில், மதராஸ் முஸ்லிம் லீக் சார்பில், காயிதே மில்லத் இவ்வாறாக உரையாற்றினார், ``நாட்டின் தேசிய மொழியாகத் தேர்ந் தெடுக்கப்படக்கூடிய மொழி, இந்திய மொழியாக இருக்க வேண்டும் என்பது, ஏற்கெனவே ஒப்புக் கொள்ளப்பட்ட விஷயம். அத்துடன் நாட்டின் அதிகப்படியானவர்கள் பேசக்கூடிய மொழியாகவும் இருக்க வேண்டும் என்றும் ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது.
_
நமது தேசிய மொழி, தற்காலப் போக்கு களையும் நவீன கருத்துகளை ஏற்றுக் கொள்ளும் விதத்திலும் இருக்க வேண்டும் எனவும் ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது. இவற்றில் முரண்பாடு இல்லை என நான் கருதுகிறேன். அப்படியானால், அப்படிப்பட்ட மொழி எது? எல்லா அம்சங்களிலும் திருப்தி தரும் மொழி எது ? அதுதான் இன்றைய பிரச்சினை’’ என நீண்ட உரையாற்றினார்.

இந்தி மொழியா, உருதுவா, இந்துஸ்தானியா என நீண்ட அவரது உரையில் இறுதியாகச் சொல்கிறார்.
_``இந்த நாட்டினுடைய மிகவும் பழமையான மொழியைத்தான் நமது தேசிய மொழியாக ஏற்றுக்கொள்ள முடியும் என்கிற வாதம் ஏற்றுக்கொள்ளப்படுமானால், நான் ஒரு உண்மையை இச்சபை முன்பு தைரியமாகக் கூற விரும்புகிறேன். இந்நாட்டு மண்ணில் பேசப்பட்ட மொழிகளில் மிகவும் பழமை யானதும், ஆரம்ப காலத்தில் இருந்து பேசப்பட்டு வரும் மொழியாக இருப்பதும் தமிழ்தான்; அதாவது திராவிட மொழிகளே இந்நாட்டின் மூத்த மொழி என நான் துணிந்து கூறுகிறேன். இந்நாட்டு மண்ணில் பேசப்பட்ட முதல் மொழி `திராவிட மொழியே’ என்ற எனது கூற்றை எந்த வரலாற்றாசிரியராலும் மறுக்க முடியாது. எந்தப் புதைபொருள் ஆராய்ச்சி யாளராலும் எதிர்க்க முடியாது. உயர்தரமான இலக்கிய வளங்களும் நயங்களும் நிறைந்த மொழி தமிழ். இது மிகவும் மூத்த மொழி. இது எனது தாய்மொழி என்பதையும் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன். அம்மொழியை நான் நேசிக்கிறேன். அம்மொழியைப் பற்றி நான் பெருமைப்படுகிறேன்.
என்றாலும், ஓர் உண்மையை நானோ அல்லது இதர தமிழர்களோ மறந்துவிடவில்லை. சந்தேகத்திற்கு இடமில்லாத வகையில் இந்நாட்டின் மிக மூத்த மொழியாக தமிழ் இருந்தபோதிலும், இந்நாட்டிலுள்ள பெரும்பான்மை மக்களால் இது பேசப்பட வில்லை என்பதால், இம்மொழியைத்தான் நமது தேசிய மொழியாக வேண்டும் என நாங்கள் வற்புறுத்திக் கொண்டிருக்கவில்லை; நாங்கள் நிலைமையைப் புரிந்துகொண்டுதான் இருக்கிறோம். ஆனால், பழமைக்குத்தான் செல்லவேண்டுமென்றால், மூத்த மொழி யைத்தான் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டுமென்றால், இந்நாட்டின் தேசிய மொழியாகத் தமிழைத்தான் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். ஆனால், அம்மொழியைப் பேசுபவர்கள் அந்தக் கோரிக்கையை வலியுறுத்திக் கொண்டிருக்க வில்லை” _என அரசியல் நிர்ணய சபையிலேயே வாதிட்டார் காயிதே மில்லத்.

அவர் தனது உரையில் `நாங்கள்’ என அழுத்தம் திருத்த மாக முன்வைத்ததுதான் முக்கிய மானது. அன்றைக்கு அவர் இந்திய முஸ்லிம் லீக் பிரதிநிதியாக அவையில் இருந்தாலும், அவர் ஒட்டுமொத்த தமிழர்களின் குரலாக இருந்தார். அன்றைய சூழலில் இந்தியத் துணைக் கண்டத்தில் வேறெங்கும் இல்லாத வகையில், இஸ்லாமி யர்களுக்கும், இந்துக்களுக்கும் இடையிலான மத நல்லிணக்கத் திற்கும் அந்த `நாங்கள்’ மிகப்பெரியச் சான்றாகும். அதற்கு சுயமரியாதை இயக்கக் காலத்திலிருந்தே பெரியாருடன் கொண்டிருந்த நட்பும், திராவிட இயக்கங்களோடு கொண்டிருந்த உறவும் மிக முக்கிய காரணமாக உள்ளது.
_
அரசியல் நிர்ணய சபையில், காயிதே மில்லத் அவர்களின் உரை மட்டுமல்ல; முதல் இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தின்போதே இஸ்லாமியர்களின் குரல் ஓங்கி ஒலித்ததை அறிந்திருப்போம்.
அடையாளத்தை இழக்கச் செய்யும் மொழி இந்தி மொழி, தமிழைப் போல, ஆங்கிலத்தைப் போல மற்றொரு மொழியாக மட்டும் இல்லை. அது ஆரியப் பண்பாடு, ஆரிய கலாச்சாரத்தைத் திணித்து, தமிழர்கள் அடையாளத்தை இழக்கச் செய்வதற்கான கருவியாகவே இந்தியைத் திராவிட இயக்கம் கருதியது. அந்தக் கருத்தினையே அரசியல் நிர்ணய சபையில் காயிதே மில்லத் முழங்கினார்.

இந்தி மொழி, `இந்துத்துவா’ என்கிற அடையாளத்தை வலிந்து ஏற்றுக்கொள்ள வைப்பதற்கான அன்றைய சூழ்ச்சியாகவும் இருந்தது. அதனால்தான், அன்று தமிழ்நாடு எதிர்த்தது. தமிழை மட்டுமல்ல, உருதுவையும் விழுங்கிச் செரிக்கப் பார்க்கிறது இந்தி என்ற அச்சவுணர்வு அன்றைக்கு இஸ்லாமியர் களிடத்திலும் இருந்தது.
_
உருதுவை நசுக்க, இந்தியை ஏவுகிறது காங்கிரஸ் என்று இந்திய தேசிய முஸ்லிம் லீக் கடுமையாக எதிர்த்தது. பள்ளிகளில் முஸ்லிம் குழந்தைகளுக்கு இந்தியை அறிமுகப்படுத்த, காங்கிரஸ் மேற்கொண்ட முயற்சிகளை ``ஆரிய மதத்தை எங்கள் மீது திணிப்பதற்கான வலுக்கட்டாய முயற்சி இது’’ என்று முகமது அலி ஜின்னா எதிர்த்தார்.

தெற்கே தமிழர்கள் ஒலித்த அதே குரலை, வடக்கே முஸ்லிம் லீக்கும் முழங்கியது. அகில இந்திய முஸ்லிம் லீக்கின் கண்ணோட்டத்தில், தமிழ்நாடு முஸ்லிம் லீக் தங்களின் தாய்மொழியான தமிழையும் இணைத்துக்கொண்டனர். தமிழையும், உருதுவையும் ஒருசேர உயர்த்திப் பிடித்தனர்.
ஆனால், இஸ்லாமியர்கள் இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தில் பங்கு பெறுவதை காங்கிரஸ் விரும்பவில்லை. இந்தியை `இந்தி’ என்று சொல்லாமல் இந்துஸ்தானி மொழி என்று இஸ்லாமியர்கள் மனதை மாற்ற முயற்சித்தது. இந்துஸ்தானியை இஸ்லாமியர்கள் கற்பதன் மூலம் இந்து-முஸ்லிம் ஒற்றுமை மேலோங்கும் என்றது.
_
ஆனால், தமிழ்நாட்டு இஸ்லாமியர்கள் காங்கிரஸின் இந்தப் பிரச்சாரத்திற்கு இரையாகவில்லை. இந்தியைக் கற்பதன் மூலம் இந்து-முஸ்லிம் ஒற்றுமை மேலோங்கும் என்ற கருத்தை தமிழ் இஸ்லாமியர்கள் நம்பத் தயாராக இல்லை. அதுமட்டுமில்லாமல் இந்து-முஸ்லிம் ஒற்றுமைக்கான வலியுறுத்தல் தேவையும் தமிழ்நாட்டில் எழவில்லை.

தமிழ்நாட்டில் மொழியே முதன்மை அடையாளமாகவும், மதம் அடுத்த இடத்திலும் தான் இருந்தன. அதிலும் தமிழ்நாட்டு இந்துக்களுக்கு மத அடையாளம் பிரதானமாக இல்லை. இந்துக்களுக்கு சாதியை கடந்த அடையாளமாகவும், இஸ்லாமியர்களுக்கு மதத்தைக் கடந்த அடையாளமாகவும் தமிழ் இருந்தது. அதனால், இந்தி எங்கள் பண்பாட்டை, எங்கள் அடையாளத்தை அழிக்கப் பார்க்கிறது என உறுதியோடு தமிழ் இஸ்லாமியர்களும் போராட்டத்தைத் தொடர்ந்தனர்.
_
முதல் இந்தி எதிர்ப்பு போர் குறிப்பாக, முதல் இந்தி எதிர்ப்புப் போரில் பங்கேற்ற ஆயிரக்கணக்கானோரை அன்றைய ராஜாஜி அரசு கைது செய்து கொண்டிருந்தது. அந்த சமயத்தில் சட்டமன்ற விவாதத்தில் கலிஃபுல்லா பேசும்போது, ``மக்கள் விருப்பத்திற்கு மாறாக, இந்தியைத் திணிப்பதை நான் வன்மையாகக் கண்டிக்கிறேன். இந்த மரியாதைக்குரிய அவையில் காங்கிரஸ்காரர்களுக்கு நான் ஒரு சவால் விடுகிறேன். இந்த அவையில் உள்ள காங்கிரஸ் உறுப்பினர்கள் யாருக்காவது துணிச்சல் இருந்தால், உங்கள் பதவியை ராஜினாமா செய்யுங்கள், நானும் ராஜினாமா செய்கிறேன்.

அப்படி ராஜினாமா செய்யும் உறுப்பினர் அவருடைய சொந்தத் தொகுதியிலேயே போட்டியிடட்டும். அவரை எதிர்த்து, நான் போட்டியிடுகிறேன். 99 சதவிகித வாக்குகள் பெற்று அவரை நான் வீழ்த்துவேன்” என்று ஆக்ரோஷமாகப் பேசினார். ஒரு காங்கிரஸ்காரர் கூட கலிஃபுல்லாவின் சவாலை ஏற்கத் துணியவில்லை. ஏனெனில், இந்தி எதிர்ப்புக் களம் அப்படி இருந்தது.
1937 காலகட்டத்தில் கலிஃபுல்லா, எந்த மக்களின் பிரதிநிதியாக மதராஸ் மாகாண அவையில் இருந்தாரோ, 1949-இல் அதே மக்களின் பிரதிநிதியாக அரசியல் நிர்ணய சபையில், அதே கருத்தை வலியுறுத்தினார் காயிதே மில்லத். பின்னாட்களில் காயிதே மில்லத் வைத்த அதே கருத்தைத்தான், “காக்கையை தேசியப் பறவையாக அறிவிக்க லாமே” என மாநிலங்களவையில் உரத்துப் பேசினார் பேரறிஞர் அண்ணா.
_
**...நீளும்**

WhatsApp Image 2025-04-14 at 2.31.04 PM.jpeg

காயிதே மில்லத்தும் அண்ணாவும் டெல்லியில் எழுப்பிய ஒரே குரல்!

`பாரத்’ என்றும் அழைக்கப்படும் இந்தியா, மாநிலங்களின் ஒன்றியம். இது ஒரு இறையாண்மை கொண்ட சோசலிச மதச்சார்பற்ற ஜனநாயகக் குடியரசு’ என்பதுதான் இந்த நாட்டிற்கு அரசியலமைப்புச் சட்டம் தரும் விளக்கம். ஆனால், கடந்த 11 ஆண்டுகள் ஒன்றிய பா.ஜ.க. ஆட்சியில் மதச்சார்பின்மை மெல்ல மெல்ல செத்து வருகிறது. மூன்றாவது முறையாக கடந்த ஆண்டு மோடி தலைமையிலான அமைச்சரவை பொறுப்பேற்றபோது, அதில் இஸ்லாமியர் ஒருவருக்குக் கூட இடம் தரவில்லை. வரலாற்றில், முதன்முறையாக இஸ்லாமியர் இல்லாத ஒரு அமைச்சரவை அமைந்திருக்கிறது.
_
இந்தியாவில், உள்ள சுமார் 20 கோடி இஸ்லாமியர்களின் பிரதிநிதிகளாக 24 பேர் கடந்த மக்களவைத் தேர்தலில் வெற்றிபெற்று நாடாளுமன்றத்திற்குச் சென்றனர். அதில் 21 பேர் இந்தியா கூட்டணியைச் சேர்ந்தவர்கள். அகில இந்திய மஜ்லிஸ்-இ-இடிஹதுல் முஸ்லிமின் கட்சியின் தலைவர் அசாதுதீன் ஓவைசி, சுயேட்சைகளான ஜம்மு காஷ்மீரைச் சேர்ந்த அப்துல் ரஷீத் ஷேக், லடாக்கைச் சேர்ந்த முகமது ஹனீபா ஆகியோர் மற்ற மூவர். தேசிய ஜனநாயகக் கூட்டணியில் இருந்து ஒற்றை இஸ்லாமியப் பிரதிநிதிகூட நாடாளுமன்றத்திற்கு வரவில்லை. ஏன், சீக்கியர்கள், கிறிஸ்தவர்களும் கூட இல்லை.
_
எனினும் கிறிஸ்தவர்கள், சீக்கியர்களுக்கு ஒன்றிய அமைச்சரவையில் இடம் அளிக்கப் பட்டது. இஸ்லாமியர்கள் மட்டுமே முற்று முழுதாக நிராகரிக்கப்பட்டனர். ஆனால், தமிழ்நாட்டில் தி.மு.க. ஆட்சியில் இஸ்லாமியர் களின் பங்கேற்பு இல்லாத ஒரு அமைச்சரவை கூட கிடையாது. அந்த பந்தம் 1967-இல் கழகம் ஆட்சியில் அமர்ந்தபோது உருவானதல்ல. சுயமரியாதை இயக்கத்திற்கு முன்பிருந்து, நீதிக்கட்சிக் காலத்தில் இருந்தே நிலைத்து வரும் பந்தம்.

குறிப்பாக, இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கக் காலத்தில், நம் நாடு இந்திய விடுதலைக்கு அப்பாற்பட்டு, மற்றொரு சிக்கலைச் சந்தித்திருந்தது. மத அடையாளத்தின் அடிப்படையில் வட இந்திய அரசியல், வடிவம் பெறத் தொடங்கியது. ஆனால், தெற்கில் பார்ப்பனர் அல்லாதோருக்கான அரசியல் மேலோங்கத் தொடங்கியது. வடக்கில் மதவாத அரசியலை வளர்த்தெடுத்த ஆர்.எஸ்.எஸ்.ஸும், தெற்கில் பார்ப்பனரல்லா தோருக்கான சமூக நீதி அரசியலை வலுப்படுத்திய சுயமரியாதை இயக்கமும் 1925-ஆம் ஆண்டில்தான் தொடங்கப்பட்டன.
_
ஆனால், அதற்கு முன்பே வடநாட்டில் மதவாதமும், தென்னாட்டில் சமூகநீதி அரசியலும் வடிவம் பெறத் தொடங்கியது. அதற்கு முக்கியக் காரணங்கள் வடநாட்டில் இந்து மகா சபை, தென்னாட்டில் நீதிக்கட்சி.

`இந்து மகா சபா’ 1915-இல் உருவானது, `நீதிக்கட்சி’ எனப்படும் `தென்னிந்திய நலவுரிமைச் சங்கம்’ 1916-இல் உருவாக்கப்பட்டது. வடக்கில் வேரூன்றிய மதவாதம், இந்தியாவை இந்து நாடாக்க வேண்டும் என்று லட்சியத்தைக் கொண்டிருந்தது. இந்தியா இந்துக்களின் நாடு என்பதில், ஆர்.எஸ்.எஸ்.ஸைத் தோற்று வித்த ஹெட்கேவர் மிக உறுதியாக இருந்தார். இந்து தேசத்திற்கு எதிரிகளே முஸ்லிம்கள்தான் என்றும் பேசினார். முஸ்லிம்களை `யவனப் பாம்புகள்’ என்று சாடினார்.
_
ஆனால், தெற்கே உருவாகியிருந்த `நீதிக் கட்சி’, `எல்லோருக்கும் எல்லாம்' என்ற திராவிடவியல் சமத்துவக் கோட்பாட்டை முன்வைத்தது. கல்வி, வேலைவாய்ப்பில் புறக்கணிக்கப்பட்டிருந்த பார்ப்பனரல்லாத எல்லா பிரிவினருக்கும் பிரதிநிதித்துவம் கொடுக்கப்பட வேண்டுமென்ற நோக்கத்தைக் கொண்டிருந்தது. அதில் இஸ்லாமியர்களும் ஓர் அங்கமாக இருந்தனர்.
_
உதாரணத்திற்கு, 1920-களில் மதராஸ் சட்டசபையில், நிர்வாகத்தை இந்தியர் மயமாக்குவது தொடர்பாக ஒரு விவாதம் நடைபெற்றது. காவல்துறையில் ஐரோப்பியர் களுடன் சேர்த்து இந்தியர்களுக்கும் சில பொறுப்புகளை வழங்க வேண்டும் என சி.வி.வெங்கட் ரமண ஐயங்கார் ஒரு கோரிக் கையை வைத்தார்.
ஒருவேளை, இந்தியர்களுக்கு வழங்கப் பட்டால், அது யாருக்குப் போகும் என்பது கடந்த கால அனுபவங்களில் இருந்து, நீதிக்கட்சி நன்றாக உணர்ந்திருந்தது. 
_
அதனால் அந்த விவாதத்தில் பேசிய நீதிக்கட்சியின் முன்னணித் தலைவர் டி.எம்.நாயர், ``காவல் துறைப் பதவிகளை பார்ப்பனரல்லாதோருக்கும் வழங்க வேண்டும். பார்ப்பனரல்லாதோர் என்றால் முகமதியர்கள், இந்திய கிறித்துவர்கள், பார்ப்பனரல்லாத இந்துக்கள், ஜெயினர்கள், பாரசீகர்கள், ஆங்கிலோ இந்தியர்கள்’’ என்று விளக்கம் அளித்தார்.
_
இஸ்லாமியர்களுக்கு அரசியல் பிரதிநிதித்து வத்தை உறுதிப்படுத்தியது மட்டுமின்றி, பல்வேறு அலுவலகங்களிலும் அவர்களுக்கான இடத்தை உறுதிப்படுத்தியது நீதிக்கட்சி. அத்தோடு சமூகப் பாதுகாப்பையும் உறுதிப் படுத்தியது. சிறுபான்மையினர் குறித்த நீதிக்கட்சியின் தெளிவான புரிதல், பெரியார், அண்ணா, கலைஞர் காலத்தில் அடுத்தடுத்த கட்டங்களுக்குப் பரிணமித்தது.

குறிப்பாக, 1944-ஆம் ஆண்டு பெரியார் நீதிக்கட்சியை திராவிடர் கழகமாகப் பெயர் மாற்றினார். `திராவிட நாடு’ முழக்கம் வலுப்பெறத் தொடங்கியது. 1948-ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 8-ஆம் தேதி இன்றைய மயிலாடுதுறை மாவட்டம், பெரம்பூரில் திராவிடர் கழகத்தின் ஆண்டு விழா கூட்டம் நடைபெற்றது. அந்தக் கூட்டத்தில், `முஸ்லிம்கள் எங்களை ஆதரித்தாலோ அல்லது எதிர்த்தாலோ எது நடந்தாலும், நாளை `திராவிட நாடு’ சுயராஜ்யத்தை அடையும் போது, அதனால் உங்களுக்குப் பாதிப்பு வராது என உறுதியளிக் கிறேன். ஏனெனில், இஸ்லாமியர்களும் திராவிடர்களே என திராவிடர் கழகம் உறுதியாக நம்புகிறது’ என்று தீர்மானம் நிறைவேற்றினார் பெரியார்.
_
திராவிட இயக்கம் இஸ்லாமியர்களுக்கு அளித்த பிரநிதித்துவத்தைப் பற்றிப் பேசும் இவ்விடத்தில், திராவிட இயக்கப் பிரநிதியாகவே சட்டமன்றத்தில் குரல் கொடுத்தவர் கண்ணியமிகு காயிதே மில்லத் என்பதையும் குறிப்பிட வேண்டும். 1946 முதல் 1952-ஆம் ஆண்டு வரை மதராஸ் சட்டமன்ற உறுப்பின ராகவும், எதிர்க்கட்சித் தலைவராகவும் இருந்தவர். அப்போது, இடஒதுக்கீடு, இந்தித் திணிப்பு எதிர்ப்பு, தமிழுக்கு முக்கியத்துவம் என திராவிட இயக்கம் கொண்டிருந்த நிலைப்பாடுகளையே காயிதே மில்லத் எதிரொலித்தார்.
பின்னர், 1952 முதல் 1958 வரை நாடாளுமன்ற மேலவை உறுப்பினராகவும், 1962, 1967, 1971 தேர்தல்களில் கேரளா, மஞ்சேரி மக்களவைத் தொகுதியில் போட்டியிட்டு நாடாளுமன்ற உறுப்பினராகவும் இருந்தார் காயிதே மில்லத். அங்கும் இதே குரல்தான் ஒலித்தது.

பேரறிஞர் அண்ணா திராவிடர் கழகத்தில் இருந்து விலகி, திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தை தொடங்கிய பின்னர், இஸ்லாமியர் களுக்கும் திராவிட இயக்கத்திற்கும் இடையி லான உறவு புதிய உச்சத்தைத் தொட்டது. பெரியாரின் நாத்திகக் கொள்கையால் இருந்த மிகச்சிறிய இடைவெளியையும் இட்டு நிரப்பியது, அண்ணாவின் ‘ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்’ முழக்கம். காங்கிரஸ் ஆட்சிக்காலத்தில் இஸ்லாமியர்களுக்கு இழைக்கப்பட்ட அநீதிகளையும் எடுத்துச் சொன்னார் அண்ணா.
_
1962-ஆம் ஆண்டில் காமராஜர் தலைமை யிலான அரசு அப்துல் மஜீத்தை அமைச்சராக்கும் முன்புவரை, காங்கிரஸ் ஆட்சியில் ஒரு இஸ்லாமியர்கூட சுதந்திர இந்தியாவில்  அமைச்சராக இருந்ததில்லை. ஆனால்,
1962 சட்டமன்றத் தேர்தலில் இந்திய யூனியன் முஸ்லிம் லீக்கைச் சேர்ந்த திருச்சி அப்துல் வஹாப் ஜானி, தி.மு.க. அணியில் போட்டியிட்டு எம்.எல்.ஏ. ஆனார்.
1967-ஆம் ஆண்டு தேர்தலிலும் இந்திய யூனியன் முஸ்லிம் லீக் தி.மு.கழகத்துடன் இணைந்தே போட்டியிட்டது. தி.மு.கழகம் வென்றது, அண்ணா முதலமைச்சர் ஆனார். அந்தச் சரித்திர அமைச்சரவையில் கலைஞர், மதியழகன், சத்தியவாணிமுத்து, ஏ.கோவிந்த சாமி, செ.மாதவன், முத்துசாமி ஆகியோருடன் சாதிக் பாட்சாவையும் அமைச்சர் ஆக்கினார் அண்ணா. மண்ணின் மைந்தர்களில் ஒருவரான சாதிக் பாட்சாவிற்கு மக்கள் நல்வாழ்வுத் துறையைத் தந்தார்.
_
**...நீளும்**


தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுப்பூர்வமான உறவையும்
உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்.


WhatsApp Image 2025-04-16 at 4.01.46 PM.jpeg

அரசியல் பிரதிநிதித்துவம் தந்த கழகம்!

1950-களுக்குப் பின்னர் தமிழ் முஸ்லிம்கள் பெரும் எண்ணிக்கையில் தி.மு.க.வில் தங்களை இணைத்துக்கொண்டனர். அடுத்த 10 ஆண்டுகளில் கட்சியின் முக்கியப் பொறுப்புகளில் முஸ்லிம்கள் இருந்தனர். அதற்கு,  சுயமரியாதை இயக்கக் காலம்தொட்டு பெரியார் இஸ்லாமியர்களிடம் காட்டிய நட்புறவின் தொடர்ச்சியாக, பேரறிஞர் அண்ணா இருந்தார் என்பது மிக முக்கியக் காரணம். மிலாது நபி விழாக்களில் மறவாமல் அண்ணா, கலைஞர்  உள்பட கழக முன்னோடிகள் பலரும் பங்கேற்றனர். இஸ்லாமிய சமூகத்தை அரவணைக்கும் குரல் அண்ணாவிடமிருந்து எழுந்துகொண்டே இருந்தது. அதுநாள்வரை இஸ்லாமிய சமூகத்தோடு நெருங்காமல் இருந்தவர்களை யும் அண்ணாவின் அழுத்தமான ஆதரவு நெருங்கச் செய்தது.
_
குறிப்பாக, 1967-ஆம் ஆண்டு தேர்தல்களத்தில் ராஜாஜியின் சுதந்திரா கட்சியும், முஸ்லிம் லீக் கட்சியும் தி.மு.கழகத்துடன் ஒன்றாகக் கூட்டணியில் இருந்தன. அதற்கு ஓரிரு ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்தே விருதுநகர், அருப்புக்கோட்டை, கீழக்கரை, வேலூர் பகுதிகளில் முஸ்லிம் லீக் மாநாடுகள் நடைபெற்றன. அதில், 1965-ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் வேலூரில் நடைபெற்ற வட ஆற்காடு முஸ்லிம் லீக் மாநாட்டில், அண்ணாவுடன் இணைந்து ராஜாஜியும் முதன்முதலாக இஸ்லாமியர் மாநாட்டில் பங்கேற்றார். ஐம்பதாயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட முஸ்லிம்கள் அம்மாநாட்டில் திரண்டனர். தி.மு.கழகக் கூட்டணியால் மட்டுமே இது சாத்தியமானது.

பொதுவாக, திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்திற்கும் இஸ்லாமியர்களுக்குமான உறவு இரண்டு வழிகளில் உருவானது. ஒன்று, நேரடியாக தி.மு.கழகத் தொண்டர் ஆனது. மற்றொன்று, முஸ்லிம் லீக்கின் மூலம் உருவான கூட்டணிப் பந்தம். இந்த இரண்டு வழிகளும்தான் இஸ்லாமியர்களுக்கான அரசியல் பிரதிநிதித்துவத்திற்கு பெரும் வழி ஏற்படுத்தின. குறிப்பாக, அண்ணாவின் முதல் அமைச்சரவையில் சாதிக் பாட்சா அமைச்சர் ஆனதை ஏற்கெனவே குறிப் பிட்டோம். ஆனால், அதற்கு முன்பே, 1964-இல் நடைபெற்ற நகராட்சித் தேர்தல்களில் வேலூர், மேலப்பாளையம், திருநெல்வேலி, தஞ்சாவூர், பாளையங்கோட்டை, பொள்ளாச்சி, பெரியகுளம், காஞ்சிபுரம், புதுக்கோட்டை ஆகிய இடங்களில் தி.மு.க.வைச் சேர்ந்த இஸ்லாமியர்களே வாகை சூடினர். மதராஸ் நகர கார்ப்பரேசன் தேர்தலிலும், 2 முஸ்லிம் சுயேட்சைகள் தி.மு.க. ஆதரவுடன் வென்றனர்.
_
அதன் தொடர்ச்சியாகத்தான், 1967-இல் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் ஆட்சிக்கு வந்தபோது, சாதிக் பாட்சாவை அமைச்ச ராக்கினார் பேரறிஞர் அண்ணா. எனினும் இரண்டே ஆண்டுகளில் பெருந்துயராக, பேரிடியாக பேரறிஞர் அண்ணாவின் மறைவு நிகழ்ந்துவிட, முத்தமிழறிஞர் கலைஞர் ஆட்சிப் பொறுப்பேற்றார். அண்ணா தொடங்கி வைத்த சமூக நீதிப் பரவலாக்கத்தை, விரைவுபடுத்தினார், முத்தமிழறிஞர் கலைஞர். ஆட்சியில், அதிகாரத்தில், கல்வியில், வேலை வாய்ப்பில் என அனைத்துத் தளங்களிலும் சமூகத்தின் அனைத்துப் பிரிவினருக்குமான வாயிற்கதவைத் திறந்து வைத்தார் கலைஞர். சாதி ரீதியாகவும், மத ரீதியாகவும் ஒடுக்கப் பட்டவர்கள், சிறுபான்மையினர்கள் மட்டு மின்றி, எல்லா மதங்களிலும் எல்லா சாதி களிலும் ஒடுக்கப்பட்டவர்களாக, உரிமை யற்றவர்களாக இருந்த பெண்கள், திருநங்கைகள், மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கும் அந்தக் கதவு முதன்முறையாக திறக்கப்பட்டது.

முதன்முறையாக ஆட்சிக்கு வந்தபோதே மிலாது நபிக்கு `அரசு விடுமுறை’ அளித்தார். அதன்பின்னர், சிறுபான்மையினர் நல ஆணையம் தொடங்கினார். தமிழ்நாடு சிறுபான்மையினர் பொருளாதார மேம்பாட்டுக் கழகத்தை நிறுவினார். வக்ஃபு வாரிய சொத்துக்களை அபகரிக்க திட்டம் தீட்டிக் கொண்டிருக்கிறது இன்றைய ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசு. ஆனால், வக்ஃபு வாரிய சொத்துக்களைப் பராமரிக்க முதன்முதலாக மானியம் வழங்கிய கருணை உள்ளத்துக்குச் சொந்தக்காரர் கலைஞர். பரந்துபட்ட தளங்களில் இஸ்லாமியர்களின் பிரதிநிதித்துவத்திற்கு கலைஞரின் ஒவ்வொரு ஆட்சிக்காலமும் விதையிட்டது.
_
அரசியல் ரீதியாகவும், அவர் இஸ்லாமியர்களின் இருப்பை உறுதிசெய்தார். அண்ணாவின் அமைச்சரவையில் இடம் பெற்ற சாதிக் பாட்சா, கலைஞரின் முதல் அமைச்சரவையிலும் தொடர்ந்தார். 1977-இல் தி.மு.கழகத்தின் பொருளாளராகவும் கலைஞரால் உயர்த்தப் பட்டவர் சாதிக் பாட்சா. குடும்பத்தின் நலனைக்கூட பொருட்படுத்தாமல், இறுதிவரை 
தி.மு.கழகத்தை உயிர் மூச்சாகக் கொண்டு வாழ்ந்தவர். தி.மு.கழகத்தில் எந்தப் பொறுப்புக்கும் ஊதியம் வழங்கும் பழக்கமில்லை. ஆனால், சாதிக் பாட்சாவின் பொருளாதார நிலையைக் கருத்தில்கொண்டு, கழகத்தின் பொருளாளர் பதவிக்கு மாத ஊதியம் என்ற நடைமுறையைக் கொண்டுவந்தார் கலைஞர். 1989-இல் மீண்டும் கழகம் ஆட்சியில் அமர்ந்தபோது, சட்டத்துறை அமைச்சர் பதவி சாதிக் பாட்சாவைத் தேடி வந்தது.
_
மீண்டும் 1996-இல் கலைஞர் ஆட்சியில் அமர்ந்ததும் ரகுமான் கான் தொழிலாளர் நலத்துறை அமைச்சரானார். 2006-இல் வணிக வரித்துறை அமைச்சராக உபயதுல்லா, சுற்றுச்சூழல் துறை அமைச்சராக எம்.மொகைதீன்கான் என இருவருக்கும் பிரதிநிதித்துவம் தந்தார் கலைஞர்.

கலைஞர் வழங்கிய அரசியல் பிரதிநிதித்துவத்தில் மிக முக்கியமானது சமூகப் பிரதிநிதித்துவமும் பாதுகாப்பும். அந்தப் பாதுகாப்பை அ.தி.மு.க.-வில் எம்.ஜி.ஆரும் தரவில்லை, ஜெயலலிதாவும் தரவில்லை, அதற்குப் பிறகு வந்தவர்களும் தரவில்லை. குறிப்பிட்டுச் சொல்ல வேண்டுமென்றால், ‘முஸ்லிம்களுக்கு ஒரு முஸ்லிம் லீக் இருப்பது போல, இந்துக்களுக்கு ஒரு இந்து முன்னணி’ என்று பேசியவர் எம்.ஜி.ஆர். அத்தகைய இந்து முன்னணியால் எம்.ஜி.ஆர்., ஜெயலலிதா ஆட்சிக் காலங்களில் விநாயகர் சதுர்த்தி ஊர்வலங்கள் மசூதிகளுக்கு அச்சுறுத்தலாக, அரசியலாக முன்னெடுக்கப்பட்டபோது, கலவர முயற்சிகளுக்குக் கடிவாளம் போட்டவர் கலைஞர்.
_
உழவர் திருநாளோடு சேர்த்து, மிலாது நபி உட்பட 6 முக்கிய நாட்களுக்கான விடுமுறையை 2003-இல் ரத்து செய்துவிட்டு, வரையறுக்கப்பட்ட விடுமுறை என வகைப்படுத்தி, தேவைப்படுவோர் அதில் 3 நாட்கள் விடுப்பு எடுத்துக்கொள்ளலாம் என மாற்றியவர், ஜெயலலிதா. அடுத்து வந்த கலைஞர் ஆட்சி, மிலாது நபிக்கு மீண்டும் விடுமுறை அளித்தது.
_
குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்திற்கு நாடாளுமன்றத்தில் ஆதரவுக்கரம் நீட்டியவர்கள் ஜெயலலிதாவுக்குப் பின்னர் வந்த அ.தி.மு.க.வினர். கலைஞரின் நீட்சியாக, குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டம், வக்ஃபு வாரிய திருத்தச் சட்டம் என, இஸ்லாமியர்களுக்கு இழைக்கப்படும் அநீதிகள் ஒவ்வொன்றிலும் கொள்கை மாறாமல், ஆதரவுக் கரம் நீள்வது நமது கழகத்தலைவர், திராவிட மாடல் நாயகரின் தலைமையிலான தி.மு.கழகத்திடம் இருந்துதான். அதனால்தான், காயிதே மில்லத் மறைந்த பின்பு, காயிதே மில்லத் தாங்கிவந்த இஸ்லாமிய சமூகத்தை, இப்போது கலைஞர் தன் கையில் தாங்கிக் கொண்டிருக்கிறார் என நாளேடுகள் எழுதின. கலைஞருக்குப் பின், தலைவர் தாங்கிக் கொண்டிருக்கிறார். உறவு நீள்கிறது... பிரதிநிதித்துவம் தொடர்கிறது.
_
**...நீளும்**

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுபூர்வமான உறவையும் உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்.

WhatsApp Image 2025-04-23 at 7.39.29 PM.jpeg

கலைஞர் தந்த பாதுகாப்பும் பிரதிநிதித்துவமும்!

தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் 17.04.2025 அன்று தமிழ் வளர்ச்சித் துறை மானியக் கோரிக்கையின்போது பேசிய அமைச்சர் மு.பெ. சாமிநாதன்,  கவிக்கோ அப்துல் ரகுமான் பிறந்த நாளான நவம்பர் 9-ஆம் தேதியினை தமிழ் வளர்ச்சித் துறை சார்பில், மாவட்ட அளவில் அரசு விழாவாகக் கொண்டாடப்படும் என அறிவித்தார்.
_
தமிழ் இலக்கியத்துக்கு அவர் செய்த பெரும் பங்களிப்புகளுக்காக, நம் திராவிட மாடல் அரசு அந்த மரியாதையை அவருக்கு அளித்துள்ளது. அரபு – தமிழ் வழியாகத் தொடங்கிய  இஸ்லாமிய இலக்கியம், இன்று  தமிழிலக்கியத்தில் தவிர்க்க முடியாத அடையாளமாக மாறி இருக்கிறது. கவிக்கோவும்  கலைஞரும் இலக்கிய நண்பர்கள் என்பதைத் தாண்டி,  தமிழ் – இஸ்லாமிய இலக்கிய உறவின் அங்கமாக இருந்தனர் என்பதுதான் வரலாறு. 
_
தென்னிந்தியாவில் திராவிட சமூக- அரசியல் இயக்கமாக வடிவம் பெறத் தொடங்கிய இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்திலேயே  அதில் இஸ்லாமியர்களும் முக்கிய அங்கத்தினராக இருந்தார்கள் என்பதைப் பார்த்தோம். அதேபோலவே தமிழ், தமிழிலக்கிய வளர்ச்சியிலும் இஸ்லாமியர்களின் பங்கு மகத்தானது.
_
எட்டாம் நூற்றாண்டு முதல் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு வரை தமிழை அரபு எழுத்துக்களில் எழுதுவதுதான் வழக்கத்தில் இருந்தது. அரபு-தமிழ் முஸ்லிம்களின் மொழியாக இருந்தது.  இருபதாம் நூற்றாண்டில் உருவான திராவிட சிந்தனையை ஏற்றுக்கொள்ளத் தொடங்கியபின்புதான் அந்தப் போக்கு வழக்கொழிய தொடங்கியது. 
_
குறிப்பாக, தமிழ் மொழியை அடிப்படையாகக் கொண்டு, பிற்படுத்தப்பட்டோர், தலித்துகள் மற்றும் முஸ்லிம்கள் உள்ளிட்ட பல்வேறு சமூகக் குழுக்களை திராவிட /தமிழ் அடையாளத்தின் கீழ் ஒருங்கிணைத்தது, திராவிட சிந்தனைப் போக்குதான். முஸ்லிம்களைத் தமிழர்களாக அங்கீகரித்துடன், இஸ்லாத்தை ஒரு மதமாக மட்டுமல்லாமல், இந்து ஆரிய உயர்சாதி அடக்குமுறையிலிருந்து தப்பிக்க, தமிழர்களின் புகலிடமாகவும் கருதியது சுயமரியாதை இயக்கம்.

தமிழ்நாட்டில் வாழும் முஸ்லிம்கள் அரேபியர்கள் அல்ல, மாறாக மதத் துன்புறுத்தலைத் தவிர்க்க, இஸ்லாத்திற்கு மாறிய திராவிடர்கள் என்று அழுத்தமாக வாதிட்டார் பெரியார். இது இஸ்லாமியர்களிடத்தில் தாங்களும் தமிழர்களே என்ற உணர்வு மேலோங்கக் காரணமாய் அமைந்தது.
_
இன்றளவிலும் இலங்கை முஸ்லிம்களிடையே அரபு-தமிழ் இன்னும் உயிர்ப்புடன் இருக்கும் மொழி வடிவமாக உள்ளது. இது பண்டைய தமிழ்நாட்டிற்கு வந்த அரேபியர்களுடனும், முதல் தமிழ் முஸ்லிம்களிடம் இருந்தும் தோன்றியது. அவர்கள் தமிழை மட்டுமே பேச முடிந்தவர்களாக இருந்தனர். ஆனால், மொழியை அரபு எழுத்துக்களில் எழுதினர். இங்கிருந்த முஸ்லிம்களின் தாய்மொழியாகத் தமிழ் இருந்தாலும்,  அரபு மொழி அதன் புனிதத்தன்மையோடு பார்க்கப்பட்டது. அதேநேரத்தில் அரபியில் எழுதப்பட்ட குர்ஆன்  இங்குள்ள முஸ்லிம்களால் முழுமையாக உணர முடியாத அளவுக்கும் இருந்தது.  இப்படியான அரபு – தமிழ் கலாச்சாரம், இருபதாம் நூற்றாண்டில் கிட்டத்தட்ட முழுமையாக மறைந்தது. அதன் பின்னர்தான், தமிழ் முஸ்லிம் அடையாளம் மேலோங்கத் தொடங்கியது.
_
தமிழ் முஸ்லிம்கள், திராவிட இயக்கத்துடன் இணைந்து, தமிழ் மொழியை சமஸ்கிருதம், இந்தி, ஆதிக்கத்திலிருந்து மீட்கும் போராட்டத்தில் பங்கேற்றனர்.  இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், தமிழ் முஸ்லிம் எழுத்தாளர்களும், முஸ்லிம் சமூக சீர்திருத்தவாதிகளும் அரபு-தமிழுக்கு எதிராக நின்றனர்.  அரபு-தமிழ் மீதான விமர்சனத்தின் விளைவாக, அரபு மதரஸாக்கள் கூட அரபு-தமிழ் மொழியை விலக்கத் தொடங்கின. இஸ்லாம் மார்க்கம் வேகமாகத் தமிழ்ப்படுத்தப்பட்டது.

`புதினா லங்காரி (1876)’, `முஸ்லிம் நேசன் (1883)’, `அசன்பே சரித்திரம் (1885)’ போன்ற அரபு-தமிழ் பத்திரிகைகள் முஸ்லிம்களிடையே வாசிக்கப்பட்டு வந்த நிலையில்,  `தாவூத் ஷா’ போன்ற சீர்திருத்தவாதிகள் அரபு-தமிழை விமர்சித்து, தமிழை முன்னிறுத்தினர். 
_
1943-ஆம் ஆண்டில் அப்துல் ஹமீது பாகவி குர்-ஆனை முழுமையாகத் தமிழில் மொழிபெயர்த்தார். 1949-இல் குர்ஆனின் முதல் முழுமையான தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு வெளியானது.  இது இஸ்லாமிய மதத்தைத்  தமிழில் அணுகுவதற்கு வழிவகுத்தது. தமிழ் முஸ்லிம்களின் நவீன அடையாளத்தை வலுப்படுத்திய முக்கிய நிகழ்வாகவும் அமைந்தது. அதன் தொடர்ச்சியாக  நவீனத் தமிழ் உரைநடையை வளர்ப்பதிலும் தமிழ் முஸ்லிம்கள் பங்களிப்பு செய்யத் தொடங்கினர். தமிழ் முஸ்லிம்கள், `இஸ்லாம் எங்கள் வழி, இன்பத் தமிழ் எங்கள் மொழி’ என்ற முழக்கத்தின் மூலம், மதத்தையும் மொழியையும் இணைத்து ஒரு தனித்துவமான அடையாளத்தை உருவாக்கினர்.
_
அரபு- தமிழிலிருந்து முழுமையாக தமிழுக்கு மாறிய பத்திரிகைகள் இஸ்லாமைப் பரப்புவதற்கும், முஸ்லிம்களின் அரசியல் மற்றும் சமூக விழிப்புணர்வை உயர்த்துவதற்கும் உதவின. `அல்-இஸ்லாம்’, `அல்-கலாம்’, `சுதந்திர நாடு’, `வந்தே மாதரம்’, `பாக்கிஸ்தான்’ போன்ற பத்திரிகைகள் காலனியாதிக்கம், தேசியவாதம், பிரிவினை போன்ற முக்கிய பிரச்சினைகளைப் பேசின. `முதலாம் உலகப் போர்’ மற்றும் `கிலாபத் இயக்கம்’ ஆகியவை தமிழ் முஸ்லிம் பத்திரிகைகளின் வளர்ச்சிக்கு துணைநின்றன. `சமரசம்’ மற்றும் `பால்யன்’ இதழ்கள் இஸ்லாமையும், இஸ்லாமியக் குழந்தைகளின் கல்வி வளர்ச்சி குறித்த சிந்தனைகளை வளர்ப்பதையும் நோக்கமாகக் கொண்டு செயல்பட்டன.

அப்துல் ஹமீது பாகவியின் மற்றொரு நூல் `இயற்கை மதம்’. இந்நூல் இஸ்லாமின் ஆன்மிக நம்பிக்கைகளை விளக்குவதுடன், இஸ்லாம் போதிக்கும் அரசியல், பொருளாதாரம், வாழ்வியல் போன்றவற்றை விமர்சிப்பவர்களுக்கும் தக்க பதிலளித்தது.  பிற சமூகங்களில் வழக்கத்திலுள்ள தீண்டாமை, பெண்களுக்கு இழைக்கப்படும் அநீதிகள் ஆகியவற்றைக் கடுமையாகச் சாடும் இந்நூல், இத்தகைய சமூக கொடுமைகளுக்கு இஸ்லாம் எப்படி தீர்வளிக்கிறது என்பதைப் பற்றியும் பேசியது. அன்றைக்குப் புரட்சிகரமாகப் பார்க்கப்பட்ட இந்த நூலுக்கு, 26.10.1930 நாளிட்ட `குடி அரசு’ இதழில் மதிப்புரை எழுதினார் பெரியார்.
_
  `` `இயற்கை மதம்’ என்னும் அதன் பெயருக்கேற்ப, இஸ்லாமிய மதக்கொள்கைகள் இயற்கைத்தன்மைக்கு முற்றிலும் பொருந்தியவை, இஸ்லாமிய மதச்சட்டங்கள் அறிவுக்கும், ஆராய்ச்சிக்கும் பொருத்தமானவை, அனுபவ சாத்தியமானவை, எந்நாட்டிலும் உள்ளவர்கள் எளிதில் அனுசரிக்கக் கூடியவை. இந்து மக்கள், கிறிஸ்தவர்கள், முஸ்லிம்கள் என்ற சமய வித்தியாசமின்றி அனைவரும் வாங்கி வாசித்துப் பார்க்க வேண்டியதொரு நூலாகும்’’ என்று பெரியார் எழுதினார். மதிப்புரை மட்டுமல்ல; அந்த நூலுக்கு முன்னுரையும் எழுதினார் பெரியார். பெரியார் அப்படி வேறு எந்த மத நூலுக்கும் முன்னுரை எழுதியவரல்ல என்பதை இங்கு பொருத்திப் பார்க்க வேண்டும்.
_
தமிழ்நாட்டில் முஸ்லிம்களிடம் ஏற்பட்ட எழுச்சி, தமிழ் முஸ்லிம்கள் சென்ற நாடுகளிலும் எதிரொலிக்கத் தொடங்கியது. மலேசியா, சிங்கப்பூர், ரங்கூன் போன்ற இடங்களில் தமிழ் முஸ்லிம்கள் `சைபுல் இஸ்லாம்’, `மலேயா நண்பன்’, `தமிழ் முரசு’ போன்ற பத்திரிகைகளை வெளியிட்டனர். இவை தமிழ் இஸ்லாமிய அடையாளத்தை மேலும் வலுப்படுத்தின.  இதுபோல இஸ்லாமிய அறிஞர்கள், தலைவர்கள், அவர்களின் வாழ்க்கை வரலாறுகள் பலவும் தமிழில் எழுதப்பட்டன. இவை அனைத்தும் தமிழ் பக்தி இலக்கியங்களின் பாணியில் இருந்தன. இவையெல்லாம் தமிழ் மக்களிடத்தில் இஸ்லாம் மார்க்கத்தை அறிந்து கொள்வதற்குப் பயன்பட்டன.
_
இப்படியான இலக்கியப் பங்களிப்புகளால், தமிழ்நாட்டில் வலுவான அடித்தளத்தையும், அரபு மதம் என்ற அந்நியப்படுத்தப்பட்ட மனநிலையில் இருந்து, இஸ்லாமியர்களை விடுவிப்பதற்கும் மொழி வழியான முயற்சிகள் முன்நின்றன.  சமூக நீதி அரசியலும் – தாய்மொழி வழியிலான மார்க்கமும் தமிழ்நாட்டு முஸ்லிம்களிடத்தில் பல மாற்றங்களைக் கொண்டு வந்தன.

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுப்பூர்வமான உறவையும் உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்.


freesnippingtool.com_capture_20250501002502.png

`பெரியார் எழுதிய முன்னுரை’

``பல புலவர்களை அழைத்து, ஒரு சொற்போர் போட்டியோ அல்லது கவிதைப் போட்டியோ வைத்து, அந்தப் போட்டியிலே வென்ற பிறகு, அவருக்கு என்ன பரிசு வழங்கலாம் என்று கேட்டால், அதாவது வெற்றி பல கண்டு நான் விருது பெற வரும்போது, `வெகுமானம் என்ன வேண்டும்’ எனக் கேட்டால் கவிக்கோ அப்துல் ரகுமானைத் தருக என்பேன்’’ என்று கூறுமளவுக்கு முத்தமிழறிஞர் கலைஞர் மனத்தில் நீங்கா இடம்பெற்றவர் கவிக்கோ அப்துல் ரகுமான். அவரது படைப்புகளைத்தான் 05.05.2025 அன்று நாட்டுடைமையாக்கி இருக்கிறது, நம் திராவிட மாடல் அரசு.
_
இருவரும் இணைந்து நின்ற இலக்கிய மேடைகள், கவிதை அரங்கங்கள், சொற் போர்கள், தமிழ்நாட்டின் பண்பாட்டு மாற்றங்களுக்கு அடித்தளம் அமைத்த நிகழ்ச்சிகள் எனலாம். இலக்கிய மேடைகள் வழியாக கலைஞர் பேசிய அரசியலுக்கு, கவிக்கோ உறுதுணையாக நின்றவர். குறிப்பிட்டுச் சொல்வது எனில், கலைஞரின் அரசியல் எழுச்சியும், அப்துல் ரகுமானின் கவிதை எழுச்சியும் சமகாலத்தில் நடந்தவை.

இஸ்லாமிய தமிழ் இலக்கியத்தின் வேர்களாக பல அறிஞர்கள் பங்காற்றி இருக்கின்றனர். அப்துல் காதர் புலவர், நயினார் முகம்மது புலவர், அமரகவி சவ்வாது புலவர், பிணைக்குளம் சிந்துக் களஞ்சிய புலவர், பனைக்குளம் அட்டாவதானம் அபுபக்கர் நயினார் புலவர், கீழக்கரை அப்துல் மஜீது புலவர், மெய்ஞான அருள்வாக்கு அப்துல் காதிறுப் புலவர், புலவர் காதிர் அசனார் மரைக்காயர் என பெரும்படையினர் இஸ்லாமியத் தமிழ் இலக்கியத்துக்குப் பெரும் பங்காற்றியிருக்கின்றனர். நபிகள் நாயகத்தின் வரலாற்றையும் அறிவுரையையும் சமயத் தொண்டையும் விளக்கி, உமறுப்புலவர் எழுதிய `சீறாப்புராணம்’ இஸ்லாமிய தமிழ் இலக்கியத்தின் பெரும் பங்களிப்பாக உள்ளதை அறிவோம்.
_
அரபு-தமிழ் நடையில் இஸ்லாமிய இலக்கியத்தைத் தமிழ் நடைக்கு மாற்றி, இஸ்லாமியர்கள் தங்களை அதில் நிலைநிறுத்திக் கொண்ட கால இடைவெளிக்குள், தமிழ் இலக்கிய மரபிலும் புதிய மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. திராவிட அரசியலின் எழுச்சிக்குப் பின்னர், 1970-களில் இலக்கியப் போக்குகளிலும் புதிய அடையாளங்கள் உருவாகின. மரபுத் தமிழிலக்கியத்தின் கட்டுப்பாடுகளை உடைத்து, தமிழ் இலக்கியம் நவீனமாகப் பயணிக்கத் தொடங்கியது. திராவிட இயக்கச் சார்புடன் இயங்கிய முற்போக்கு இலக்கியவாதிகள், `வானம்பாடிகள்’ என்கிற இயக்கமாகச் செயல்படத் தொடங்கினர். அந்த மரபில் இருந்து, இன்குலாப், மு.மேத்தா, கவிக்கோ அப்துல் ரகுமான் என இஸ்லாம் சமூகத்தில் இருந்து வந்த இலக்கியவாதிகள் வீச்சாக இயங்கினர். அவர்களில், திராவிட இயக்கத்தின் வளர்ச்சிக்கும், தி.மு.கழகத்தின் எழுச்சிக்கும் துணைநின்றவர்களில் முதன்மையானவர் அப்துல் ரகுமான். தனது இறுதிக்காலம்வரை கழகத்துடன், கலைஞருடன் கரம் கோர்த்து, நின்றவர் கவிக்கோ.

``என் கவிதை உனக்கு பூச்சொரியும்:
…ஏனெனில், நீ எனக்கு ஆச்சரியம்
ஒரு நாள் தமிழிடம் முகவரி கேட்டேன்
-அது மு.கருணாநிதி என்றது’’
என கலைஞரைப் புகழ்ந்து அவர் பாடிய கவிதையும்,
``காற்றடித்த திசையெல்லாம் பட்டம் போகும்!
அரசியல்வாதிகள் சிலரும் அப்படித்தான்
பதவி காற்றடிக்கும் பக்கமெல்லாம் போவர்
அப்துல் ரகுமானோ புயல் அடித்த போதும் சுருண்டு விழாமல்,
சூறாவளி சுழன்றடித்தபோதும் வீழ்ந்து    விடாமல் இருந்தவர்’’
_
என்ற கலைஞர் தந்த அறிமுகமும், காலத்துக்கும் அவர்களது நட்புக்குச் சான்றாகும்.
தி.மு.கழகம் உயர்த்திப் பிடித்த தமிழுக்குத் துணைநின்றார் என்பது மட்டுமல்ல, கவிக்கோவின் வரலாறு. தி.மு.கழகத்தை எம்.ஜி.ஆர் என்கிற திரைத்துறை பிம்பத்தால் தகர்த்து விடலாம் என்று மனக்கோட்டை கட்டியவர்களின் எண்ணவோட்டத்தைச் சிதறடிக்கும் கவிதைகளை 1970-களிலேயே எழுதியவர் கவிக்கோ. எம்ஜிஆரின் திரைப்புகழைக் கொண்டு தி.மு.கழகத்திற்கு முடிவுரை எழுதிவிடலாம் என்று கருதியவர்களுக்காக அவர் எழுதிய கவிதை இது.
_
``நட்சத்திர ஆட்சியை
இனி, இந்த நாடு தாங்காது.
சில நட்சத்திரங்கள்
நாட்டை ஆள ஆசைப்படுகிறது…
தமிழா விழித்துக் கொள்…
வெள்ளித் திரை ஆட்சிக்காக
உன் வேட்டியும் உருவப்படலாம்…
_
என்று கவிக்கோ எழுதிய கவிதை, இன்றைக்கும் என்றைக்கும் பொருத்தமானது. எந்த நடிகருக்கும் மக்கள் செல்வாக்கு என்பது அவர்களின் திரைமுகத்துக்குத் தானே
தவிர, கொள்கைக்காக அல்ல. கொள்கை இல்லாத எந்தக் கூட்டமும் நிலைக்காது என்ற கருத்தினைக் கவிதை மூலம் தந்தவர் அப்துல் ரகுமான்.
_
அந்தக் கொள்கை உறுதிதான் கலைஞருக்கும் கவிக்கோவுக்குமான நட்புறவின் மையமாக இருந்தது. அதுதான், 2015-ஆம் ஆண்டு மருத்துவ ஓய்வில் இருந்த நிலையிலும், கவிக்கோவின் பவள விழாவில் கலைஞரைப் பங்குபெறச் செய்தது. அந்த ஆண்டு அக்டோபர் 26-ஆம் தேதி சென்னை, காமராசர் அரங்கில் கவிக்கோவின் பவள விழாவில் பேசிய கலைஞர், ``தமிழ் உலகில்- கவிஞர்கள் என்று வரிசைப்படுத்தினால்- அந்த வரிசையிலே முதல் இடத்திலே இடம் பெறக்கூடிய ஒரு கவிஞர் உண்டென்றால், அவர் என்னுடைய நண்பர் அப்துல் ரகுமான் அவர்கள்தான். நம்முடைய இனத்திற்கு, சமுதாயத்திற்கு, நாம் மேற்கொண்ட கொள்கைக்கு உரமாக, அதைத் தூக்கிப் பிடிக்கின்ற தீபமாக விளங்கக் கூடிய அற்புத மான கவிஞரை உங்கள் அத்தனை பேரோடும் சேர்ந்து பாராட்டுகிறேன்’’ என்றார்.

இருவரும் பங்கேற்ற மேடைகளில் மிக முக்கியமானது 1999-ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 2-ஆம் தேதி சென்னை, கலைவாணர் அரங்கில் நடைபெற்ற உலகத் தமிழ் இஸ்லாமிய இலக்கிய ஆறாவது மாநாடு. அதன் நிறைவு விழாவில், இவர்கள் இருவரோடு நாகூர் ஹனீபாவும் பங்கேற்றார். அந்த மாநாட்டில் 5 தீர்மானங்களை நிறைவேற்றி இருந்தார்கள். இறுதியாகப் பேசிய கலைஞர் ``இந்த மாநாட்டில் நிறைவேற்றப்பட்ட 5 தீர்மானங் களை என்னிடம் கொடுத்தார்கள். அவை தீர்மானங்கள் அல்ல; 5 கட்டளைகளாகக் கருதி, அவற்றை நிறைவேற்றித் தருவேன். அவை நிறைவேற்றப்பட்டு விட்டதாக இப்போதே கருதிக்கொள்ளுங்கள்’’ என்று கலைஞர் கூறிய நொடியில் கரவொலியில் அதிர்ந்தது அரங்கம்.
_
மேலும், ``இலக்கிய ஆர்வம்தான் என்னை இம்மாநாட்டில் பங்குபெறச் செய்தது. இஸ்லாமிய இலக்கிய ஆர்வம். இஸ்லாமிய இலக்கியம் என்றவொன்று தனியாக இல்லை. இஸ்லாமியர்களும் தமிழர்களே என்ற உணர்வோடு இதை நான் நோக்குகிறேன்’’ என்று இஸ்லாமியர் குறித்தான திராவிட இயக்கப் பார்வையை இதிலும் பொருத்திப் பேசினார் கலைஞர். இப்படியான மாநாட்டில்தான் இஸ்லாமி யர்களுக்கான இடஒதுக்கீடு கோரிக்கையும் கலைஞரிடம் கொண்டு சேர்க்கப்பட்டது.
_
...நீளும்

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுப்பூர்வமான உறவையும்
உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்...


WhatsApp Image 2025-05-08 at 3.42.36 PM.jpeg

கலைஞருடன் கரம்கோர்த்த  கவிக்கோ…

திராவிட இயக்கம், இஸ்லாமியர்களுக்குச் செய்த நன்மைகளுள் எல்லாம் தலையான நன்மை எதுவென்றால், அவர்களுக்கு உரிய இடஒதுக்கீட்டு உரிமையினைப் பெற்றுத் தந்ததுதான். திட்டங்களைத் தீட்டவும் நிறைவேற்றவும், நிதியும் மனமும், கைவசம் ஆட்சியும் இருந்தால்போதும். ஆனால், இட ஒதுக்கீடு கொடுத்தது அப்படியான ஒன்றல்ல. நெடிய போராட்டம். அந்தப் போராட்டத்தில் கலைஞர் பெற்ற வெற்றிதான், இன்று தமிழ்நாட்டில் கல்வி, வேலைவாய்ப்புகளில் முஸ்லிம்களின் உரிமை நிலைநாட்டப் பட்டுள்ளது.
_
நடந்து முடிந்த நாடாளுமன்றத் தேர்தல் பிரச்சாரக் களத்தில், பிரதமர் நரேந்திர மோடி, இஸ்லாமியர்கள் குறித்து பாகுபாடான பல கருத்துகளைக் கூறியதை அறிவோம். குறிப்பாக, `இஸ்லாமியர்களுக்கு அளிக்கப்பட்டு வரும் இடஒதுக்கீட்டை ரத்து செய்ய வேண்டும்’ என சர்ச்சைக்குரிய வகையில் குறிவைத்துத் தாக்கினார். `காங்கிரஸ் கூட்டணி ஆட்சிக்கு வந்துவிட்டால், பிற்படுத்தப்பட்ட- பட்டியல் சமூகங்களின் இடஒதுக்கீட்டைப் பிடுங்கி, இஸ்லாமி யர்களுக்குக் கொடுத்துவிடுவார்கள்’ என்றார். `மதத்தின் அடிப்படையில் இடஒதுக்கீடு வழங்குவதே தவறு’ என்றும் மோடி பேசினார்.
_
2024-ஆம் ஆண்டிலேயே, பல்வேறு வகைகளில் சமூக, பொருளாதார பிரதிநிதித்துவம் பெற்றுள்ள நிலையிலேயே , இடஒதுக்கீட்டிற்காக இஸ்லாமிய சமூகம், இத்தனை நெருக்கடிகளை எதிர்கொள்கிறது என்றால், இட ஒதுக்கீடு வேண்டும் என குரல் எழுப்பிய தொடக்கக் காலங்களில் எத்தனைப் போராட்டங்களை, இந்திய அளவில் சந்தித்திருப்பார்கள் என யோசிக்க வேண்டியிருக்கிறது. ஆனால், தமிழ்நாட்டில் 1970-களிலேயே அதற்கான விதைகளை அழுத்தமாக நட்டவர் முத்தமிழறிஞர் கலைஞர். அந்த வரலாற்றை அறிந்துகொள்ளும் முன்பு, இடஒதுக்கீடு மற்றும் மண்டல் கமிசன் குறித்து, சில தகவல்களைப் புரிந்துகொள்வதும், இந்திய அளவில் இஸ்லாமியர்களுக்கான இடஒதுக்கீடு எப்படி நடைமுறைக்கு வந்தது என்று அறிந்துகொள்வதும் அவசியமானது.

இந்தியத் துணைக்கண்டம் கல்வி- பொருளாதாரம்- சமூக நிலை அனைத்திலும், மாடிப்படிக்கட்டுகளைப் போல சமத்துவ மின்மையுடன் அமையப்பெற்றது. சமூக நிலையில் யாரெல்லாம் உயர்ந்து இருக்கிறார்களோ, அவர்கள் கல்வியிலும், பொருளாதாரத்திலும் உயர்ந்தவர்களாக இருந்தனர். சமூக நிலையில் யாரெல்லாம் ஒடுக்கப்பட்டு இருந்தார்களோ, அவர்கள் கல்வியிலும் பொருளாதாரத்திலும் தாழ்ந்து இருந்தார்கள். இதில் கடைநிலையில் உள்ள தாழ்த்தப்பட்டோருக்கான இடஒதுக்கீடும், கல்வி-வேலைவாய்ப்பு உரிமைகளும் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் ஊடாகவே நிலைநிறுத்தப்பட்டு விட்டன. அடுத்த நிலையில் இருக்கும் பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான உரிமைகளுக்கு அரை நூற்றாண்டுக்கும் மேலாகப் போராட வேண்டியிருந்தது.
_
அண்ணல் அம்பேத்கர் தனது அமைச்சர் பதவியை ராஜினாமா செய்ததற்கான காரணங்களில் ஒன்றாக பிற்படுத்தப்பட்டோ ருக்கான இடஒதுக்கீடு கோரிக்கையும் இருந்தது. அத்தகைய பிற்படுத்தப்பட்டோருக் கான கல்வி - பொருளாதார நிலை குறித்து, ஆராய அமைக்கப்பட்டதே மண்டல் கமிசன். 1979-ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 1-ஆம் தேதி, மொரார்ஜி தேசாய் பிரதமராக இருந்த காலத்தில் அமைக்கப்பட்டது, இந்த கமிசன். அடுத்த ஆண்டில், அதாவது 1980-இல் தாக்கல் செய்யப்பட்ட இந்த கமிசனின் அறிக்கை, இதர பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கு 27% இடஒதுக்கீட்டைப் பரிந்துரை செய்தது.
_
அடுத்தடுத்து அமைந்த இந்திரா காந்தி, ராஜீவ் காந்தி அரசுகள் அதற்கான முயற்சிகளை எடுக்கவில்லை. 1989-இல் அமைந்த வி.பி.சிங் அரசு, மண்டல் கமிசன் பரிந்துரைகளை நடைமுறைப்படுத்தி, சுதந்திர இந்தியாவில் முதன்முறையாக இதர பிற்படுத்தப்பட்டோ ருக்கான அகில இந்திய இடஒதுக்கீட்டை நடைமுறைப்படுத்தத் துணிந்தது. அதை எதிர்த்து, சிலர் உச்சநீதிமன்றம் சென்றார்கள். அப்படிச் சென்றவர்கள் பார்ப்பன உயர்சாதி இந்துக்கள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. ஆனால், உச்ச நீதிமன்றம் சில மாற்றங்களுடன் அதன் பரிந்துரைகளை ஏற்றுக்கொண்டது. 3,743 சாதிகளை உள்ளடக்கிய இதர பிற்படுத்தப்பட்ட பிரிவினருக்கு 27% இட ஒதுக்கீட்டை வெற்றிகரமாக நடைமுறைப்படுத்தினார் வி.பி.சிங். அதில் இஸ்லாமிய சமூகத்தின் சில பிரிவுகளையும் இதர பிற்படுத்தப்பட்டோர் பிரிவில் இணைத்திருந்தது மண்டல் கமிஷன்.
_
அதேபோல, தேசிய மத மற்றும் மொழி சிறுபான்மையினர் ஆணையம், இந்தியாவில் மொழி மற்றும் மத சிறுபான்மையினர் தொடர்பான பல்வேறு பிரச்சினைகளை ஆராய்வதற்காக, 2004-ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 29-ஆம் தேதி, ரங்கநாத் மிஸ்ரா ஆணையத்தை அமைத்தது ஒன்றிய அரசு. 2007-ஆம் ஆண்டு மே மாதம் 21-ஆம் தேதி, அந்த ஆணையம் சமர்ப்பித்த அறிக்கையில், அரசு வேலைகளிலும், அனைத்து உயர்கல்வி நிறுவனங்களிலும் இஸ்லாமியர்கள் மற்றும் பிற சிறுபான்மை யினருக்கு இடஒதுக்கீடு வழங்க பரிந்துரை செய்திருந்தது. இஸ்லாம் அல்லது கிறிஸ்துவ மதத்திற்கு மாறிய தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தினர், பட்டியல் சாதி இடஒதுக்கீட்டின் கீழ் இட ஒதுக்கீட்டு உரிமைகளைப் பெற வேண்டு மென்றும் பரிந்துரைத்தது. ஆனால், அந்த அறிக்கையை பா.ஜ.க. கடுமையாக எதிர்த்தது.
_
குறிப்பாக, 2014-ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி மாதம் 9-ஆம் தேதி, கேரளாவில் தனது பிரச்சாரத்தின்போது, மிஸ்ராவின் அறிக்கை, ‘தலித் சமூகங்களின் பாதுகாப்பின்மையை’ உருவாக்கியதாக நரேந்திர மோடி விமர்சித்தார். அதன் தொடர்ச்சியாகத்தான் தற்போதும் விமர்சித்துக் கொண்டிருக்கிறார். மிஸ்ரா ஆணையம் அமைக்கப்பட்ட அதே கால கட்டத்தில், நீதியரசர் ராஜேந்தர் சச்சார் தலைமையில், இஸ்லாமியர்களின் சமூக பொருளாதார கல்விநிலையை ஆய்வு
செய்ய, ஓர் உயர் நிலைக்குழுவை அமைத்தது ஒன்றிய அரசு.

2005-ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் அமைக்கப் பட்ட இந்தக் குழுவில், ஏழு உறுப்பினர்கள் இடம்பெற்றனர். இந்த உயர்மட்டக் குழு, பொருளாதார, அரசியல் மற்றும் சமூக நீரோட்டத்தில் இந்திய முஸ்லிம்கள் முழுமையாக பங்கேற்பதைத் தடுக்கும் தடைகளை அகற்றுவது எவ்வாறு என்பதற்கான முக்கிய பரிந்துரைகளை வழங்கியது.
_
இந்திய மக்கள் தொகையில் முஸ்லிம்கள் 14%-ஆக இருக்கும்போது, அவர்கள் இந்திய அதிகாரத்துவத்தில் 2.5% மட்டுமே உள்ளனர். இந்திய முஸ்லிம்களின் பிரதிநிதித்துவ நிலையானது, பட்டியல் சாதியினர் மற்றும் பழங்குடியினரின் நிலைமைகளுக்கும் தாழ்ந்து இருப்பதாக `சச்சார் குழு’ முடிவு செய்தது. அந்தக் குழுவின் அறிக்கை, இந்திய முஸ்லிம் களின் சமத்துவமின்மைப் பிரச்சினையை தேசிய அளவிலான கவனத்திற்குக் கொண்டு வந்தது.
_
தேசிய அளவில், இஸ்லாமியர்களின் சமூகப் பொருளாதார நிலையைப் புரிந்து கொள்ள இந்த 3 அறிக்கைகளும் முக்கிய ஆதாரங்களாக அமைந்தன. அதேநேரத்தில், தமிழ்நாட்டில் இஸ்லாமியர்களுக்குத் தனி இடஒதுக்கீட்டை நடைமுறைப்படுத்துவதற்கு இந்த அறிக்கைகளைப் பயன்படுத்திக் கொண்டார் கலைஞர்.
_
இஸ்லாமியர்களின் சமூக- வாழ்வாதார- கல்விப் பிரச்னைகளில் திராவிட இயக்கம் உடன் நின்றது மட்டுமல்ல; ஆட்சி அதிகாரத் துக்கு வந்த நிலையில், 1973-ஆம் ஆண்டிலேயே உருது பேசும் முஸ்லிம்களைப் பிற்படுத்தப் பட்டோர் பட்டியலில் சேர்த்து, அவர்களுக்கான சலுகையை வழங்கியவர் கலைஞர்.
_
1999-ஆம் ஆண்டு `இப்தார் விழா’வில் பேசுகையில்கூட, `இஸ்லாமியர்களுக்கு உரிய இட ஒதுக்கீடு வருகிற நேரத்தில் வரட்டும், அதற்கிடையில் அதற்காக காத்திருக்காமல், குறிப்பிட்ட சதவிகிதத்தை ஒதுக்குவேன்’என உறுதி அளித்தார். அவர் அளித்த உறுதிமொழிதான், தமிழ்நாட்டு முஸ்லிம்களின் வாழ்க்கையில் இன்று நிகழ்ந்துள்ள முன்னேற்றங்களுக்குக் காரணம்.
_
**...நீளும்**

WhatsApp Image 2025-05-14 at 4.31.56 PM (1).jpeg

கலைஞர் அளித்த உறுதிமொழி!

நீதிக்கட்சியும் சுயமரியாதை இயக்கமும் உருவானபோது, முன்வைத்த முதன்மை முழக்கம் வகுப்புவாரிப் பிரதிநிதித்துவம். 1907-ஆம் ஆண்டிலேயே, `அஞ்சுமன் முஃபித் இஸ்லாம்’ எனப்படும் `தென்னிந்திய முஸ்லிம் கல்வி இயக்கமும்’ இதே கோரிக்கையை முன்வைத்தது. எந்தவொரு குறிப்பிட்ட ஜாதியினரும் நிர்வாகத்தில் அதிகப்படியான இடங்களை அனுபவிக்கக்கூடாது என்ற கோரிக்கையை வைஸ்ராயிடம் இந்த அமைப்பு தந்தது. ஆனால், கல்வி-வேலை இரண்டிலும் சரிபாதிக்கும் அதிகமான இடங்களை, ஆரிய உயர்ஜாதியினரே அன்றைக்கு அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தனர்.
_
1912-ஆம் ஆண்டில் அரசின் பொதுத்துறை வேலை பற்றிய ஆணையம் உருவாக்கப்பட்டது. அதுதொடர்பான விவாதங்களில் இஸ்லாமிய மற்றும் கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவ சங்கங்கள் பங்கேற்று, குறிப்பிட்ட ஓர் உயர் ஜாதியின் ஆதிக்கம் கோலோச்சுவதைக் கட்டுப்படுத்தி, அனைத்து சமூகங்களுக்கும் பிரதிநிதித்துவம் வழங்கப்பட வேண்டுமென்பதை வலியுறுத்தினர்.
அந்த விவாதங்களில் அலெக்ஸாண்டர் கேட்ரூ என்ற ஆங்கிலேய அதிகாரி, பார்ப்பன ரல்லாதோரின் இடஒதுக்கீடு உரிமைகளை வரவேற்றுப் பேசினார். 
_
அதுதான் `கம்யூனல் ரிசர்வேஷன்’ என்ற விகிதாச்சார வேலைத்திட்டத்திற்குப் பின்னாட்களில் வழிவகுத்தது. 1920-இல் `நீதிக்கட்சி’ வெற்றிபெற்ற பின்னர் கல்வி- வேலைவாய்ப்பில் பார்ப்பன ரல்லாதோருக்கான வகுப்புரிமை முயற்சிகள் வலுப்பெற்றன. சட்டமன்றத்தில் தீர்மானங்கள் நிறைவேற்றப்பட்டன. 1927-ஆம் ஆண்டு பி.சுப்பராயன் தலைமையிலான அமைச்சரவை யில், முத்தையா முதலியார் `கம்யூனல் ஜி.ஓ’-வை நடைமுறைப்படுத்தினார்.
_
அதில் இஸ்லாமியர்களுக்கு, சென்னை மாகாணத்தில் 16 சதவிகிதம் இடஒதுக்கீடு வழங்கப்பட்டிருந்தது. 1947-ஆம் ஆண்டு ஓமந்தூர் ராமசாமி ரெட்டியார் ஆட்சிக் காலத்தில் இந்த சதவிகிதம் 7-ஆகக் குறைக்கப்பட்டது. ஆனால், 1954-ஆம் ஆண்டு காமராசர் தலைமையிலான காங்கிரஸ் அரசு, `மத ரீதியான இடஒதுக்கீடு கூடாது’ என இஸ்லாமியர்களுக்கான 7 சதவிகித இடஒதுக்கீட்டை ரத்து செய்தது. அப்போது அமைச்சரவையிலும் இஸ்லாமியர் ஒருவர்கூட இல்லை. இவையெல்லாம் காங்கிரஸ் மீது இஸ்லாமியர்களுக்கு வெறுப்பை ஏற்படுத்தின எனலாம். அதேவேளையில், ‘ஆட்சியிலும், கல்வி வேலைவாய்ப்பிலும் இஸ்லாமியர்களுக்கு உரிய பிரதிநிதித்துவம் தருவோம்' என்று முழங்கியது திராவிட முன்னேற்றக் கழகம்.

1967-ஆம் ஆண்டில் இந்தியாவிலேயே முதன்முறையாக, ஒரு மாநிலக் கட்சியாக திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் ஆட்சியமைத்தது. ஆனாலும், இஸ்லாமியர்களுக்கான தனி இடஒதுக்கீடு வழங்குவதைத் தன்னிச்சையாக முடிவெடுக்கக்கூடிய அதிகாரம், அன்றைக்கு மாநில அரசிடம் இல்லை. எனினும், பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான 31 சதவிகித இடஒதுக்கீட்டில் இஸ்லாமியர்களைப் பங்கெடுக்கச் செய்து, இஸ்லாமிய சமூகம் சந்தித்த 18 ஆண்டுகால இழப்புக்கு, முதலுதவி செய்தார் முத்தமிழறிஞர் கலைஞர்.
_
அதன்பிறகு, இஸ்லாமிய சமூகத்தினருக்கான இடஒதுக்கீட்டுக் குரல்கள் தொடர்ந்துகொண்டே இருந்தன. ஆனால், ஒன்றியத்தை யார் ஆண்டாலும் இஸ்லாமியர்களின் இட ஒதுக்கீட்டுக்கு, முழு தீர்வு காண எவரும் முனைப்பு காட்ட முயற்சிக்கவில்லை.
_
இந்தச் சூழலில்தான், 1999-ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் இரண்டாம் தேதியன்று நடைபெற்ற உலகத் தமிழ் இஸ்லாமிய இலக்கிய ஆறாவது மாநாட்டின் நிறைவு விழாவில், முத்தமிழறிஞர் கலைஞருடன் தி.மு.கழகத்தின் அன்றைய கூட்டணிக் கட்சிகளில் ஒன்றான பா.ம.க.-வின் நிறுவனர் மருத்துவர் ராமதாஸ் பங்கேற்றார். அவர் பேசும்போது, ``கிறிஸ்தவராக இருந்தாலும் சரி, இஸ்லாமியராக இருந்தாலும் சரி, அவர்களின் உடன்பிறவா முன்னேற்றக் கழகத்தார் இடஒதுக்கீட்டில் என்ன செய்யப் போகிறார்கள்’’ என்ற வினாவை எழுப்பினார்.
_
அதற்குப் பதிலளித்த கலைஞர், ``மருத்துவர் என்றால், நோய்க்கு மருந்து கொடுக்க வேண்டும், ஆனால், ஒரு நோயையே உருவாக்கிவிட்டாரோ என்ற அச்சம், எனக்கு ஏற்பட்டிருக்கிறது” என நகைச்சுவையாகக் கூறிவிட்டு, ’’இஸ்லாமியர்களுக்கு இடஒதுக்கீடு இல்லாததுதான் நோய், அந்த நோயை விரைவில் நிச்சயம் குணப்படுத்துவேன். அண்ணாமலை பல்கலைக்கழகத்தில் நானும் ஏற்கெனவே டாக்டர் பட்டம் பெற்றிருக்கிறேன், அதனால், அந்த நோயை நிச்சயம் குணப்படுத்துவேன்’’ என அவருக்கே உரிய தனித்த பாணியில் சுவாரஸ்யமான பதிலைத் தந்து உறுதியளித்தார்.
_
``அந்தந்த மாநில அரசுகள் இடஒதுக்கீட்டிலே யார் யாருக்கு எவ்வளவு இடம் கொடுக்கலாம் என்பதை முடிவு செய்யும் சட்டத்திருத்தத்தைக் கொண்டு வாருங்கள் என பல ஆண்டுகளாக தி.மு.கழகம் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறது. அந்த சட்டம் வரும் நேரத்தில் வரட்டும், அதற்காக காத்திராமல் வெகு விரைவில் குறிப்பிட்ட சதவிகிதத்தை இஸ்லாமியர்களுக்கு வழங்குவோம்” என்றும் ஆணித்தரமாகக் கூறினார் கலைஞர். ஏற்கெனவே கடற்கரையில் நடந்த ஒரு கூட்டத்திலும் இஸ்லாமியர்களுக்கு இடஒதுக்கீடு வழங்கப் பரிசீலிப்போம் எனக் கூறியிருந்தார் கலைஞர்.
_
ஆனால், 2001-இல் அ.தி.மு.க. அரசு அமைந்துவிட, 5 ஆண்டுகள் இஸ்லாமியர் இடஒதுக்கீட்டு உரிமை குறித்து பேச்சுக்களுக்கோ அல்லது கோரிக்கைக்கோ கூட இடமில்லாமல் போனது. இடைப்பட்ட காலத்தில்தான் ஒன்றியத்தில், மன்மோகன் சிங் ஆட்சி அமைந்ததும் ரங்கநாத் மிஸ்ரா ஆணையமும், சச்சார் குழுவும் அமைக்கப்பட்டன. அதன் பின்னணியிலும் கலைஞரின் பங்களிப்பும் அழுத்தமும் முக்கியமானவை.
_
முஸ்லிம்களுக்கு இட இதுக்கீடு என்கிற கோரிக்கையை, தமிழ்நாடு முஸ்லிம் முன்னேற்றக் கழகமும் தொடர்ச்சியாக வலியுறுத்தி வந்த நிலையில், 2004-ஆம் ஆண்டு நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் ஐக்கிய முற்போக்குக் கூட்டணியில் இடம்பெற்ற முஸ்லிம் முன்னேற்றக் கழகத்தின் முக்கிய கோரிக்கையாக இஸ்லாமியர்களுக்கான இடஒதுக்கீடு கோரிக்கை இருந்தது. அந்தக் கோரிக்கையை கலைஞரும் ஏற்றுக்கொண்டி ருந்தார். குறிப்பாக, மிஸ்ரா ஆணைய பரிந்துரைப்படி, முஸ்லிம்களுக்கு கல்வி வேலைவாய்ப்பில் இட ஒதுக்கீடு அளிக்கச் செய்துள்ள பரிந்துரையை நடைமுறைப்படுத்து வோம் என்று 2006 தேர்தல் அறிக்கையில் தி.மு.க. உறுதியளித்திருந்தது. ஆனால், கூட்டணி தொடர்பாக கலைஞர் வெளியிட்ட செய்திக் குறிப்பில், இஸ்லாமியர்களின் இடஒதுக்கீடு கோரிக்கை இடம்பெறவில்லை என சர்ச்சை கிளம்பியது. ஆனால், இஸ்லாமிய சமூகப் பிரதிநிதிகளை நேரில் அழைத்து, கோரிக்கை விடுபடவில்லை என்று விளக்கினார் கலைஞர்.

மீண்டும் 2006-இல் திராவிட முன்னேற்றக் கழக அரசு அமைந்தவுடன், சென்னை உயர்நீதிமன்ற முன்னாள் நீதிபதி எம்.எஸ்.ஜனார்த்தனம் தலைமையில்,
மிஸ்ரா ஆணைய பரிந்துரையின் அடிப்படையில் பேரறிஞர் அண்ணா அவர்களின்
99-ஆம் ஆண்டு பிறந்த நாள் பரிசாகப் பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான 30 சதவிகித இட ஒதுக்கீட்டிலிருந்து பிற்படுத்தப்பட்டோர் பட்டியலில் இடம்பெற்றுள்ள முஸ்லிம்களுக்கு 3.5 சதவிகிதமும், கிறிஸ்த வர்களுக்கு 3.5 சதவிகிதமும் தனி உள் இடஒதுக்கீடு வழங்கி, 12.09.2007 அன்று கலைஞர் ஆணையிட்டார். ஆனால், கிறிஸ்தவ சமூகம் தங்களுக்கு தனி இடஒதுக்கீடு தேவையில்லை எனக் கூறிவிட்டதால், அந்தத் தனி இடஒதுக்கீடு ரத்து செய்யப்பட்டது. 
_
பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான இடஒதுக்கீட்டில் இஸ்லாமிய சமூகத்திற்கான 3.5% தனி இடஒதுக்கீடு நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது. இஸ்லாமிய சமூகத்தினரின் அரை நூற்றாண்டு தவிப்புக்குக் காணப்பட்ட தீர்வாக இது அமைந்தது. கலைஞர் தந்த தீர்வில்தான் இன்றும் முஸ்லிம் மக்களின் இளந்தலைமுறை பயன்பெற்றுக் கொண்டிருக்கிறது.
_
சமீபத்தில், நீலகிரிக்குப் பயணம் சென்ற நமது முதலமைச்சர், அங்கு அவர் தொடங்கி வைத்த அரசு மருத்துவக் கல்லூரியைப் பார்வையிடச் சென்றார். அவருடன் குழு புகைப்படம் எடுத்த மாணவர்களில் இஸ்லாமிய மாணவர்களும் இடம் பெற்றனர். அது, முஸ்லிம் இடஒதுக்கீட்டால் கிடைத்த பலன் என்றால் மிகையில்லை. நூற்றாண்டுக் கனவின் காட்சி வடிவமாக உயிர்பெற்றது அந்தப் புகைப்படம். சமூகநீதிப் பயணத்தை, கலைஞருக்குப் பின், இன்றைய நம் கழகத் தலைவருடன் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது முஸ்லிம் சமூகம்.
_
**...நீளும்**

WhatsApp Image 2025-05-22 at 11.58.10 AM.jpeg

கலைஞர் தந்த தீர்வும் நூற்றாண்டு கனவும்...

சிறுபான்மையினர் என்றால் இஸ்லாமி யர்கள், கிறிஸ்தவர்கள் மட்டுமல்ல. இனச் சிறுபான்மையினர், மொழிச் சிறுபான்மையினர் என எந்த வகையில் சிறுபான்மையினராக இருந்தாலும் அவர்களை ஆதரித்து அவர்களின் உரிமைகளுக்குத் துணைநின்ற இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம். அது தி.மு.கழகத்தில் பிறப்பிலேயே தோன்றிய உணர்வு.
_
2018-ஆம் ஆண்டு முத்தமிழறிஞர் கலைஞர் மறைந்தபோது, ‘சிறுபான்மையினரின் அரண் சாய்ந்துவிட்டது’ என்ற தலைப்பில் இரங்கல் செய்தி பகிர்ந்தது கிறிஸ்தவ நல்லெண்ண இயக்கம். இதன் தலைவரான இனிகோ இருதயராஜ், “சிறுபான்மை மக்களின் உரிமைச் சொத்தே... உன்னை இழந்து தவிக்கிறோம். சிறுபான்மையினரின் பாதுகாவலரே உனது மறைவால் பரிதவித்து நிற்கிறோம். துன்பங்கள் வந்தபோதெல்லாம் அரவணைத்துக் காத்த கலைஞரே, சிறுபான்மை மக்களைப் பிரிந்து சென்றுவிட்டாயே” என உருக்கமாகப் பேசிய காணொளி அவரது தனிப்பட்ட உணர்வு மட்டுமல்ல; ஒட்டுமொத்த கிறிஸ்தவர்களின் உணர்வாகத்தான் இருந்தது.

திராவிடர் கழகத்தில் பிரிந்தும் பேரறிஞர் அண்ணா வெகுமக்கள் பேரியக்கமாக திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தைத் தொடங்கிய போது, கழகத்துக்கு பெயர் வைப்பது குறித்து பெரிய விவாதங்கள், ஆலோசனைகள் நடந்தன. திராவிடம் என்பது கட்டாயம் பெயரில் இருக்க வேண்டுமென்பதில் மிக உறுதியோடு இருந்தார் அண்ணா. ஆனால் திராவிடர் என்பதில் ‘ர்’ விகுதியை நீக்கிவிட்டு ‘திராவிட’ என சூட்டினார் அண்ணா. திராவிடர் என்பது இனத்தைக் குறிக்கும், ஆனால் ‘திராவிட’ என்றால் இந்த நிலத்தொகுப்பை குறிக்கும். இந்த நிலத் தொகுப்பில் வாழும் அனைத்து மக்களும் அதில் அடங்குவர் என்பதற்கான ‘ர்’ விகுதி நீக்கத்திற்கான காரணம்.
_
பெயரில் கூட அவ்வளவு கவனமாக இருந்த இந்த இயக்கத்தின் மீது இனவெறி இயக்கம் என்றும், மொழி வெறி இயக்கம் என்றும் அன்றைக்கு தூற்றினார்கள். இன்றைக்கும் அந்த அவதூறு பரப்புவோர் உண்டு. அவர்கள் மொழி வெறிக்கும் மொழி உரிமைக்கும் இடையிலான வித்தியாசத்தை உணராதவர்கள். அல்லது திராவிட இயக்கத்தின் மீதான ஒவ்வாமையை இப்படி வெளிப்படுத்தி கொள்கிறார்கள் என்று எடுத்துக்கொள்ளலாம்.
_
தமிழர் மீது ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது என்பதால்தான் இந்தியை எதிர்க்கிறோம். மற்றபடி, எந்த மொழியின் மீதும், எந்த மொழியினர் மீதும் வெறுப்பை உமிழ்ந்திராமல், அன்பை மட்டுமே பொழிந்த இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் என்பதை வரலாற்றின் வழி பார்க்கலாம்.
_
சமீபத்தில் கர்நாடகாவில் இந்தி மொழியில் பேசிய எஸ்.பி.ஐ. வங்கியின் பெண் மேலாளர் ஒருவரை கன்னடத்தில் பேசுமாறு ஒருவர் மிரட்டும் வீடியோ காட்சிகள் வைரலானது. கன்னடத்தில் பேச மறுத்த அந்த பெண் மேலாளர் கண்டனங்கள் வலுத்த பிறகு மன்னிப்பு கோரினார். இதேபோல ஆட்டோ ஓட்டுநர் ஒருவரிடம் வடமாநிலத்தைச் சேர்ந்தவர் கன்னடத்தில் பேச மறுத்த வீடியோவும் பரவலாக கவனம் பெற்றது. பிழைப்புக்காக வேறு மாநிலங்களுக்குச் செல்வோர் உள்ளூர் மொழியை கற்றுக் கொள்வதுதான் சரியா அல்லது இந்தி மொழியை நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டுமா என்ற விவாதம் இன்றும் நடந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது. ஆனால், அது தொடர்பாக பேரறிஞர் அண்ணா இன்றும் பொருந்தக்கூடிய வரலாற்று உரையை நிகழ்த்தி இருக்கிறார்.
_
”அகதி என்ற சொல்லே உடன்பாடற்றது; அவர்களை குடிபெயர்ந்தோர் என்றே சொல்ல வேண்டும்” எனக் கூறியவர் அண்ணா. “வாழ்வாதாரத்திற்காகவோ அல்லது வேறு காரணங்களுக்காகவோ குடிபெயர்ந்து வருவோரை, அனுமதிக்காமல் விரட்டுவோம் என்றால், அது மனிதாபிமானமற்ற செயல். ஆனால் அப்படி வருவோர் இந்த நிலத்தின் தன்மைகளைப் புரிந்துகொண்டு, அவர்கள்தான் இதற்கேற்ப தங்களை தகவமைத்துக்கொள்ள வேண்டுமே தவிர, தங்களுடைய ஆதிக்கத்தை இந்த மண்ணில் செலுத்த முற்படக் கூடாது” என்ற தெளிவான பார்வை அண்ணாவிடம் இருந்தது.
_
குறிப்பாக, சுதந்திர இந்தியாவின் தொடக்கக் காலத்தில், நாடு பிரிவினைக்குபின் தொடக்க காலத்தில் பாகிஸ்தானில் இருந்து தமிழ்நாட்டிற்கு பலர் குடியேறினர். அது பெரும் விவாதத்தை ஏற்படுத்திய நிலையில், “ஏற்கெனவே இங்கு ஒரு செளகார்பேட்டை உள்ளது. அதைப்போல தமிழர் தொழில், வணிகத்தில் இடை யீடு செய்யும் விதமாக அல்லாமல், வாழ்வாதாரத் திற்காக வருவோரை மனிதநேயத்தோடு அணுகி ஏற்றுக்கொள்ளலாம்” என்றார் அண்ணா.
ஆரிய ஆதிக்கம், நம்மீது செலுத்திய ஆதிக்கத்தில் இருந்து கிடைத்த படிப்பினை யாகக்கூட அண்ணாவின் கூற்றைக் கருதலாம். ஒருவகையில் தமிழ்நாட்டில் என்ன நடந்து விடக்கூடாது என்று அண்ணா எச்சரித்தாரோ, அதுதான் பாலஸ்தீனத்திற்கு நடந்தது.

அண்ணா கூறிய அதே செளகார்பேட்டை மக்களையும் மொழிச் சிறுபான்மையினராக அணுகி, ரக்‌ஷாபந்தன் நாளில் அவர்கள் கட்டிவிட்ட கயிறை அன்பொழுக ஏற்றுக் கொண்டவர் கலைஞர். முதுமை காரணமாக கலைஞர் படுக்கையில் இருந்த காலத்திற்கு முன்பு வரை நீடித்த பந்தம் இது. மொழிச் சிறுபான்மையினரின் உணர்வுக்கும் மதிப்பளிக்க வேண்டுமென்ற நல்லெண்ணத்தின் விளைச்சல் அந்த கயிறு.
_
அதேபோல வட இந்தியர்கள் அதிகம் வாழும் செளகார்பேட்டையில் வாக்கு சேகரிக்கச் சென்றால் இந்தியில், அவர்களுக்கு தெரிந்த இந்தி மொழியில் துண்டறிக்கைகள் வழங்குவது வழக்கம். அது அவர்களின் வாக்குக்காக அல்ல, அவர்களின் மொழிக்கு தரும் மதிப்பு. நம்மீது திணிக்கப்படாத வரை, ஆதிக்கம் செலுத்தாத வரை இந்திக்கு நாம் எதிரி இல்லை என்பதை உணர்த்தும் உணர்வு.
ஆங்கிலோ இந்தியன் மக்களுக்கு சட்டப்பேரவையில் பிரதிநிதித்துவம் அளிக்கும் வழக்கம் சுதந்திர இந்தியா உருவான காலத்தில் இருந்தே நிலவுகிறது. 
_
1952 முதல் 2021 வரை தமிழ்நாட்டில் 10 ஆங்கிலோ இந்தியர்களுக்கு சட்டப்பேரவையில் பிரதிநிதித்துவம் வழங்கப்பட்டுள்ளது. அதிலும் 7 பேர் பெண்கள். ஆனால் இந்த வழக்கத்தை மோடி அரசு தனது இரண்டா வது ஆட்சிக்காலத்தில் முடிவுக்கு கொண்டுவந்தது. இதைப்பின்பற்றி தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் முந்தைய அ.தி.மு.க அரசும் ஆங்கிலோ இந்தியர்களுக்கான பிரதிநிதித்துவத்தை நீக்கியது. இதை சட்டமன்றத்தில் அப்போதே எதிர்த்த இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம். இப்படி, மொழிச் சிறுபான்மையினர், குடியேற்றச் சிறுபான்மையினர் என பலருக்காகவும் குரல் கொடுத்து, அவர்களை பிரதிநிதித்து வத்துக்குள் கொண்டு வந்தது கழகம்தான். கலைஞர் தன் ஆட்சி காலங்களில், அவர்களை யும் உள்ளடக்கிய பல திட்டங்களை நிறை வேற்றி இருப்பதை வரும் வாரத்தில் பார்ப்போம்.
_
**...நீளும்**

WhatsApp Image 2025-05-28 at 8.05.18 PM.jpeg

குரலற்றவர்களின் குரலான கழகம்!

தமிழ்நாட்டின் மதச் சிறுபான்மைச் சமூகங்களில் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள் சமணர்கள். மற்ற சிறிய இனக்குழுக்கள், மதச் சிறுபான்மை யினர், மொழிச் சிறுபான்மையினரைக் காட்டிலும் நீண்டதொரு வரலாற்றுப் பின்னணி சமணர்களுக்கு உள்ளது. ஆரிய படையெடுப்புக்கு முன்பே இருந்த திராவிடர்களின் சமயம்தான் சமணம். சமண சமயம் ஆன்மாவில் நம்பிக்கையற்றது. இயங்கு பொருள் சார்ந்த செயற்பாட்டின் மீது நம்பிக்கை கொண்டவர்களாக `சமணர்கள்’ இருந்தனர்._

``புத்த மதத்தைப் போலவே, கி.மு. 5, 6-ஆம் நூற்றாண்டில் இன்றைய பீகார் மாநிலத்தில் தோன்றியது சமணம். தொடக்கக் காலத்திலேயே வட இந்தியா முழுவதும் வீச்சாகப் பரவிய சமண சமயம், மெல்ல மெல்ல அடுத்தடுத்த நூற்றாண்டுகளில் தெற்கு நோக்கியும் பரவத் தொடங்கியது. ஆனால், இன்று சமணர்கள் இந்திய மக்கள்தொகையில் சுமார் 0.4% மட்டுமே உள்ளனர். அவர்களும் பல மாநிலங்களில் சிதறிக் கிடக்கின்றனர்._

இதில் தமிழ்நாட்டைப் பொறுத்த வரையில், 2011-ஆம் ஆண்டு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி தமிழ்நாட்டின் மக்கள் தொகையில் சுமார் 0.12% ஆக சமணர்கள் உள்ளனர். அதாவது 89,265 சமணர்கள் உள்ளனர். தமிழ்நாட்டில் முதலில் சமணம் தோன்றிய இடம் மதுரை. காஞ்சிபுரம், திருவண்ணாமலை, திருவள்ளூர், விழுப்புரம் மற்றும் சென்னை ஆகிய மாவட்டங்களில் மட்டும் சுமார் 30,000 பேர் உள்ளனர். அதேபோல வட மாநில சமணர்களும் (ஜெயினர்கள்) தமிழ்நாட்டின் பல பகுதிகளில் குடியேறியுள்ளனர். கிறிஸ்தவம், இஸ்லாமியம், பார்சி, சிந்து, சீக்கிய சமூகம் உள்ளிட்ட சிறுபான்மைச் சமூக பட்டியலில் சமணர்களும் உள்ளனர்.  

தமிழ் இலக்கியத்தின் முன்னோடிகளாகவும் தமிழ் சமணர்கள் திகழ்ந்தனர். தமிழில், ஐம்பெரும் காப்பியங்களைப் படைத்தவர்களில் பெரும்பாலானோர், சமணர்கள்தான். திருத்தக்கதேவர், இளங்கோவடிகள், சீத்தலைச் சாத்தனார் உள்ளிட்ட இலக்கிய முன்னோடிகள் பலரும் சமணர்களே. தத்துவம், இலக்கியம், கலை, பழங்கால மருத்துவம் போன்ற துறைகளில் சமண அறிஞர்கள், கலைஞர்கள் தமிழுக்குத் தொண்டு செய்துள்ளனர்.
_
`சமணர்களின் இலக்கணம் இல்லா இலக்கியம், தமிழ் இலக்கியத்தின் வெற்றிடம்’ என முத்தமிழறிஞர் கலைஞரே குறிப் பிட்டுள்ளார். அத்தகைய பெருமைக்குரிய சமணர்கள் வாழ்ந்த குகைகள், படுக்கைகள், கோயில்கள், புடைப்புச் சிற்பங்கள், வடக்கிருந்து உயிர் துறந்தவர்கள் குறித்த கல்வெட்டுகள், சமணப்பள்ளிகள், குகைகளுக்குள் கண்டெடுக்கப்பட்ட மருந்துக்குழிகள், சமணப் பெண் துறவிகளுக்கென்று தனியாக இயங்கிய சமணப்பள்ளி, சிதிலமடைந்த சிற்பங்கள் என்று சமணர்கள் தமிழ்நாட்டில் வாழ்ந்ததற்கான 464 அடையாளங்கள் கடைசிப் பத்தாண்டுகளில் கிடைக்கப் பெற்றுள்ளன.
_
இன்றும் சமணர்கள் வாழும் 150 கிராமங்கள் தமிழ்நாட்டில் உள்ளன. மற்ற சமூகத்தினரைப் போல அவர்களும் விவசாயம், தொழில் போன்றவற்றில் ஈடுபடுகின்றனர். கல்வி, வேலைவாய்ப்புகளுக்கும் செல்லத் தொடங்கி விட்டனர்.  
 சமண பண்பாட்டு மையம் இவர்களின் வரலாற்றுக்கு வலுசேர்க்கும் வகையிலும், தமிழ்நாட்டின் புத்த மற்றும் சமண பண்பாட்டுச் சிறப்புகளை நிலைநிறுத்தும் வகையிலும், காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்தில் `புத்த பண்பாட்டு மையம்' மற்றும் மதுரை மாவட்டத்தில் `சமண பண்பாட்டு மையம்' அமைக்கப்படும் என்று திராவிட மாடல் அரசு, நடப்பாண்டுக்கான சுற்றுலாத்துறை மானியக் கோரிக்கையில் தெரிவித்துள்ளது.  
 _
இதைவிடக் குறிப்பாக, 2,200 ஆண்டு கால சமண வரலாற்றை அழித்தொழிக்கும் சதித்திட்டம் ஒன்றையும் திராவிட மாடல் அரசு தடுத் திருக்கிறது. மதுரை மாவட்டம், அரிட்டாபட்டி பகுதியில் டங்ஸ்டன் கனிம சுரங்கம் அமைக்க, ஒன்றிய அரசு `வேதாந்தாவின் இந்துஸ்தான் ஜிங்க்’ நிறுவனத்துக்கு ஏலம் விட்டது. இதை எதிர்த்து, அப்பகுதி மக்கள் போராட் டத்தில் குதித்தனர். பசுமையான நிலப்பரப்பு சூழ்ந்த பகுதி அரிட்டாபட்டி. அதனாலோ அல்லது தங்கள் வாழ்வாதாரம் பறிபோகிறது என்பதாலோ மட்டுமல்ல, அந்தப் போராட்டம். 2,200 ஆண்டுகால வரலாறு, அரிட்டாபட்டியில் புதைந்து கிடக்கிறது.

முன்னரே கூறியபடி, தமிழ்நாட்டில் சமணம் கால்பதித்த முதல் இடம் மதுரை. குறிப்பாக, 7 குன்றுகளைக் கொண்டுள்ள அரிட்டாபட்டியில் அரிதான, வித விதமான சமணப் படுக்கைகள் உள்ளன. இங்குள்ள மலைக்குகைகளில் சமணத் துறவிகள் வாழ்ந்துள்ளனர். 7-ஆம் நூற்றாண்டில் அமைக்கப்பட்ட மகாவீரர் சிற்பம் உள்ளிட்ட சமண சிற்பங்களும் உள்ளன. தமிழ் பிராமி மற்றும் வட்டெழுத்துக் கல்வெட்டுகளும் உள்ளன.
 _
அதனால், `டங்ஸ்டன் சுரங்கம்' அமையப் பெற்றால், இரண்டாயிரம் ஆண்டுகால சமண வரலாறு படுகுழியில் தள்ளப்பட்டுவிடும் என்ற அச்சம், அரிட்டாபட்டி மக்களிடம் மேலோங்கி இருந்தது. அதை உணர்ந்துதான் `டங்ஸ்டன் திட்டத்தை ஒருபோதும் அனுமதிக்க மாட்டோம்' என்று உறுதியளித்தார் நமது திராவிட மாடல் நாயகர்.    
_
``நான் உயிரோடு இருக்கும் வரை, டங்ஸ்டன் சுரங்கத்தை அனுமதிக்க மாட்டேன்” என்று சட்டப் பேரவையிலேயே ஆணித்தரமாகக் கூறினார் முதலமைச்சர். அதை அரிட்டாபட்டி மக்கள் பட்டாசு வெடித்தும் இனிப்பு வழங்கியும் கொண்டாடி மகிழ்ந்தனர். ஆனால், கனிம வளங்கள் திருத்தச் சட்டத்திற்கு நாடாளு மன்றத்தில் ஆதரவளித்து விட்டு வந்து, தமிழ்நாட்டில் டங்ஸ்டன் சுரங்கத்திற்கு எதிராக இருப்பது போல நாடகமாடியது அ.தி.மு.க. அரிட்டா பட்டி மக்களின் எதிர்ப்பும், அவர்களுக்கு உறுதுணையாக நின்ற தி.மு.கழக அரசின் உறுதி யாலும் டங்ஸ்டன் திட்டத்தைக் கைவிட்டது ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசு.  
_
திட்டங்களில் மட்டுமல்ல, தீர்க்கமான முடிவுகளை எடுத்து, சிறுபான்மையினருக்கும் அவர்களின் வரலாறு, பண்பாட்டு அடையாளங்களைப் பாதுகாப்பதற்கும் திராவிட முன்னேற்றக் கழகமே அரண் என்பதற்கான சமகால வரலாற்றுச் சான்று அரிட்டாபட்டி.
_
**...நீளும்**

WhatsApp Image 2025-06-03 at 6.23.08 PM (1).jpeg

அரிட்டாபட்டி காத்த கழகத் தலைவர்!

சிறுபான்மையினருடன் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் கொண்டிருக்கும் உறவும், அக்கறையும் தமிழ்நாட்டு நிலப்பரப்பிற்குள் மட்டும் சுருங்கிவிடக் கூடியது அல்ல. இந்தியத் துணைக்கண்டத்தின் எந்த மூலையிலும் சிறுபான்மையினருக்கு ஒரு பாதிப்பென்றால், எழும் முதல் குரல் திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் குரல்தான். அது இன்று உருவானது அல்ல, பெரியார், அண்ணா காலத்தில் இருந்தே திராவிட இயக்கம் கொண்டிருக்கும் மனிதநேயப் பண்பு.
_
1951-ஆம் ஆண்டு அண்ணல் அம்பேத்கர் ஒன்றிய அமைச்சர் பதவியை ராஜினாமா செய்தபோது, `அம்பேத்கர் ஏன் ராஜினாமா செய்தார்?’ என்ற தலைப்பில், `விடுதலை’யில் தலையங்கம் எழுதப்பட்டது. அதில்,``காஷ்மீரைப் பற்றி முடிவுசெய்யும் விஷயத்தை காஷ்மீர் மக்களுக்கே விட்டுவிட வேண்டும். காஷ்மீரத்திலே புகுந்திருக்கும் இந்தியாவும் வெளியேற வேண்டும். பாகிஸ்தானும் வெளியேற வேண்டும். இதுதான் காஷ்மீர் மக்களுக்கு நீதி செய்வதாகும்’’ என்று காஷ்மீருக்கு ஆதரவான புதிய பார்வையை முன்வைத்தது `விடுதலை’ ஏடு.

இதற்கு முன்பாக, 1948-ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 17-ஆம் தேதி `காஷ்மீரில் புதிய போர்’ என்ற தலைப்பில் `திராவிடநாடு’ இதழில் கட்டுரை ஒன்றை எழுதினார் பேரறிஞர் அண்ணா. சுதந்திரத்திற்கு முன்பு என்.கோபாலசாமி அய்யங்கார் காஷ்மீரின் திவானாக இருந்த காலகட்டத்தில் இருந்து அந்தக் கட்டுரை தொடங்கியது. காஷ்மீரின் ராஜாவாக இருந்த ஹரி சிங் மக்களைத் துன்புறுத்தியதாகவும் மக்களின் உணர்வுகளைத் தூண்டி, போராட்டம் நடத்தும்படி ஜவஹர்லால் நேரு, ஷேக் அப்துல்லாவை வலியுறுத்துவதாகவும் கூறும் ஒரு கற்பனை உரையாடலில் அக்கட்டுரை எழுதப்பட்டிருக்கும். விடுதலைக்குப் பிறகு காஷ்மீர் இந்தியாவுடன் சேர்க்கப்பட்ட நிலையில், ஷேக் அப்துல்லாவின் நடவடிக்கைகளை, இந்திய அரசு எதிர்க்கத் தொடங்கியது.
_
ஆனால், ஷேக் அப்துல்லாவின் நடவடிக்கைகளை ஆதரிக்கும் வகையில், அந்தக் கட்டுரையை எழுதியிருந்தார் அண்ணா. ஷேக் அப்துல்லா காஷ்மீரின் பிரதமர் பதவியை ராஜினாமா செய்தபோது எழுதப்பட்டது அந்தக் கட்டுரை. அதேபோல முத்தமிழறிஞர் கலைஞரும், ஷேக் அப்துல்லாவுடன் மிக நெருக்கமான நட்புறவைக் கொண்டிருந்தார். ஷேக் அப்துல்லாவை `காஷ்மீரத்து சிங்கம்’ என்றே அழைத்தார். 1975-ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி 12-இல் ஷேக் அப்துல்லா கோபாலபுரம் இல்லத்திற்கு வந்து கலைஞரைச் சந்தித்தார். 1982-ஆம் ஆண்டு ஷேக் அப்துல்லா மறைந்தபோது, கொடைக்கானலில் உள்ள கோஹினூர் பங்களாவுக்கு ஷேக் அப்துல்லாவின் பெயரை வைக்குமாறு அன்றைய அ.தி.மு.க. அரசை வலியுறுத்தினார். ஏனெனில், 1965-ஆம் ஆண்டில் ஷேக் அப்துல்லா கைது செய்யப்பட்டபோது, அந்த பங்களாவில்தான் வீட்டுக் காவலில் வைக்கப்பட்டிருந்தார்.
_
1980-களில் ஷேக் அப்துல்லாவின் மகன் ஃபரூக் அப்துல்லா, காஷ்மீருக்கான தன்னாட்சி அதிகாரம் பெறுவது தொடர்பாக கூட்டிய மாநாட்டில் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் பங்கெடுத்தது. மிக முக்கியமாக 1999-ஆம் ஆண்டு பாரதிய ஜனதா கட்சியுடன் தி.மு.க. கூட்டணி வைத்தபோது, காஷ்மீருக்கான சிறப்பு அந்தஸ்தைப் பறிக்கக்கூடாது என்ற நிபந்தனையை வைத்திருந்தது. அதன்படி அன்றைய வாஜ்பாய் தலைமையிலான ஒன்றிய அரசு, காஷ்மீருக்கான சிறப்பு அந்தஸ்தைப் பறிக்கமுடியாத கடிவாளத்தைக் கையில் வைத்திருந்தது தி.மு.கழகம்.
_
பெரியார், அண்ணா, கலைஞர் காலத்தில் இருந்து காஷ்மீரத்து மக்கள் மீது திராவிட இயக்கம் காட்டிவரும் அன்பின் வெளிப்பாடு இந்த வரலாறு. காரணம், தமிழ்நாட்டு சிறுபான்மை மக்களை விட ஆரியத்தால் அதிக அடக்குமுறைகளை சந்தித்தவர்கள் காஷ்மீரத்து இஸ்லாமியர்கள். அதனால், இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் வேறெந்த மாநிலமும், வேறெந்த அரசியல் இயக்கமும் காஷ்மீரத்து மக்கள் மீது கொண்டிருந்த பற்றுக்கும் உறவுக்கும் மேலானதாக இருந்தது திராவிட இயக்கத்தின் நட்பும், உறவும்.

பெரியார், அண்ணா, கலைஞர் ஆகிய திராவிட இயக்கத்தின் முப்பெரும் தலைவர்களின் நீட்சியாக, திராவிட மாடல் ஆட்சியை நடத்திக்கொண்டிருக்கும் நமது தலைவர் காலத்தில் இந்த நட்பும், உறவும் புதிய அத்தியாயத்தை எட்டியிருக்கிறது.
_
காரணம், இஸ்லாமியர்களின் இருப்பையே இந்த நாட்டில் இருந்து இல்லாமல் அகற்ற ஒன்றிய அரசு முயற்சித்துக் கொண்டிருக்கிறது. சிறுபான்மையினர் மீது வடமாநிலங்களில் வீடு புகுந்து நிகழ்த்தப்படும் வன்முறைகள், மசூதிகளுக்குள் அத்து மீறி நுழைந்து உரிமை கொண்டாடும் அகம்பாவச் செயல்கள் போன்றவை மட்டுமல்ல. 
_
இவற்றையெல்லாம் கடந்து, இஸ்லாமியர்களுக்கு எதிராக, கொள்கை ரீதியாக ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசு மேற்கொள்ளும் நடவடிக்கைகள் முக்கியமானவை. குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டம், காஷ்மீருக்கான சிறப்பு அந்தஸ்து பறிப்பு, வக்ஃபு வாரிய திருத்த மசோதா என 3 முக்கிய கொள்கை சார்ந்த முடிவுகளை இஸ்லாமியர்களுக்கு எதிராகக் கடந்த 11 ஆண்டுகளில் எடுத்திருக்கிறது ஒன்றிய பாஜக அரசு.

இந்த ஒவ்வொரு சிக்கலிலும் இஸ்லாமிய சமூகத்தோடும், காஷ்மீர் மக்களோடும் ரத்த உறவு போல இணைந்து களத்தில் நின்ற இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம். காஷ்மீருக்கான சிறப்புரிமை பறிப்பைக் கண்டித்து தலைநகர் டெல்லியில் மாபெரும் போராட்டத்தை நடத்திய இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம். குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்திற்கு எதிரான போராட்டக் களத்தில் தன்னை ஒப்படைத்துக்கொண்ட இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம். இன்னும் சொல்லப்போனால் குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்திற்கு எதிரான போராட்டக் களமே திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் இளந்தலைவர் மாண்புமிகு துணை முதலமைச்சர் அவர்களின் முதல் போராட்டக் களம்.

குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டமும், காஷ்மீருக்கான சிறப்புரிமை பறிப்பையும் விட சிறுபான்மைச் சமூகமான இஸ்லாமியர்களுக்கு மிகப்பெரிய பாதிப்பை ஏற்படுத்தக் கூடிய சிக்கலாக உருவெடுத்தது வக்ஃபு வாரிய திருத்த மசோதா. இந்தியாவை `மதச்சார்பற்ற நாடு’ என்ற உன்னத நிலையில் இருந்து கீழிறக்கும் சதியாக ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசால் தூக்கி வரப்பட்ட அந்தப் பேராபத்தைத் தீர்க்கமாக எதிர்க்க, இந்தியாவில் முதல் குரலை வலிமையாக எழுப்பிய இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம், எழுப்பியவர் முத்துவேல் கருணாநிதி ஸ்டாலின். வரும் வாரங்களில் அந்த வரலாறுகளை விரிவாகப் பார்க்கலாம்.

udayanidhi-protest233445-1576227568.jpg

பெரும் அபாயங்களுக்கு எதிராக முதல் குரல்!

ஆர்.எஸ்.எஸ். அமைப்பை உருவாக்கிய கோல்வால்கர் ‘நாம், நமது தேசத்தின் வரையறை’ என்ற நூலில், “இந்துஸ்தானில் வாழக்கூடிய அனைவரும் இந்துக்கள். அவர்களுக்கான இனத்தின் அடையாளம் இந்தியர் அல்ல; இந்து என்பதுதான். இந்து மதத்தைச் சாராத பிற மதத்தினர் அனைவரும் அந்நியர்கள். அவர்கள் இந்துஸ்தான் என்ற பாரத தேசத்தில் வாழ வேண்டுமானால் இந்து கலாச்சாரத்தை மதிக்க வேண்டும்; அதற்கு அடிபணிய வேண்டும். இந்துக்கள் அல்லாத பிற மத அந்நியர்கள் தங்களுக்கான தனித்த அடையாளங்களை இழந்துவிட வேண்டும். இந்துக்கள் பெருமையை மட்டுமே பேச வேண்டும். இதை ஏற்க மறுக்கும் இந்துக்கள் அல்லாதவர்களுக்கு ‘குடியுரிமை’ கூட வழங்கக் கூடாது” என்று கூறியிருக்கிறார்.
_
இந்துக்கள் அல்லாத மற்றவர்கள், தங்களுக்கான தனி அடையாள உரிமைகளைக் கொண்டிருக்கக்கூடாது என்ற கோல்வால்கரின் கருத்தானது, இஸ்லாமியர்களுக்கு குடியுரிமை கூட வழங்கப்படக்கூடாது என்ற நோக்கத்தையே அடிப்படையாகக் கொண்டது. ஆர்.எஸ்.எஸ். பிதாமகனான கோல்வால்கரின் அந்த நோக்கத்திற்கு ஒன்றிய பாஜக அரசு தந்த சட்ட வடிவம்தான் ‘குடியுரிமை திருத்தச் சட்டம்’.


2019-ஆம் ஆண்டு குடியுரிமை திருத்த மசோதாவை நாடாளுமன்றத்தின் மக்களவை, மாநிலங்களவையில் தாக்கல் செய்தது ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசு. 2014 டிசம்பர் 31-ம் தேதிக்கு முன்பு பாகிஸ்தான், வங்கதேசம், ஆப்கானிஸ்தான் நாடுகளில் இருந்து, இந்தியாவில் குடியேறிய இந்துக்கள், சீக்கியர்கள், பவுத்தர், ஜைனர்கள், பார்சி, கிறிஸ்தவ மக்களுக்கு இந்திய குடியுரிமை வழங்க வழிவகை செய்தது அந்த மசோதா. அதேவேளையில் இஸ்லாமியர் குறித்தோ, இலங்கையில் இருந்து அகதிகளாக இந்தியாவிற்கு வந்த ஈழத்தமிழர்கள் குறித்தோ, அவர்களுக்கு குடியுரிமை வழங்குவது குறித்தோ அந்த மசோதா பேசவில்லை. அதாவது அவர்களுக்கு குடியுரிமை கிடையாது என்பதுதான் அதன் அர்த்தம்.
_
மதத்தின் அடிப்படையில் எப்படி குடியுரிமை வழங்கலாம் என்பதே இதில் அடிப்படை கேள்வியாக எழுந்தது. மதத்தின் பெயரில் பாகுபாடு காட்டக்கூடாது என்ற இந்திய அரசியலமைப்பின் நோக்கத்தை சிதைக்கும் விதமாக இது இருந்தது. அதேவேளையில் பாகிஸ்தான் அகமதியாக்களையும், மியான்மரின் ரோஹிங்யாக்களையும், ஈழத்தமிழர்களையும் புறக்கணித்ததில் இருந்தே குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்தின் உள்நோக்கத்தை எளிதாகப் புரிந்துகொள்ள முடிந்தது.

09.12.2019 அன்று மக்களவையிலும், 11.12.2019 அன்று மாநிலங்களவையிலும் இம்மசோதா நிறைவேற்றப்பட்டது. இஸ்லாமியர்களுக்கும் ஈழத் தமிழர்களுக்கும் எதிரான இந்த மசோதாவை, தி.மு.க., காங்கிரஸ், திரிணாமுல் காங்கிரஸ், பகுஜன் சமாஜ், சமாஜ்வாடி, சி.பி.எம்., சி.பி.ஐ., தேசியவாத காங்கிரஸ், ராஷ்டிரிய ஜனதா தளம், ஆம் ஆத்மி, மக்கள் ஜனநாயகக் கட்சி, மதசார்பற்ற ஜனதா தளம் உள்ளிட்ட பல கட்சிகள் கடுமையாக எதிர்த்தன. நாடாளுமன்றத்தில் மிகக் கடுமையான எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்தினார்கள் தி.மு.க. எம்.பி.க்கள்.   
_
ஒருவேளை மாநிலங்களவையில் அ.தி.மு.க. எதிர்த்து வாக்களித்திருந்தால் மசோதா நிறைவேறி இருக்காது. ஆனால் பா.ஜ.க. அரசுக்கு அடிபணிந்து ஆட்சியை தக்கவைத்துக்கொள்ள இந்த துரோகத்தை துணிந்து செய்தார் எடப்பாடி பழனிசாமி. அ.தி.மு.க. சார்பில் மாநிலங்களவை உறுப்பினராகி இருந்த அன்புமணி ராமதாஸும் இந்த மசோதாவை எதிர்க்கவில்லை.
_
இந்த மசோதாவுக்கு ஆதரவாக மாநிலங்களவையில் 125 வாக்குகளும், எதிராக 105 வாக்குகளும் பதிவாகின. அ.தி.மு.க.-வுக்கு அவர்களால் அனுப்பப்பட்ட அன்புமணியின் வாக்கோடு சேர்த்து 11 உறுப்பினர்களின் வாக்குகள் அன்றைக்கு இருந்தன. 11 பேரின் வாக்குகளும் எதிர்த்து பதிவாகி இருந்தால், எதிர்ப்பு வாக்குகள் 116-ஆகவும், ஆதரவு வாக்குகள் 115-ஆகவும் இருந்திருக்கும். மசோதா தோற்கடிக்கப் பட்டிருக்கும். ஆனால் ஆதரித்து வாக்களித்து வரலாற்றின் மீது அழியாத கரும்புள்ளியை அ.தி.மு.க. வைத்தது. நாடாளுமன்றத்தில் ஓ.பன்னீர்செல்வத்தின் மகன் ஓ.பி.ரவீந்திரநாத் (அன்றைய தேனி மக்களவைத் தொகுதி உறுப்பினர்) ஆதரித்து வாக்களித்ததார். ஆனால் உட்கட்சி மோதல் காரணமாக, ஓ.பி.ரவீந்திரநாத்தை அ.தி.மு.க. உறுப்பினர் இல்லை எனக் கூறிவிட்டது எடப்பாடி பழனிசாமி அணி.
 

உண்மையில் இச்சட்டத்தால் இந்தியாவில் உள்ள இஸ்லாமியர்கள் யாருக்கும் எந்த பாதிப்பும் இல்லை என்று பாரதிய ஜனதா கட்சி வாதிட்டது. ஆனால் ஐதராபாத்தில் மட்டும் 127 பேருக்கு ஆதார் அட்டையை ரத்து செய்ய நோட்டீஸ் அனுப்பியது ஆதார் ( UDAN) அமைப்பு. நோட்டீஸ் அனுப்பப்பட்ட 127 பேரில் பெரும்பாலானோர் இஸ்லாமியர்கள்; ஏனையோர் தலித் மக்கள். தங்களை இந்தியக் குடிமகன்தான் என்று நிரூபித்து ஆதார் பெற்றுக்கொள்ளுங்கள் என்று அடாவடி காட்டினர்.
_
அதேபோல, பெங்களூர் புறநகர் குடிசைப் பகுதிகளில் வாழ்ந்த 300 இஸ்லாமியர்கள் சட்ட விரோதமாக குடியேறியவர்கள்; அவர்களிடம் உரிய ஆவணங்கள் இல்லை என்று பா.ஜ.க. சட்டமன்ற உறுப்பினர் ஒருவர் புகார் தந்தார். அன்றைய கர்நாடக பா.ஜ.க. அரசின் காவல்துறை கண்களை மூடிக்கொண்டு அவர்களின் குடிசைகளை அகற்றியது.
_
இத்தகைய கொடும் சட்டத்திருத்தத்திற்கு எதிராக நாடு முழுக்க பற்றியெரிந்த போராட்டங்களைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் திணறியது ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசு. உத்தரப் பிரதேசத்தில், நடந்த போராட்டத்தில் காவல்துறை துப்பாக்கிச்சூடு நடத்தி இருபதுக்கும் மேற்பட்டோரைக் கொன்றது. 
_
இந்த துப்பாக்கிச்சூடு குறித்து சட்டமன்றத்தில் விவாதம் நடந்தபோது பேசிய முதல்வர் ஆதித்யநாத், “இவர்களை உ.பி. காவல்துறை சுடவில்லை; அவர்கள் சாவதற்காகவே போராட்டத்துக்கு வந்தவர்கள்; எனவே சாகத்தான் செய்வார்கள்; எங்கள் காவல்துறை துப்பாக்கியிலிருந்து ஒரு குண்டுகூட வெடிக்கவில்லை. போராட்டக்காரர்களே ஒருவரையொருவர் சுட்டுக் கொண்டார்கள்” என்று ஆணவத்தோடு பதிலளித்தார்.
_
ஆனால் மக்களவையிலும், மாநிலங்களவை யிலும், மக்கள் மன்றத்திலும் ஈடு இணையற்ற அளவில் இந்த மசோதாவை எதிர்த்து நின்ற இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம்.
_
...நீளும்

தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுப்பூர்வமான உறவையும் உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்

WhatsApp Image 2025-06-18 at 13.50.03_e552261a.jpg

சி.ஏ.ஏ. சட்டத்தை எதிர்த்து நின்ற தி.மு.க.!

இந்திய சிறுபான்மை மக்கள் மீது, ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசு நிகழ்த்திய கொள்கைத் தாக்குதலாக குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டம் அமைந்தது. அதற்கு எதிராக, 2019-ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 13-ஆம் தேதி தமிழ்நாடு முழுவதும் தி.மு.க. இளைஞர் அணி மாபெரும் கண்டன ஆர்ப்பாட்டத்தை நடத்தியது.
_
குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்தின் நகலைக் கிழித்து இளைஞர் அணி நடத்திய ஆர்ப்பாட்டம் அன்றைய தேதியில் தேசிய அளவில் செய்தியானது. குறிப்பாக, கழகத்தின் இளந்தலைவர் உதயநிதி ஸ்டாலின் அவர்கள் சென்னையில் நடந்த ஆர்ப்பாட்டத்தில் பங்கேற்று, சட்ட நகலைக் கிழித்து வீசினார். சட்ட நகலை எரித்ததாக இளந்தலைவர் மற்றும் அவருடன் இணைந்து ஆர்ப்பாட்டத்தில் பங்கேற்ற 644 பேர் மீது 4 பிரிவுகளில் வழக்குப்பதிவு செய்யப்பட்டது.
_
இளைஞர் அணியைத் தொடர்ந்து டிசம்பர் 17-ஆம் தேதி தலைமைக் கழகமும் போராட்டத்தில் குதித்தது. போராட்டத்தில் குதித்தது மட்டுமல்ல, உச்சநீதிமன்றத்தின் கதவுகளைத் தட்டி, சிறுபான்மையினரின் பாதுகாப்பை வலியுறுத்தியது. அத்தோடும் நின்றுவிடவில்லை, மறுநாளே சென்னை அறிவாலயத்தில் அனைத்துக்கட்சிக் கூட்டத்தினைக் கூட்டினார் கழகத் தலைவர் முத்துவேல் கருணாநிதி ஸ்டாலின்.
_
ம.தி.மு.க பொதுச் செயலாளர் வைகோ, தமிழக காங்கிரஸ் கமிட்டியின் அன்றைய தலைவர் கே.எஸ்.அழகிரி, வி.சி.க. தலைவர் திருமாவளவன், சி.பி.எம். கட்சியின் அன்றைய மாநில செயலாளர் கே.பாலகிருஷ்ணன், சி.பி.ஐ. மாநில செயலாளர் முத்தரசன் உள்ளிட்ட அன்றைய மதச்சார்பற்ற முற்போக்குக் கூட்டணியின் அங்கமாக இருந்த அனைத்து தலைவர்களும் அந்தக் கூட்டத்தில் பங்கேற்றனர்.


அந்தக் கூட்டத்தில், ``மோடி ஆட்சியில், நாட்டின் பொருளாதாரம் வீழ்ந்து கிடக்கிறது. தொழில்துறை வளர்ச்சி தேங்கிவிட்டது. வேளாண்மை வறண்டு விவசாயிகள் வாடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். விலைவாசி விண்ணைத் தொடும் அளவு உயர்ந்துகொண்டே செல்கிறது. ஏழை எளிய நடுத்தர மக்களின் வாங்கும் சக்தி குறைந்துகொண்டே போகிறது. பெண்கள், தலித்துகள், பழங்குடியினர் மீதான தாக்குதல்கள் தொடர்கின்றன. சமூகநீதிக்கு எதிரான நடவடிக்கைகள் தொடர்கின்றன. 
_
இவற்றையெல்லாம் சரிசெய்ய வேண்டிய ஒன்றிய அரசு, முக்கிய பிரச்சினைகளிலிருந்து, மக்களின் கவனத்தைத் திசை திருப்பவும், ஆர்.எஸ்.எஸ். வகுத்தளித்துள்ள மத ரீதியான அடிப்படைவாதக் கொள்கைக்குச் செயல்வடிவம் கொடுக்கும் வகையிலும் குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்தை நிறைவேற்றி யுள்ளது’’ என ஒன்றிய அரசையும், இச்சட்டம் நிறைவேறக் காரணமான அ.தி.மு.க.-வையும் கடுமையாகக் கண்டித்து தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.
 

அத்துடன், 23.12.2019 அன்று `குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்ட எதிர்ப்புப் பேரணி’ நடத்தப்படும் என்று அறிவிக்கப்பட்டது. எழும்பூரில் உள்ள சி.எம்.டி.ஏ. அலுவலகத்தில் தொடங்கி, ராஜரத்தினம் மைதானம் வரை பல்லாயிரக்கணக்கானோர் புடைசூழ நடைபெற்றது இந்தப் பிரமாண்ட பேரணி. தமிழ்நாட்டு ஊடகங்கள் மட்டுமின்றி இந்தி, ஆங்கில செய்தி ஊடகங்களிலும் மதச்சார்பற்ற முற்போக்குக் கூட்டணியின் பேரணிதான் அன்றைக்கு தலைப்புச் செய்தியாக மாறி, அகில இந்திய அளவில் கவனம் ஈர்த்தது.
_
டெல்லியில் ஹாஹீன் பாக் பகுதியில் நடைபெற்ற தொடர் போராட்டம் போல, சென்னை வண்ணாரப்பேட்டையில் நடைபெற்ற தொடர் போராட்டத்தின்போது அவர்களோடு துணை நின்றது கழகம். அந்தப் போராட்டத்தைக் கலைக்க அன்றைய அ.தி.மு.க அரசு தடியடி பிரயோகம் செய்தபோது, அதைக் கண்டித்து, பாதிக்கப்பட்ட முஸ்லிம் மக்களுக்கு உறுதுணையாக நின்றது கழகம்தான்
குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டப் போராட்டம், நாடு முழுவதும் அலை அலையாய் பரவியபோது, கொரோனா பேரிடர் அமைதிப்படுத்தியது. உலகையே உலுக்கிவிட்ட அப்பேரிடரில் பொது அமைதி, சுகாதாரப் பாதுகாப்புக் காரணங்களுக்காக ஒத்திவைத்தது இஸ்லாமிய சமூகம். அனைத்து மாநிலங்களிலும் மிகத் தீவிரமாக நடைபெற்ற போராட்டங்கள் ஓய்ந்தன. தமிழ்நாட்டிலும் போராட்டங்கள் ஓய்ந்தன. ஆனால், கழகத் தலைவரின் போர்க்குணம் மட்டும் ஓயவில்லை.


2021-ஆம் ஆண்டு சட்டமன்றத் தேர்தல் பிரச்சாரத்தில் பேசிய கூட்டங்களில் எல்லாம், குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டம் குறித்து தவறாமல் பேசினார் கழகத் தலைவர். திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் ஆட்சி அமைந்ததும், குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்தை அமல்படுத்த மாட்டோம் என பிரச்சாரங்களில் உறுதிபடத் தெரிவித்தார். ஆட்சிக்கு வந்தவுடன் 2021-ஆம் ஆண்டு தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்தைத் திரும்பப் பெற வலியுறுத்தி தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.
_
`அகதிகளாக வருவோரை மத ரீதியாகப் பிரித்துப் பார்க்கும் வகையில், சி.ஏ.ஏ. சட்டம் உள்ளது. மதச்சார்பின்மை கோட்பாடுகளுக்கும், மத நல்லிணக்கத்துக்கும் உகந்ததாக இந்த சட்டம் இல்லை. இந்திய நாட்டின் ஒற்றுமையை போற்றும் வகையில் இந்திய குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்தை ரத்து செய்ய தமிழக சட்டப் பேரவை வலியுறுத்துகிறது’ என்று அழுத்தம் திருத்தமாகப் பதிவு செய்தது இத்தீர்மானம்.

ஆனால் 2019-ஆம் ஆண்டில் இஸ்லாமி யர்களுக்கும் சிறுபான்மை மக்களுக்கும் செய்த துரோகத்தையே மீண்டும் 2021-லும் அ.தி.மு.க. செய்தது. தீர்மானத்தை எதிர்க்கிறோம் என வெளிப்படையாகச் சொல்லி நேர்மையாக வெளிநடப்பு செய்தனர் பா.ஜ.க. உறுப்பினர்கள். ``முக்கியத்துவம் வாய்ந்த சில பிரச்னைகளைப் பேச முயற்சித்தோம். சபாநாயகர் அனுமதிக்காத தால் வெளிநடப்பு செய்கிறோம்’’ என்று சாக்குபோக்கு சொல்லி அவையில் இருந்து அ.தி.மு.க. வெளியேறியது. இதை விட முக்கியத்துவம் வாய்ந்த வரலாற்றுப் பிரச்னை வேறென்ன இருக்க முடியும்? பா.ஜ.க.-வை எதிர்த்து தீர்மானத்தை ஆதரிக்க துணிவில்லாமல் எடப்பாடியும் அவரது சகாக்களும் வெளிநடப்பு செய்தனர்.
_
2024-ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரியில், குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டத்தை அமல்படுத்துவதாக அறிவித்தது ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசு. ஆனால், கழகத் தலைவர் அவர்கள் 2019-இல் என்ன சொன்னாரோ, 2021-ஆம் ஆண்டு தேர்தல் பிரச்சாரத்தில் என்ன வாக்குறுதி அளித்தாரோ, அதே நிலைப்பாட்டில் 2024-லும் உறுதியாக இருந்தார். தமிழ்நாட்டில் குடியுரிமைத் திருத்தச் சட்டம் அமல்படுத்தப்படாது என்று தெரிவித்தார்.
_
அது வெறும் அறிவிப்பு அல்ல, இஸ்லாமிய சமூகத்தையும், ஈழத்தமிழர்களையும் ஆரத் தழுவிய அரவணைப்பு. திராவிட இயக்கம் தரும் அந்த அரவணைப்பின் கதகதப்பில்தான் தமிழ்நாட்டில் என்றைக்கும் நிம்மதிப் பெருமூச்சு விடுகிறது சிறுபான்மைச் சமூகம்.
_
...நீளும்

WhatsApp Image 2025-06-25 at 17.53.03_44d80dff.jpg

இறையாண்மை காக்கும் கழகம்!

கொள்கைக்கும் நிலைப்பாட்டுக்கும் இடையில் மலையளவு வேறுபாடு இருக்கிறது. கொள்கை முடிவு தீர்க்கமானது, ஆனால், நிலைப்பாடு என்பது சந்தர்ப்ப சூழலுக்கு ஏற்ப மாற்றிக்கொள்வது. இஸ்லாமியர்கள் விவகாரத்தில் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் எடுப்பது கொள்கை முடிவு. 
_
ஆனால், அ.தி.மு.க. எடுப்பதோ நிலைப்பாடு. சந்தர்ப்பவாத சூழலுக்கு ஏற்ப எடுக்கப்படுவது. அரசியல் அழுத்தத்திற்கு ஏற்ப மாற்றிக்கொள்வது (Political Convenience). குடியுரிமை திருத்தச் சட்டத்தில் அ.தி.மு.க.-வின் ஆதரவினால்தான் அதைச் சட்டமாக்க முடிந்தது.  அப்போது பா.ஜ.க.-வின் கூட்டணியில் அ.தி.மு.க. இருந்தது. இடைப்பட்ட காலத்தில் நாடாளு மன்றத் தேர்தலுக்காக கூட்டணி விலகிய பின்பு, வக்ஃப் வாரிய திருத்த மசோதா தாக்கல் செய்யப்பட்டது. அந்த சமயத்தில் கூட்டணி இல்லாததால் அ.தி.மு.க. எதிர்த்து வாக்களித்தது.

இப்படி எதிர்த்து வாக்களிப்பதால், சிறுபான்மைச் சமூகம் உடனடியாக
அ.தி.மு.க.வை ஏற்றுக்கொண்டு வாக்குகளை அள்ளித் தந்துவிடாது என்பது அவர்களுக்கும் தெரியும். ஆனாலும், இஸ்லாமியர்களை அரவணைத்து அன்பைப் போற்றுவதே தமிழ்நாட்டின் பொதுப்பண்பு. அந்தப் பொதுப்பண்புக்கு எதிரான நிலைப்பாட்டை எடுக்க முடியாது என்ற அச்சம்தான், வக்ஃப் வாரிய திருத்த மசோதாவை எதிர்த்து, அ.தி.மு.க.-வை வாக்களிக்க வைக்கும் நிலைப்பாட்டை எடுக்கச் செய்தது.
_
வக்ஃப் வாரிய திருத்த மசோதாவும், குடி யுரிமை திருத்தச் சட்டமும் இஸ்லாமியர்களின் நலனுக்குக் கேடானது என்று இந்தியாவின் பல மாநிலங்களில் அரசியல் கட்சிகள் புரிந்துகொள்வதிலேயே நடைமுறைச் சிக்கல்கள் இருந்தன. ஆனால், தமிழ்நாட்டிலோ தொலைதூர கிராமம் ஒன்றில், தேநீர் கடை முன்பு அமர்ந்து பத்திரிகை வாசிக்கும் சாமானியர் ஒருவருக்குக் கூட, இம்மசோதாக்கள் இஸ்லாமியர்களுக்குக் கேடானவை என்ற புரிதலோடு இருக்கும். அதுதான் தமிழ்நாட்டின் பொதுப்பண்பு.
_
திராவிட இயக்கத்தால் பண்படுத்தப்பட்ட நல்லிணக்கப் பொதுப்பண்பு அது. அதுதான் வாக்காகவும் மாறுகிறது. எனவேதான், நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் பா.ஜ.க.வுடன் கூட்டணி இல்லை என்பதால், அந்தப் பொதுப்பண்பினைப் பகைத்துக்கொள்ள வேண்டிய நெருக்கடி அ.தி.மு.க.-வுக்கு ஏற்படவில்லை. 
_
அதுமட்டுமின்றி, வாக்குகளை இழந்துவிடக்கூடாது என்ற அச்சமும் தொற்றிக் கொள்ளவே, வக்ஃப் வாரிய திருத்த மசோதாவை ஆதாயத்தின்பேரில் அ.தி.மு.க. எதிர்த்தது.  ஒருவேளை அப்போதும் பா.ஜ.க. கூட்டணி இருந்திருந்தால்,
அ.தி.மு.க.-வுக்கு இம்முடிவை எடுத்திருக்கக்கூடிய துணிச்சல் இருந்திருக்காது. அதனால்தான் இதை சந்தர்ப்பவாத நிலைப்பாடு என்று குறிப்பிடுவது பொருத்தமாக இருக்கும். இதுதான், தேர்தலுக்குத் தேர்தல் அந்தக் கட்சியின் நிலை.

ஆனால், சிறுபான்மையினர் விவகாரத்தில் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் கொண்டிருப்பது தீர்க்கமான  கொள்கை முடிவு. நிலைப்பாடுகளை காலத்துக்கேற்ப மாற்றிக்கொள்வதைப் போல, கொள்கையை உடனுக்குடன் மாற்றிக்கொள்ள முடியாது.  ஆட்சியில் இருந்தாலும் இல்லா விட்டாலும், எந்தக் கூட்டணியில் இருந்தாலும் அதைப் பற்றி கவலைப்படாமல், சிறுபான்மை யினர் நலன் பற்றி கவலைப்படக்கூடிய சிந்தனையை கொள்கை முடிவுதான் தருகிறது. இஸ்லாமியர்கள் விவகாரத்தில் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் கொண்டிருக்கும் கொள்கைப் பற்றும், அதில் காட்டும் உறுதியும் இதை நிரூபித்துக்கொண்டே இருக்கின்றன. அதற்கு சமீபத்திய உதாரணம் வக்ஃப் வாரிய திருத்த மசோதா.


`வக்ஃப்’ என்ற அரபு வார்த்தைக்கு ‘தான மாக்கப்பட்டு, அல்லாஹுக்கே சமர்ப் பிக்கப்பட்டது’ என்று அர்த்தம். இஸ்லாமிய சமய நம்பிக்கையின் அடிப்படையில், ஒரு தனிநபரோ, குடும்பமோ பொது நன்மைக்காக அல்லது மதப் பயன்பாட்டிற்காக நிரந்தரமாகத் தானமாக்கிய சொத்துகள் இவை. மசூதிகள், மதரஸாக்கள், கபர்துகள் (கல்லறைகள்), ஏழைகளுக்கான இருப்பிடங்கள் இந்நிலங்களில் ஏற்படுத்தப்பட்டு பயன்பாட்டில் உள்ளன. இந்தியாவில் ஒட்டுமொத்தமாக 8 லட்சம் ஏக்கருக்கும் அதிகமான, சுமார் 6 லட்சம் வக்ஃப் சொத்துக்கள் உள்ளன. இந்நிலங்களில் அமைக்கப்பட்டுள்ள கட்டடங்கள் வணிக ரீதியான பயன்பாட்டுக்கு வாடகைக்கு விடப்படுவதன் மூலம் கிடைக்கும் வருவாயும் சமூக நலப் பணிகளுக்காகவே செலவிடப் படுகிறது. இந்த வக்ஃப் நிலங்களைப் பராமரிக்க ஒன்றிய மற்றும் மாநில அளவில் வக்ஃப் வாரியங்கள் அமைக்கப்பட்டுள்ளன.
_
தற்போது இந்த நிலங்களைக் குறிவைத்துதான் வக்ஃப் வாரிய திருத்த மசோதாவை உருவாக்கியது ஒன்றிய பா.ஜ.க. அரசு. அண்டை நாடுகளில் இருந்து அகதிகளாக வரும் இஸ்லாமியர்களை மனிதாபிமானத்துடன் அணுகாமல், அவர்களுக்கான வாழ்வாதார வாய்ப்பையே முறிக்கும் வகையில், உரு வாக்கப்பட்டது குடியுரிமை திருத்தச் சட்டம் என்றால், இந்தியாவில் நூற்றுக்கணக்கான ஆண்டாக இஸ்லாமியர் வசம் இருக்கும் நிலங்களைப் பறிப்பது வக்ஃப் வாரிய திருத்த மசோதாவின் நோக்கம்.


‘வக்ஃப்’ வாரிய சொத்துகளை ஒழுங்கு படுத்துவது என திருத்த மசோதா ஒன்றை 2024-ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் மக்களவை யில் தாக்கல் செய்தது பா.ஜ.க. அரசு. ஆனால், அதில் கூறப்பட்டிருந்த திருத்தங்கள் யாவும், இந்தியாவின் மதச்சார்பின்மைக்கு சவாலாக இருந்தன. அதனால் தி.மு.க., காங்கிரஸ் கட்சிகள் இதனை ஒரு குறிப்பிட்ட மதத்தின் பிரச்னை என்ற அளவில் சுருக்கிப் பார்க்கவில்லை. வக்ஃப் வாரியத்தில் முஸ்லிம் அல்லாத பிற மதத்தவரும் உறுப்பினராக இடம்பெறுதல், வக்ஃப் சொத்து தொடர்பாக ஆட்சியர் ஆய்வு செய்தல் போன்ற சர்ச்சைக்குரிய திருத்தங்கள் அதில் இருந்தன. 
_
குறிப்பிட்ட ஒரு வக்ஃப் நிலத்துக்கு எதிராக யாரேனும் வழக்கு தொடர்ந்தால், அந்த வழக்கு முடியும்வரை அந்த நிலம் அரசின் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கும். வழக்கின் தீர்ப்பைப் பொறுத்தே அந்த நிலம் மீண்டும் வக்ஃப் வாரியத்திடம் செல்லுமா அல்லது இல்லையா என்பது தெரிய வரும்.
_
பாபர் மசூதி தீர்ப்புக்குப் பிறகு, இந்தியாவில் பல மாநிலங்களில் மசூதிகளுக்கு உரிமை கோருவது தொடர் கதையாகிக் கொண்டு வரும் இவ்வேளையில், இப்படியொரு திருத்தத்தை முன்மொழிவதற்குள் உள்ள ஆபத்தை எவராலும் எளிமையாக உணர்ந்துகொள்ள முடியும். அதனால்தான் மக்களவையில் மசோதா தாக்கல் செய்யப்பட்ட நாளிலேயே மிகக் கடுமையாக எதிர்த்தது திராவிட முன்னேற்றக் கழகம்.
 

கழகத்தின் துணைப்பொதுச் செயலாளரும் மக்களவைத் குழுத் தலைவருமான கனிமொழி அவர்கள், நாடாளுமன்றத்தில் இந்த  மசோதா குறித்து பேசும்போது, `முதல் நாடாளுமன்றக் கூட்டத்துக்கு வரும்போது எதிர்க்கட்சி எம்.பி-க்கள் கையில் அரசியல் சாசன சட்டப் புத்தகத்தை எடுத்து வந்தார்கள். அதன் நோக்கம் அரசியல் சாசனத்தைக் காக்க வேண்டும் என்பதுதான். ஆனால், தற்போது நாடாளுமன்றம் அரசியல் சாசனத்துக்கு எதிராக நடந்துகொண்டிருக்கிறது. 
_
தற்போது கொண்டுவரப்படும் வக்ஃப் வாரிய சட்டத் திருத்தம் அரசியல் சாசனம், கூட் டாட்சித் தத்துவம், மதச் சுதந்திரம், சிறு பான்மையினர், மனித இனத்துக்கே எதிரானது. இந்து, கிறிஸ்துவர்களுக்கான அமைப்பின் நிர்வாகத்தில் பிற மதத்தவர் உள்நுழைய முடியுமா? அந்த மத நம்பிக்கை இல்லாதவரை எப்படி அதனுள் அனுமதிப்பீர்கள்... வக்ஃப் வாரியத்தில் இஸ்லாமியர் அல்லாதவர் உறுப்பினராக முடியும் என்பது மதச் சுதந்திரத்துக்கு எதிரானது. எதற்காக ஒரு மதத்தின் உரிமையில் மற்றொரு மதத்தினர் தலையிட வேண்டும்? என கேள்வி எழுப்பினர்.
_
வக்ஃப் சொத்துகள் குறித்து மாவட்ட ஆட்சியர்கள் ஆய்வுசெய்து முடிவெடுக்கலாம் என்பது தேவையற்ற பதற்றத்தை ஏற்படுத்தும். இது ஏற்கத்தக்கதல்ல. எனவே, இந்த வக்ஃப் வாரிய சட்டத் திருத்தம் மனித இனத்துக்கே எதிரானது. சிறுபான்மையினருக்கு அரசியல் சாசனம் வழங்கிய பாதுகாப்பை இது நேரடியாகத் தகர்க்கிறது’’ என்கிற அவரது எதிர்ப்பு கழகத்தின் குரலாக நாடாளுமன்றத்தில் எதிரொலித்தது.
_
...நீளும்

6e9efcc7-5be6-4419-a202-23a7be5b1b8a.jpeg

கொள்கைக்கும் நிலைப்பாட்டுக்குமான வேறுபாடு!

தி.மு.க., காங்கிரஸ் உள்ளிட்ட இந்தியா கூட்டணிக் கட்சிகளின் கடும் எதிர்ப்பால், வக்ஃபு வாரிய திருத்த மசோதாவை, உடனடியாக நிறைவேற்ற இயலாத நெருக்கடிக்கு உள்ளான பாரதிய ஜனதா அரசு, மசோதாவை கூட்டுக்குழுவின் ஆய்வுக்கு அனுப்பியது. பா.ஜ.க. எம்.பி. ஜெகதாம்பிகா பால் தலைமை யிலான இந்தக் கூட்டுக்குழுவில், மக்களவையில் இருந்து 21 பேர், மாநிலங்களவையில் இருந்து 10 பேர் இடம்பெற்றனர். அதில் தி.மு.க. சார்பாக, மக்களவையில் இருந்து கழகத்தின் துணைப் பொதுச்செயலாளர் ஆ.ராசா அவர்களும், மாநிலங்களவையில் இருந்து கழக அயலக அணிச் செயலாளர்
எம்.எம்.அப்துல்லாவும் இடம்பெற்றனர்.
_
பெயரளவில் குழுவில் இடம்பெற்றார்கள் என்று இல்லாமல், கூட்டுக்குழுவில் அவர்கள் காட்டிய முனைப்பும், அதில் கழகத் தலைவர் முத்துவேல் கருணாநிதி ஸ்டாலின் காட்டிய அக்கறையும் சிறுபான்மையினருக்காக கழகம் எந்த எல்லைக்கும் சென்று, துணை நிற்கும் என்பதைக் காட்டியது. கூட்டுக்குழு ஒவ்வொரு மாநிலமாகச் சென்று, ஆய்வுகளை நடத்திக் கொண்டிருந்தது. குஜராத் மாநிலத்திற்கு இக்குழு செல்ல வேண்டிய சமயத்தில், டெல்லியில் பிரதமர் மோடியைச் சந்திக்கச் சென்றார் நமது முதலமைச்சர். அதையொட்டி, அனைத்து எம்.பி.க்களும் டெல்லியில் இருக்க வேண்டுமென்று கழக நாடாளுமன்றக் குழுத் தலைவரும், பொருளாளருமான டி.ஆர்.பாலு அவர்கள் அறிவுறுத்தினார்.
_
அதையடுத்து உடனடியாக, துணைப் பொதுச்செயலாளர் ஆ.ராசா அவர்கள் கழகப் பொருளாளரைத் தொடர்புகொண்டு, ``நான் நாடாளுமன்ற நிலைக்குழு கூட்டத்திற்காக குஜராத்திற்குச் செல்ல வேண்டுமே, தலைவரிடம் கேட்டுவிட்டுச் சொல்லுங்கள்’’ என்று கூறியிருக்கிறார். சொன்ன 5-வது நிமிடத்தில் கழகத் தலைவரே, துணைப் பொதுச்செயலாளர் அவர்களைத் தொடர்பு கொண்டு, ``தலைநகருக்கு வரும் என்னை அங்கிருந்து வரவேற்பதைவிட, நாட்டில் உள்ள 15% இஸ்லாமியர்களின் தலையெழுத்தைத் தீர்மானிக்கும் சட்டத்தை எதிர்ப்பதுதான் முக்கியம், நீங்கள் குஜராத் செல்லுங்கள்'’ என்று கட்டளையிட்டார் என ஆ.ராசா அவர்கள், அந்த நாட்களைக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

தலைவர் இட்ட கட்டளையை ஏற்று, ஆ.ராசா அவர்களும் நிலைக்குழுக் கூட்டத்திற்காக குஜராத்திற்குச் சென்றார். அங்கே என்ன கூத்துகள் எல்லாம் நடந்தன என்பதை, 11-04-2025 அன்று ராணிப்பேட்டை யில், வக்ஃபு வாரிய சட்டத் திருத்தத்தைக் கண்டித்து, நடைபெற்ற கூட்டத்தில் ஆ.ராசா அவர்கள் பேசும்போது கூறினார்.
_
நிலைக்குழுவில் அனைத்துக்கட்சிப் பிரமுகர்கள் முன்பு, வக்ஃபு வாரிய திருத்த மசோதாவிற்கு நியாயம் சேர்க்கும் வகையில், மகாராஷ்டிரா, குஜராத் மாநிலங்களில் கோடிக்கணக்கில் கட்டணம் பேசி மூத்த வழக்கறிஞர்களை அழைத்து வந்தனர். அப்படி அழைத்து வரப் பட்ட வழக்கறிஞர் ஒருவர், ``ஒரு கைக்குட்டையை எடுத்து, வக்ஃபு சட்டத்தின் பிரிவு 40-இன் அடிப்படை யில் கீழே போட்டு, இது வக்ஃபு சொத்து என்று சொன்னால், அது வக்ஃபு சொத்தாகிவிடும். அவ்வளவு மோசமான சட்டம் அது’’ என்று கூறியுள்ளார்.
_
வக்ஃபு சட்டத்தின் பிரிவு 40-இல், வக்ஃபு வாரியத்திற்கு என்று தனியே சர்வே கமிஷனர் இருக்கிறார். ஒரு வக்ஃபு சொத்தை, இது வக்ஃபு சொத்து என்று கண்டறிவதற்கு அவர் சிவில் நீதிமன்றப் பத்திரங்களை ஆய்வு செய்ய வேண்டும், சாட்சியங்களைச் சேர்க்க வேண்டும் என அனைத்துப் பணிகளையும் அவர் மேற்கொள்ள வேண்டும். அவர் முடிவு செய்துவிட்டால், அந்த விவகாரம் தீர்ப்பாயத்திற்குச் செல்லும், அங்கு இறுதி முடிவு எடுக்கப்படும். சட்டத்தில் பிழை இருந்தால், வேண்டுமானால் நீதி மன்றத்திற்குச் செல்லலாம். ஆனால், இதை இவ்வளவு மோசமாகக் கூறிய அந்த வழக்கறி ஞரைப் பார்த்து, ``பிரிவு 40-இன் கீழ் வக்ஃபு வாரியத்தின் நிர்வாகிகள், வக்ஃபுக்குச் சொந்தமான சொத்து என்று சொல்வதற்கு எந்தப் பிரிவைக் கையாள்வார்?’ என்று எளிமையான கேள்வியை எழுப்பினார் ஆ.ராசா அவர்கள்.
_
ஆனால், பதில் தெரியாமல் முழித்த அந்த வழக்கறிஞர், தவறான சில பதில்களைக் கூறினார். அதன்பிறகு, அது என்ன பிரிவு என்று ஆ.ராசா அவர்கள் படித்துக் காட்டிய பிறகு, அந்த நபர் அமைதியானார். திருத்தத்தைப் படித்துக் காண்பித்த பிறகு, `சாரி, கொடுத்த பணத்திற்கு பணியாற்றினேன்’’ என்று கூறிவிட்டு, எழுந்து கிளம்பிவிட்டாராம்.


1971-ஆம் ஆண்டு பிரதமர் இந்திரா காந்தி ஒரு குழு அமைத்தார். நாடாளுமன்றத்தால் உருவாக்கப்பட்ட அந்தக் குழு இந்தியா முழுக்க பயணித்தது. இஸ்லாமியர்களுக்கு இன்னும் என்ன உரிமைகள் தேவை?, சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு இஸ்லாமியர்கள் எப்படி இருக்கிறார்கள் என்று கருத்து கேட்டது. அதில் ஒரு கூறுதான் வக்ஃபு சொத்துக்கள் பாதுகாப்பாக இருக்கிறதா என்பது. வக்ஃபு சொத்துக்களின் பாதுகாப்பை உறுதிப்படுத்த என்ன செய்ய வேண்டும் என்ற விளக்கத்துடன், இதுகுறித்த வெள்ளை அறிக்கை நாடாளுமன்றத்தில் தாக்கல் செய்யப்பட்டது.
_
அந்த வெள்ளை அறிக்கை, கால் நூற்றாண்டு காலம் கிடப்பில் போடப்பட்டு, 1995-இல் நரசிம்மராவ் ஆட்சிக் காலத்தில் வக்ஃபு வாரிய சட்டத்தில் திருத்தம் செய்யப்பட்டது. அதுதான் பிரிவு 40. அதன்படி, வக்ஃபு வாரியத்திற்கு சொந்தமான சுமார் 65 ஆயிரம் சொத்துக்கள் மீட்கப்பட்டுள்ளன. ஆனால், அதனைக் கூட அறியாமல், வக்ஃபு வாரியத்திற்கு எதிராக வீசப்பட்ட அந்த வலைகளை, சம்பவ இடத்திலேயே அறுத்தெறிந்தவர் திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் துணைப் பொதுச்செயலாளர் ஆ.ராசா அவர்கள்.
 

வக்ஃபு வாரிய திருத்த மசோதாவை நாடாளுமன்றத்தில் அறிமுகப்படுத்திப் பேசிய ஒன்றிய அமைச்சர் கிரண் ரிஜிஜூ, திருச்சி மாவட்டத்தில் உள்ள திருச்செந்துறை ஊர் முழுவதும் வக்ஃபு சொத்து இல்லை, ஆனால், வக்ஃபுவுக்கு சொந்தமானது என அறிவிக்கப்பட்டதாகக் கூறினார். அது தொடர்பான ஆவணங்களையும் திரட்டி கூட்டுக்குழுவின் முன்பாக வைத்தார் ஆ.ராசா. நிலைக்குழு சென்னைக்கு வந்தபோது, திருச்சி மாவட்ட ஆட்சியர், வருவாய் செய லாளர், வக்ஃபு வாரிய தலைவருக்கு அழைப்பு விடுத்து, ஆவணங்களைப் பரிசோதித்துப் பார்த்தனர்.
_
முந்தைய காலத்தில் நவாப் ஒருவரால் 800 ஏக்கர் நிலம் வக்ஃபுவுக்குச் சொந்தமானது என தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால், 1951-ஆம் ஆண்டே இந்த சொத்துக்கள் யாவும் விற்பனை செய்யப்பட்டுவிட்டன. அப்போது இருந்த மாவட்ட ஆட்சியரும், இதனை ஆவணத்தில் கையால் எழுதியுள்ளார். இப்போது பலரும் குடியேறி விட்டனர், கிராமமே உருவாகிவிட்டது. அது வக்ஃபு சொத்துதான் என்பதை மறைத்துவிட்டு, நாடாளுமன்றத்தில் பதிவு செய்த தவறான தகவலை யும், நிலைக்குழுவில் சுட்டுப்பொசுக்கினார் ஆ.ராசா.
_
இப்படி, நிலைக்குழுவில் பா.ஜ.க.-வின் சூழ்ச்சிகளை, தி.மு.கழகம் அம்பலப் படுத்திய போதும், நிலைக் குழுவின் அனைத்துக் கட்சி உறுப்பினர்களின் முடிவுகளுக்கு மாறாக, ஓர் அறிக்கையைத் தயாரித்தனர். கூட்டுக் குழுவின் பாரபட்சங்களை, தி.மு.கழக உறுப்பினர்கள் கடுமையாகக் கண்டித்தனர். எனினும், ஒன்றிய அமைச்சரவை, கூட்டுக் குழுவின் அறிக்கைக்கு ஒப்புதல் அளித்தது. எந்நேரமும் மசோதா நாடாளு மன்றத்தில் நிறைவேற்றப்படலாம் என்ற சூழலில், போருக்குச் செல்லும் படை வீரர்களைப் போல தயாரானது திராவிட முன்னேற்றக் கழகம்.
_
...நீளும்


fae5d02a-769a-4fea-a6ce-91dd71f110a7.jpeg

வக்ஃபு சட்டத் திருத்தம்: எதிர்ப்பில் அதிர்ந்த நாடாளுமன்றம்!

வக்ஃபு வாரிய திருத்தச் சட்டம் தொடர் பாக அமைக்கப்பட்டிருந்த நாடாளுமன்றக் கூட்டுக்குழு 655 பக்க அறிக்கையைத் தயார் செய்திருந்தது. அதில் தேசிய ஜனநாயகக் கூட்டணியின் சார்பில், அங்கம் வகித்த உறுப்பினர்களின் 14 திருத்தங்கள் ஏற்கப்பட்டன. மக்களவையிலும், மாநிலங்களவையிலும் மசோதா தாக்கல் செய்யப்படலாம் என்ற சூழலில், 2025, மார்ச் 27-ஆம் தேதி தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் வக்ஃபு வாரிய திருத்த மசோதாவிற்கு எதிராக சிறப்புத் தீர்மானத்தை நிறைவேற்றினார் முதலமைச்சர் அவர்கள்.
_
``சிறுபான்மை மக்களுக்கு எதிரான மத சுதந்திரத்தை நிராகரிக்கும், அரசியலமைப்புக்கு எதிரான, நீதிமன்றத் தீர்ப்புகளுக்கு முரணான தேவையற்ற பிரிவுகள் வக்ஃபு திருத்தச் சட்டத்தில் இருக்கின்றன. இந்தத் திருத்தச் சட்டம் வக்ஃபு அமைப்பையே காலப்போக்கில் செயல்பட விடாமல் முடக்கிவிடும். வக்ஃபு சொத்துகளை, அரசு கைப்பற்றுவதற்கான வாய்ப்பை உருவாக்குவதாக இஸ்லாமியர்கள் அச்சப்படுகிறார்கள். இது இஸ்லாமியர்களின் உணர்வுகளைப் புண்படுத்துவதாக இருக்கிறது. எனவே வக்ஃபு வாரிய திருத்தச் சட்ட முன்வடிவினை முழுமையாக திரும்பப்பெற வேண்டும்’’ என்று வலியுறுத்தியது அத்தீர்மானம்.
_
எதிர்க்கட்சிகளின் எதிர்ப்பு, நாடெங்கும் மக்கள் மன்றத்தில் இருந்து வந்த எதிர்ப்பு, இஸ்லாமிய மக்களிடம் இருந்து பேரச்சத்துடன் எழுந்த எதிர்ப்பு என அத்தனை எதிர்ப்பு களையும் புறந்தள்ளிவிட்டு, ஜனநாயகத்தின் குரல்வளையை நெரிக்கும் விதமாக, மக்கள வையில் ஏப்ரல் 2-ஆம் தேதி மசோதாவைத் தாக்கல் செய்தார் ஒன்றிய அமைச்சர் கிரண் ரிஜிஜு.

மக்களவையில் நள்ளிரவு 2 மணி வரை காரசாரமான விவாதம் நடைபெற்றது. இந்த விவாதத்தில் சுமார் ஒரு மணி நேரம் பேசினார் கழகத் துணை பொதுச்செயலாளர், நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் ஆ.ராசா. அவரது ஒவ்வொரு வார்த்தையும், எடுத்துவைத்த வாதங்களும் இந்திய நாடாளுமன்ற வரலாற்றில் பொன்னெழுத்துக்களால் பொறிக்கப்பட வேண்டிய சிறப்புக்குரியவை. இஸ்லாமியர் அல்லாத ஒருவர், இவ்வளவு ஆணித்தரமாக இத்தகைய வாதங்களை இஸ்லாமியர்களுக்காக முன்வைக்க முடியுமென்றால், அது
தி.மு.கழக உடன்பிறப்பால்தான் முடியும் என்று சவால் விட்டுச் சொல்லத்தக்க வரலாற்றுப் பேராவணம் அந்த உரை.
_
``இந்த வக்ஃபு சட்டம் 1954-இல் முதன்முதலில் இயற்றப்பட்டது. அதன் பிறகு, 1959, 1964 மற்றும் 1969-இல் திருத்தப்பட்டது. பிறகு 1984-இல் விரிவான திருத்தங்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. அதற்கெல்லாம் அடிப்படைக் காரணிகள் இருந்தன. 1995 மற்றும் 2013-ஆம் ஆண்டுகளில் உரிய விவாதத்திற்குப் பிறகு, கொண்டு வரப்பட்ட நல்ல திருத்தங்களை நீக்குவதற்காக `தந்திரமாகவும்’ `அதிபுத்திசாலித்தனமாகவும்’ திருட்டுத்தனமாகவும் இந்த மசோதா கொண்டுவரப்பட்டுள்ளது. குறைந்தது ஐந்து வருடங்களாக இஸ்லாத்தைக் கடைப்பிடிக்கும் ஒருவர்தான் வக்ஃபு அமைப்பை ஏற்படுத்த, நிர்வகிக்க தகுதியானவர் என்று நீங்கள் திருத்தியுள்ளீர்கள். அதுமட்டுமல்ல, யாரும் `குறுக்கு வழித் தந்திரத்தில்’ (Contrivance) ஈடுபட்டிருக்கக்கூடாது என்றும் குறிப்பிட்டுள்ளீர் கள். உங்களுக்கு இந்த `சொல்லாடல்கள்’ எல்லாம் எங்கிருந்து வந்தன? உங்கள் முழு முயற்சியும், ஒரு கொடூரமான திட்டமிடப்பட்ட சூழ்ச்சி (Diabolical contrivance), அருவருப்பானது என்பதைத் தவிர வேறில்லை’’ என்று அவர் ஆற்றிய உரையில் ஆளுங்கட்சியான பா.ஜ.க. ஆடிப்போனது.
_
``பா.ஜ.க. சார்பில் ஒரு இஸ்லாமியப் பிரதிநிதி கூட மக்களவையில் இல்லை. நீங்கள் மதச் சுதந்திரத்தை எப்படிப் பாது காப்பீர்கள்? ஆர்.எஸ்.எஸ்.ஸை நோக்கிச் செல்ல வேண்டாம் என்று பா.ஜ.க.-வை எச்சரிக்கிறேன்’’ என்று ஆ.ராசா எடுத்துவைத்த தர்க்க ரீதியான வாதங்களால் இந்தியா கூட்டணிக் கட்சிகள் சிலிர்த்துப்போய், தங்கள் நேரத்தை அவருக்குக் கூடுதலாகப் பேச வாய்ப்பை ஏற்படுத்தித் தந்தார்கள். மக்களவையில் 15 மணி நேர விவாதம், மாநிலங்களவையில் 17 மணி நேர விவாதம் என அத்தனை எதிர்ப்புகளையும் மீறி, அரசி யல் சாசனத்தின் மதச்சார்பின்மைக் கோட்பாடு களை கேலிக்கூத்தாக்கி, ஆதாயத்துக்காக அணி சேர்ந்த கூட்டணிக் கட்சிகளின் தயவுடன் மசோதாவை நிறைவேற்றியது பா.ஜ.க. அரசு.

ஆனால், எல்லாம் முடிந்துவிட்டது என சோர்ந்துவிடப் போய்விடவில்லை கழகத் தலைவர். `நீதிமன்றத்தின் கதவுகளைத் தட்டுவோம்’ என அன்றே அறிவித்தார். அதுமட்டுமல்ல, தொடக்கம் முதல் இவ்விவகாரத்தில் முழுமூச்சாக தன்னை ஈடுபடுத்திக்கொண்டு, இஸ்லாமியர்களின் குரலாகவே ஒலித்த ஆ.ராசாவின் பெயரிலேயே இந்த வழக்கு தொடரப்படும் என்றும் அறிவித்தார். ``தமிழ்நாட்டில் உள்ள சுமார் 50 லட்சம் முஸ்லிம்கள் மற்றும் நாட்டின் பிற பகுதிகளில் உள்ள 20 கோடி முஸ்லிம்களின் உரிமைகளையும் மீறுகிறது, இந்த வக்ஃபு வாரிய திருத்தச் சட்டம். எனவே, இந்த சட்டத்திருத்தத்தை ரத்து செய்ய வேண்டும்’’ என மனுத்தாக்கல் செய்தார் ஆ.ராசா.
_
கழகத்தோடு சேர்த்து மொத்தம் 7 மனுதாரர்கள் முறையிட்டிருந்தனர். ஆ.ராசா சார்பாக ஆஜரான மூத்த வழக்கறி ஞரும் கழகத்தின் மாநிலங்களவை உறுப்பின ருமான வில்சன் ``பொது ஒழுங்கு, பொது சுகாதாரம் போன்றவை பாதிக்கப்படும் போது மட்டுமே இயற்றப்படும் கட்டுப்பாடு களைக் கொண்ட சட்டங்களை வக்ஃபு சட்டத்திருத்தம் கொண்டுள்ளது. ஆகவே இச்சட்டத்திருத்தத்திற்கு இடைக்கால தடை விதிக்க வேண்டும்’’ என வாதங்களை முன்வைத்தார்.


தி.மு.க தரப்பில் எடுத்து வைக்கப்பட்ட வாதங்களுக்கு, நியாயமான பதில் வாதத்தை எடுத்து வைக்க முடியாமல் திணறியது ஒன்றிய அரசு. வக்ஃபு வாரிய திருத்தச் சட்டத்திற்கு இடைக்கால தடை விதித்தது உச்சநீதிமன்றம்.
திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் இவ்விவகாரத்தில் விடாப்பிடியாக நின்று, இஸ்லாமியர்களின் வக்ஃபு சொத்துகளைப் பாதுகாக்கக் காட்டிய உறுதியைப் போல, துணையைப்போல, ஆதரவைப்போல, போர்க்குணத்தைப் போல மற்றொரு கட்சியாலோ, அமைப்பாலோ, இயக்கத்தாலோ காட்டிவிட முடியாது. 
_
திராவிட- இஸ்லாமிய நட்பார்ந்த மரபின் உள்ளத்தில் ஊறி ஒன்றியிருக்கும் அந்த உணர்வுக்கு நிகரில்லை என்பதற்கு இன்னும் ஆயிரமாயிரம் ஆண்டுகளுக்குச் சான்றாக இருக்கும் வக்ஃபு உரிமைகளை நிலைநாட்ட நடந்த இந்த கள மற்றும் சட்ட யுத்தம். இந்த யுத்தத்தில் தமிழ்நாட்டு முஸ்லிம்கள் மட்டுமல்ல, ஒட்டுமொத்த இந்திய முஸ்லிம்களின் இதயத்தையும் வென்றார், முத்துவேல் கருணாநிதி ஸ்டாலின்.
_
...நீளும்


WhatsApp Image 2025-07-16 at 14.33.44_64a9aa80.jpg

இந்திய இஸ்லாமியர்களின் இதயம் வென்ற தலைவர்!

தமிழ்நாட்டின் வரலாற்றை இருகூறுகளாகப் பிரிக்க வேண்டுமென்றால், சுயமரியாதை இயக்கத்திற்கு முன்பு - பின்பு என்றுதான் பிரிக்கவேண்டும். அந்த சுயமரியாதை இயக்கத்தின் வரலாறும், பெரியாரால் தொடங்கப்பட்ட `குடிஅரசு’ இதழின் வரலாறும் வேறு வேறல்ல. திராவிட இயக்கத்திற்கும் இஸ்லாமியர்களுக்குமான உறவு எப்படி உருவானது, வலுப்பெற்றது என்பதை அறிந்துகொள்வதற்கு `குடி அரசு’ இதழின் வழியே ஏராளமான சான்றுகள் உள்ளன.
_
1925-ஆம் ஆண்டில் `குடிஅரசு’ இதழ் உருவாவதற்கு இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, அப்படியானதொரு இதழைத் தொடங்க வேண்டுமென்ற சிந்தனையில் பெரியார் இருந்தார். இதழ் பற்றிய அவரது எண்ணவோட்டத்தில் சிறுபான்மைச் சமூகம் விரும்பும் `சகோதரத்துவம்’ என்பதும் நோக்கமாக இருந்தது. 15.05.1927 குடிஅரசு இதழில் இதுதொடர்பாக எழுதியுள்ள பெரியார், ``நமது நாட்டு மக்களுக்குள் சுயமரியாதையையும், சமத்துவத்தையும், சகோதரத்துவத்தையும் உண்டாக்கி, `குடிஅரசு’ என்னும் பத்திரிகையை ஆரம்பிக்க வேண்டும் என்பதாக, முதன்முதலில் நானும் எனது நண்பர் $மான் தங்கபெருமாள் பிள்ளையும் 1922-இல் கோயம்புத்தூர் ஜெயிலில் சிறைவாசம் செய்யும்போதே நினைத்தோம்’’ என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.

அந்த சகோதரத்துவத்தின் வெளிப்பாடுதான் இஸ்லாமிய சமூகத்திடம் அவர் காட்டிய அன்பு. 1925-ஆம் ஆண்டு முதல் 1949-ஆண்டு வரை பல்வேறு சமூகங்கள், சாதிகள், மதங்களைச் சேர்ந்தவர்களும், பெண்களும் `குடிஅரசு’ இதழில் கட்டுரைகள் எழுதியுள்ளனர். அதில் இஸ்லாமிய சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்களும் பலர் உள்ளனர். 
_
இக்பால் அலிஷா, கலிஃபுல்லா, எஸ்.ஏ.கே.உபயதுல்லா, கோவை எம்.ஏ.ரஹ்மான், கோவை கே.எம்.ஹனீப், எஸ்.கே.முஹம்மத் ஹனீப் சாகிப், பி.எம்.அப்துல் மஜீது, கோவை கே.எஸ்.முஹம்மன், ஹுசைன், ஏ.எம்.அஸ்லீம், ஏ.எம்.யூசுப் மரைக்காயர், காயல் எஸ்.கே.சுலைமான், நாகூர் ஜராப் எஸ்.ஏ.முகம்மது, ரஹியா மரைக்காயர், கே.முஹம்மத் இஸ்மாயில், விருத்தாசலம் எஸ்.ஏ.ரஹ்மான், வா.மு.அ.ரகீம், திருவாரூர் ஷெரீஃப், கல்லிடை டி.எம்.பீர் முகம்மது, திருவாரூர் ஷெரீஃப், எஸ்.டி.பாட்சா என இஸ்லாம் சமூகத்தைச் சேர்ந்த பெரும் பட்டாளமே `குடிஅரசு’ இதழில் கட்டுரைகள் தீட்டியுள்ளனர்.
_
1938-இல் நடைபெற்ற கும்பகோணம் முஸ்லிம் மாநாடு, 1939-இல் நடைபெற்ற பட்டுக்கோட்டை தாலூகா முஸ்லிம் லீக் முதலாவது அரசியல் மாநாடு, 1940-இல் நடைபெற்ற ஆம்பூர் முஸ்லிம் லீக் மாநாடு, விழுப்புரம் தென்னாற்காடு முஸ்லிம் லீக் 3-வது அரசியல் மாநாடு உள்ளிட்ட சில மாநாடுகள் குறித்த செய்திகளையும் `குடிஅரசு’ இதழில் பெரியார் பதிவு செய்திருக்கிறார். இஸ்லாமிய அமைப்புகளின் விழாக்கள், பொதுக்கூட்டங்கள், மாநாடுகளில் பெரியார் பங்கேற்ற செய்திகளும், இஸ்லாம் மார்க்கம் குறித்த பெரியாரின் கருத்துகளும் ‘குடிஅரசு’ இதழில் தொடர்ச்சியாக பதிவு செய்யப் பட்டுள்ளன.


கடவுள் மறுப்புக் கொள்கையாளராகவே பெரியாரை அணுகும் பலருக்கு, `இன இழிவு நீங்கிட இஸ்லாமே நன்மருந்து’ என பெரியார் கூறியது ஏன் என்று ஆராய்ந்தாலே, பெரியாருக்கு பிரச்சினை கடவுளிடம் அல்ல என்பது விளங்கும். `ஒரு மனிதன், தான் மாலை 5 மணிக்கு இஸ்லாம் கொள்கையை ஏற்றுக்கொண்டதாகச் சொல்லி, 5.30 மணிக்கு, தீண்டாதவன் என்கின்ற இழிவிலிருந்து மீண்டு, தெருவில் நடக்க உரிமை பெற்று மனிதனாக முடியும்’ என்று 02.08.1931 `குடிஅரசு’ இதழில் குறிப்பிட்டுள்ளார். ஆக, சாதி இழிவில் இருந்து ஒருவரை விடுவித்து, அவர்களின் சுயமரியாதையைக் காக்கும் உடனடி நிவாரணியாக இஸ்லாம் உள்ளது என்பதே பெரியாரின் கருத்தாக இருந்தது.
_
நபிகள் நாயகம் விழாவில், பெரியார் பங்கெடுத்து வந்தார், அவர் வழியை அண்ணாவும், கலைஞரும் பின்பற்றினார்கள் என்பதை, ஏற்கெனவே குறிப்பிட்டுள்ளோம். 28.07.1931-இல் சாத்தான்குளத்தில் நடைபெற்ற விழாவில் பேசிய பெரியார், ``திரு.முகம்மது நபியைப் பற்றி யார் எப்படி நினைத்துக் கொண்டாலும், நான் அவரை ஒரு மனிதர் என்றும், மனிதரைப் போலவே தாயும் தகப்பனும் கூடி கருத்தரித்துப் பிறந்தவர் என்றும் கருதித்தான் அவரால் செய்யப்பட்ட தாகச் சொல்லும் விஷயங்களில் அனேகத்தை நான் புகழ்கிறேன். அதற்காகவே அவரையும் நான் பாராட்டுகிறேன். அப்படிச் சொல்லப்படு பவைகளே அந்த மார்க்கத்திற்கு ஒரு பெருமை என்றும் நினைக்கிறேன். ஆனால், மற்ற மதத்துக்காரர்களோ தங்கள் மதத் தலைவரை ஒரு மனிதர் என்றாலே, கோபித்துக் கொள்கிறார்கள்’’ என்று பேசினார்.


இன்றைக்கும் வட இந்தியாவில் மாட்டுக்கறி வைத்திருந்தார்கள் என தாழ்த்தப்பட்டவர்கள், இஸ்லாமியர்கள் தாக்கப்படும் சம்பவங்களைத் தொலைக்காட்சிகளில் பார்க்கிறோம். `பசுவதை எதிர்ப்பு’ என்ற போர்வையில், சங் பரிவார்கள் நடத்தும் கும்பல் தாக்குதல்கள் பாசிச பா.ஜ.க. ஆட்சியில் பன்மடங்கு பெருகியிருக்கின்றன. சர்வதேச சமூகமே அச்சம் தெரிவிக்கும் அளவுக்கு, ஆபத்தாக மாறியிருக்கிறது இந்த கும்பல் தாக்குதல். ஆனால், இப்பிரச்சினை 100 ஆண்டுகளுக்கு முன்பும் இருந்திருக்கிறது என்பதை `குடிஅரசு’ இதழ் மூலம் அறிய முடிகிறது.
_
இதுகுறித்து 01.07.1926 குடிஅரசு இதழில் எழுதியுள்ள பெரியார், ``இந்துக்களுக்கு எப்படி ஒரு ஆட்டையோ, கோழியையோ, பன்றியையோ விலை போட்டு வாங்கி வளர்த்து கொன்று தின்பதற்கு பாத்தியமுண்டோ அதே போல் முஸ்லிம்களுக்கும் பசுவையோ, ஆட்டையோ, கோழியையோ விலை போட்டு வாங்கிக் கொன்று தின்னப் பாத்தியமுண்டு. மாடு சாப்பிடுவதும் மாட்டைக் கொல்வதும் நமது தேசத்தில் முஸ்லிம்கள் மாத்திரம் செய்யவில்லை. நமது நாட்டில் பஞ்சமர் என்று சொல்வோரில் கோடிக்கணக்கான பேர்கள் அப்படியே செய்கிறார்கள். நாம் இப்போது எந்த அரசாங்கத்தின் கீழ் இருக்கிறோமோ அந்த அரசாங்கமே (ஆங்கிலேய அரசு) மாடு தின்கிற வகுப்பைச் சேர்ந்த வர்கள்தான்’’ என்று மிக எளிமையாக இப்பிரச்சினையை விளக்கியவர் பெரியார்.

ஒடுக்கப்பட்டோரின் சுயமரியாதைக்காக மட்டும் அல்லாமல், அரசியல் சார்ந்தும் பெரியாரின் இஸ்லாமிய ஆதரவு நிலைப்பாடு சற்றே வியப்பைத் தருவதாகும். ``ஏனெனில் கல்வியிலும், சமூகத்துறையிலும் பொருளா தாரத்திலும் அரசியலிலும் பிற்படுத்தப்பட்டு, தாழ்த்தப்பட்டு கிடந்த மக்கள் முன்னேற்றமடைய முயற்சிக்க வழிகாட்டியவர்கள், முதன்முதல் முஸ்லிம்களேயாகும். எனது தோழர் கலீஃபுல்லா சாயுபு அவர்கள் சுயமரியாதை இயக்கத்துக்கு 1,500 வருசத்துக்கு முன்பே வழிகாட்டியது இஸ்லாம் என்றார். ஜஸ்டிஸ் இயக்கத்துக்குக் கூட 35 வருசத்துக்கு முன்னமேயே வகுப்புவாரிப் பிரதிநிதித்துவத்திற்கு வழிகாட்டியவர்கள் முஸ்லிம்களேயாகும். அதாவது முஸ்லிம் லீக்கேயாகும்” என்று 05.12.1937 தேதியிட்ட `குடி அரசு’ இதழில் பெரியாரின் பேச்சு பதிவாகியிருக்கிறது.
_
இவ்வாறு `குடிஅரசு’ இதழ் முழுக்க பெரியாரின் இஸ்லாமியச் சார்பும், இஸ்லாமியர்களை அரவணைத்த மாண்பும் வெளிப்பட்டுக்கொண்டே இருக்கிறது. `விடுதலை’, `திராவிட நாடு’, `மாலைமணி’, `நம் நாடு’, `முரசொலி’ வரை அந்த மாண்பும், மனிதநேயமும் தொடர்ந்தன, தொடர்கிறது... ஏனெனில், திராவிட இயக்கத்திற்கு, இயக்கமும் ஏடும் வேறு வேறல்ல. இயக்கம்தான் ஏட்டை நடத்தியது, ஏடுதான் இயக்கத்தை வழிநடத்தியது.
_
...நீளும்


தி.மு.க.வுக்கும் சிறுபான்மையினருக்குமான உணர்வுபூர்வமான உறவையும் உரிமைச் செயல்பாடுகளையும் விவரிக்கும் தொடர்

WhatsApp Image 2025-07-23 at 13.24.33_aa4aeeac.jpg

திராவிட இஸ்லாமிய மரபின் நாற்றங்கால் `குடிஅரசு’

``நான் கண்டதும் கொண்டதும் ஒரே தலைவர்’’ என பெரியாரைக் குறிப்பிட்ட பேரறிஞர் அண்ணா, பெரியாரைச் சந்திப்பதற்கு முன்பே சமதர்ம, சுயமரியாதைச் சிந்தனைகளைக் கொண்டிருந்தவர் என்பதை அவர் தொடக்க காலத்தில் நட்பு பாரட்டியவர்களிலிருந்தே அறியலாம். பெரியாருடன் இணைவதற்கு முன்பிருந்தே இஸ்லாமியர்களுடன் நெருக்கம் காட்டி வந்தவர் அண்ணா. காஞ்சிபுரத்தில் ஒலிமுஹம்மதுப்பேட்டையில் இஸ்லாமிய நண்பர்களுடனும் இஸ்லாமிய மார்க்க பேரறிஞர்களான ஆலிம்களுடனும்தான் அண்ணா தனது இளமைக் காலத்தைக் கழித்துள்ளார்.
_
``என்னுடைய பொதுவாழ்வு சுடர்விட, என்னுடைய இதயமூச்சின் இலட்சிய மேடையான திராவிடர் கழக மேடையுடன், மீலாது நபி விழா மேடையும் எனக்குக் கைக்கொடுத்ததை நான் மறந்து விட முடி யாது. நானும் எனது கொள்கையும், சொல்லி வந்த சமுதாய சீர்திருத்தப் பிரச்சார பலத்துக்கு, பெருமான் நபிகள் நாயகத்தின் ஏக தெய்வக்கொள்கை எங்கட்கு பெரிதும் பிரச்சாரத் துணை நின்றது’’ என மீலாது நபி விழா மேடையில் நினைவு கூர்ந்திருக்கிறார் அண்ணா.


1957-க்கு முன்பாகவே சுமார் 300-க்கும் மேற்பட்ட மீலாது நபி விழாக்களில் பங்கேற்றுப் பேசியிருக்கிறார். `இன இழிவு நீங்க இஸ்லாம் மருந்து’ என்ற பெரியாரின் பார்வையில் இருந்து விலகாமல் இஸ்லாத்தை அணுகினார் . இன்னும் சொல்லப்போனால் இஸ்லாம் உலகத்திற்கான மதம் என்று பரந்துபட்ட பார்வையில் அணுகியவர் அண்ணா. அதுவும் ``இஸ்லாம் எல்லாக் காலத்திற்கும், எல்லா நாட்டினருக்கும் பொருந்திய மதமாக அமைந்திருக்கிறது. 
_
பிற மதங்களிலே அற்புதங்கள் அதிகம்; அடிப்படை உண்மைகள் குறைவு. இஸ்லாத்திலே அடிப்படை உண்மைகள் அதிகம்; அற்புதங்கள் குறைவாகவேயுள்ளன. வாளால் பரப்பப்பட்ட மதம் என்ற கூற்றும் உண்மை அல்ல’’ என்ற அண்ணா, அதற்கான காரணங்களையும் அவருக்கே உரிய இலக்கிய நடையில் சிலாகித்திருக்கிறார்.
 

``பலாச்சுளையை சுவைக்க முற்படுவோர், முதலில் மேல் தோலை நீக்கி, பிசிறுகளைக் களைந்துவிட்டு, பிறகு சுளையை எடுத்து அதிலுள்ள கொட்டைகளையும் நீக்கிவிட்டே தின்பார்கள். அதுபோன்றே மதக்கருத்துகளையும் உணரவேண்டும். சிலர் பலாப்பழத்தின் முன்தோலையே மதம் என்கிறார்கள். அவர்களுக்காகப் பரிதாபப்படுகிறோம். சிலர் பிசிறுகளை ஒட்டிக்கொண்டு மதம் என்று அலைகிறார்கள். அவர்களைக் கண்டால் நமக்கு அருவருப்பாக இருக்கிறது. மற்றும் சிலர் கொட்டையுடன் பலாச்சுளையை விழுங்க முற்படுகிறார்கள். அவர்களைக் கண்டு அனுதாபப்படுகிறோம். ஆனால் உரித்தெடுத்த பலாச்சுளையைப் போன்றதுதான் இஸ்லாம்’’ என்று மீலாது நபி விழா ஒன்றில் உரையாற்றி உள்ளார் அண்ணா.
_
`ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்’ என்ற அண்ணாவின் முழக்கத்திற்கு மிக நெருக்கமான மார்க்கமாக இஸ்லாம் இருந்ததும் தி.மு.க.-வுக்கும் இஸ்லாமியர்களுக்குமான இணைப்பை இயற்கையாகவே பலப்படுத்தியது.
1957-இல் மீலாது நபி விழா நிகழ்ச்சியில் இதுபற்றி பேசிய அண்ணா, ``இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே, `ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்’ என்ற நெறி, தழிழ்நாட்டில் பரவியிருந்தது. ஆனால், பாதகர்களாலும் காதகர்களாலும் அந்த நெறி மறைக்கப்பட்டிருந்த நேரத்தில் இஸ்லாம் அந்த நெறியை எடுத்துரைத்தது. எனவே, காணாமல் போன குழந்தையைத் தாய்ப்பாசத்துடன் கட்டியணைப்பதைப் போன்றே தமிழகத்தில் இஸ்லாமிய கருத்துகள் தழுவப்பட்டன’’ என்று பேசியுள்ளார்.


மேலும், ``20, 25ஆண்டுகளுக்கு முன்பு கேட்டார்கள் - `முகம்மது நபி விழாவிலே அண்ணாதுரை கலந்து கொள்ளலாமா’ என்று! ஆனால், இப்பொழுது கேட்பதில்லை. எனக்கும் இஸ்லாமியர்களுக்கும் ஏற்பட்ட தொடர்பு இன்று நேற்றல்ல, 30 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே ஏற்பட்டிருக்கிறது. ஆண்டவனுக்கு உருவம் கொடுத்து, அதற்குப் பூசை செய்து, பிறரை ஏமாற்றும் எண்ணம் கூடாது. அந்த வகையிலே, பார்த்தால் நானும் இஸ்லாமியன்தான். ஆனால், நான் இஸ்லாமிய ஜமாத்திலே இல்லை. நான் இஸ்லாத்தில் சேர்ந்து அதன் பிறகு பாராட்டுவதிலே அருமை பெருமை இல்லை. என் வீடு மிக நல்ல வீடு என்று நானே எடுத்துச் சொல்வது எப்படிச் சரியில்லையோ, அதைப் போலத்தான் அது அமையும். என் வீட்டைப் பற்றி நான் பெருமைப் படுவதிலே ஆச்சரியமில்லை, ஜமாத்திலே சேராமலே இஸ்லாத்தின் நன்மைகளை எடுத்துச் சொல்வதில்தான் பெருமை” என்றார் அண்ணா.
 

நபிகள் நாயகத்தின் பெருமையை இங்கு மட்டுமல்ல, கடல் கடந்து சென்றும் பேசியவர் அண்ணா. 1965-இல், சிங்கப்பூர் மலேசிய பயணத்தின்போது, தமிழ் முஸ்லிம்கள் அளித்த விருந்தில் அண்ணா கலந்துகொண்டார். அங்கு பேசும்போது, ``தமிழர் நெறியும் இஸ்லாமும் ஒன்றே. பழந்தமிழகத்தினுடைய நெறியைத்தான் இஸ்லாம் என்று நாங்கள் கருதுகிறோம். 
_
அது அரபு நாட்டிலிருந்து நபிகள் நாயகம் அவர்களால் அருளப்பட்ட தென்றாலும், வைதீக மார்க்கம் தமிழகத்திலே புகுவதற்கு முன்னால் சங்க காலத் தமிழகத்தின் வேர்களைப் பார்க்கின்ற நேரத்தில், இஸ்லாத்தில் எப்படிப்பட்ட சமூக அமைப்பு இருந்ததோ அப்படிப்பட்ட சமூக அமைப்பைத்தான் பழந்தமிழர்கள் விரும்பி இருந்திருக்கிறார்கள். இடைக் காலத்திலேதான் ஜாதிகளெல்லாம் ஏற்பட்டது. ஜாதிக்குள்ளே ஜாதி ஏற்பட்டது. இப்படிப் பல கேடுகள், தமிழ்ச் சமூகத்திலே பிற்காலத்தில் ஏற்பட்டன” என்று அங்கும் திராவிட மரபின் வேர் இஸ்லாத்தில் உள்ளதைச் சுட்டிக்காட்டினார் அண்ணா.
_
அந்த வேரை திராவிட இயக்கம் இன்னும் ஆழமான பிடிப்போடு கொண்டு, திராவிட இஸ்லாமியர்களை வளர்த்தெடுத்தது. அது மதத்தைத் தாண்டி, அரசியலைத் தாண்டி, கட்சிகளைத் தாண்டிய நட்பையும், தோழமையையும் கொண்டிருந்தது. குறிப்பாக, 1965-இல் தி.மு.க.-வின் பொதுக்குழுவில், `மதச் சிறுபான்மையினருக்காக ஒரு அணியை உருவாக்க வேண்டும்’ என்ற கோரிக்கை எழுந்தது. ஆனால், அறிஞர் அண்ணா ``காயிதே மில்லத் தலைமையிலான முஸ்லிம் லீக் நம்மோடு தோழமையாக இருக்கும்போது, இது தேவையில்லை” என்று மறுத்துவிட்டார்.


அண்ணாவின் அந்த மறுதலிப்புக்கு, 1944-இல் திராவிட நாடு ஏட்டில் வெளியான `திராவிட நாடும் இஸ்லாமியர்களும்’ கட்டுரை நியாயம் சேர்க்கிறது. 06.08.1944 இதழில் பாஷா என்பவர் எழுதிய அந்த கட்டுரையின் இறுதி வரிகள் இவ்வாறாக முடிகின்றன. ``எமது இஸ்லாமியத் தோழர்களுக்கு நமது வேண்டுகோள். திராவிடர் - இஸ்லாமியர் கொடிகளை இருகரங்களிலேந்தி பெரியார் ஈ.வெ.ரா.வைத் தளபதியாகக் கொண்டு, நமது உரிமைகளைப் பெற, இழந்த பாங்கான வாழ்வைக் காண, சுயமரியாதை வாளேந்தி வெல்லுவோம்’’ என்று இடிமுழக்கம் செய்தார் பாஷா.
_
பெரியார் என்றால் பெரியார் மட்டுமல்ல, அவர்தம் தளபதி அண்ணாவையும், அண்ணாவின் தம்பி முத்தமிழறிஞர் கலைஞரையும் சேர்த்தே குறிக்கும். அந்த முப்பெரும் அடையாளங்களால்தான் தமிழ்நாட்டில் இஸ்லாமியர்கள் `சுயமரியாதை வாள்’ ஏந்திய அடையாளம் பெற்றார்கள். இல்லாவிட்டால், வாளெடுத்து வந்த இனம் என்று வடக்கைப் போல இங்கும் நிறுவியிருப்பார்கள், அந்த முயற்சியை முறியடித்தவர்களில் அண்ணா முதன்மையானவர், முழுமையானவர்.
_
...நீளும்

WhatsApp Image 2025-07-30 at 15.46.10_67891dec.jpg

சுயமரியாதைக்கொடி உயர்த்திய  இஸ்லாமியர்கள்!

திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் உருவான காலத்தில் இருந்தே, அதன் ஒவ்வொரு அசைவிலும் சிறுபான்மையினரும் இணைந்திருந்தார்கள், இணைக்கப்பட்டி ருந்தார்கள். குறிப்பாக, தி.மு.கழகத்தின் முகவரி சென்னை பவழக்காரத் தெரு, எண் 7-இல் இருந்து தொடங்குகிறது. திருவொற்றி யூரைச் சேர்ந்த சண்முகம் பிள்ளை என்பவருடைய வீட்டில் 17.09.1949 -அன்று கழகத்தின் அமைப்புக் கூட்டம் தொடங்கியது. அந்த வீட்டையே தலைமையகமாகப் பயன்படுத்திக்கொள்ள சண்முகம் பிள்ளை அறிவுறுத்தியும் கூட அண்ணா, கோவிந்தப்ப நாயக்கன் தெருவில் இருந்த டபிள்யூ.கே.தேவராச முதலியார் வீட்டில் இருந்துதான் இயங்கினார். எனினும் கட்சிக்குத் தலைமையக மாக முதன்முதலில் செயல்பட்ட `202, தங்க சாலைத் தெரு’ இல்லத்தில் இருந்தும் செயல்பட வசதி இல்லாமல், கட்சி அலு வலகத்தையும் `திராவிட நாடு’ அச்சகத்தையும் காஞ்சிபுரத்திற்கு மாற்றினார் அண்ணா.
 

அதன்பின்னர், கழகத்துக்கு என்று உருவான முதல் சொந்தக் கட்டடம் `அறிவகம்’. கழகத்தின் முதல் மாநில மாநாட்டுக்கு முன்பாக, 02.12.1951 அன்று தலைமையகமான `அறிவகம்’ திறக்கப்பட்டது. திறந்து வைத்தவர் சிறுபான்மைச் சமூகத்தைச் சேர்ந்த வி.எம்.ஜான். கட்சியின் மூத்த நிர்வாகிகள் எத்தனையோ பேர் இருந்தும், வி.எம்.ஜானை அண்ணா தேர்வு செய்ததற்கு முக்கியக் காரணங்கள் இருந்தன. நாஞ்சில் மாவட்ட முதல் மாநாடு நடப்பதற்கு முன்பே, பல மாவட்டங்களில் மாவட்ட மாநாடு முடிந்துவிட்டது. ஆனால், அறிவகத்திற்கான நிதியை, நாஞ்சில் மாவட்ட மாநாடு முடிந்த ஒரே வாரத்திற்குள் அனுப்பிவைத்து, அண்ணாவின் அன்பைப் பெற்றார் வி.எம்.ஜான். அதன்காரணமாக அவரையே அறிவகத்தைத் திறக்கச் செய்தார் அண்ணா.
 

கழகம் தொடங்கப்பட்டபோது 133 பொதுக்குழு உறுப்பினர்கள் அறிவிக்கப் பட்டனர். பிரச்சாரக் குழு, அமைப்புக் குழு, சட்டதிட்டக் குழு, நிதிக்குழு என நான்கு குழுக்களும் அமைக்கப்பட்டன. மேலும், 16 செயற்குழு உறுப்பினர்களும் இருந்தனர். பெத்தாம்பாளையம் பழனிச்சாமி, டி.எம்.பார்த்தசாரதி ஆகியோரை உள்ளடக்கிய அந்த 16 பேரில் வி.எம்.ஜானும் ஒருவர். பொதுக்குழு உறுப்பினர்களில்
எம்.எஸ்.மொய்தீன், ஹாஜாபீர் ஆகியோர் இருந்தனர். அதேபோல், ராபின்சன் பூங்காவில் திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் முதல் பொதுக்கூட்டம் கொட்டும் மழையில் நடைபெற்றபோதும் மேடையில், எம்.எஸ்.மொய்தீன் இருந்தார் என்பதும் வரலாறு.
 

திராவிட இயக்க இதழ்களும், நூல்களும் மக்கள் மத்தியில் வீச்சாகப் பரவிக் கொண்டி ருந்ததை, சகித்துக்கொள்ள இயலாத ஆட்சி யாளர்கள், அடக்குமுறையை ஏவிவிட்டனர். பிரிவு-153 ஏ-வின் கீழ், பெரியாரின் பொன்மொழிகள், அண்ணாவின் `ஆரிய மாயை’ உள்ளிட்ட 12 நூல்கள் தடை செய்யப்பட்டன. பெரியாரும், அண்ணாவும் கைது செய்யப்பட்டு, திருச்சி சிறையில், பக்கத்து பக்கத்து அறையில் வைக்கப்பட்டனர். திராவிடர் கழகத்தில் இருந்து பிரிந்து, தி.மு.கழகத்தை அண்ணா தொடங்கி, அப்போது ஓராண்டாகி இருந்தது. பிரிவுக்குப் பிறகு இருவரும் நெருக்கமாக இருந்த முதல் சந்திப்பு அது. ஆனால், ஒருவருக்கு ஒருவர் பேசிக்கொள்ளாமல் இருந்த அந்தத் தவிப்பை, `திராவிட நாடு’ இதழில் மிக அழகாக விவரித்திருப்பார் அண்ணா.
_
தலைவர்கள் உள்ளே இப்படித் தவிக்கிறார்கள் என்று கருதியோ என்னவோ, தொண்டர்கள் வெளியே வீரியமிக்க பல போராட்டங்களை முன்னெடுத்தனர். அப்படி, 28.09.1950-இல் குன்றத்தூரில் ஒரு கூட்டத்தை நடத்த கழகம் முடிவு செய்தது. ஆனால், காவல்துறை அனுமதிக்கவில்லை. பேச்சுரிமைக்கு அனுமதி மறுப்பதா என ராமநாதபுரத்தில் நடைபெற்ற, முதல் மாவட்ட மாநாட்டில் கண்டனத் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.


கூட்டம் நடத்தும் நாளென அறிவிக்கப்பட்ட 26.10.1950 அன்று 144 தடை விதிக்கப்பட்டாலும், அதையும் மீறி, குன்றத்தூரில் கழகத்தினர் கூடத் தொடங்கினர். அந்தக் கூட்டத்தில் பேசுவதாக அறிவிக்கப்பட்டவர்கள் 5 பேர். என்.வி.நடராசன், பாலசுந்தரம், தணிகாசலம், கணபதி ஆகியோருடன் பேசுவதாக இருந்த மற்றொருவர் இப்ராஹிம். கழகத்தினரைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் காவல்துறை துப்பாக்கிச்சூடு நடத்தியது. கழகம் சந்தித்த முதல் துப்பாக்கிச்சூடு சம்பவத்தில், இப்ராஹிம் பெயரை எழுதி வைத்திருக்கிறது வரலாறு.
_
30.12.1949-இல் நடைபெற்ற முதல் பொதுக்குழு குறித்த பதிவுகள் எங்கும் இல்லை என்றா லும், விரிவாகத் திட்டமிடப்பட்டு நடத்தப்பட்ட பொதுக்குழு என்றால், அது 11.03.1951-இல் காஞ்சிபுரத்தில் நடைபெற்ற பொதுக்குழுதான். அந்தப் பொதுக்குழுவில் சிறுபான்மை யினரான வி.எம்.ஜான், ஹாஜாபீர் கலந்துகொண்டனர். அதேபோல அதே ஆண்டு டிசம்பர் 13, 14, 15, 16 ஆகிய தேதிகளில் எஸ்.ஐ.ஏ.ஏ. திடலில் நடைபெற்ற முதல் மாநில மாநாட்டின் தீர்மானக் குழுவிலும் வி.எம்.ஜான் இடம் பெற்றார். தொண்டர் படைத் தலைவர்களில் வி.எம்.மார்க் என்பவர் இருந்தார். அந்த கால கட்டத்திலேயே தி.மு.க. மேடை களில் தவறாமல் ஒலித்தது, நாகூர் ஹனீபாவின் இசை முழக்கம்.
 

முதல் மாநில மாநாட்டுக்கு முன்பாக, மதுரையில் பொதுக்குழுவைக் கூட்டியது கழகம். அந்தப் பொதுக்குழுவிலேயே 1952-ஆம் ஆண்டு நடைபெறவிருந்த சட்டமன்ற, நாடாளுமன்றத் தேர்தல் குறித்து விவாதிக்கப்பட்டது. திராவிட நாடு கோரிக்கையை, ஆதரிக்கும் வேட்பாளர்களை ஆதரிப்பது என அப்போதே தீர்மானிக்கப்பட்டது. இதை முதல் மாநில மாநாட்டிலும் தெளிவுபடுத்தினார் அண்ணா. அதன்படி தி.மு.க. ஆதரித்த சட்டமன்ற வேட்பாளர்கள் 43 பேர் வெற்றி பெற்றனர். ஒட்டுமொத்தமாக எதிர்க்கட்சிகள் 94 இடங்களில் வென்றன. ஆளும் காங்கிரஸ் 96 இடங்களில் மட்டுமே வெல்ல முடிந்தது.
_
அதேபோல நாடாளுமன்றத்திற்கும் கழகம் ஆதரித்த 8 பேர் வெற்றிபெற்று சென்றனர். கழகத்தின் வீரியத்தையும் வளர்ச்சியையும் இம்முடிவுகள் நன்கு உணர்த்தின. அதை அன்றைய காங்கிரஸ் உறுப்பினர்கள் நன்கு உணர்ந்தனர். குறிப்பாக, காங்கிரஸ் வேட்பாளரை எதிர்த்து உழவர் உழைப்பாளி கட்சிக்குத் தேர்தல் வேலை பார்த்ததற்காக, நெல்லிக்குப்பம் கிளைக் கழகத்தைச் சேர்ந்த மஜீத் படுகொலை செய்யப்பட்டார். தி.மு.கழகம் சந்தித்த முதல் களப்பலி இதுதான். 
_
கழகம் தொடங்கப்பட்ட மூன்றே ஆண்டுகளில் ஏற்பட்ட இந்த இழப்பு ஈடு செய்ய முடியாதது என, ஒட்டுமொத்தமாக கழகத்தினர் மஜீத் குடும்பத்துக்கு உடன் நின்றனர். அவருடைய பெற்றோர் ஷேக்பாவும், தாவூத் பீபியும் வயதானவர்கள். தங்கைகள் ஜின்தா, தம்பி கரீம் சிறுவர்கள். அந்தக் குடும்பத்திற்கு உதவியளிக்க நிதி திரட்டப்பட்டது. ரூ. 2,472 மதிப்புள்ள நிலத்தை விலைக்கு வாங்கி மஜீத் குடும்பத்திற்கு 06.06.1953 அன்று அளித்தது கழகம்.
_
...நீளும்


WhatsApp Image 2025-08-06 at 14.07.17_07cd30cd.jpg

மஜீத் குடும்பத்துக்கு நிதியுதவி!

திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் உருவான காலம் தொட்டே, அனைத்துப் போராட்டங் களிலும் சிறுபான்மை மக்களின் பங்களிப்பும் தீவிரமாக இருந்துள்ளது. கழகத்துக்கு வெளியே இருந்து ஆதரவளித்தது மட்டுமல்ல; கழகத்தில் உறுப்பினராக இணைந்ததிலும் சிறுபான்மைச் சமூகத்தினருக்குத் தனித்த இடம் உண்டு.
_
இந்தித் திணிப்புக்கு எதிரான களமோ, குலக்கல்வித் திட்ட எதிர்ப்போ, கல்லக்குடி பெயர் மாற்றமோ களம் எதுவானாலும் அங்கே சிறுபான்மையினர் இருந்தார்கள். அவர்கள், சிறுபான்மையினராக அல்லாமல், திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் உடன்பிறப்பாக, பேரறிஞர் அண்ணாவின் தம்பியாக, அன்றைய கழகத்தின் `தோழர்களாக’ இருந்தார்கள் என்பதை, மறைந்த கழக முன்னோடி தியாக மறவர் சி.சிட்டிபாபு தொகுத்த `தி.மு.க வரலாறு’ என்கிற நூலின் பல பக்கங்கள் சொல்கின்றன.

சென்னை தியாகராய நகரில், இந்தி பிரச்சார சபா நிகழ்ச்சிகளில் கலந்துகொள்வ தற்காக 09.09.1950-இல் ஒன்றிய அமைச்சர் திவாகர் வருகை தந்தார். திவாகரின் வருகை தொடர்பாக, 03.09.1950-இல் `திராவிட நாடு’ இதழ் தனி மலரே வெளியிட்டது. தங்க சாலை தெருவில் இருந்த தலைமை நிலையத்தில், தருமாம்பாள் தலைமையில் ஆலோசனைக் கூட்டம் நடைபெற்றது. திவாகருக்கு கருப்புக்கொடி காட்டுவது, என அக்கூட்டத்தில் முடிவு செய்யப்பட்டது. அதன்படி, ஒன்றிய அமைச்சர் திவாகர் சென்னையில் கழக உடன்பிறப்புகளின் கருப்புக்கொடிக் கடலைக் கண்டார்.
_
அடுத்து, காஞ்சிபுரம் வரதராஜப் பெருமாள் கோயிலுக்குச் செல்கிறார் எனத் தகவல். அமைதி காப்பார்களா அண்ணாவின் உடன்பிறப்புகள்? நகரம் முழுவதும் துண்டுப் பிரசுரங்கள் பறந்தன. காலை 9.30 மணிக்கு அமைச்சர் வருவதாக இருந்தது. ஆனால், அதற்கு முன்னரே தெருவெங்கும் கருப்புக் கொடிகளோடு உடன்பிறப்புகள் சூழ்ந்து நின்றனர். கண்ணீர் புகைக் குண்டுகளோடு காவல்துறையும் சூழ்ந்து நின்றது.
_
12.30 மணிக்கு திவாகர் வரும்போது, `டெல்லி ஏகாதிபத்தியமே திரும்பிப்போ’ என முழக்கங்கள் காஞ்சியை அதிரச் செய்தன. அங்கு தாக்குதலுக்கு ஆளான கழக முன்னணியினரில் எத்திராஜ், மார்க், ஹெச்.எஸ்.அப்துல்காதர் ஆகியோரும் அடக்கம். எதிர்ப்பலையைத் தாண்டி கோயிலுக்குச் செல்ல முடியாமலே, சென்னைக்குத் திரும்பினார் திவாகர். மறுநாள் மாமல்லபுரம் சென்றவருக்கு, வீடுகள் தோறும் கருப்புக்கொடி வரவேற்றது.

இந்தித் திணிப்புக்கு எதிராக மட்டுமல்ல, அன்றைய காங்கிரஸ் ஆட்சியில் பேச்சுரிமையும் எழுத்துரிமையும் பறிக்கப்படுவது சர்வ சாதாரணமாக இருந்தது. நூல்களுக்குத் தடை, நாடகங்களுக்குத் தடை, பேசத் தடை என ஜனநாயகம் சிதைக்கப்படுவதை எதிர்த்தும் கழகத்தின் கருப்புக்கொடிப் போராட்டம் தொடர்ந்தது. அந்தவகையில், ஒன்றிய அமைச்சராக 24.10.1950-இல் சென்னைக்கு வந்த ராஜாஜிக்கும் கருப்புக்கொடி காட்டப்பட்டது. ராஜாஜி வருவதற்குள் கூட்டத்தைக் கலைத்துவிட வேண்டுமென்று காவல்துறைக்குப் பெரும் கவலை.
_
ஆனால், கலையப் போவதில்லை என உறுதியோடு நின்றனர் உடன்பிறப்புகள்.
காவல்துறை மிருகத்தனமாகத் தாக்கியதில் முன்வரிசையில் நின்ற பன்மொழிப் புலவர் கா.அப்பாதுரையார் பலத்த தாக்குதலுக்கு ஆளானார். நூற்றுக்கணக்கான தோழர்கள் காவல்துறையின் தடியடிக்கு ஆளாகினர். கூட்டத்தின் முன்னணியில் நின்ற மண்ணடி ஷெரீப், எம்.ஏ.ரஸாக், வேப்பேரி ஜார்ஜ், எம்.எஸ்.காதர், ஜான், சேவியர், இப்ராகிம், அருள்தாஸ், எத்திராசு என சிறுபான்மைத் தோழர்கள் பலரும் காவல்துறையின் தடியடிக்கு ஆளாகியிருந்தனர். அதேபோல கருப்புக்கொடி காட்டச் சென்று கைதாகி சிறைப்படுத்தப்பட்டோர் பட்டியலில் மூர் மார்க்கெட் ஹெச்.அப்துல் அமீத்கான் இருந்தார்.
 

திவாகரும், ராஜாஜியும் மட்டும் கருப்புக் கொடிகளைக் கண்டு திகைக்கவில்லை. அடக்குமுறைகளுக்கு எதிராக தி.மு.கழகம் தொடர்ந்த தீரமிக்கப் போராட்டத்தையும், கழக உடன்பிறப்புகளின் கொள்கைப் பற்றையும் காணும் வாய்ப்பை வரலாறு மேத்தாவுக்கும் வழங்கியது.
_
07.01.1951-இல் தமிழ்நாட்டிற்கு வந்த ஒன்றிய அமைச்சர் மேத்தாவுக்கு சென்னை, கோவை, மதுரை என சென்ற இடங்களில் எல்லாம் கருப்புக்கொடியே கண்ணில் பட்டது. அதற்காக அரசாங்கத்தின் அதிரடிப் பரிசுகளையும் கழகத்தினர் பெற நேர்ந்தது. தடியடி, சிறை, மிரட்டல், வழக்கு அடக்கு முறைகள் இன்னும் அதிகரித்தன. பலருக்கு கால்கள் ஒடிந்தன, எலும்புகள் நொறுங்கின. எண்ணற்றோர் இரத்தம் சிந்தினர். திண்டுக்கல்லில் பி.ஏ.காதர், மதுரையில் ஏ.எம்.பால், எஸ்.தேவ இரக்கம், யாகோப், இப்ராகிம் என பல ஊர்களில் சிறுபான்மைச் சமூகத் தோழர்களும் காவல் துறையின் அடக்குமுறைகளுக்கு ஆளாகினர்.

1953-இல் சென்னை மாகாண முதல்வரான ராஜாஜி, `தொடக்கப்பள்ளி மாணவர்கள் பாதி நாள் படித்தால் போதும், மீதி நாள் தந்தை தொழிலை, பிள்ளைகள் பார்க்க வேண்டும்’ என்று குலக்கல்வித் திட்டத்தைக் கொண்டுவந்தார். அதைத்தான் இன்றைய மோடி அரசு, `புதிய கல்விக்கொள்கை’, `விஸ்வகர்மா யோஜனா’ என்ற பெயர்களில் தூக்கிக்கொண்டு வருகிறது. இந்தியாவிலேயே இந்தக் கல்விமுறையை, உடனுக்குடன் அம்பலப்படுத்தி உறுதியோடு எதிர்க்கும் கட்சி திராவிட முன்னேற்றக் கழகம்தான். இன்றைக்குப் போலவே ஆச்சாரியாரின் சூழ்ச்சியையும் மக்கள் மத்தியில் அம்பலப்படுத்தி, அன்றைக்கு போராட்டக்களம் அமைத்த இயக்கம் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம்.
_
ராஜாஜியின் இந்த அநியாய கல்விக் கொள்கையை வீடு வீடாகச் சென்று விளக்கி, பெற்றோர்களிடம் கையெழுத்து வாங்கி கல்வித்துறை இயக்குநர், முதல்வர், கல்வி அமைச்சருக்கு அனுப்பி வைக்க வேண்டுமென்று ஆணை பிறப்பித்தார் அண்ணா. அவ்வாண்டு ஜூன் 21-ஆம் தேதி கழகப் படை வீறுகொண்டு எழுந்தது. கண்டனக் கூட்டங்களும் ஊர்வலங் களும் தமிழ்நாடெங்கும் நடைபெற்றன. விழுப்புரத்தில் க.மு.உசேன் தலைமையில்தான் ஊர்வலம் நடைபெற்றது.
_
அதன்பிறகு ஒரு மாபெரும் போர்க்களத் திற்குத் தி.மு.கழகம் தயாரானது. தி.மு.கழகம் என்றால், சாதாரண இயக்கம் அல்ல என்று ஆட்சியாளர்களை உணரச் செய்த அந்த மாபெரும் யுத்தம் `மும்முனைப் போராட்டம்’. அந்தப் போராட்டத்திலும் சிறுபான்மையினர் முழுமையாகப் பங்கெடுத்தனர். அந்த வரலாற்றை அடுத்த வாரம் பார்ப்போம்.
_
...நீளும்


WhatsApp Image 2025-08-13 at 15.42.50_901f9c9f.jpg

கழக அடித்தளத்தில்  சிந்தப்பட்ட ரத்தம்!

``எல்லோரும் டாக்டர்தான் ஆக வேண்டுமா? மருத்துவப் படிப்பை விட்டால், வேறு படிப்பே இல்லையா?’’ என்கிற  குரலை நீட் தேர்வு எதிர்ப்பின்போது சிலர் வெளிப்படுத்தினர். இந்தக் குரல் சாதாரணக் குரல் அல்ல, இந்து உயர்சாதி மனோபாவத்தின் ஆணவக் குரல் என்பதுதான் உண்மை.
_
மருத்துவப் படிப்பின் மீது ஆர்வங்கொண்ட மாணவர்கள் மட்டும்தான் விண்ணப்பிக் கிறார்களே ஒழிய, எல்லோரும் அல்ல. அப்படி மருத்துவம் படிக்க விரும்புவோரை, வெளியே தள்ள ஒன்றிய அரசு போட்டு வைத்திருக்கிற முட்டுக்கட்டையான நீட் தேர்வை எதிர்க்காமல், மருத்துவம் படிக்க விரும்பும் மாணவர்களிடம், ‘நீங்கள் மருத்துவம் மட்டும்தான் படிக்க வேண்டுமா? வேறு படிப்பே இல்லையா' என்று உளவியல் ரீதியாகத் தாக்குவது புதிதல்ல. ஆச்சாரியாரின் காலத்தில் இருந்தே இத்தகைய மோசமான குரல்கள் இருந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றன.
_
1952-ஆம் ஆண்டு ஜூன் 24-ஆம் தேதி சென்னையில் நடைபெற்ற சலவைத் தொழிலாளர்கள் மாநாட்டில் பங்கேற்ற அன்றைய முதல்வர் ராஜாஜி, ``அவரவர் சாதித் தொழிலை, அவரவர் செய்ய வேண்டும். வண்ணார் வீட்டுப் பிள்ளைகள் படிக்க வேண்டியது இல்லை. குலத் தொழிலைச் செய்தால் போதும். எல்லோரும் படித்தால் எல்லோருக்கும் வேலை எங்கிருந்து கிடைக்கும்’’ என்று பேசினார். அந்தக் குரல்கள்தான் இப்போது எல்லோரும் டாக்டர் ஆக வேண்டுமா என்று மருவியிருக்கின்றன.

ராஜாஜி பேசியதுடன் மட்டுமல்ல, கல்வியில் இருந்து பிற்படுத்தப்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட மக்களை அகற்றும் விதமாக சிந்தித்து, `குலக்கல்வி திட்டம்’ ஒன்றையும் தூக்கி வந்தார். 20.03.1953 அன்று சட்டமன்றத்தில் பேசிய அப்போதைய கல்வி அமைச்சர் டாக்டர் எம்.வி.கிருஷ்ணாராவ், ``தொடக்கப் பள்ளிகளில் மாணவர்கள் படிக்கும் கால அளவை நாளொன்றுக்கு மூன்று மணி நேரமாகக் குறைப்பது என்றும், அந்நேரத்தில் குழந்தைகளின் பெற்றோர் செய்யும் தொழில்களைக் கற்றுக்கொள்ள வசதி செய்து கொடுக்கவும் சர்க்கார் தீவிரமாக ஆலோசித்து வருகின்றது. பரம்பரைத் தொழில் செய்யாத குலத்தில் பிறந்த குழந்தைகள் வயல்களிலும், தொழிற்சாலைகளிலும் பிறர் செய்யும் தொழில்களைக் கவனிக்கச் செய்து கற்கச் செய்யவும் ஆலோசிக்கப்படுகிறது.
_
விவசாயத் தொழில்கள், கொட்டகை போடுதல், செங்கல் அறுப்பு வேலைகள், கிணறு வெட்டுதல் போன்ற பல வேலைகளில் பள்ளிச் சிறுவர் சிறுமியரைப் பழக்கப்படுத்துவது என்பதும் யோசிக்கப்பட்டு வருகிறது’’ என்று ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் கல்வி உரிமை மீது பாறாங்கல்லைத் தூக்கி வீசினார்.
திராவிடர் கழகமும், திராவிட முன்னேற்றக் கழகமும் வெகுண்டு எழுந்தன. கிராமங்களில் பள்ளிகள் முன்பு மறியல் நடக்கும் என்று பிரகடனம் செய்தார் பெரியார். இந்தச் சூழலில், பேரறிஞர் அண்ணா தி.மு.க. சார்பில் மும்முனைப் போராட்டத்துக்கு அழைப்பு விடுத்தார்.
_
1953-ஆம் ஆண்டு ஜூலை 14-ஆம் தேதி குலக்கல்வியை எதிர்த்து, ராஜாஜி வீட்டின் முன்பு மறியல். ஜூலை 15-ஆம் தேதி தமிழர்களை `நான்சென்ஸ்’ என்று விமர்சனம் செய்த பிரதமர் நேருவைக் கண்டித்து ரயில் மறியல். அதே நாளில் திருச்சி மாவட்டத்தில் `டால்மியாபுரம்’ என்ற வடநாட்டு நிறுவனத்தின் பெயரால் ஊரை அழைப்பதை எதிர்த்து, `கல்லக்குடி’ என பெயர் மாற்றம் செய்யக் கோரி ரயில் மறியல். இந்த 3 முக்கியப் போராட்டங்களை அறிவித்து, தமிழ்நாட்டைப் பரபரப்பாக்கினார் அண்ணா. அந்த 3 போராட்டங்களிலும் சிறுபான்மைச் சமூகம் உடன்பிறப்புகளாக உடன்நின்றது.
 

ராஜாஜி வீட்டின் முன்பு மறியல் அறிவிக்கப் பட்ட நிலையில், சென்னையில் கழகத் தலைமை அலுவலகத்தில் வைத்து அண்ணா, ஈ.வெ.கி.சம்பத், நாவலர், என்.வி.நடராசன், கே.ஏ.மதியழகன் ஆகியோர் கைது செய்யப்பட்டனர். இதையடுத்து, அன்னை சத்தியவாணி முத்து தலைமையில், 40 பேர் அறப்போருக்குப் புறப்பட்டனர். அவர்களில் காசி முகமது தின்சா, ஜோசப் ஆகியோரும் முக்கியமானவர்கள். இரண்டாவது நாள் என்.எஸ்.இளங்கோ தலைமையில், புறப்பட்ட தி.மு.கழகப் படையில் எம்.கே.மீரான் கைது செய்யப்பட்டார். நான்காவது நாளில் எம்.எஸ்.இராமசாமி தலைமையில் புறப்பட்ட கழகப் படையில், ஸ்டான்லி, ஜே.எஸ்.ஆபிரகாம், ஆசிர்வாதம், முஸ்தபா, அப்துல் ரகுமான் ஆகியோர் மறியலில் பங்கேற்று கைதாகினர்.
_
ஐந்தாவது நாளில் சார்லஸ், ஏழாவது நாளில் ஃபிரான்சிஸ், எட்டாவது நாளில் அமுத் சரீஃப், கரீம், பத்தாவது நாளில் எஸ்.கே.கவுஸ், பதினைந்தாம் நாளில் ஜே.மோசஸ் என ராஜாஜி வீட்டின் முன்பு நடைபெற்ற தொடர் மறியலில் பங்கேற்று, காவல்துறையின் தடியடிக்கும் கொடுந்தாக்குதலுக்கும் ஆளான சிறுபான்மையினர் ஏராளம். போராட் டத்தின் ஒவ்வொரு நாளும், `ஆச்சாரியார் ஆட்சி ஒழிக’, `திராவிட நாடு திராவிடர்க்கே’ என்ற முழக்கம் ஓங்கி ஒலித்தது.
 

ராஜாஜி வீட்டின் முன்பு மறியல் தொடங்கிய நாளிலேயே, ரயில் மறியல் போராட்டமும் தொடங்கியது. குறிப்பாக, டால்மியாபுரம் பெயரை மாற்றக்கோரி, முத்தமிழறிஞர் கலைஞர் தலைமையில் பெரும்படை ரயில் நிலையம் நோக்கி புறப்பட்டது. கல்லக்குடி என்று அச்சிடப்பட்ட தாளை டால்மியாபுரம் பெயர்ப் பலகையின் மீது ஒட்டினார் கலைஞர். உடன்சென்ற முல்லைசத்தி, கஸ்தூரி, குழந்தைவேல், குமரவேல் உள்ளிட்டோருடன் தண்ட வாளத்தில் தலைவைத்தார் கலைஞர். ரயில் என்ஜினை ஆன் செய்தும் அசையாமல் படுத்திருந்தார் கலைஞர்.
_
காவல்துறை கைது செய்து அழைத்துச்சென்றது. அடுத்தடுத்து கழகத் தோழர்கள் அணி அணியாக தண்டவாளத்தில் தலை வைத்துப் படுத்தனர். நண்பக லுக்கு மேல் பொறுமை இழந்த காவல்துறை கண் மூடித்தனமாக தாக்கத் தொடங்கியது. வானை நோக்கிப் பாய வேண்டிய துப்பாக்கிக் குண்டுகள், கழக உடன்பிறப்புகளின் முகத்தை, மார்பை, உடலைத் துளைத்தன.
_
அன்று ஒரே நாளில் தமிழ்நாடு முழுவதும் 11 உயிர்களைப் பலி கொடுத்தது கழகம். 70 பேருக்கும் அதிகமானோர் படுகாயமடைந்தனர். 3,202 பேர் கைது செய்யப்பட்டனர். டால்மியாபுரத்தில் மட்டும் கலைஞர் உட்பட 34 பேர் கைது செய்யப்பட்டனர். அதில் எத்திராசு, ஹனீப் என சிறுபான்மைத் தோழர்கள் இருவரும் ஒரு மாதம் சிறைத் தண்டனை பெற்றனர். 35 ரூபாய் அபராதமும் விதிக்கப்பட்டது. கோவை, சென்னை எனப் பல பகுதிகளிலும் சிறுபான்மையினர் ரயில் மறியலில் ஈடுபட்டு கைதாகினர்.
_
அன்பில் தர்மலிங்கம், கண்ணதாசன் உள்ளிட்ட மேலும் 25 பேர் மீதும் வழக்கு பதியப்பட்டு, 6 மாதங்களுக்கு மேலாக விசாரணை நடத்தப்பட்டு வந்தது. அந்த வழக்கிலும் தஸ்தகீர், லிங்கர் ஜான், சூசை, ஐ.எம்.ஷெரீஃப், ஜோசப் ஆகியோருக்கு ஓராண்டு சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. பின்னர் தலைமைக் கழகத்தின் மேல்முறை யீட்டால், அனைவரின் தண்டனைக் காலமும் குறைக்கப்பட்டது.
_
...நீளும்


WhatsApp Image 2025-08-20 at 14.56.40_39d14c4b.jpg

மும்முனை யுத்தத்தில் சிறுபான்மையினர்!

தலைவர் கலைஞர் 1947-ஆம் ஆண்டு தனது 23-ஆம் வயதில், தமிழ்த் திரைத்துறைக்குள் காலடி எடுத்து வைத்தார் என்பதையும், அவர் முதன்முதலாகத் திரைக்கதை வசனம் எழுதிய திரைப்படம் `ராஜகுமாரி’ என்பதையும் அனைவரும் அறிவோம். கலைஞருக்கு முன்பே திராவிட இயக்கத்தைச் சார்ந்த பலர், தமிழ்த் திரைத்துறைக்குள் இயங்கிவந்தனர். குறிப்பாக, உடுமலை நாராயண கவி, என்.எஸ்.கிருஷ்ணன், டி.ஏ.மதுரம், எஸ்.எஸ்.ராஜேந்திரன் போன்றவர்கள் இருந்தனர்.
_
ஆனால், அவர்களுக்குத் தமிழ்த் திரைத்துறையின் திசையை முழுமையாக மாற்றியமைக்கும் வாய்ப்பும் வல்லமையும் கைவரப்பெறாமல் இருந்தது. எடுத்துக்காட்டாக, தலைவர் கலைஞர் தமிழ்ச் சினிமாவுக்குள் நுழைந்த 1947-ஆம் ஆண்டு மற்றும் அதற்குச் சற்று முந்தைய 1946 - இல் திரைப்படங்கள் எதைப் பேசிக் கொண்டிருந்தன என்பதைப் பார்த்தால் அன்றைய நிலைமையை நாம் புரிந்து கொள்ள முடியும்.

1946-இல் வந்த திரைப்படங்களில் சில:  அர்த்தநாரி, சகடயோகம், லவங்கி, வால்மீகி, வித்யாபதி, குமரகுரு......, 1947 - இல் வந்தவை: ஆயிரம் தலை வாங்கிய அபூர்வ சிந்தாமணி, ஏகம்பவாணன், கன்னிகா, கடகம், கங்கணம், குண்டலகேசி, சித்ரபகாவலி...... இத்தகைய புராண இதிகாசத் திரைப்படங்களுக்கு நடுவேதான்  கலைஞர் நுழைந்து, தனது திரைப்பட வசனங்களின் மூலம் நீதியையும், பகுத்தறிவையும், மன்னராட்சியையும் எதிர்த்து, மக்களாட்சியையும், பெண்ணுரிமை யையும், தமிழ்ப் பெருமையையும் பேசி, அதுவரையிலான திரைப்பட உலகை அதிர்ச்சியில் ஆழ்த்தினார்.
_
நாம் மேலே கூறிய 1946, 1947 காலத் திரைப்படங்களின் புராணப் பெயர்களுக்கு மத்தியில் கலைஞர் கதை, திரைக்கதை, வசனம் எழுதிய படங்களின் பெயர்களை முதலில் ஒப்பிட்டுப் பாருங்கள் அந்த வேறுபாடு பளிச்செனத் தெரியும் `ராஜகுமாரி' (இது முதல் படம் என்பதால், இயக்குனரின் தாக்கம் சற்றுக் கூடுதலாக இருக்கும்), `மந்திரி குமாரி', `அரசிளங்குமரி', `மணமகள்', `மருதநாட்டு இளவரசி'.
_
இவ்வாறு பெயரிலேயே முதலில் ஒரு தலைகீழ் மாற்றத்தைச் செய்து அதுவரையிலான தமிழ்ச் சினிமாவின் முகத்தையே மாற்றிக் காட்டினார் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். முகத்தை மட்டுமல்ல, உடலையும் உயிரையும் கூட முற்றிலுமாக மாற்றியமைத்தார் என்றும் சொல்லலாம். ஆம், கலைஞர் கதை, திரைக்கதை வசனம் எழுதிய திரைப்படங்கள், பல அதிசயங்களை நிகழ்த்திக் காட்டின.

அதுநாள் (1947) வரையிலான திரைப் படங்களில் சில புராணக் கதையினூடே தேச விடுதலையையும், தீண்டாமை ஒழிப்பையும் மறைத்து மறைத்துப் பேசின. ஆனால், கலைஞரோ மன்னராட்சிக் காலக் கதையைப் பேசிய திரைப்படங்களுக்குள், மன்னராட்சியை எதிர்த்தும் மக்களாட்சியைப் போற்றியும் அழகுத் தமிழில் வசனம் எழுதினார். 
_
அதிலும் ஒரு படி மேலே போய், தமிழ்ச் சமூக அமைப்பில் பார்ப்பன மேலாண்மையை, பார்ப்பன ஆதிக்கத்தை மக்களுக்குப் புரிய வைக்கும்விதமாக  பார்ப்பன மத குருவின் அதிகாரத்திற்குக் கட்டுப்பட்டு ஆடும் தஞ்சாவூர் தலையாட்டிப் பொம்மைகளாகவே அன்றைய தமிழ்  அரசர்கள் இருந்தார்கள் என்பதை, எடுத்துக்காட்டும் விதமாக  பொம்மை அரசர்களை (ராஜகுமாரி, மந்திரிகுமாரி) தனது திரைக்கதையின் மூலம் பல படங்களில் படைத்துக் காட்டினார்.

மேலும், மன்னராட்சியில் ஏழை எளிய மக்கள் ஒடுக்கப்படுவதையும், அவர்களது செல்வம் அரசின் கொடிய வரிவிதிப்பால் சுரண்டப்பட்டு, மக்கள் வீதியில் இறங்கிப் போராடுவதையும் கலைஞர் கதைவசனம் எழுதிய பல திரைப்படங்களில் நாம் காணக்கூடிய ஒன்றாகும். இவை எல்லாம் 1947 - 1967 காலகட்ட ஆட்சியாளர்களுக்கு எத்தகைய கோபத்தினை ஏற்படுத்தி இருக்கும் என்று சிந்திக்கும், அதே நேரம் மக்கள் மத்தியில் எத்துனை வரவேற்பைப் பெற்றிருக்கும் என்பதையும் சிந்தித்துப் பாருங்கள்.

அதே போல கொடிய மன்னர்கள் அல்லது மத குருமார் அல்லது மந்திரி என்ற யாரோ ஒருவர் மக்கள் மீது தாக்குதல் தொடுக்கும் போது எளிய மக்களின் மத்தியில் இருந்து, ஒரு தலைவன் தோன்றி அடக்கு முறையை எதிர்த்துப் போராடும் காட்சியானது அன்றைய  நிலப்பிரபுத்துவ ஒடுக்குமுறைக்கு எதிரான குரலைத் திரையில் எழுப்புவதாகவே அமைந்திருந்தன எனலாம். பின்னாளில் (1970 - 1980 களில்)  கலைஞர் நேரடியாகவே பண்ணையாதிக்கத்தை எதிர்த்தும் பல திரைப்படங்களில் கதை, திரைக்கதை, வசனம் எழுதினார்.

இவ்வாறு கலைஞரின் திரைப்படங்கள் பல்வேறு ஆதிக்கங்களின் மீதும் ஒரே நேரத்தில் பலமுனைத் தாக்குதலைத் தொடுக்கும் படங்களாக அமைந்துள்ளன. சுருக்கமாகச் சொல்வது என்றால், அனைத்து வித ஆதிக்கங்களையும் எதிர்த்துத் தனது படங்களில் எழுதினார் என்று சொல்லலாம். இவ்வாறு கலைத்துறையில் ஆதிக்க எதிர்ப்பை முன்வைத்த அதே கலைஞர்தான் சமூக அரசியல் அரங்கில், `ஆதிக்கமற்ற சமுதாயம் படைத்தே தீருவோம்’ என்ற முழக்கத்தை முன்வைத்து அதற்காகப் பாடுபட்டார். ஆக, தலைவர் கலைஞரைப் பொறுத்தவரை திரையில் எதைப் பேசினாரோ எதை எழுதினாரோ அதையே அரசியல் அதிகாரம் கையில் கிடைத்தபோது நடைமுறைப்படுத்தியும் /உண்மையாக்கியும் காட்டினார்.

அதாவது சொன்னதை (எழுதியதை)ச் செய்தார், செய்வதையே சொன்னார், எழுதினார். அவ்வாறு தமிழ்த் திரையில் தலைவர் கலைஞர் எழுதிய,பேசிய ஆதிக்க எதிர்ப்புச் சமத்துவக் குரலையே இங்கு கேட்க உள்ளோம்.


திரையுலகில் மாபெரும் புரட்சி செய்த கலைஞரின் கைவண்ணத்தில் உருவான படைப்புகளின் பன்முகப் பரிமாணங்களை விளக்கும் தொடர்.

WhatsApp Image 2025-03-10 at 10.47.06 AM (1).jpeg

திரைக்கதை வசனம் கலைஞர்

`நீதி’ என்ற சொல் மீதும், `நீதி’யின் மீதும் கலைஞருக்கு ஓர் ஈர்ப்பு எப்போதும் இருந்து வந்திருப்பதை நம்மால் உணர முடிகிறது. இதனை அவரது வாழ்க்கை வரலாற்றுக் குறிப்புகளை `நெஞ்சுக்கு நீதி’ என்ற பெயரில் அவர் எழுதியிருப்பதிலிருந்து, நாம் இவ்வாறு குறிப்பிடுவதாக சிலர் நினைக்கலாம். ஆனால், அதனால் மட்டும் நாம் அவ்வாறு கருதவில்லை, அவரது தயாரிப்பு மற்றும் திரைக்கதை வசனத்தில் வந்த திரைப்படங்களைத் தொடர்ந்து கவனிக்கும் போது, `நீதிக்குத் தண்டனை’, `நெஞ்சுக்கு நீதி’, `நியாயத் தராசு’, `இது எங்கள் நீதி’, `சட்டம் ஒரு விளையாட்டு’ என்ற பெயர்களோடு பல படங்களும், அவ்வாறு பெயரிடப்படாத, அவரது பெரும் பாலான திரைப்படங்களிலும் நீதிமன்றக் காட்சிகள் இடம் பெற்றுள்ளதோடு, அந்நீதி மன்றங்களில் அவரது கதைமாந்தர்கள் நீதியை நிலைநாட்டப் போராடுவதையும் நாம் காண்கிறோம்.
_
இது, அவர் திரைக்கதை வசனம் எழுதிய சமூகத் திரைப்படங்களில் நாம் காணக்கூடிய காட்சிகள் என்றால், அவர் கதை, திரைக்கதை வசனம் எழுதிய சரித்திர, மன்னராட்சிக் காலத் திரைப்படங்களில் இந்நீதிமன்றக் காட்சிகளுக்கு நிகராக அரசவைகளில் அநீதியை எதிர்த்து நாயகனோ, நாயகியோ அல்லது பிறரோ வாதிடும் காட்சிகள், தொடர்ந்து கலைஞரால் படைக்கப்பட்டு வந்திருப்பதை நாம் காண்கிறோம். ஆக அதிகாரத்திற்கு எதிராக உண்மையைப்பேசுவது, அநீதியை எதிர்த்துப் போராடி நீதியை நிலை நாட்டுவது என்பதற்கான களமாக, பழைய அரசவை முதல் நவீன நீதிமன்றம் வரை காட்சிப்படுத்தும் விதமாக, அவர் திரைக்கதை வசனத்தை எழுதியுள்ளதைக் காண்கிறோம்.
 

வன்முறையில் நம்பிக்கை அற்ற, அறிவுப்புரட்சியை மட்டுமே நம்புகின்ற, அறிவுப் பிரச்சாரம் ஒன்றையே ஆயுதமாகக் கொண்டு செயல்படுகின்ற திராவிட இயக்கத்தின் கொள்கையில் ஊறிப்போன தலைவர், ஒருவரின் சிந்தனை இவ்வாறுதான் வெளிப்படும் என்பதைச் சற்று சிந்தித்தால், நம்மால் புரிந்து கொள்ள முடியும். தன்மீதான வழக்குகளையும், நீதிமன்ற விசாரணைகளையும் மிக்க மகிழ்ச்சியுடன் தந்தை பெரியார் ஏற்றுக் கொண்டு, அவற்றை தமது கொள்கைகளை விளக்குவதற்கான, பிரச்சாரம் செய்வதற்கான இடமாகவும், வாய்ப்பாகவும் நீதிமன்றங்களைப் பயன்படுத்திய வரலாற்றை அறிந்தவர்களுக்கு, கலைஞரின் இந்த நீதிமன்ற, அரசவைக்காட்சி வாதங்கள் மீதான ஈடுபாட்டைப் புரிந்து கொள்வது சிரமமில்லை.
_
கலைஞருக்கு மிகப்பெரும் புகழைப் பெற்றுத்தந்த `மனோகரா’ திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற அரசவை விவாதக் காட்சியையும், `பராசக்தி’ திரைப்படத்தில் வருகின்ற நீதிமன்றக் காட்சியையும் சற்று சிந்தித்துப் பார்த்தால், கலைஞரின் சமூக, அரசியல் தெளிவினையும், அவரது கூர்மையான விமர்சனத் திறத்தையும், அவரது மொழி ஆளுமைத்திறத்தையும், திராவிட இயக்க அரசியலை, மக்களிடம் கொண்டு சேர்க்கும் கலைத்திறத்தையும் கண்டு நாம் வியந்து போவோம். அன்றைய சமூக வரலாற்று, அரசியல் பின்புலங்களைத் துண்டித்துவிட்டு, வெறுமனே திரைப்படத்தின் கதையோடு மட்டுமே கலைஞரின் வசனங்களைப் புரிந்து கொள்வோரும், புகழ்வோரும் உண்டு.

ஆனால், அத்திரைப்படம் வெளிவந்த காலம், அன்றைய சமூக, அரசியல் சூழல், அன்றைய ஆட்சியாளர்களது சட்ட திட்டங்கள் ஆகியவற்றோடு கலைஞர் எழுதிய வசனங்களை இணைத்துப் பார்த்தோமானால், கலைஞரின் வசனங்கள் ஓர் அரசியல் புரட்சியைத் தோற்றுவிக்கும் நோக்கத்தோடு எழுதப்பட்டிருப்பதையும், அது அவ்வாறே மக்களின் மனதில் ஓர் உத்வேகத்தையும் மக்களிடையே ஓர் எழுச்சியையும் ஏற்படுத்தியதை நாம் பார்க்க முடியும்.
_
எடுத்துக்காட்டாகச் சொல்ல வேண்டுமென்றால், `மந்திரி குமாரி’ (1950) திரைப்படத்தில் வீரமோகன் (எம்.ஜி.ஆர்.) கைது செய்யப்பட்டு சங்கிலியால் பிணைக்கப்பட்டு, குற்றவாளியாக அரசர் முன் நிறுத்தப்படும் காட்சியில், மதகுரு (நம்பியார்) வுக்கும் அவரது அடிமையாக விளங்கும் மன்னனுக்கும் எதிராக வீரமோகன் வாதிடும்போது, 1950-களின் கால தமிழ்நாட்டின் அரசியல் சூழலை நம் கண்முன் கொண்டுவந்து நிறுத்தி, பார்ப்பனர்களின் சூழ்ச்சியையும், ஆட்சி அதிகாரம் அவர்களின் கைப்பாவையாகச் செயல்படுவதையும், கலைஞரின் வசனங்கள் அம்பலப்படுத்துவதைக் காண்கிறோம்.

அதே போல `மனோகரா’வில் சிவாஜி கணேசன் பேசுகின்ற ``வசந்த சேனை வட்டமிடும் கழுகு’’ என்ற அந்தப் புகழ்பெற்ற வசனங்கள் அன்றைய தமிழ்நாட்டின் மீதான வடவரின் ஆதிக்கத்தையும் பொருளாதாரச் சுரண்டலையும் மக்களுக்குச் சரியாக உணர்த்தியது என்றே சொல்ல வேண்டும். அவ்வாறே கலைஞரின் `பராசக்தி’ திரைப் படத்தில் நீதிமன்றத்தில் சிவாஜி பேசும் வசனங்கள் 1952 -ஆம் ஆண்டு கால தமிழ் நாட்டின் அவல நிலையைச் சுட்டிக்காட்டிய துடன், அபலைப்பெண்களின் கண்ணீர், பிச்சைக்காரர்களின் வறியநிலை, கள்ளச்சந்தை வியாபாரிகளின் அட்டகாசம் போன்றவற்றைத் தோலுரித்துக் காட்டியது.
_
மேலும், `கோயில் கொடியவர்களின் கூடார மாகக்கூடாது’ என்ற வசனம் அன்று எவ்வளவு பெரிய அதிர்வலையை ஏற்படுத்தியிருக்கும் என்பதைச் சிந்தித்துப் பாருங்கள். அதனால்தான் `பராசக்தி’ திரைப்படத்துக்குத் தடை விதிக்க ஆதிக்கவாதிகள் முயன்றனர்.


அதேபோல கலைஞரின் கதை, திரைக்கதை வசனத்தில் கிருஷ்ணன் பஞ்சு இயக்கத்தில் மு.க.முத்துவின் அருமையான நடிப்பில் 1972-ஆம் ஆண்டு திரைக்கு வந்த `பிள்ளையோ பிள்ளை’ திரைப்படத்திலும் நீதிமன்றக் காட்சிகள் மிகவும் சிறப்பாக அமைக்கப்பட்டு, கலைஞரின் வசனங்கள் அற்புதமாக ஒலிப்பதைக் காண்கிறோம். எடுத்துக்காட்டுக்கு ஒன்றே ஒன்று மட்டும்,
அரசு வழக்குரைஞர்: சட்டத்தின் சந்நிதானம்தான் நீதிமன்றம். அதற்கு வாதியின் வழக்குரைஞர்: ஆம், சட்டத்தின் சந்நி தானம்தான். ஆனால், நீதிமன்றம் நிரபராதிகளின் பலிபீடமல்ல!
_
இவ்வாறு எடுத்துச் சொல்வதற்கு இன்னும் ஏராளமான திரைப்படக்காட்சிகள் உள்ளன. இதேபோல் பின்னாளில் (1987-இல்) கலைஞர் திரைக்கதை வசனம் எழுதிய `நீதிக்குத் தண்டனை’ திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற வசனங்களால் கோபம் கொண்ட ஆட்சியாளர்களால் திரைப் படத்திற்கு நெருக்கடி கொடுக்கப்பட்டது என அப்படத்தின் இயக்குனர் எஸ்.ஏ.சந்திரசேகர் குறிப்பிட்டுள்ளார் (சாய் வித் சித்ரா நேர்காணல்), அந்தளவுக்கு `நீதிக்குத் தண்டனை’யில் கலைஞரின் திரைக்கதையும் வசனமும் 1980-களின் காவல்துறை அராஜகத்தைப் படம் பிடித்துக்காட்டுவதாக இருந்தது.


இதற்கும் முன் கலைவாணர் என்.எஸ்.கிருஷ்ணன் இயக்கி, 1952-இல் வெளிவந்த `பணம்’ திரைப்படத்திலும் நீதிமன்றத்தில் குற்றவாளியாக நிறுத்தப்படும் உமாபதி (சிவாஜி) நிரபராதி என்று நிருபிக்கப் பட்டு விடுதலையாவதுடன் படம் நிறைவு பெறுவதை நாம் காண்கிறோம், அதாவது, சமூக அரசியல் திரைப்படங்களில் மட்டுமல்ல, கலைஞர் திரைக்கதை வசனம் எழுதிய குடும்பத்திரைப்படங்கள் என்பனவற்றிலும் நீதிமன்றக் காட்சிகளும், அங்கு நடைபெறும் வாதங்களும் மிகச் சிறப்பாக இடம்பெற்றதைக் காண முடிகிறது. 
_
இதற்குப் பின்னர், 1988-ஆம் ஆண்டு கலைஞர் திரைக்கதை வசனம் எழுதி, வி.எம்.சி.ஹனீபா இயக்கத்தில் வெளிவந்த `பாசப் பறவைகள்’ திரைப்படத்தை மிகச்சிறந்த உதாரணமாகச் சொல்லலாம். இத்திரைப்படத்தில் வழக்குரைஞர்களாகத் தோன்றி நடிகைகள் லட்சுமியும் ராதிகாவும் நீதியை நிலைநாட்ட வாதிடும் காட்சிகள் வெகு சிறப்பாகப் படமாக்கப்பட்டிருந்தன.
இவ்வாறு பல எடுத்துக்காட்டுகளை நாம் அடுக்கிக் கொண்டே போகலாம். ஏனென்றால், கலைஞர் வசனமெழுதிய 70 படங்களில் நிச்சயமாக, பாதிக்கும் மேலான திரைப்படங்களில் நீதிமன்றக்காட்சிகளும் வழக்கறிஞர்களின் வாதங்களும் இடம்பெற்றிருக்கும் என்று உறுதியாகக் கூறலாம். 
_
இவ்வாறு நீதிக்கான போராட்டத்தைத் திரையில் நடத்திக்காட்டியது மட்டுமல்ல, தன் வாழ்நாள் முழுதும் அரசியலிலும் அவர் நடத்திக்காட்டினார். அதுமட்டுமல்ல, அவர் இறந்த பிறகும் நீதிக்கான போராட்டத்தை நடத்தியே, தனக்கான நினைவிடத்தைப் பெற்றார் என்பதையும் மக்கள் அறிவர்.
_

**...காட்சி விரியும்**

WhatsApp Image 2025-03-15 at 9.10.38 PM.jpeg

நீதியும், நீதிமன்றங்களும்!!

தமிழ் சினிமா 1916-இல் தொடங்கி, ஒரு நூற்றாண்டைக் கடந்து விட்டதை நாம் அனைவரும் அறிவோம். இந்த நூறாண்டுகாலத் தமிழ் சினிமாவைப் பலரும் பல்வேறு விதமாகப் பகுத்து ஆய்வு செய்வதையும், பகுத்துக் கூறுவதையும் நாம் பார்க்கிறோம். எடுத்துக்காட்டாக சமூக அரசியல் ஆய்வாளர்கள் தேச விடுதலைக்கால சினிமா, திராவிட இயக்க சினிமா, பொதுவுடமை இயக்க அல்லது யதார்த்தவாத சினிமா என்றும் தொழில்நுட்ப அடிப்படையில் பகுப்பவர்கள் ஊமைப்பட காலம், பேசும் படக்காலம், கருப்பு வெள்ளைக் கால சினிமா, ஈஸ்ட்மேன் கலர் கால சினிமா என்றும் பகுத்துக் கூறுவதைக் காண்கிறோம்.
_
பெரும்பான்மை மக்களோ கிட்டப்பா கால சினிமா, எம்.கே.டி. கால சினிமா, பாகவதர் கால சினிமா, எம்.ஜி.ஆர்., சிவாஜி கால சினிமா, அல்லது கமல், ரஜினி கால சினிமா என்று கதாநாயகர்களை மையமாகக் கொண்டு பகுத்துப் பேசுவதைப் பார்க்கிறோம். ஆனால், ஒருபோதும் கதாநாயகியரை அதாவது பெண்களை மையமாகக் கொண்டு கண்ணாம்பா கால சினிமா என்றோ வி.என்.ஜானகி கால சினிமா, சரோஜா தேவி கால சினிமா அல்லது குஷ்பு கால சினிமா என்றோ கால வரையறை செய்வது மட்டும் இன்று வரை சாத்தியப்படவே இல்லை.
_
ஏனென்றால், நமது தமிழ்ச் சமூகம் ஓர் ஆணாதிக்கச் சமூகமாக இருப்பது போலவே, தமிழ்த் திரைத் துறையும் ஆணாதிக்கம் மிகுந்த ஒரு துறையாக இருந்து வருவதை அனைவரும் அறிவர். கதாநாயகர்களை மையமிட்டே இங்கு திரைப்படங்கள் எடுக்கப்படுவது மட்டுமல்ல, கதாநாயகர்களுக்குக் கட்டுப்பட்டே இன்றைய திரைத்துறை இயங்குகிறது. கதாநாயகிகள் என்போர் கதாநாயகர்கள் அவ்வப்போது தொட்டுக்கொள்ளும் ஊறுகாய் என்றளவில்தான் இன்றைய பெரும்பான்மையான திரைப்படங்களில் வந்து போகின்றனர்.


அண்மைய தலைப்புகள்

எழுத்தாளர்கள்

கெளதம் ராஜ்

ந. வினோத்குமார்

பிரகாசு

கோவி. லெனின்

சுகுணா திவாகர்

நீரை. மகேந்திரன்

மகிழவன்

பன்னீர் பெருமாள்

எஸ்.ஏ.எஸ்.ஹபிசுல்லா

குமரன்தாஸ்

முரசொலி பாசறைக் குழு

தமிழ் கா.அமுதரசன்

வெற்றிச்செல்வன்

வீ.மா.ச.சுபகுணராஜன்

மதுபாலன் வேல்சாமி

த. மு. யாழ் திலீபன்

ரித்து அனுபமா